Kızlar merhaba,
Benim 2,5 senelik ilişkim dün gece sona erdi. Belli bir kavga ya da söz yok bu bitişe sebep olan. Başladığımız günden beri tam mutluyuz diyebildiğimiz hiçbir zaman yok. Hadi yeniden başlayalım, eski zamanlarımıza dönelim diyebileceğimiz bir dönem yok. O benim ilk ilişkimi yaşadığım erkek, onu çok seviyorum. O da beni seviyor. Karşılıklı sevginin olduğu yerde iki kişinin mutsuzluğu nasıl oluyor bilmiyorum. Aramızda ne doğru dürüst bir paylaşım var ne de ortak bir zevk. Benzer olaylar durumlar karşısında aynı hisleri paylaşmıyoruz çoğu zaman, onun ilgisini çeken bir şey bana çok saçma gelebiliyor vs. Bazen bir şey yapmak için can atıyorum, ona anlatıyorum hevesle, ama öyle tepkisiz kalıyor ki mesela bendeki heves uçup gidiyor. Ya da beni üzen bir şey ona çok basit gelebiliyor. Artık bir şey paylaşacağım zaman ne tepki verecek diye düşünür oldum. Aynı hisler onun için de geçerli. Bu kadar zamandır da değişen bir şey olmadı. Beraber tatile de gittik, aynı evi de paylaştık bir süre ama nafile. Ama her şeye rağmen ben artık onsuz olacağımı düşündüğüm zaman bile dünyam başıma yıkılmış gibi hissediyorum. Dün geceki konuşmayı yapmamışız gibi şimdi onun yanına gidip sarılıp uyuyayım, yarın sabah uyandığımda yanımda olsun ,el ele tutuşup kahvaltı yapmaya gidelim istiyorum. Birbirimize karşı daha özenli olup ikimizin olduğu yeni beyaz bir sayfa açalım istiyorum. Ben hala bi çıkış yolu olduğunu düşünüyorum ya da düşünmek istiyorum bilemiyorum. Ama o birbirimiz için doğru insanlar olmadığımızı, o yüzden de ilişkimizi toparlamak adına çabaladığımız halde bakış açımız farklı olduğu için bu çabalarımızın birbirimizde beklediğimiz iyileşmeyi sağlamadığını söylüyor ve böyle devam ettikçe de daha çok hayal kırıklığı yaşayarak ayrılığımızın bile kötü olacağını söylüyor. İkimiz de mutlu değiliz, ama o denemenin bizi daha çok üzeceğini ben ise hala küçük de olsa bi umut olduğunu düşünüyorum. O çok iyi biri, sadece birbirimizi mutlu edemiyoruz ama ben hala hayatımda kalsın istiyorum. Dün gece saatlerce konuştuk, ağladım ağladım... Şu anda da yazarken klavyeyi zor görüyorum. Beni eve bıraktı, son kez sarılıp öptü, ben her zaman senin yanındayım, sadece sıfatım değişti hoşçakal bitanem diyip gitti... Bu kadar yılın mutsuzluğuna rağmen içimde onak arşı çok kuvvetli bir sevgi var, ama o buna zarar vermek istemediği için bitti. Şimdi şu halimle bi tek üstümü değişip yanına gitmek istiyorum, elimi bırakma demek istiyorum,yapılacak bir şeyler olmalı bir yerde nolur yardım edin...
Günde onlarca kez. Sonra aramayi tamamen biraktim ve ben aramayi biraktiktan 1 ay kadar sonra beni aradigini gördüm, yani ben uyurken aramis sabah. Cok düsündüm geri arasam mi aramasam mi diye sonra konusmak istiyorsa tekrar arasin diyerek aramadim. Bisey de yazmadim, neden aradin diye sorsaydim keske diyorum simdi.
