2013 Ağustos annelerinin doğum hikayeleri

Bebeğimi kucağıma almama 10 gün kaldı... :) onu çok merak ediyorum... Doğsun hemen anlatıcamm.. Hemenn...canım oğlum benim...:)
 
1 agustosta sabah 8.24 te sezeryanla küçük prens doruk egem doğdu öncelikle herkese hayırlı kolay doğumlar dilerim benim doğumum hastane ve doktorum sayesinde korktuğumdan daha rahat geçti aslında mesele sezeryanda doğumdan sonraki bıçak ve dikiş ağrıları
ama yinede hastanenin ve eşinizin yardımı çok önem kazanıo ertesi günde zaten taburcu oldum şimdi evimdeyim bebeğimle biribirimizi tanımaya çalışıyorum şimdilik tek sıkıntımın çok az sütümün gelmesi bunun içinde doktorum 3 gün sonunda geliceğini bol bol emzirmemi ve sıvı almam gerektiğini soyledi herkese allah bebeklerinizini saglıkla kucagınıza almayı nasıp etsin
 
Doğum tarihi: 11,07,2013
Doğum Kilosu-Boyu: 2970gr - 51cm
Cinsiyeti: Erkek
Haftası: 36+4

Bizim konuya yazmıştım, buraya da ekliyim mesajımı...

Topiğimizin 3. bebeği, ilk erkeğinin dünyaya geliş öyküsü :)

8 temmuz pazartesi günü rutin kontrole gidişimiz ve doktorumuzun aa nişanın gelmiş, 2 cm de açılman var deyişi ve bugün de doğurabilirsin 1 haftaya kadar da demesiyle başlayan telaşımız 11 temmuz perşembe günü 18,40'ta mutlu sona erdi :)

Çarşamba akşamı açılma 3cm, bu gece veya yarın sabah doğum olabilir denildi. Eve gittik. Sancılar artmasa bile yarın sabah gelin demişlerdi, eşyalarımızı toparladık. Hastaneye yakın diye annemlerde kaldık gece. 10 dakkada bir sancılarım hafif şiddetteydi. (Regl ağrısı gibi) Gece yarısından sonra biraz kuvvetlendi, 8 dakkaya indi, ama hala uyuyabiliyordum ara ara. Sabah 6 gib kuvvetlice bir vurdu ve durdu. Kahvaltımızı edip hastaneye gittik yatışımız yapıldı. Eşim ve annem sağolsun başımdan ayrılmadılar.

Odamda ben gayet güzel sancılarımı çekiyordum. (Onlar öyle diyordu, "harika, çok güzel sancıların var"
) Yarım saatte bir de alttan bakıyorlardı açılma ne kadar diye. En son sancılar nst'de 100e çıktı, 2 dakkada bire indi. (saat akşam üzeri 5 gibi)

Bana morfin yaptılar rahim gevşesin diye çünkü anca o kadar sancıya bile 4 cm açılmıştım ve artık alttan muayene yapmasınlar diye yalvarıyordum ebelerimize. Açılmana bakmamız lazım dediklerinde 4,5 olmuştur diyordum


Neyse morfini alınca o kadar sancıya rağmen uykum geldi, nasıl birşeyse... Çok güzel saçmalamaya da başladım, bunu paket yapın eve götürücem, bana niye daha önce vermediniz bunu, bunu kim bulmuş teşekkür edicem falan


Sonra epidural zamanım geldi mi diye sordum, vazgeçirmek istediler, açılman olsun çok kolay doğurucaksın, bunlar zaten doğum sancıları, daha fazla olmicak falan... Ama 1 saat falan geçmişti ilerleme yoktu. Kaç saat sürer emin olamadım. Hızlansaydı biraz, 5cme bari çıksaydı dayanırım diyebilirdim çünkü gerçekten de korkutulduğumuz kadar kötü değildi. Evet kolay da değildi ama dünyanın sonu gibi hissetmiyorsunuz...

