Merhaba.nasil oldun canim.bu arada gecirdiginiz kaza icin de cok gecmis olsun.iyi oldugunuza sevindim.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Aşılama 2011 Ocak'ta Aşılaması Başarısız Olup Umudunu Yitirmeyenler
- Konu Sahibi Bilge_79
- Başlangıç Tarihi
Aşılama Yöntemleri ve Tecrübelerimiz
Merhaba.nasil oldun canim.bu arada gecirdiginiz kaza icin de cok gecmis olsun.iyi oldugunuza sevindim.
Sagol canim..sukur iyiyiz...sen nasil oldun toparlanmissin cok guzel....
Guzel haberlerini sabirsizlikla bekliyorum...Allah yar ve yardimcin olsun...Transfer Ne zaman tahmini?
Son düzenleme:
Ben iyilestim sukur.Darisi senin basina Allah acil sifalar versin arkadasim.
Agzindanbal damlamis ...simdi 1,5 ay oldu zaman hizla ilerliyor...sen ne yaptin gelisme varmi? Kizin nasil okulu nasil gidiyor.
Bence olur ama daha genel bir baslik yapmaliyiz.bu baslik bizimle kaldi gittikcede azaliyornormal olarak. Sen dusun bakalim vardir sende fikir :))
Evet kesinlikle katiliyorum sana.Bu hafta yeni başlık icin fikri olanlar yazsin topige.Ortaklasa karar verelim.Ben sabah nobete gidecegim,yatiyorum artik.Aklima isim geldikce sizlerle paylasacagim.Simdilik iyi geceler..
teşekkür ederim kızlar,inanın o bombayı patlatmayı o kadar çok isterim ki.. ama nedense içimde ufacık heyecan,umut yok.. belki transfer olduktan sonra heyecan başlar bilemiyorum ama henüz adapte olamadım...
bilgecim sen niye öyle konuşuyorsun,karamsar olmayalım artık.. hayat senin için de devam ediyor,aile işine gelince sen eş yok diyorsun,biz de çocuk yok diyoruz :))ama bunlar eksik olunca da aile olmaktan çıkmıyoruz.. senin ailen kızın... hem belki aşık olursun tekrar..
sermuhcum geçmiş olsun.. transfer tarihim tahmini 13-15 şubat gibi olur sanırım..
kuntizella yeni topik işi olabilir.. ama bu defa kimsecikler kaçmasın :))
Dualarım seninle arkadaşım.Bizi habersiz bırakma emi,sık sık yaz.Heyecanın olmaması, bu uğurda verdiğin mücadelelerin bu güne kadar sonuçsuz kalmasından olsa gerek.İçinde her zaman umut olsun.Umudunu hiçbir zaman yitirme.İnsan umutlarıyla yaşar unutma.Sen umutlu ol,duanı et gerisini Allah'a bırak...
umut tabiiki gerekli ama sen tam olarak özetlemişsin canım.. olumsuzluklara alışmış benim ruhum ve sanki hiç nasip olmayacakmış gibi hissediyorum Allah korusun...
bakıyorum tüp bebek topiklerine transferi olanlar meleğimi aldım geldim falan yazıyor.. ama ben öyle hissedemiycem sanırım.. hatta şuan düşünüyorum da ben 5 aşılamanın son 3 ünde kan tahlili bile yaptırmamıştım,gidememiştim,adeti beklemiştim.. bu defa kan vermek zorundayım ve ayaklarım nasıl gidecek o hastaneye bilmiyorum..
bunları düşünmem için de erken aslında bakalım yumurta kalitesi nasıl olacak,transfer yapılmaya uygun olacak mı? benim şuan en çok istediğim bu ilk denememin pozitif olmasından önce transfer edilebilecek embriyolara sahip olabilmek.. neler okuyoruz,bizden çok zor durumda olanlar var,hiç yumurtası olmayan yada olsa bile kalitesi düşük olup döllenemeyen... bunlar yolunda gittikten sonra gücümün yettiği yere kadar umutsuz bile olsam denerim canım...
Hersey Allah tan gelir ve Allah bir kulunun kotu olmasiniistemezmis ama biz bazen isteklerimiz olmayinca uzuluyoruz oysa ki hep hayirlisi diye dualarimiz ..yasamadikca insan kotulukleri anlayamiyor..beni ciddi etkileyen bir dusunce var ben bir seri katilin yada cocuk tecavuzcusunun yada hirsizin dolandiricinin yada kotu bir insanin annesi olmak istemezdim kimsede istemez ama bazi anneler malesef bunlarla yasamak zorunda.malesef bunlarla sinanmak zorunda.
