- Konu Sahibi TwoPrincess
- #30.921
kızlar mayıs annesi oldum ben. buraya da çok şey paylaştığım için mayıs anneleri forumunda anlattığım hikayeyi buraya da alıyorum. umarım herkes sağlıklı bi şekilde kavuşur yavrusuna.
21 mayıs 2012 saat 13:56'da normal doğumla dünyaya geldi Ada.
bir gece önce arkadaşlardaydık, yeni evlenmişler beyaz koltuklar falan. kızım dedim bu gece sakin ol da temiz evi kirletmeden gidelim. hafif sancılarım vardı tabi son haftalarda olduğu gibi ama doğum sancısı gibi değildi. geyik yapıyoduk artık burdan hastaneye gideriz diye. eve geç geldik, uyurken regl agrısı gibi sancılar başladı, her uyandığımda karnım sancıyodu ama uykumu bölmedi. sabaha kadar idare ettim. 5.15te tuvalete kalktım ve bi gördüm ki çok hafif kanlı beyaz bi akıntı var, sanki adetin ilk başladığı günkü gibi. kocamı uyandırdım dedim böyle böyle. bi bebeğin hareketlerini takip edelim de doktoru arayalım şimdi tel.de sorar belki bebek hareket ediyo mu diye. yarım saat bekledik ama o sürede hiç hareket etmedi kızım. bi de midem bozulmuş ki her geğirdiğimde ağzımda acayip bi tat. bebek hareket etmeyince o da zaten beni endişelendirdi acaba kalbşi durdu da beni mi zehirliyoyu bile düşündüm. hemen doktoru aradık, midemi söylemeyi unuttum, duş alayım mı diye sormayı unuttum sadece kanlı akıntıdan, geceki sancılardan bi de bebeğin hareket etmediğinden bahsettim. hemen hastaneye geç dedi. hastaneye vardığımızda saat oldu 6.15 falan. nöbetçi ebe açıklığı kontrol etti, normal mi istiyosun dedi her şey yolunda giderse evet dedim. 1 cm açıklık var ama bebeğin başı hala yukarda normal olabilmesi için başının daha aşağı inmesi lazım dedi ve doktor gelene kadar nst'ye bağladı sancıların düzenini ve şiddetini uzun bi süre takip edelim dedi. sancılar hafif ve düzenliydi. 1 saat sonra tekrar kontrol etti 2 cm olmuştu ama baş hala yukardaydı. doktor geldiğinde sancıların gayet iyi bugün doğurursun dedi, baş aşağı inmezse de sezeryana alırız dedi. o andan sonra açıklık 4 cm olana kadar sancılar öyle bi şiddetlendi ki anlatamam. bebeğin başı aşağı inebilsin diye yürüttüler ve ara ara gelen her sancıda sanki karnımın içini oyuyolar gibiydi. epidural istedikçe henüz değil, 4 cm olmalı ki bebek baskı yapabilsin sonrasında, şimdi verirsek rahatlarsın bebek aşağı baskı yapmaz dediler. saati hatırlamıyorum ama aşağı yukarı 11 gibi açıklık 4 cm olmuş ve bebek biraz aşağı inmiş dediler ve epidural taktılar. 15 dk sonra etkisini gösterir ama ancak %50 etki edeek yoksa ıkınmayı zorlaştırır dedi. ama 15 dk sonra bile ağrıda gram azalma olmadı ve kadın şaşırdı. ilk hastamsın dedi hiç etki etmeyen. bi doz daha yaptı ki bu doz sınırmış ama sonrasında sancılar geldiğinde hissetsem de rahatça yürüyebiliyor ve dayanabiliyordum. espri falan da yapıyodum. bu arada tüm sancıları odamda çektim ve ailem yanımdaydı, kontrol için doumhaneye alıyolardı. epidural sonrası o kadar hızlı geçti ki, ilk kontrolde bebek baya aşağı inmiş ve baya baskı yapıyo dediler bunu da sancı geldiğinde ellerini vajinaya sokarak takip ediyolardı o anlar dayanılmaz acı çekiyıdum işte. hem sancı hem ebenin elini çevirmesi falan zordu. her kontrolde 1 cm 1 cm daha açıldı ve sonunda sancı yokken 