SIRA GELDİ BENİM DOĞUM HİKAYEMİ YAZMAYAAA...
öncelikle hamilelikten başlamak istiyorum çünkü bazı şeylerin zor olacağı en başından belli aslında.hamile kalmak için çok şükür hiç uğraşmadım.istediğim ayda planladığımız zamanda AYŞEM rahmime düşmüştü.ilk 1 ay anlamadım tabii.adet tarihim geldiğinde hatta bir gün öncesinde kalktım sabah ve birden elime test aldım yaptım ikinci çizgi yoktu tam atacaktım neyse bekelesin biraz dedim ve elimi yıkadım bir de ne göreyim ikinci çizgi belirmişti hafif...hemen kuzenimi aradım sonra eşime mesaj attım.o gün iş başvurusu yapacaktım bi arkadaşımla buşultum ona anlattım dayanamadı gel kan testi yaptıralım dedi ve kanımda da kızım belirdi...neyse işte 2.ayın sonuna doğru bir gün kalktım ve hayatım alt üst olmuştu mide bulantısı kusma..deli gibi kusuyordum günde 15-20 kere.her gün bitecek diye baktım ama 5 ay bu böyle devam etti.7 kilo verdim günlerce hastanede yattım aşırı kusmalarım sonucu iç kanamam oldu vs vs vs...ama dayandım.çok isteyerek hamile kalmamıştım ama dayandım.. ve 9.ayın sonuna geldiğimde kızımı istekle merakla bekler olmuştum.görmeden özlediğim tek kişiydi kızım...
39.haftayı bitirene kadar hep normal doğuracağım dedim.ama sadece 1 gecede kararımı değiştirdim ve ertesi gün haftalık kontrolümde doktora söyledim kabul etmedi sezeryanı ama ısrar ettim ve tamam dedi ve haftaya gün veriyorum o halde dediki o gün 22.06.2011 idi.değişik bir his kapladı içimi görmeden özlediğime kavuşmama 1 haftam vardı..hazırlıklarım aylar öncesinde bitmişti ama yinede eksiklikleri tamamlamaya başladık.bu arada sezeryan kaararı aldığım için çok ağladım sızlandım..neyse ve 22 haziran geldi..
sabah 8te hastanedeydik.ablam ben eşim çok sevdiğim komşum ve arkadaşım meltem yeğenim anıl ve kayınvalidem ile kayınpederim..herkes telaşlı ama ben korkulu.aksilik olacağını bilen gözlerimde tedirginlik ve yüzümde bu tedirginliğin yarattığı şaşkınlık...odama çıkardılar eşim çok şık bir oda ayarlatmış sağolsun ama gözüm görmedi.hemşireler geldi gitti sorular anketler..sonra beni almaya geldiler.herkesle helalleştim ve korkuyla eşimin elinden sıkıca tutup ameliyathaneye indik asansörle.kapıdan eşimi almadılar ve ben artık tektim ve 2 kişi olmak için herkese son kez baktım elimi salladım ve masaya yattım.anestiziyi verince eşiminde gireceğini öğrendim sevindim bu anaı birlikte yaşamalıydık çünkü..anesteziyi vermeye başladılar belden aşağıma ama uyuşmamakta direniyordu vücudum.lakin yavaş yavaş uyuştu ve bir an önce başlamaları gerekiyordu..sol tarafım tamamen ama sağ tarafım kısmen uyuşmuştuki başladılar operasyona.eşim de geldi sıkıca tuttuk ellerimizi AŞKLA YAPTIĞIMIZ KIZIMIZ İÇİN gözlerimizi birbirine kenetledik..doktorum 10 dk içinde bebeğin en fazla 40dk içinde de benim odaya çıkacağımı söyledi nitekim bebeğimiz tam sabah 9:15 te benim bedenimden ayrılarak tek vücut olmak üzere gözlerini dünyaya açtı ve merhaba dedi.muayenesi olunca kucağıma getirdiler ve kzımızla tanıştık..eşim ve bebeği gönderdiler ve yine yalnızdım ancak farklı bişeyler vardı.ortamda bi tedirginlik vücudumda değişik hisler ve dayanılmayacak sancılarım başladı.meğer kanamamı durduramıyorlarmış.tam karşımda saat vardı bir baktım yok olmuş.ağzıma dil altı hapı koydular bu ne dedim mehtap rahim toplanması için diyerek beni kandırdılar meğer tansiyonum 22 lere fırlamış.sürekli damardan kanamayı durdurucu iğneler yapılmış tabii ben sonra öğrendim.böyle tam 3 saat geçti.eşim ve ailem meraktan ölmüşler tabii..neyse ameliyat bitipde odama çıkarırlarken tabii canım eşim yanımdaydı,tek söylediğim çok yoruldum çok yorgunum..bu arada operasyon biterken artık sağ bacağımı tamamen hissediyordum epey acı çektim yani..odama çıktım ve kızımı getirdiler...ve aşkla yaptığımız kızımız artık bizimleydi...
ne olursa olsun bana ne yaşatırsa yaşatsın iyi ki doğurmuşum..
canım en çok da senin doğum hikayeni merak ediyorudumm... gerçekten zormuş. ama sonunda kavuştun meleğine... iyiki o saati oradan kaldırmışlar.. ben olsam telaş yapardım... büyük geçmiş olsun