**2010 Ekim Hamişleri Doğurdu!(: Bakalım Nasıl Doğurdu,Sonrasında Neler Oldu?**

hatunlar.. artık yavaştan yavaştan gelmeye başladılar kuzucuklar..

en erken,, hatta çook erken doğum yapan ekim hamişi olarak bu konuyu açmak istedim. bakalım doğum hikayelerimiz nasıl? o an neler yaşadık, nasıl hislere büründük?

ve sonrasında..
bebişlerimizin gelişim sürecini burada paylaşalım.. inşallah hep güzel şeyler yazmak nasip olur hepimize..

ben başlayayım ilk anne olaraktan:)

çoook sıkıntılı bir hikayem var aslında biliyorsunuz ki...

hamileliğimde herşey iyi giderken, 27.haftamda preeklampsi(gebelik zehirlenmesi,gebelikte yüksek tansiyon) olduğumu öğrendim.. doktorum tahlil sonuçlarımı ve tansiyonumu hiç beğenmedi.bunun çok ciddi bir rahatsızlık olduğunu, bu sebeple beni daha donanımlı ve tecrübeli bir hastaneye sevketmesi gerektiğini söyleyerek üniversite hastanesine sevketti.

umuttepeye 29nisan günü yattım, 30+4 günlükken..

hastanede günde 2 kere usg ye gidiyordum.. 2-3 kere de nstye bağlanıyordum.. hiçbir sıkıntı çıkmıyordu. bu sebeple 32. haftaya kadar bekletme kararı aldılar.. fakat 2 mayıs sabahı doktor heyeti geldi, sezeryana alabiliriz dedi.. daha 31. haftamdaydım, en azından 1 hafta daha sezeryan olmayı aklımdan bile geçirmiyordum...o an başımdan aşağı kaynar sular döküldü diyebilirim.aynı günün akşamı nstde bebeğimin kalp atışları değişmeye başladı.. hemen oksiyen bağladılar.. bianda odanın içi doktor,hemşire vs doldu... "elif hanım sola yatın,elif hanım derin nefes alın,sakin olun..." ve bu ataktan sonra bebeğimin kalp atışları eskisi gibi olmadı..

o gece gelen doktorlar hiçbirşey yeme, sezeryana alıcaz dediler..serum bağlandı(bu arada hastaneye ilk yattığım gün ciğer geliştirici iğne vuruldum). sabah oldu,öğleden sonra hazırlıklara başlandı, tüm vücudumu güzelce sildik, saçlarım yıkandı, önlük giydirdiler...tüm bedenimi zemzemle sildim bu arada şifa olsun diye:)hatta hiçbişey yiyip içmeyin demişlerdi ama ben birkaç yudum zemzem içtim kaçamak..:) hazırlıklarım bittikten yaklaşık yarım saat sonra beni sedyeyle ameliyathaneye götürdüler. üniversite hastanesi olduğu için ameliyathane çok kalabalıktı... maşallah kasap sanki, kesilen kesilene:) kestiklerini çıkarıyorlar, sıradakini alıyorlar. alıyorlar da sıra bir türlü bana gelmiyor.. neyse çok uzun anlatmıycam beni yaklaşık 2 saat içerde tuttuktan sonra biri geldi ve sizi şimdi sezeryana almıyoruz, ameliyathaneler doldu dedi ve odama döndüm..herkes köpürdü bu sorumsuzluğa ama ben hiç kızmadım. kızımın vakti saati gelmemiş dedim...