Hicbir zaman umidini yitirme her deneme ilk denemenmis gibi heyecanla saril.transferin yapildigi andan itibaren bebisin seninle olacak melegine kac gun bakabilecegini Allah biliyor sana dusen varligini bildigin muddetce anne oldugunu unutmamak...asla karamsar olma...
Simdiden hayeller kurmaya basla hamileligini hayal et bebegini hayal et onun gelecegi zamani hayal et gizel seyler dusun...
Sendenguzel haberler bekliyoruz...
karamsarım canım ama siz bana bakmayın. ne aşkı ya zaten canım canmış. aman aman kızımın aşkı benim kalbimde :)
kalbimden de umut eksilmiyor her an sizden müjdeye hazırım kızlar :)))
evet acılarımla dolu bu topik. çabalarımla hem de boşuna olan çabalarımla. gidelim burdan. vazgeçmeyen kadınlar topiği yapalım :))
İşte size bu sorulara cevap teşkil edecek bir hikâye anlatacağım:
Hindistan’da, bir anne geride birçok çocuk bırakarak vefat ediyor Çocukların babası, onların bakımı için bir müddet sonra evlenmeye mecbur kalıyor Ancak şefkatli baba, çocuklarının “üvey anne” elinde mağdur olmasından da korkuyor Kendisine sıkı sıkı tembihliyor, evlâtlarına zarar vermemesini… Fakat çok öfkelendiği zaman, eğer illâ onlara vuracaksa, eline tutuşturduğu şu kemik parçasıyla onlara vurmasını istiyor
Üvey anne, ilk zamanlarda çocuklar arasında fark gözetmemeye çalışıyor Ancak kendi çocukları dünyaya gelmeye başladığında, annesiz gariplerin her yaptığı hareket kendisini rahatsız etmeye başlıyorÖfkelendikçe de kocasının verdiği kemikle habire onları dövüyor Gel zaman git zaman, aradan yıllar geçiyor Annesiz büyüyen o çocuklar, serpilip büyürken, üvey annenin kendi çocukları cılız ve pısırık hâlde kalıyorlar Üvey anne, bu işin içinde bir iş olduğunu düşünerek durumu beyine açıkça soruyor Babanın verdiği cevap şu:
“-Senin eline tutuşturduğum kemik, evlatlarımın annesinin kemiği… Sen onlara kızıp bağırdıkça, onlar üzülüyorlardı Ancak kemikle vurmaya başlayınca, annelerinin bedenini hissediyor ve fark etmeden onunla tesellî oluyorlar Dolayısıyla onlar, zor zamanlarında, annelerini hep yanında hissettiler Bunun için bedenen zarar görseler de, ruhları serpilip büyüdü!”
Evet, gerçekten ibretlik… Belki bu sadece bir hikâye… Ama bulunduğum ülkede, Azerbaycan’da, tam da bunu hatırlatan bir yaşanmış olayla karşılaştım
Azerbaycan’ın Gabela Şehri’nin bir köyünde, bir anne genç yaşta amansız bir hastalığa yakalanmışKaraciğeri tükenmiş ve kısa bir zamanda vefat etmiş Bu ağır hastalığı zamanında, ona kız kardeşi hizmet etmiş, bakımını üstlenmiş Anne, kardeşine, vefatından kısa bir süre önce şöyle bir vasiyette bulunmuş:
“-Bilirim, çocuklara bakmak zordur Bir gün gelir, senin de sabrını tüketirler Gün gelir, onu cezalandırmak istersen, ne olur, şu verdiğim başörtüyü eline dola da öyle vur yavruma!”
Teyze, “Aman hiç öyle bir şey yapar mıyım? Biricik yeğenime kıyar mıyım?” dediyse de, anne:
“-Bu, benim vasiyetimdir Senden başka bir şey istemiyorum!” diye tembihledi
Bu amansız hastalığa yakalanmış anneyi toprağa verdikten sonra yıllar geçti Teyze, öksüz yeğenine sahip çıktı, ona geceli gündüzlü bakmaya devam etti Fakat çocuk bakımı, çok büyük bir şefkat ve merhamet ile engin bri sabır gerektirir Gün geldi, teyzenin sabrı taştı ve çocuğa bir fiske attı
Çocuk, önce şaşırdı, sonra ağlamaya başladı ve ağzından tek cümle döküldü:
“-Hani bana annemin örtüsü ile vuracaktın teyze?”