Neyse ben ısrar edince hemen epidural yapan anestezi uzmanı geldi, prenses doğum istemişsiniz diye anlatmaya başladı uygulamayı. Ikınabilecek miyim diye sordum, en çok ondan korkuyordum tabiiki dedi. Boş serum dedikleri şeyden verdiler damar yolundan, sonra anestezi odasına geçtik. Orda tırsmadım değil
Sağolsun Aysel ebe çok güzel teselli etti beni, kıpırdamıyım diye sarıldı bana, hiç korkma çok kolay falan diyordu. Gerçekten de nerdeyse hiç acımadı, hastaneye girdiğimden beri en rahat uygulamaydı. Ve o hissizlik başlar başlamaz sancıların kesilmesi... Offffffffffffff... Zaten morfinliyim bir de bu, başladım ben şarkı söylemeye
Gelinime düğünde epidural armağan edicem falan diyorum
Ayaklarımı bacaklarımı oynatabiliyorum, karnımdaki kasılma dalgalarını hissediyorum ama hiç acı yok, his var acı yok, daha ne olsun cennetteyim sanki
(Saat akşamüzeri 6 falan)

O ara açılmaya bakıldı, 5 cm olmuş, suyu patlattılar. Bana sorsalardı patlatmayın derdim, sevmiyorum kurcalanmayı. Patlayacaksa patlar zaten illaki. Neyse suyu patlatınca ben de bebek susuz kalmasın diye suni sancıyı kabul ettim nasılsa ağrı da duymuyorum. Odaya güle oynaya döndüm. E hadi bebeğimi verin artık diyorum, az kaldı diye gülüyorlar bana. Nst takıldı, devamlı açılmaya bakıyorlar, 5 dakka geçti geçmedi suni sancıdan sonra, bebeğin aşağı inmeye çalışmasıyla nstnin ötmesi bir oldu. Kalp atışları 170lerden 90a sonra 80e indi. Hemen doktorlar ebeler toplandı, Aysel ebe bir yandan eli içerde bebeğin başını geriye itiyor bir yandan doktorumu arıyor çabbbbukkkkk gel diye. Ben ağlıyorum 60lardaydı bebeğimin kalp atışları.

Benim yüzümden mi epiduralden mi diye ağlıyorum. Hayır hayır diyorlar, alakası yok ağlama burdayız, bişey olmicak, korkma falan... Eşim dışardan monitörün sesini dinliyor dat dat bağırıyor alet, bir yandan o ağlıyor, içerde ben mahvoldum. Doktorumuz 2 dakikada geldi. uçtu mu ne yaptıysa, hemen kontrol etti, kordon var sakın ıkınma dedi. Sezaryene alıcaz seni kedicim dedi, ki benim en tırstığım şey; hemen hemen alın dedim çabuk. Uçarak gitti ameliyathanede hazırlanmaya, beni hazırlıyorlar bir yandan bin tane imza alınıyor hiçbirşey okumuyorum tabi. Eşim geldi burdan üçümüz beraber çıkıcaz hiç korkma bişey olmicak diyor ama o mavi gözleri ağlamaktan öyle bir kızarmış ki rengi mor olmuş gözbebeklerinin. Ben bana bişey olursa... demek istiyorum dilim varmıyor, benim yüzümden mi diyorum hala...

Neyse acele ameliyathaneye çıktık, (saat 18,30) epidural aldım belki tam uyuşma vardır diye kontrol ettiler, yok ben hissediyorum kesikleri minik minik. Biraz daha verdiler yarıya kadar uyuşuğum, sağ tarafım duyuyor. doktorum geldi kedicim uyutucaz seni tamam mı dedi, tamam dedim, sadece bir an önce bebeğimi çıkarsınlar istiyorum, kendimi falan unuttum. Güzel şeyler düşün uyuyorsun dedi. Diren Barış dedim, gülümsediler bana, direnecek...

..................

Sesler....

Eşimin sesi....

Çok güzel bir bebeğimiz oldu, teşekkür ederim aşkım, seni çok seviyorum...... (Saat akşam 19,15)

Ben sadece bebeğim diyebildim... Gözlerimi açamıyorum. hastanede ne kadar uyuşturucu varsa hepsini almış durumdayım
Zihnimden düşünüyorum ama konuşmam imkansız gibi sanki, çok zor. Eşimin elini sıkıyorum sadece. Birkaç dakika sonra el hareketleri yapabilmeye başladım, konuşan kişilere el sallamak, OK işareti, arayanlar oldu eşim konuşurken duydum, onlara gelin gelin işaretleri, gülümsemeler falan... oda doluydu ne zaman gelmişler, ne zaman öğrenmişler, herkesin sesi çatallı çatallı, ama belli ki sonuç güzel... Bebebğim yaşıyor, ben de yaşıyorum. Boğazım çok acıyor tabi (ameliyatta hortum sokuyorlarmış) öksürmek istiyorum, karnım sızlıyor, kalmak istiyorum başımı kaldırsınlar diye işaret ediyorum, boğazımda gıcık var, boğulucam sanıyorum, anlatamıyorum derdimi, acaba bana bakıyorlar mı beni görüyorlar mı diyorum, şu başımın altına bi yastık koyacaklar mı yoksa ben burda boğularak mı öleceğim
O birkaç saniye bana saat gibi geldi
malesef herkesin içinde kustum bi de