akşama kadar oyalandık 2-3 saat kadar.. eşim,annem,babam,kardeşim.. bahçede video,resim çekildik(çekilecek halim varmış gibi..) ve akşam 7 oldu.herkesle helalleştim ve içeri girdim.. bu sefer beni ameliyathaneye aldılar.bebeğimin son tekmelerini hissederek ameliyat masasına yattım..
bir tane anestezist vardı. çok iyi biriydi,espriliydi. ama gülecek halim bile yoktu benim.. "şimdi sana tek tek yapacağımız şeyleri anlatıcaz" dedi.. bende "aman sakın şimdi kesicez falan demeyin, bayılıveririm" diyince.. " kesmek mi? ne kesmesi, kim kandırmış seni kız, burda kesmek mesmek yok, biz sadece iğne yapıyoruz,rahat ol" dedi:) yalandan bi güldüm. anestezist yan yatmamı söyledi.. yattım. başım ve dizlerimi karnıma topladım, adam da başımdan ve bacaklarımdan sıkıca tuttu. iyice büzüştürdü.. arkadaki adam şimdi iğne yapıcam dedi. çok acıycak diye beklerken hafif bir sızıyla iğneyi batırdı.. sonradan bir iğne daha batırdı(yada aynı iğneyi çıkarıp tekrar batırdı,bilemiyorum). ardından şimdi ilacı vericem dedi.. ve ilacı verdiği an bende çok ani bir titreme oldu. resmen elektrik çarpmış gibi oldum.. sonra belimden aşağı bir sıcaklık olmaya başladı(pardon ama küçük abdest kaçırınca olur ya sıcak sıcak,, aynı öyle(=) ve uyuşukluk...sondamı takmışlar o ara hiç hissetmedim. ondan sonra ameliyata başlandı...üniversite hastanesi olduğu için aynı anda ders işleniyordu o sırada.. 2-3 öğrenci vardı.. ameliyatı yapan esas kadın anlatıyordu yardım eden öğrenciye.. b,r müddet sonra iki doktor birden karnıma öyle şiddetli bastırmaya başladılar ki ne olduğunu anlayamadım.. resmen ikisi birden üstüme bindiler.. bir telaş,bir telaş anlatamam... "bastır,bastır,bastır!!!... daha güçlü, daha güçlü!!"... "onu ver,böyle yap.."... başımdaki bir kız da elif hanım bebek şimdi çıkacak diyor ama bir türlü çıkaramıyorlar..(sonradan konuşurlarken duydum çok küçük bir kesik açmışlar bebek de yukarda olduğu için zorlanmışlar.) neyse ki sonunda kızımı çıkarabildiler. bana göstermeye bile fırsat olmadan hemen küveze koyup dışarı çıkarmışlar yavrumu... ne görebildim o an ne de sesini duyabildim. sesini duyamadığım içnde birşeylerin kötü gittiğini düşünüyordum. kötü birşey duymamak için de kimseye hiçbirşey soramıyordum.. dakikalarca tek kelime soramadım kimseye korkudan.. sadece dua ediyordum gözlerimi kapayıp..."Allahım ne olur iyi olsun, ne olur yaşasın!" o sırada komik anestezist içeri girdi. doktorlar bebek nasıl diye sordular. o da iyi iyi ağlıyordu, hemen kuvöze aldılar ddedi. kilo ve boy sordular.. 1100 gr ama boyunu bilmiyorum dedi.. neyseki bebeğim yaşıyor diye şükrettim... aslında aptal gibiydim, hiçbirşeye tepki veremiyordum.. şu dakikalar,saatler,günler hızla geride kalsa diyordum...Allahım beni şöyle uyutsalar.. uyandığımda bebeğim iyileşmiş olsa,yanımda olsa.. bu günler çook geride kalsa diyordum doktorlar beni dikerlerken...
neyse bebeğim 3 mayıs 2011 akşam saat 7.15 te 1100 gr. 38 cm olarak hayata gözlerini açmış oldu... uzuun süren dikiş işleminden sonra odaya alındım... herkes kucağında bebeğiyle odalara gelirken ben tektim..öyle bir duruma geldim ki üzülmeye mecalim yoktu.sudan çıkmış balık misali, düşünmekten bile acizdim uzun bi müddet.. neyseki şimdi daha iyiyim... bebeğimin toparlandığını gördükçe de daha iyi oluyorum.bundan sonrasını uzun uzadıya anlatmıycam.. 2 gün hastamede kaldıktan sonra taburcu oldum.. ve bebeğimi ilk kez 3 gün sonra görebildim...çok minikti,kapkara birşeydi.. tüylüüü:)) ne çirkin bi çocuk bu dedim. çirkin ama çook sevimli..:))
işte benim hikayem bu kızlar... uzun yazdım galiba,sıktıysam affedin..

herşeye rağmen 3 mayıs akşamı hayatımın dönüm noktalarından biri... tüm sıkıntısına rağmen iyi ki de bu günü yaşamışım diyorum...bebeğimi kucağıma alacağım günleri sabırsızlıkla bekliyorum. bu günlerimde yanımda olduğunuz için de hepiniz teşekkür ediyorum.. iyi ki varsınız

gözün aydın canımm alah analı babalı büyütsün inşş darıısıda bize olsunnn

melike_ecesuu .!.:

gözün aydın canımm alah analı babalı büyütsün inşş darıısıda bize olsunnn

Genişletmek için tıkla...

canım yaa.. ben de senin gibi temmuz annesi olmayı umut ederken mayıs annesi oldum çıktım:) darısı başına.. az kaldı seninde inşallah

ecrinsamet .!.:

cnm ya ne güzel yazmıssın uzundu ama okudum hepsini ALLAH analı babalı büyütsün inş

Genişletmek için tıkla...

sabrın için tşk ederim... farkında olmadan çok uzun yazmışım.. senin daha var doğuma ama inşallah gözaçıp kapayana kadar geçer günler

palette .!.:

sabrın için tşk ederim... farkında olmadan çok uzun yazmışım.. senin daha var doğuma ama inşallah gözaçıp kapayana kadar geçer günler

Genişletmek için tıkla...