Teyzesi, yaptığına bin pişman, bir daha yeğenine dokunmamaya yemin etti Belki, çocuğa, annesinin örtüsü ile sarılmış bir el dokunmuş olsaydı, o tokadın acısını bu kadar hissetmeyecekti! Belki de annesi, o örtüyle yavrusunun gözyaşlarını silmek istemişti Kim bilir?
Ama ana vasiyeti, yavrusunu, öldükten sonra da şefkat kanadıyla sarmaya devam etmişti
Hindistan’da, bir anne geride birçok çocuk bırakarak vefat ediyor Çocukların babası, onların bakımı için bir müddet sonra evlenmeye mecbur kalıyor Ancak şefkatli baba, çocuklarının “üvey anne” elinde mağdur olmasından da korkuyor Kendisine sıkı sıkı tembihliyor, evlâtlarına zarar vermemesini… Fakat çok öfkelendiği zaman, eğer illâ onlara vuracaksa, eline tutuşturduğu şu kemik parçasıyla onlara vurmasını istiyor
Üvey anne, ilk zamanlarda çocuklar arasında fark gözetmemeye çalışıyor Ancak kendi çocukları dünyaya gelmeye başladığında, annesiz gariplerin her yaptığı hareket kendisini rahatsız etmeye başlıyorÖfkelendikçe de kocasının verdiği kemikle habire onları dövüyor Gel zaman git zaman, aradan yıllar geçiyor Annesiz büyüyen o çocuklar, serpilip büyürken, üvey annenin kendi çocukları cılız ve pısırık hâlde kalıyorlar Üvey anne, bu işin içinde bir iş olduğunu düşünerek durumu beyine açıkça soruyor Babanın verdiği cevap şu:
“-Senin eline tutuşturduğum kemik, evlatlarımın annesinin kemiği… Sen onlara kızıp bağırdıkça, onlar üzülüyorlardı Ancak kemikle vurmaya başlayınca, annelerinin bedenini hissediyor ve fark etmeden onunla tesellî oluyorlar Dolayısıyla onlar, zor zamanlarında, annelerini hep yanında hissettiler Bunun için bedenen zarar görseler de, ruhları serpilip büyüdü!”
Evet, gerçekten ibretlik… Belki bu sadece bir hikâye… Ama bulunduğum ülkede, Azerbaycan’da, tam da bunu hatırlatan bir yaşanmış olayla karşılaştım
Azerbaycan’ın Gabela Şehri’nin bir köyünde, bir anne genç yaşta amansız bir hastalığa yakalanmışKaraciğeri tükenmiş ve kısa bir zamanda vefat etmiş Bu ağır hastalığı zamanında, ona kız kardeşi hizmet etmiş, bakımını üstlenmiş Anne, kardeşine, vefatından kısa bir süre önce şöyle bir vasiyette bulunmuş:
“-Bilirim, çocuklara bakmak zordur Bir gün gelir, senin de sabrını tüketirler Gün gelir, onu cezalandırmak istersen, ne olur, şu verdiğim başörtüyü eline dola da öyle vur yavruma!”
Teyze, “Aman hiç öyle bir şey yapar mıyım? Biricik yeğenime kıyar mıyım?” dediyse de, anne:
“-Bu, benim vasiyetimdir Senden başka bir şey istemiyorum!” diye tembihledi
Bu amansız hastalığa yakalanmış anneyi toprağa verdikten sonra yıllar geçti Teyze, öksüz yeğenine sahip çıktı, ona geceli gündüzlü bakmaya devam etti Fakat çocuk bakımı, çok büyük bir şefkat ve merhamet ile engin bri sabır gerektirir Gün geldi, teyzenin sabrı taştı ve çocuğa bir fiske attı
Çocuk, önce şaşırdı, sonra ağlamaya başladı ve ağzından tek cümle döküldü:
“-Hani bana annemin örtüsü ile vuracaktın teyze?”
Teyzesi, yaptığına bin pişman, bir daha yeğenine dokunmamaya yemin etti Belki, çocuğa, annesinin örtüsü ile sarılmış bir el dokunmuş olsaydı, o tokadın acısını bu kadar hissetmeyecekti! Belki de annesi, o örtüyle yavrusunun gözyaşlarını silmek istemişti Kim bilir?
Ama ana vasiyeti, yavrusunu, öldükten sonra da şefkat kanadıyla sarmaya devam etmişti
Son düzenleme:
Benzer Konular
