Tesekkur ederim hersey yolunda artik cok sukur
Tesekkur ederim hersey yolunda artik cok sukurMaddi olarak yeni düze çıktıysanız en azından bir sene erteleyebilirsiniz, içinizde kalanları yaparak manevi tatmine erişmeniz sizi (nasip olur da tekrar evlat sahibi olursanız) daha toleranslı ve mutlu bir anne yapar. 38 ile 39 arasında sanmıyorum ki büyük farklar olsun. Allah gönlünüze göre versin.
Tesekkur ederim canim allah sizzinde gonlunuze gore versinAnnemle aramda 35, babamla 47 yas var. 2 abimle de aramda epey yas farki var. Ailemden her anlamda cok memnunum ama bu kadar ileri yaşta degil de, mumkunse annem babam daha gençken dunyaya gelmeyi tercih ederdim.
Nacizane benim fikrim boyle.
Ilk çocuğumu 26 yasimda doğurdum. Su an ben 29, eşim 36 yasinda. Eşim 40 olmadan 2.olsun istiyorum.
Bence cok guzel bir aile olmuşsunuz. Cocuklarin ortak kardesi olmasi fikri de cok guzel. Ama planladığınız yas biraz ileri geldi bana. 40ta düşünmeye baslayacaksiniz ama belki hamile kalana kadar 2 sene daha geçecek. Dogana kadar 43 olacaksiniz. Bana biraz ileri geldi.
Diger yandan, kendinizle ilgili hayallerinizi, hedeflerinizi ertelediginizde, mutlu bir anne olabilecek misiniz bunu da dusunun? Herkesin olaylardan etkilenme sekli farlidir
Allah saglikli omur nasip etsin insallah bende yasayanlardan tecrubelerini merak ediyordum tam oldu simdiSizinle benzer bir hikayemiz var , bende 38 de dogurdum , hem oglum kardes istedi hem de esimle bir tane de ortak cocugumuz olsun istedik
Hamileligim ve dogumum cok kolay gecti ama bizim ufaklik tam bir canavar olarak dogdu
Yani pismaniz diyemem ama su anda 42 yasindayim ve son 4 senem gece gunduz cocutun pesinde geçiyor, son 7-8 aydir daha rahatim ama simdi dusununce sart miydi degildi , simdiki aklim olsa yapmazdim ben kesinlikle cunku sadece benim degil oglumun hayatini da cok zorladi bizim minnak , yani kendi hayatimin darma duman olmasini cok dert etmiyorum ama ogluma karsi cok yogun bir vicdan azabim var , bir turlu atamiyorum icimden bu duyguyu maalesef
Tesekkurlero zaman kendinizi psikolojik olarak en hazır hissettiğiniz anda düşünün
Hiç ölüm falan dusunmeyin , kimin ne zaman olecegi belli degil bu dusunulerek de yasanmaz zatenAllah saglikli omur nasip etsin insallah bende yasayanlardan tecrubelerini merak ediyordum tam oldu simdiyani bende ya erken ölursem diye korkularim var 42 yasindaydi annem öldugunde ne bilitim tuhaf duygular icindeyim ananem mesela son cocugunu 40 yakin dogurmus kendi su an 93 yasinda ve gayet saglikli annem ise 42 yasinda öldu onun ilk cocuguydu ne biliyim nasip kismet
Ne bileyim canim ben annemin surecinde cok zorluklar yasadim 42 yasinda öldugunde 21 yasindaydim ben annemin ikinci evliligiydi oz yada uvey hic kardesim yoktu uvey baba uvey anneyle bi suru problemler yasadim cok sukur simdi iyi ki yasamisim diyorum cunlu ben onlar gibi uvey olmadim tecrube edinmisim demekki ama annemin erken olumu 3 yillik hastane sureci vs bende sanki 42 gelince zaman zaman dusunmeden edemiyorum ölecekmisim gibi geliyor...Maddi olarak coccuklarimizin hic biri etkilenmeyecek cok sukur hepsinin grlecek ve egitimine yetecek duzeyde yatirim ve gelire sahibiz allah herkese nasip etsin tek dusundugum yonu psikolojik tarafi kendi acimdanHiç ölüm falan dusunmeyin , kimin ne zaman olecegi belli degil bu dusunulerek de yasanmaz zaten
Siz hayatinizda neleri degistirecek bebek onu düşünün, birincisi bebek demek masraf demek , obur cocuklaribu durum nasil etkileyecek
İkincisi ve bence en onemlisi bebek ilgi demek yani sizin hayatinizin cok buyuk bir kismi bebekle gececek diger çocuklar bundan nasil etkilenecek ?
Iste hersey bu nokta sarpa sariyor sil bastan..Bana hayatini belli bir duzene oturttuktan sonra tekrar sil bastan cocuk buyutmek kabus gibi geliyor. Tam kendinizle ilgili planlariniz var, artik nefes alacaksiniz, sirf es ve cocuklar istiyor diye cocuk dusunmek pek mantikli degil gibi. Onlar ister ama asil sorumluluk sizde olacak bliyorsnz ki. Hos gerci siz de istiyor gibisiniz. Hakkinizda hayirlisi
Eşinizin kaç çocuğu var anladığım kadarıyla birden fazla ve kızı sizde kalıyor sonuçta annede kalanlara da maddi manevi destek olması gerekiyor,bu durumda ikinizde annelik babalık duygularını tatmışsınız olanlarla ilgilenmeniz daha doğru gibiEvliligim ve esimle ilgili problemim cok sukur yok o cok istekli cok sukur mevcut cocuklarada yetebiliyoruz ama yinede 38 yasindayim simdi 40 a ertelemelimiyim onu bilemmedim
Cocuk cok onda 3 var hepsi bendeydi bu sene ikisi annesiyle onlarin egitim ev vs tum giderleri bizde istedikleri zaman bizde veya annelerindeler yakina tasindik sirf bu yuzden aramiz 15 dk hic problem yok ancak esim hic bir cocugunu kendi buyutememis isi geregi hep uzak olmus ve bu duyguyu artik yasamak istiyor bir cocugumunda dogumdan buyuyene kaar allah bana gormeyi nasip etsin diyor bilemedim isteEşinizin kaç çocuğu var anladığım kadarıyla birden fazla ve kızı sizde kalıyor sonuçta annede kalanlara da maddi manevi destek olması gerekiyor,bu durumda ikinizde annelik babalık duygularını tatmışsınız olanlarla ilgilenmeniz daha doğru gibi
Cok tesekkur ederim dilerim sizinde hersey gonlunuzce olsunYaş olarak 38 yada 40 çok farketmiyor. Genç yaşta anne olmanın tadı çok farklıdır muhakkak. Bende 38 yaşındayım ve çocuğum yok eşimin var. Anne olmak istiyorum ama gelecek kaygılarım endişelerim o kadar çok ki çocuğuma maddi olarak yetememekten korkuyorum. Bu yüzden hem istiyorum hem istemiyorum çocuk sahibi olmayı. Bence çocuğunuz varsa ortak çocuk olsun diye kendinizi bedenen ruhen ve maddi olarak yormayın. Elinizdekilere güzel ve sağlıklı bir gelecek hazırlamaya enerjinizi verin. Naçizane benim görüşüm bu şekilde
Tesekkur ederimBence 40 a bırakmayın, bir cok acıdan ileri anne yaşi risk faktörü bebek icin. Down sendromu riski vs artıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?