8, sancı varken 9 cm açıklık ölçüldü ve bu andan sonra büyük tuvaletin gelmiş hissi veya makata baskı hissedene kadar kontrol etmiyoruz bu his geldiğinde de bize haber ver deidler. ilk hissettiğimde gittik doğumhaneye biraz ıkındırdılar bebek baya yol alıyo dediler ama ben ıkınmayı uzun süre devam ettiremediğim için biraz daha bekleyelim dediler. bu his gittikçe şiddetlendi ve tekrar kontrole girdiğimde resmen doğumu başlattı ebeler. tek derin nefeste mümkün olabildiğinde uzun süre tutarark ıkındım. kızım hızlıca yol aldı ve hemen doktoru aradılar. doktor geldiğinde harika ıkınıyosun dedi. her sancı geldiğinde ıkındım ve ben ıkınırken ebe baskı yaptı karnıma, o anlar resmen patlayacakmışım ve bütün parçalarım odaya dağılacakmış gibi hissettim. doktor geldikten sonraki iki ıkınmada çok yorgun düştüm, doktor bu ıkınmada doğuruyoruz artık dedi ve eline makası aldığını gördüm dedim kesecek beni. allaha dua edip çok derşin bi nefes aldım ve öyle bi ıkındım ki, kızımın yağ gibi aktığını hissettim ve o an benim için hem rahatlama, hem mucize hem şükür anıydı. 1 saat boyunca susturamadılar beni, ve o andan beri de hala şükrediyorum allaha her şey için. kızımı hemen temizleyip yanağıma getirdiler iç çeke çeke kokladım onu öptüm yumuşacık yanaklarını. dikiş kısmında acıları hissettim baya iğne yapılmasına rağmen çünkü doktorum acımasız dkişler attı 4 taneymiş. dikişlerden sorna plasenta da çıktı rahatça. tampon falan takıldı, genital bölgede bi benim vardı onu bile aldılar, estetiği de aradan çıkarmış olduk :)sonra kızımı getirin bana diye yalvardım, aşıları yapılıyo dediler. senden önce odaya gitsinmi dediler gitsin dedim, herkes görsün kızımı. benim pijalamarımı giydirdiler, sandlayeye oturttular ve çıktığımda herkes beni bekliyodu elinde kamerayla ve ben ağlıyorum. doktor geldikten sonraki her ıkınmam ve her inlememi duymuşlar, annem taklidimi yapıyo evde anne sus hatırlatma diyorum, çok zordu ıkınma kısmı. odaya girdim, kızım gelmiş yatağında yatıyo, babası başında. önce babasıyla öpüştük birbrimize sarılıp. çok güzel kızımız var diyo gülerek, çok tatlı biblo gibi diyo ben ağlıyorum. kıvırcık ama diyorum :) ben çok sarışınım, babası kumral ve ikimiz de kıvırcığız nasıl olacak diye çok merak ediyoduk :) ebe başın ilk gördüğünde koyu saçlı dediğinde şaşırmıştım, doğduğunda kıvırcık buuuuu diyip sevdiler onu hakkaten kıvırcıktı. şimdi ise kıvırcık değil ve rengi gittikçe açılıyo aralarda sarılarını görüyoruz. gözleri mavi. ikimizin teni de beyaz ama kızımız sanki buğday gibi. ben doğurmasam benim değil derim :) çektiğim her şeye ama her şeye öyle bi değiyo ki. hala şükrediyorum. sürekli onu seyrediyorum ve doyamıyorum. boynunu kokluyorum. yanağını öpüyorum. kucağımda uyutuyorum.
herkes ama herkes bu duyguyu doyasıya yaşasın ve sağ salim kuzusuna kavuşsun inşallah.
38+5'te 2840 olarak doğdu, boyunu ölçmediler ölçmüyorlarmış önemli de değil. hastaneden çıktığımızda sadece 40 gram vermişti ki emme problemi yaşadık biraz. dün akşama doğru çözdük bu sıkıntıyı, küçük olduğu çin memeyi tutturamıyodum mamayla beslemek zorunda kaldık biraz. öyle işte. o hala benim mi inanamıyorum allahım hayattaki en ama en güzel şey, daha ötesi yok.