Gözün aydin arkadasim, zor bir sürec gecirmissin. Insallah saglikla cok yakinda alirsin bebegini kucagina....

palette .!.:

canım yaa.. ben de senin gibi temmuz annesi olmayı umut ederken mayıs annesi oldum çıktım:) darısı başına.. az kaldı seninde inşallah

Genişletmek için tıkla...

evet tatlımm hakkımızda hayırlısı olsun kuzu napalım salıcakla gelsinler de vakti önemli deil

egew .!.:

Gözün aydin arkadasim, zor bir sürec gecirmissin. Insallah saglikla cok yakinda alirsin bebegini kucagina....

Genişletmek için tıkla...

inşallah canım inşallah... çok sağol..

melike_ecesuu .!.:

evet tatlımm hakkımızda hayırlısı olsun kuzu napalım salıcakla gelsinler de vakti önemli deil

Genişletmek için tıkla...

doğru aslında.. sağlıklı olsunlar da erken olsun... orda birsürü bebek görüyorum vaktinde doğup benim bebeğimden çok daha sıkıntılı durumu olan... buna da şükür

canım benim doğum hikayeni azçok bilsemde tekrar okuyunca gözlerim doldu,kendimi tutamadım.
çok az kaldı tatlım,inşalah bu sıkıntılarının sonunda kızın çok yakında kucağında olacak..

sağol nurtencim... en iyi siz biliyorsunuz yaşadıklarımı.. hep yanımdaydınız sağolun..

sizlerinde doğum hikayelerinizi bekliyorum hee

15 -20 gun kaldı bekliyorum sabırsızlıkla

dogunca hemen paylaşıcam

KiZiLCiK .!.:

15 -20 gun kaldı bekliyorum sabırsızlıkla

dogunca hemen paylaşıcam

Genişletmek için tıkla...

oo seninde çok az kalmış... biz 3.kim olacak diyorduk baksana herkes sıralanmaya başladı maşallah... hadi güzel hikayeni bekliyoruz canımm

kimsecikler yazamıo bebişlerle ilgilenmekten... neyse benim de az kaldı bebişim gelince biraz zor uğrarım gibi buraya:))

palettecim maşallah,kızına güçlü bir evlat ... yaşadıkların acısıyla birlikte çok güzel duygu.. İnşallah rabbim bir daha yaşatmasın böyle zorlukları...her zaman herşeyin en güzeli sizin olsun......

gonulirem .!.:

palettecim maşallah,kızına güçlü bir evlat ... yaşadıkların acısıyla birlikte çok güzel duygu.. İnşallah rabbim bir daha yaşatmasın böyle zorlukları...her zaman herşeyin en güzeli sizin olsun......

Genişletmek için tıkla...

amin canım çok sağol... hiçkimseye vermesin Allah çok zorgünelrdi ama sonunda kavuştum meleğime hamdolsun. iyi ki var minik kızım

eveeeet işte benim doğum hikayem:)

