Merhaba kızlar çok zor günler geçiriyorum tarifi imkansız üzüntüler içindeyim gece uykuda düşünmek üzülmek nedemekmiş gördüm 7-24 ağlasamda elimden hiç bir şey gelmiyor ablamın yaşam fonksiyonlarını geriye getiremiyor sağlığına kavuşturamıyorum beklemekten başka bir şey gelmiyor elimden. Bu süreçte sizler her biriniz teker teker hatta defalarca beni arayıp bana destek olup dostluğunuzu birkez daha hatırlattınız ve burada sağladığımız bağın gerçekten çok özel ve farklı olduğunu hissettirdiniz .
Çok ama çok ağladım günlerdir doğum günümden bir gün önce akşam hastaneye gitmemizle birlikte kabus dolu günler başladı üzüntüden adetim gecikti içimden gebelik testi yapmak bile gelmedi son iki gün ateş basmasıyla uyanmam bardağı taşıran son nokta oldu tamam dedim üzüntüden menapoza girdim kesin üzüntüme üzüntü kattım bugünde doktora gittimki menapozamı giriyorum diye sormaya ne gördüm dersiniz 5+3 günlük kese

6 yıldır neler çektiğimi söylememe gerek varmı artık 35 oldum tamamen ümidimi yitirdim yazın pamuklara sarındım aylar önceden hazırlıklar yaptım kendimi kolladım 15 gün tatillerde kendimize terapiler yaptık progesteronler kansulandırıcı iğneler tedavim negatif sonuçlandı bundan 2 ay önce gene tedaviye yeltendim iptal oldu ama Allah öyle büyükki böylesi derin bir acı yaşarken hıçkıra hıçkıra ağlayıp kendimi paralarken mr röntgen
ve tomografi üçgeninde koştururken hatta geçen birkaç gün önce buscopan bile içmişken bebeğimin varlığını öğreniyorum daha adete 2 gün varken kan testi yaptıran ben anca 5+3 ken görüyorum haberdar oluyorum sevinebiliyormuyum burukluk hat safhada. Allahın büyüklüğüne birkez daha şaşıp kalıyorum. Allaha şükrediyorum ama kaybetme duygusu hat safhada Allah korusun kaybetmeyeyim bu sefer kucağıma almak nasıp olsun inşallah ama bu üzüntüyle bu hamilelik sağlıklı ilerlermi onu bilemiyorum benim sanırım 2 bebeğm olacak biri ablam diğeri sürpriz bebişim

