kızlar kalan hikayeme devam edeyim ben...işte babamla ilgili çok olmasada sevindirici haberi aldıktan sonra salı günü eve geldik..bende kusma/ishal başladı..sabaha kadar kustum...tam sabah biraz iyiyim..oğlanı uyuttum..bizim yatakta yan yatırdım etrafına da barikatı kurdum.. dakika öncede baktım uyuyor..sonra bir çığlık oğlan yerde...tabi görünce öyle fenalaştım ben..allahtan annem vardı...kucağa alınınca sustu..güldü filan ama tam nasıl düştüğünü görmediğim için içimde bir kuşku..aradım doktorumuzu...biraz izleyin dedi..kusma/kasılma/anormal tavırlar/ateş filan olursa beyin cerrahına götürmeniz gerek dedi..tabi ben durur muyum doğru acile..beyin cerrahı gördü... 2 saat takip edeyim dedi...sonra iyi maşallah dedi..kafa içi travması olsa bıngıldakta filan şişme olurdu dedi..götürün evde takip edin dedi...yok dedim yatsın bu oğlan benim içim rahat etmez...yattık işte..nabız/oksijenlenme/ateş kontrolü filan yaptı hemşireler...dün öğlen çıktık...2 gün geçti..riskli saatlerde geçmiş oldu böylece...inşallah kötü haberlerin, kötü günlerin ve hastalıkların sonu olmuştur...gerçekten psikolojik olarak yoruldum yani...bugünde evde temizlik var...tatil fotolarımızı ekleyeceğim birazdan...böyle işte kızlar..artık park yataklara, yastık desteklerine filan güvenmeyelim...kendi odasında karyolasında yatırıyorum artık...