21 mayıs 2012 saat 13:56'da normal doğumla dünyaya geldi Ada.
bir gece önce arkadaşlardaydık, yeni evlenmişler beyaz koltuklar falan. kızım dedim bu gece sakin ol da temiz evi kirletmeden gidelim. hafif sancılarım vardı tabi son haftalarda olduğu gibi ama doğum sancısı gibi değildi. geyik yapıyoduk artık burdan hastaneye gideriz diye. eve geç geldik, uyurken regl agrısı gibi sancılar başladı, her uyandığımda karnım sancıyodu ama uykumu bölmedi. sabaha kadar idare ettim. 5.15te tuvalete kalktım ve bi gördüm ki çok hafif kanlı beyaz bi akıntı var, sanki adetin ilk başladığı günkü gibi. kocamı uyandırdım dedim böyle böyle. bi bebeğin hareketlerini takip edelim de doktoru arayalım şimdi tel.de sorar belki bebek hareket ediyo mu diye. yarım saat bekledik ama o sürede hiç hareket etmedi kızım. bi de midem bozulmuş ki her geğirdiğimde ağzımda acayip bi tat. bebek hareket etmeyince o da zaten beni endişelendirdi acaba kalbşi durdu da beni mi zehirliyoyu bile düşündüm. hemen doktoru aradık, midemi söylemeyi unuttum, duş alayım mı diye sormayı unuttum sadece kanlı akıntıdan, geceki sancılardan bi de bebeğin hareket etmediğinden bahsettim. hemen hastaneye geç dedi. hastaneye vardığımızda saat oldu 6.15 falan. nöbetçi ebe açıklığı kontrol etti, normal mi istiyosun dedi her şey yolunda giderse evet dedim. 1 cm açıklık var ama bebeğin başı hala yukarda normal olabilmesi için başının daha aşağı inmesi lazım dedi ve doktor gelene kadar nst'ye bağladı sancıların düzenini ve şiddetini uzun bi süre takip edelim dedi. sancılar hafif ve düzenliydi. 1 saat sonra tekrar kontrol etti 2 cm olmuştu ama baş hala yukardaydı. doktor geldiğinde sancıların gayet iyi bugün doğurursun dedi, baş aşağı inmezse de sezeryana alırız dedi. o andan sonra açıklık 4 cm olana kadar sancılar öyle bi şiddetlendi ki anlatamam. bebeğin başı aşağı inebilsin diye yürüttüler ve ara ara gelen her sancıda sanki karnımın içini oyuyolar gibiydi. epidural istedikçe henüz değil, 4 cm olmalı ki bebek baskı yapabilsin sonrasında, şimdi verirsek rahatlarsın bebek aşağı baskı yapmaz dediler. saati hatırlamıyorum ama aşağı yukarı 11 gibi açıklık 4 cm olmuş ve bebek biraz aşağı inmiş dediler ve epidural taktılar. 15 dk sonra etkisini gösterir ama ancak %50 etki edeek yoksa ıkınmayı zorlaştırır dedi. ama 15 dk sonra bile ağrıda gram azalma olmadı ve kadın şaşırdı. ilk hastamsın dedi hiç etki etmeyen. bi doz daha yaptı ki bu doz sınırmış ama sonrasında sancılar geldiğinde hissetsem de rahatça yürüyebiliyor ve dayanabiliyordum. espri falan da yapıyodum. bu arada tüm sancıları odamda çektim ve ailem yanımdaydı, kontrol için doumhaneye alıyolardı. epidural sonrası o kadar hızlı geçti ki, ilk kontrolde bebek baya aşağı inmiş ve baya baskı yapıyo dediler bunu da sancı geldiğinde ellerini vajinaya sokarak takip ediyolardı o anlar dayanılmaz acı çekiyıdum işte. hem sancı hem ebenin elini çevirmesi falan zordu. her kontrolde 1 cm 1 cm daha açıldı ve sonunda sancı yokken 8, sancı varken 9 cm açıklık ölçüldü ve bu andan sonra büyük tuvaletin gelmiş hissi veya makata baskı hissedene