Neyse dikleştirdiler beni, biraz rahatladım. Hala acıyordu boğazım ama ölmicektim


Derken aa bebek geliyor dedi biri, ben mucize gibi gözlerimi açtım
Bebeğimi kucağıma verdiler, ohhh gerçekten de yaşıyordu
Ben bir de konuşmaya başladım, sen niye doladın boğazına kordonunu, sen öleceksin zannettim annecim, neden yaramazlık yaptın sen dedim... o kadar tatlı ve yumuşacıktı ki.... Odada herkes zırıl zırıl, ben de


Doktorumuz başının tepesini gösterdi, kordon bebeğin ilerlemesine izin vermeyince rahim çevresindeki kemik izleri bebeğimin başına çıkmış taç gibi. Bak senin direnişçiye diye gösterdi. Ben hala benim yüzümden mi diyorum
Doğması imkansızdı kedicim dedi. Daha önce suni sancı istmemekle çok iyi yapmışız ve iyi ki evde değildin bebeği kurtaramazdık dedi. Anca o zaman rahatladım.

İşte böyleeeeeeeee

Bebişim 18,45'te dünyaya gelmiş, babasının kucağına emanet edilmiş.... Ben ondan yarım saat kadar sonra odaya çıkarılmışım...


Sonrası bol bol onu koklamak, tuvalete kalkamamak, yara sızısı, onu koklamak, gaz sancısı, iğneler, onu koklamak, eşime yeniden aşık olmak, anneme teşekkürler etmek, onu koklamak, emzirmek, onu koklamak, ebelere, doktoruma minnet borçlu olmak, onu koklamak, yorgunluk, yürümeye çalışmak ama ayağa kalkamamak, onu koklamak...


İşte böyle fıstıklar. Benim doğum hikayem böyle. Biraz korku dolu ama mutlu sonlu :)

Normal doğumdan korktuğu için sezaryen olmak isteyen herkese diyeceğim şu, SAÇMALAMAYIN


Epidural yaptırın, prenses doğum keyfini yaşayın... (Valla komisyon almıyorum
)

Bana nasip olmadı normal doğum ama gene de epidural için pişman değilim, o yapılmasaydı ebemiz bebeğin başını geriye ittiremezdi, ben duramazdım acıdan. Hele ki sıkıştığında kimbilir ne hale gelecekim. Neyse geçti gitti...

Hem doğum sancısını (epiduralsiz) hem de sezaryenin sonrasını karşılaştırıyorum, gene de normal doğum...
Elbette ki mecburi sezaryeni asla bu kıyaslamaya dahil etmiyorum, sakın beni yanlış anlamayın. Şimdi bebeğine bişey lazım içerde unutmuşuz gene sezaryen olacaksın deseler gene düşünmem, kesin beni derim, çok başka bir durum bu.
Dediğim gibi ben sadece korkuyoruz diye cayanlar için söylüyorum...

Ve istanbul'da olanlar için, Çamlık Hastanesini kesinlikle tavsiye ediyorum....
 
Son düzenleme:
doğum tarihi 29 temmuz 2013
boyu 51 cm
kilo 3 400 kg
14 gün erken doğum
ismi...AYLİN SARYA

Standart Buda kuklanın doğum hikayesi..........
Herkese günaydın.........
öncelikle güzel dilek ve temennilerini gönderen tüm arkadaşlara teşekkür ediyorum...........

Adım kukla.........çünkü bu siteye üye olduğum zaman oğluma öğretmeni evde ailenizle kukla yapıp getirilmesini istemişti isim ordan geliyor anlıyacagınız...5 yaşında bir oğlum var..........çalışıyorum öğretmenim...... 2. Bir çocuk bana göre hiç değil......bakanım yok kimsem yok...ama vicdanım el vermedi oğlumun hayatda tek başına kalmasına ............

Geçen sene denedik hamileydim 12 haftalıkken bebeğin problemli olduğu anlaşılıdı...ya karnımda ölecekti yada doğar doğmaz ölecekti öyle bir vakkaydı .......13 haftalıkken normal doğumla alındı............. çok zordu doğum çok hastalandım .dr yaşın büyük eğer istiyorsan ara vermeden yapmalısın dedi ..................sonra kızmıma hamile kaldım 6 ay sonra...

Sonra bu siteye üye oldum nasıl oldu tam hatırlamıyorum......iyide oldu kenimi yanlız hissetmedimmm sizler sayesinde herşeyimizi paylaştık sizinle.....cevap veremesemde hepinize aynı sorunları yaşadık kimi zaman güldüm kimi zama kızdım sizler gibi.........