günlerden perşembe 7/7/2011.... herzamanki gibi rutin haftalık kontrolümüze gittik ,39 haftalık olmuştuk....ve ogün hiç bir rahatsızlığım olmadan gittim doktora...neyse bu arada doktorumuzun 14 temmuzda izine çıkacağını öğrendik ve eğer bebeğin 13üne kadar doğmassa suni sancıyla doğurtulmasını konuşmaya karar verdik... neyse ... muayeneye girdik doktor la gülüşüp konuşuyorduk talebimiz kabul etti, ama ben yinede bir çatı muayenesi yapayım dedi... birde baktı ki ;rahim 4cm açılmış ,ve bebek başını bastıryor... Gönül bebek doğmaya çalışıyor rahminde açılmış ağrın yokmu ? diye sordu doktor yok ağrım şaka mı yapıyorsunuz dedim.. yok ciddiyim dedi ,usgden keseye baktı sıvı azalmış kese eskimeye başlamış,doğum eylemi başlamış ,yatırmam gerek ve suni sancı verip doğurtmam gerek dedi.... hayıııırrrr dedim ben hazır değilim bugün gidedlim yarın geliriz dedim,olmaz dedi...ısrar ettim nstye gir sancı sıklığına göre karar veririz gidip gitmemene dedi...neyse nstye girdim... 2 dkkada bir sancım geliyor.(muş) sonra yavaş yavaş ben belimde ağrı hissetmeye başladım.... yatışım yappıldı... benim kendi sancılarım gelmeye başlayınca doktor suni sancı vermekten vazgeçti saat 12 de başlayan sancılarımın ardından rahim hızla açıldı ve saat 14-30da suni sancı takıldı saat 15 te doktor keseyi patlattı,ve saat 15_15te rahim 6cm açılmıştı,saat 15-30da da doğumum gerçekleşti....ve doğumhaneye girmem çıkmam sadece 15 dakika sürdü ben bilke anlayamadım neye uğradığımı:)sadece 3 saatin içinde sancılandım ve doğurdum.... ve doğumdan rahim rahat açıldığı için kesi bile atılmadı:) çok şükür Allah'a ALlah herkeze böytle doğum nasip etsin inşallah.... Bir YOKMUŞ,Bir De VARMIIIIIŞŞŞŞ:) hoşgeldin elif bebek 3,310grm 50 cm bücürük:)

gonulirem .!.:

eveeeet işte benim doğum hikayem:)

günlerden perşembe 7/7/2011.... herzamanki gibi rutin haftalık kontrolümüze gittik ,39 haftalık olmuştuk....ve ogün hiç bir rahatsızlığım olmadan gittim doktora...neyse bu arada doktorumuzun 14 temmuzda izine çıkacağını öğrendik ve eğer bebeğin 13üne kadar doğmassa suni sancıyla doğurtulmasını konuşmaya karar verdik... neyse ... muayeneye girdik doktor la gülüşüp konuşuyorduk talebimiz kabul etti, ama ben yinede bir çatı muayenesi yapayım dedi... birde baktı ki ;rahim 4cm açılmış ,ve bebek başını bastıryor... Gönül bebek doğmaya çalışıyor rahminde açılmış ağrın yokmu ? diye sordu doktor yok ağrım şaka mı yapıyorsunuz dedim.. yok ciddiyim dedi ,usgden keseye baktı sıvı azalmış kese eskimeye başlamış,doğum eylemi başlamış ,yatırmam gerek ve suni sancı verip doğurtmam gerek dedi.... hayıııırrrr dedim ben hazır değilim bugün gidedlim yarın geliriz dedim,olmaz dedi...ısrar ettim nstye gir sancı sıklığına göre karar veririz gidip gitmemene dedi...neyse nstye girdim... 2 dkkada bir sancım geliyor.(muş) sonra yavaş yavaş ben belimde ağrı hissetmeye başladım.... yatışım yappıldı... benim kendi sancılarım gelmeye başlayınca doktor suni sancı vermekten vazgeçti saat 12 de başlayan sancılarımın ardından rahim hızla açıldı ve saat 14-30da suni sancı takıldı saat 15 te doktor keseyi patlattı,ve saat 15_15te rahim 6cm açılmıştı,saat 15-30da da doğumum gerçekleşti....ve doğumhaneye girmem çıkmam sadece 15 dakika sürdü ben bilke anlayamadım neye uğradığımı:)sadece 3 saatin içinde sancılandım ve doğurdum.... ve doğumdan rahim rahat açıldığı için kesi bile atılmadı:) çok şükür Allah'a ALlah herkeze böytle doğum nasip etsin inşallah.... Bir YOKMUŞ,Bir De VARMIIIIIŞŞŞŞ:) hoşgeldin elif bebek 3,310grm 50 cm bücürük:)

Genişletmek için tıkla...

aaaaa maşallah canım yaaaa şaka gibi ne güzel sen iremi de böyle kolay doğurmuştun... keşke herkesin ki böyle kolay olsun.. maşallah subhanallah.

bu arada ilk sen yazdın benden sonra. ben bile unutmuşum bu konuyu,tesadüf baktım da gördüm:)) diğer kızlar da anlatsalar keşke merak ediyorum hepsini

SIRA GELDİ BENİM DOĞUM HİKAYEMİ YAZMAYAAA...

