o değil de, evden çıkarken ağlıyordum zaten, eşim gördü beni.. Sakın dedim ağzını açma niye ağlıyorsun falan deme, konuşuruz sonra dedim. Aradı sonra beni, ne olduğunu cidden anlamamış, gerçekten anlamamış. Çok evde kaldın ona mı sıkıldın, bilmem neye mi sıkıldın falan soruyo, annem mi birşey dedi diye sordu, hayıor dedim. hamilelikten herhalde ve çok bunaldım dedim. Bir gram anladığını hissetsem anlatacaktım, Lütfen beni yanlış anlama ama, hafta sonu aç karnına ben yine de anneni bekledim, kalksın da kahvaltı hazırlayayım diye. Yemeğini koydum, topladım, peşinde dolandım.. O sabah zaten bizden önce kalkmış, benim sabahları yediğimi ezberlemiş olması lazım bir yumurta koyacak tepsiye o kadar. Ben de sizle birlikte çıkacağım demek ne demek, hep birlikte çıkacağız demek. Yaa, gerçekten anlatılınca dedikoducu gibi hissediyorum kendimi anlatmakta istemiyordum aslında..................... ama, gerçekten bitti ve eşime tavrımın değişeceğini nasıl anlatacağımı bilmiyorum.