29 temmuz pazartesi günü eşimle balkonu temizledik yoruldum biraz fazla eşyaları attık derken saat öğlen 3 gibi yoruldum uzandım biraz bu arada kasılmalarım oluyordu sık sık birden bir su boşaldı benden hemen duş aldım önce sakindim oğlumu komşuya bıraktık...............

4 gibi hastahaneye yatırdılar açılmam çok yoktu 1 cm sadece sancım yoktu çünkü doğumun uzun geçeceğini biliyordum sancı olacakki açılma olacaktı........bu arada devlet hastahanesinde doğum yaptım oğlumdada burda yapmıştım çok memnun kaldım...... 8 ay boyunca özele gitdim ama doğuma devlete gideceğimi söyledim doktoruma

doktorum iyidi sağolsun memnundum....

doğum salonuna aldılar beni öncekide normal doğumdu ve çok zordu doğumum oğlumda epidural olmak istedimi ebe hiç tavsiye etmem dedi sancıyı azaltıyor ama ıkınma zor oluyor dedi


bu arada suni sancı verdiler sancım olmadığı için üf sancı sık sık geliyor ama tecrübeliydim önceki doğumda yapamadıklarımı bunda yapmak istedim

nts ye bağladılar sancıyı görüyorum orda sancı yükselince burnumdan nefes aldım gül koklar gibi.........................
Sonra nefesimi ağzımdan verdim mum üfler gibi........................yavaş yavaş gerçekten çok faydası oldu.......

Ntsde sayılar var altdaki sayı sancı durumunu gösteriyor 100 e vuruyodu sancılar ok hızlı ve şiddetli geldi ama

kendimi nefese konsantre etdim 5 dkdan 3 dkya indi sancılar sık sık ebeler muyene ediyorlar kaç santim diye soruyorum cevap vermediler bilmene gerek yok dediler tekrar sordum öğretmen olduğumu söyledim......

Bilinçli oldugumu söyleyince söylediler 4 cm sonra 5.6 cm sonra 7 8 cm ne olduğunu anlayamadım öyle hızlı açıldıki rahim....hadi öbür odaya dediler yani çatalın olduğu odadaydım.... Sancın yok heralde diyorlar ne yoku mahvoluyorum deim gücümü boş boşuna bağırmak yerine düzgün nefes alıp vermeye saklıyorum sanki caanım hiç acımyor sandı herkes bu sancıyla nasıl sesin çıkmıyor dediler


sadece nefese konsantre oldum.........ıkınma geliyormu dedi ebe ne ......ıkınmayamı geldik dedim hemen amamnnn ıkınmaya gelene kadar dedim meğer açılma olmuş ben ne olduğunu anlamadan çatala yattım .......sona geldiğimi biliyordum bu bölüm daha zordu ama ne yapacağımı biliyordum.....burnumla nefes alıp nefesimi bu sefer dışıma değilde içime kabız olurda ıkınırsın o şekilde içime bebği itmek için kullandım..... Heralde öldüm artık dedim son safhada...........................okadar yaniiii..............5 d kda bebğim geldi ....sanki o sancıları ağrıları ben çekmedim gibi yeniden doğmuş gibiydim kızımla çok mutluydum......
Aşağı odaya götürdüler o gece kaldım hastahanede öğlen çıktım....

Dün dr a götürdük kızımı

çok önemli buraya dikkat..........................



Doğumunuz nasıl olursa olsun ebbeğinizi sık sık emzirin sarılık olmasın bebğiniz uyuyacaktı uyuyor diye sakın emzirmemmezlik yapmayın 2 saatda uyandırıp emzirin.....yoksa sarılıkla uğraşırsınız ne gerek ver sarılığın çözümü sık emzirmek bu arada doğumdan sonra kuru soğanı kestim gögsüme sürdüm aşagı odaya inince karnımı doyurup öyle kızımı emzirdim.......soğanı oğlumdada yapmıştım kızımdada yaptım faydasını gördüm




herkese kolay hayırlı doğumlar diliyorum söyleyeceklerim bu kadar


hepinizi ve bebeklerinizi öpüyorum.........................
 
Kuklacim oncelikle minik kizina uzun saglikli mutlu omurler dilerim, Allah gule gule buyutmek nasip etsin..