öncelikle hamilelikten başlamak istiyorum çünkü bazı şeylerin zor olacağı en başından belli aslında.hamile kalmak için çok şükür hiç uğraşmadım.istediğim ayda planladığımız zamanda AYŞEM rahmime düşmüştü.ilk 1 ay anlamadım tabii.adet tarihim geldiğinde hatta bir gün öncesinde kalktım sabah ve birden elime test aldım yaptım ikinci çizgi yoktu tam atacaktım neyse bekelesin biraz dedim ve elimi yıkadım bir de ne göreyim ikinci çizgi belirmişti hafif...hemen kuzenimi aradım sonra eşime mesaj attım.o gün iş başvurusu yapacaktım bi arkadaşımla buşultum ona anlattım dayanamadı gel kan testi yaptıralım dedi ve kanımda da kızım belirdi...neyse işte 2.ayın sonuna doğru bir gün kalktım ve hayatım alt üst olmuştu mide bulantısı kusma..deli gibi kusuyordum günde 15-20 kere.her gün bitecek diye baktım ama 5 ay bu böyle devam etti.7 kilo verdim günlerce hastanede yattım aşırı kusmalarım sonucu iç kanamam oldu vs vs vs...ama dayandım.çok isteyerek hamile kalmamıştım ama dayandım.. ve 9.ayın sonuna geldiğimde kızımı istekle merakla bekler olmuştum.görmeden özlediğim tek kişiydi kızım...
39.haftayı bitirene kadar hep normal doğuracağım dedim.ama sadece 1 gecede kararımı değiştirdim ve ertesi gün haftalık kontrolümde doktora söyledim kabul etmedi sezeryanı ama ısrar ettim ve tamam dedi ve haftaya gün veriyorum o halde dediki o gün 22.06.2011 idi.değişik bir his kapladı içimi görmeden özlediğime kavuşmama 1 haftam vardı..hazırlıklarım aylar öncesinde bitmişti ama yinede eksiklikleri tamamlamaya başladık.bu arada sezeryan kaararı aldığım için çok ağladım sızlandım..neyse ve 22 haziran geldi..
sabah 8te hastanedeydik.ablam ben eşim çok sevdiğim komşum ve arkadaşım meltem yeğenim anıl ve kayınvalidem ile kayınpederim..herkes telaşlı ama ben korkulu.aksilik olacağını bilen gözlerimde tedirginlik ve yüzümde bu tedirginliğin yarattığı şaşkınlık...odama çıkardılar eşim çok şık bir oda ayarlatmış sağolsun ama gözüm görmedi.hemşireler geldi gitti sorular anketler..sonra beni almaya geldiler.herkesle helalleştim ve korkuyla eşimin elinden sıkıca tutup ameliyathaneye indik asansörle.kapıdan eşimi almadılar ve ben artık tektim ve 2 kişi olmak için herkese son kez baktım elimi salladım ve masaya yattım.anestiziyi verince eşiminde gireceğini öğrendim sevindim bu anaı birlikte yaşamalıydık çünkü..anesteziyi vermeye başladılar belden aşağıma ama uyuşmamakta direniyordu vücudum.lakin yavaş yavaş uyuştu ve bir an önce başlamaları gerekiyordu..sol tarafım tamamen ama sağ tarafım kısmen uyuşmuştuki başladılar operasyona.eşim de geldi sıkıca tuttuk ellerimizi AŞKLA YAPTIĞIMIZ KIZIMIZ İÇİN gözlerimizi birbirine kenetledik..doktorum 10 dk içinde bebeğin en fazla 40dk içinde de benim odaya çıkacağımı söyledi nitekim bebeğimiz tam sabah 9:15 te benim bedenimden ayrılarak tek vücut olmak üzere gözlerini dünyaya açtı ve merhaba dedi.muayenesi olunca kucağıma getirdiler ve kzımızla tanıştık..eşim ve bebeği gönderdiler ve yine yalnızdım ancak farklı bişeyler vardı.ortamda bi tedirginlik vücudumda değişik hisler ve dayanılmayacak sancılarım başladı.meğer kanamamı durduramıyorlarmış.tam karşımda saat vardı bir baktım yok olmuş.ağzıma dil altı hapı koydular bu ne dedim mehtap rahim toplanması için diyerek beni kandırdılar meğer tansiyonum 22 lere fırlamış.sürekli damardan kanamayı durdurucu iğneler yapılmış tabii ben sonra öğrendim.böyle tam 3 saat geçti.eşim ve ailem meraktan ölmüşler tabii..neyse ameliyat bitipde odama çıkarırlarken tabii canım eşim yanımdaydı,tek söylediğim çok yoruldum çok yorgunum..bu arada operasyon biterken artık sağ bacağımı tamamen hissediyordum epey acı çektim yani..odama çıktım ve kızımı getirdiler...ve aşkla yaptığımız kızımız artık bizimleydi...
ne olursa olsun bana ne yaşatırsa yaşatsın iyi ki doğurmuşum..