Hanımlar uzun diye başka bi sayfada içimi döktüğüm satırların ekran görüntüsünü atmak istedim. Fikirlerinize açığım ve çok çaresiz durumdayım. Kimseye bahsedemiyorum çok özel geliyo. Desteginize ihtiyacım var. Çalıştıgım şehirde yalnız yaşıyorum. Zaten zor geliyor bir çok şey, şimdi bir de bununla savaşıcam. Aileme boşanma gerçekleştikten sonra söylemeyi düşünüyorum yaşlı insanlar üzmek istemiyorum özel saçmalıklarımla...
Başından beri olmaması gereken bi şeyin içindeymişim çok kötü. Allah sizlere mutluluk versin. Atlatması zaman alacak.
Resimden okuyamayanlar için editledim:
sağol öncelikle dinliceğin için. 6 aylık evliyim. 2.evlililiğim. sevdigim ama zaman geçtikçe çok fazla zıt yonumuzun oldugunu gordugum bi evlilik içindeyim. bi sorun oldugunda uzlaşmayı bırak iletişim kuramıyoruz. yanlış anlaşılmalar, öfke patlamaları, agır cumleler.. zamanla kaldıramaz hale geldim.
özlüyorum seviyorum da ama evlilikte duygular yeterli olmuyor. aynı duygu yogunlugu onda ilk zamanlar varken şimdi çok azaldı ve bana kayıtsız kalıyor çabalamıyor gibi geliyor. hep kendi çabalarını dile getirdi bir süre, benim onun için yaptıklarım gozune gorunmuyo ve her tartışmada asılsız şeylerle itham ediyor.
beni sevmiyomuş gibi hissediyorum. yürekler uzaklaştı ama alışkanlık bırakmıyor yakamı. zor anlıcagın, çaba ve inanç yerine mücadele gücünü yitirmiş her şeyi salmış bir insan görmem karşımda, oysa ben konuşarak birçok konuda anlaşabilcegimizi düşünerek evlenmiştim. şimdi yalnız hissediyorum.
o kadar yalnız bıraktı ki beni ayrılık kararını bile ben dile getirmeliyim herhalde. birinin bunu söylemesi lazım. zaten her sorunu dile getiren ben olurum, sorunlardan kaçan kafası şişen de o olur. onu bu kadar yoracak bi şey yapmadım. evliysek çalışması gerektigini hatırlattım, bazı ihtiyaçlarımdan bahsettim duygusal ve kadınsal isteklerimi söyledim. kime söylemeliydim eşime degil de.ama hiç bi söyledigimle ilgilenmedi sadece dinledi ve buz gibi konuştu hep benimle. bana gosterdigi şefkat falan yok oldu. buz gibi bi adam var karşımda bu da içimi acıtıyo.
ben çabalamayı göze aldım da karşımda elimi tutup benle yorulacak biri yok ki. ben var saymışım. kabuguna çekilip geçip gitmesini bekliyo belki de, o kadar uzak benden. ben de sessizce geçip gitmek istiyorum artık hayatından. çünkü bunu dile getirmedikçe çok canımı acıtıyo. bitsin ben de acımı hafifletmeyi ogreneyim. benim de gücüm tükendi. günlerdir konuşmuyoruz. 10 gün oldu. konuşsak bi şeyin değişcegine inanmıyoruz herhalde. bi yerden karşıma çıkar bi sürpriz yapar çıkar gelir diye çok bekledim, telefon çaldıkça koştum o sandım falan ama özledim yazan ben oldum sonunda. ben de yazdı cevap olarak ama onu okuyunca da benim canım acıdı. ihtiyacım olan cevap" ben de "değil ki ....
beni böyle tek başına yürütmeye çalıştıgım bi ilişki türünde yalnız bıraktı. bize noldugunu bile anlayamıyorum bilmiyorum. sence nolmuş, sadece kapana kısılmıs gibiyim
umarım mantıklı bi şeyler söylersin, kimseye anlatmadım çünkü, evli mutlu rolu yapmaya çalışıyorum ....
seni cok iyi anliyorum adama bosanalim dedim ina bile cevap vermedi ne ilgi ne sefkat hicbiri yok artik eminim sizde ay i tepkileri alacaksiniz dir ama evliliginiz cok basindasiniz konusmasi icin belki ise yara bemde yaraamdi ama
