Not: Bu konu benim gibi çocuğunun dil gelişimi konusunda endişelenen anneler için bilgilendirme amaçlıdır.
Merhaba Sevgili anneler,
19 aylık oğlum var, evimizin tek çocuğu ve şu an evde birebir ben ilgileniyorum.
(3 - 6 ay araliğında evimizde bir yardımci vardı, Türkmen ve Türkce konusunda zayıftı)
Oğlum henüz 3 aylıkken oyun gruplarina ara ara gotürmeye basladım ki diğer cocuklarin çikardığı sesleri duysun, etkilesime girsin diye.( onlar da bebekti)
Evde kitaplar okuyup, yaptığım her seyi anlattım, konuştum, parka gitmesine özen gösterdim (pandemi döneminde hala ozen gösteriyorum ki hem başka cocuk görsün hem ışık alsın hem doğal oksijen diye.)
Pandemi döneminde, sokağa çıkma yasaklarında biraz daha zorlu gecti, evde daha çok vakit gecirmeye başlayınca evde yapılacak işler arasında tv ile tanısma oldu- kontrollü izin verdim, sözsüz cizgi animasyon- şarkı- hayvan sesleri gibi seyler.
Hayvanların hepsini biliyor, komutların hepsini alıp cevap veriyor( su nerede, bunu getir, otur, götür, ayakkabinı al, hadi gidelim)
Duygusal bir çocuk, sarılmayı, dokunsal temas halinde olmayı seviyor. Hala bizimle uyuyor, ayirmadım. Kendi odasi olarak bildigi bir alan mevcut, oyun odasi olarak.( taşinma aşamasindayız, yeni evde kendi odası yatağı ve oyun alani var. Yavastan kendi yatak donemi başlayacak)
Konuşma konusunda cok arastırdım, internetten, kitaplardan. Zaman zaman cok aklima takildı zaman zaman kendimi ferahlattım, akışına bıraktım. Gectigimiz gunlerde, oğlumun yapmak istemedigi olaylar karsısında aglama krizleri baslamasi üzerine bir uzman arayışı içine girdim. ( mesela evden çıkacağız, ustünü degistirmek istemiyor ya da üstüne mont giymek istemiyor, giydirdigimde ağliyor ve şiddeti artıyor- arabanin anahtarini görünce almak istiyor vermeyince diretip ağliyor gibi) çünkü ağlama krizlerinin ilerlemesiyle ben de stres oluyor nasıl davranacağımı bilemiyordum, uzun konuşmalarin sonu-anlayışli annecim hadi bak dısarı çıkacağiz, simdi üstümüzü giyelim gibi cumlelerin yerini -yeter! -dur! Gibi direktif cümleler almaya başlayınca, bu böyle olmaz dedim çunku insan cocuguna psikolojik olarak zarar vermekten endişeleniyor.
Tanidığimız ve güvendiğimiz psikiyatri doktoruna cocuk ve ergen psikiyatri uzmani sordum. Bana bir prof. Tavsiye etti, Istanbul etiler bölgesinde, beklemeden randevu aldım ve bugün gittim.
Görüsmede klasik aile sorularinı sordu(yas kac- ne is yapiyorsunuz, eşiniz vs- kac yaşında yürümeye başladığını sordu)
Görüşme odasında bir koltuk, kendi oturdugu bir koltuk ve onunde bilgisayari vardi. Odanin ortasina hali üzerine serilmis örtude bir kac oyuncak. Oğlumla içeri girdik, oğlum ilk önce etrafı keşfetmek istedi, sonra onu yerde olan oyuncaklara yönelttik, zaman zaman ilgilendi ama daha cok etrafı keşfetmek istedi( oda icerisinde olan bir iki objeye bakmak istedi)
Bana görüsmede net olarak;
*dil gelisiminde geri olduğunu bildirdi(bu dönemde bıcır bıcır konuşur dedi)
*Cocukla çok konuşuyorsun fakat o bu dili anlamaz, daha yalin ve net olman gerekir dedi , yani çok konusuyormusum ama bos konusuyormuşum
( mesela, bu araba, araba ne yapar düt düt, sonra tekrarla neymiş bu araba, araba nerede- araba düt düt gidiyor gibi- kısa, basit, anlasılir, net ve tekrarlayan kelimeler)
* oyun grubuna gitmeli, başka cocuklari görmeli dedi
* Evde yapışık ikiz gibi dolaşmana gerek yok, onu tek oyunlara yavaş yavas yönlendirmelisin dedi, surekli öyle birlikte oyun oynayacağız yok dedi.