kadar kontrol etmiyoruz bu his geldiğinde de bize haber ver deidler. ilk hissettiğimde gittik doğumhaneye biraz ıkındırdılar bebek baya yol alıyo dediler ama ben ıkınmayı uzun süre devam ettiremediğim için biraz daha bekleyelim dediler. bu his gittikçe şiddetlendi ve tekrar kontrole girdiğimde resmen doğumu başlattı ebeler. tek derin nefeste mümkün olabildiğinde uzun süre tutarark ıkındım. kızım hızlıca yol aldı ve hemen doktoru aradılar. doktor geldiğinde harika ıkınıyosun dedi. her sancı geldiğinde ıkındım ve ben ıkınırken ebe baskı yaptı karnıma, o anlar resmen patlayacakmışım ve bütün parçalarım odaya dağılacakmış gibi hissettim. doktor geldikten sonraki iki ıkınmada çok yorgun düştüm, doktor bu ıkınmada doğuruyoruz artık dedi ve eline makası aldığını gördüm dedim kesecek beni. allaha dua edip çok derşin bi nefes aldım ve öyle bi ıkındım ki, kızımın yağ gibi aktığını hissettim ve o an benim için hem rahatlama, hem mucize hem şükür anıydı. 1 saat boyunca susturamadılar beni, ve o andan beri de hala şükrediyorum allaha her şey için. kızımı hemen temizleyip yanağıma getirdiler iç çeke çeke kokladım onu öptüm yumuşacık yanaklarını. dikiş kısmında acıları hissettim baya iğne yapılmasına rağmen çünkü doktorum acımasız dkişler attı 4 taneymiş. dikişlerden sorna plasenta da çıktı rahatça. tampon falan takıldı, genital bölgede bi benim vardı onu bile aldılar, estetiği de aradan çıkarmış olduk :)sonra kızımı getirin bana diye yalvardım, aşıları yapılıyo dediler. senden önce odaya gitsinmi dediler gitsin dedim, herkes görsün kızımı. benim pijalamarımı giydirdiler, sandlayeye oturttular ve çıktığımda herkes beni bekliyodu elinde kamerayla ve ben ağlıyorum. doktor geldikten sonraki her ıkınmam ve her inlememi duymuşlar, annem taklidimi yapıyo evde anne sus hatırlatma diyorum, çok zordu ıkınma kısmı. odaya girdim, kızım gelmiş yatağında yatıyo, babası başında. önce babasıyla öpüştük birbrimize sarılıp. çok güzel kızımız var diyo gülerek, çok tatlı biblo gibi diyo ben ağlıyorum. kıvırcık ama diyorum :) ben çok sarışınım, babası kumral ve ikimiz de kıvırcığız nasıl olacak diye çok merak ediyoduk :) ebe başın ilk gördüğünde koyu saçlı dediğinde şaşırmıştım, doğduğunda kıvırcık buuuuu diyip sevdiler onu hakkaten kıvırcıktı. şimdi ise kıvırcık değil ve rengi gittikçe açılıyo aralarda sarılarını görüyoruz. gözleri mavi. ikimizin teni de beyaz ama kızımız sanki buğday gibi. ben doğurmasam benim değil derim :) çektiğim her şeye ama her şeye öyle bi değiyo ki. hala şükrediyorum. sürekli onu seyrediyorum ve doyamıyorum. boynunu kokluyorum. yanağını öpüyorum. kucağımda uyutuyorum.
herkes ama herkes bu duyguyu doyasıya yaşasın ve sağ salim kuzusuna kavuşsun inşallah.
38+5'te 2840 olarak doğdu, boyunu ölçmediler ölçmüyorlarmış önemli de değil. hastaneden çıktığımızda sadece 40 gram vermişti ki emme problemi yaşadık biraz. dün akşama doğru çözdük bu sıkıntıyı, küçük olduğu çin memeyi tutturamıyodum mamayla beslemek zorunda kaldık biraz. öyle işte. o hala benim mi inanamıyorum allahım hayattaki en ama en güzel şey, daha ötesi yok.
