Kizlarimin arasi 23 ay.. küçüğü 6 büyüğü 29 aylik...
Zor bir hamilelik gecirdim, buyuk kizim uzun sure emdi, burda kimsem var da yok. Tek basima dogum yaptim esim buyuk kiza bakti oyle aglamis ki dogum yaptigimin gecesinde hastane odasinda benimle kaldi. O yatagimda yatti ben kivrildim

Demem su ki az yas farki cok buyuk sabir istiyor. Buyugun tam simdi disarda yasitlariyla oynama vakti. Kucuk acikiyor susuyor uykusu geliyor buyukle pek ilgilenemiyorum..
Onun disinda plansiz bir gebelikti ama iyiki olmus diyorum. Beraber oynuyorlar, kardesine oyuncaklarini taşıyor, onlari izlemek cok keyifli..
tabiki ben tukendim:) ama insan bir yolunu buluyor. Mesela günlük 2 saat dinlenmek uyumak icin ikisini ayni anda yatiriyorum. Biri memede digeri ne yazikki ayağımda sallayarak.. hop sonra 3 muzde uyuyoruz..
İnsan durumu daha iyi kılmak icin kendince yontemler geliştiriyor sabriniz varsa düşünün. Benimde kimsem yok mesela. Komsu,arkadas,akraba kimse yok. Kayınvalidem burda ama faydasi yok.
Biz kizlarla her yere birlikte gidiyoruz . Kucuk kanguru da buyuk yanimda yurumedigi oraya buraya kaçtığı icin bebek arabasinda.. market kuaför vs hep biraradayiz . İnanin zevkli.kendinizde o sabri goruyorsaniz az yas farki olmasi guzel bir durum..