* cocuga ne verirsen ister, hicbir çocuk anneden ayrılmak istemez ona doğru yolu siz göstereceksiniz dedi
* ağlama krizlerindeyse, ağlayabilir, aglasin izin ver sakinleşsin dedi ( ben o arada peki kapi önundeyiz tam çıkacağız, mont vb giymek istemeyip ağlıyor nasil bir tavir icinde olmaliyim dedim, - ağlasin giydireceksin, kucağina alıp cıkacaksin dedi, boyle boyle öğenecek hayat bu dedi)
* küçük seylere takılmayın, ay acaba cocuğum sundan mı etkilendi böyle mi oldu demeyin, kuralları koyup ona uygun olacaksinız o da bu duzene uyacak dedi.
* gorüsme sırasında oglum koltukta ayakkabılarıyla ayakta durmak istedi ben oğlum ayaklarinı söyle koy dedim(asağı dogru) Doktorumuz mesela cocuk bundan anlamaz ona; koltuğa ayakla basilmaz diyeceksin dedi
dogru öyle denmeli ama demek ki insan konuşurken fark etmiyor.
- oyuncak fili ağzına aldı- hayir- o ağza sürulmez dedi.
--Yani işin özeti; bazen bir seyleri en değerli varliklarimiz için mükemmeli yapmaya çabalarken daha çok karmaşık hale getirebiliyoruz.
Ağlaması, bir seyleri denemeye cabalamasi normal- net ifadelerle yapma- hayır gibi ifadeler kullanip, imkan varsa ilgisini başka seye çekmek gerekiyor.
Yeni olusturacağımız duzende;
- kendi odası olacak( ilk once öğle uykularıyla baslayip, sonrasında ben yanında olup alisma sureci tamamlanacak)
- Net, yalın kelimeler pekistirilecek
- Türkçe şarkı öğretilecek( Ali babanin çiftligi gibi)
- Hayvan sesleri oyun gibi çıkarılıp onun da çıkarması icin teşvik sağlanacak
- Kurallar net ve değişmez olacak
- ev rutini olusturulacak (sabah uyanma saati- oyun saati- ev de yapılan aktiviteler- yemek duzeni- aksam uyku oncesi kitap ve uyku)
- cocuklarla teması artırilacak
Ben görüsmeye gittiğim için huzur duydum, coğu bildigimiz şeyler lakin insan orada konuşurken kendisiyle tüzleşiyor ve dışaridan daha iyi görebiliyor. Görüşme ücreti maalesef biraz pahali(820tl) geldi lakin söz konusu evlat olunca insan kısıyor bazı şeylerden.
Hayat hepimize sağlikla, mutkulukla evlatlarımızı büyütmeyi nasip etsin
Oğlumun konuşma durumuyla ilgili gittiğim doktor görüşmem sonucu aldığım kararlar ve ev içi düzeni hakkında güncelleme niteliğinde bilgi vermek istedim. 
biraz da bunu aileler yapıyor en iyi en mükemmel olsun diye,ama şu var ki 18 aylık bıcır bıcır konuşmak çok tuhaf değil çünkü benim kızım öyleydi 18 aylıkken karşılıklı sohbet ediyorduk ama oğlum 28 aylık konuşsun diye gözüne bakıyorum kızım gibi değil asla.gecenlerde oturdugum yerde de gördüm 18 aylık bir çocuk gayet güzel konuşuyordu bunlar biraz genetik biraz da çocuğun fıtratı ile ilgili bence
Hakikaten öyle de oldu.Kreşe gitti bülbül gibi şakıdı.O gün bu gündür susmaz oldu.
..ayrıca hep denir ki çocuklara birşey yapmamalarını söylerken nedenlerini de söyleyeceksiniz.valla kızım 7 yaşında..nedenleri söylesem bile değişen birşey yok
Daha sonra çocuk annesine annecim diyor ki bu çok tatlı oluyor. Çevremde gördüğüm örnekleri var bir sıkıntı yaşamış gibi de durmuyorlar.
