AMİN, ben de ağlaya ağlaya izledim, o bebeğin çaresiz hali, dr.un yavruyu evirip çevirirken, onun o dirençsiz pelte gibi duruşu çok etkiledi beni..onlar da biz anneler için birer ders, kimi zaman uykusuzluktan, yorgunluktan vs.den yakınıyoruz ya, ya da büyük çocuğun söz dinlememesi, yaramazlığından..aslında hepsi boş, sağlıkları yerinde ya çok şükür , diyor insan...ama hayat gailesi ile yine unutulup şikayetlenmeler başlayabiliyor..Allah şifa versin o yavruya da inşaallah..ne kadar da güzel bir yüzü vrdı değil mi?
bizim minnoş da hep erkenci, muhakkak sabah ezanında uyanıyor, ama yediye kadar da uyanık ağlamadan kendi kendine konuşarak durabiliyor çoğu zaman..
Evet pamuk helvacım çok güzel bir bebekti.Çok ağladım bende zaten oğlum doğduğundan beri bir tuhaf oldum sokakta yavru kedi görsem içime işliyor kedinin bakışları falan pek bir duygusallaştım. Annelik ilginç bir duyguymuş insan her bir canın kıymetini daha iyi anlıyor sanki.
Ben de senin gibi düşünüyorum canım, bebeklerimizin sağlığı yerinde ya geri kalan her şeye dayanılır.