Merak ettigim sogani nicin kesip gogusune surdun , surdukten hemen sonrami emzirdin, kismetse bende Ekimde ilk bebegim minik kizima kavusucam sizlerin bilgilerinden faydalanmak istedim...
 

canım göğsüm yara olmasın diye soğan sürdüm bebek emince göğüs yara olabiliyor eskilerin yöntemi soğan sürmek ben faydasını gördüm o yüzden sürdüm
 
İkinci bebeğimi doğuracağım ama zaman azaldıkça stresim büyüyor En geç 26 Ağustos'ta sezeryana gireceğim. Hepimiz sağlıklıca alırız inşallah bebişlerimizi
 


Canım ya tebrikk ederim. Sağsalim kucağına almışsın. Hikayeni okurken eşinin mavi gözleri kısmından sonra tutamadım kendimi hüngür hüngür ağladım. benim kız da üzüldüğümü anladı herhalde kıpırdamayı kesti Kuzucum.
 
nolur bana yardım edinn... doğuma az kaldı ve gerçek doğum sancısının nasıl olacağını bilmiyorum .. çok heyecanlıyımm... ara ara kasıklarıma sancı giriyo ama bunun gerçek doğum sancısı olup olmadığını nasıl anlicam...
 
Doğum tarihi: 27 Temmuz Cumartesi
Doğum kilosu - Boyu: 3600 -51 cm
Doğum şekli - Sezeryan
Cinsiyeti - Kız
Haftası:37+3

Sözde 2 ağustos olarak beklenen meleğim dünyaya gelmek için 1 hafta acele etti. Anneme gelmiştim 1 hafta öncesinden kalayım ne olur ne olmaz diye ki öyle de oldu. İyi ki evde tek başıma değilmişim. Minik sancılarım vardı, o gün hatta doğursam keşke bugün diye içimden defalarca geçirdim cuma günün hürmetine dualarım duyuldu sanırım.
Akşam 12 de karnımda toplanma ve sertleşme başladı, ve bebeğim 1 saat boyunca hiç durmadan hareket etti. Bunda ters giden birşeyler olduğunu hemen anladım. Annem ve ablam beni sakinleştirmeye çalışıyor, annem sancım olmadığı için telaş yapmama mı söylüyor. Ama ablam da aynen benim gibi sancısız şekilde çocuk hareketinin artmasıyla doğuma gitti. Saat 1'i geçtiğinde doktorumu aradım hastaneye geçmemi söyledi. Gittiğimiz de 3 cm açılmam vardı, hemen yatışım yapıldı. Ve sabah 8:24 de doğuma alındım. Çok büyük korkuyla ve ağlayarak girdim. ilk defa lama, sonda vede çatı muaniyesi beni germişti. Girdiğimde soğuk oluşu ve bayılmadan kesileceğim düşüncesi sardı. Ve konuşa konuşa, bayılmadım ben diye diye doğum yapılmış.
Odama getirdiklerinde şöyle bir hayal gibi anımsıyorum, canım çok yanıyordu. Ve hemşire geldi evet kızını getirdik diye. Ondan sonrası hayal meyal. Hemen emzirmeye başlamışlar meleğimi, çok şükür korktuğum olmadı. Doğum zamanına kadar sütüm yoktu ve sezeryan olanlarda hemen gelmez diyorlardı yalanmış. Kendime geldiğimde emerken başını okşadım. Çok tuhaftı, bu güzellik benimmiydi. Ben anne mi olmuştum. O kadar güzel kokuyordu ki tüm bildiğim güzel parfüm ve çiçekler yanında kokusuz kalmıştı.
Bir ayılıp bir bayıldığım günün akşamında yürütmek istediler, ama kansız kaldığım için 1 ünite kan verilince bedenim sersemleşti ayağa kalkamadım. Ablamın ve eşimin cesaretiyle kalkmam gerektiğini anladım. İlk kalktığımda ki acının tarifi yok, eşime sarıla kaldım, beni öptü kokladı sardı bütün yüküm ondaydı. 3. gün çıktık hastaneden ve bu 3 gün boyunca eşim her konuda yanımda destek ve yardımcım oldu. İyi ki böyle bir eşe ve sağlıklı güzel bir yavruya sahip olduğum için her gün şükür ediyorum.

Şimdi 12. günümüzdeyiz ve ben 8. günde iyi olmaya ayaklanmaya ve kendim giyindirip kendim geceleri uyanmaya başladım. Bu 8 gün boyunca hep annem yanımda oldu o bebeğime baktı. Sezeryan olmak bir taraftan iyidir belki ama kötü yanları da yok değil. Yinede onun ilk doğduğu anı göremesem de şimdi her gördüğüm de sanki o acılar ağrılar birer rüyamış gibi geliyor.
Rabbim hiç bir anne ve babaya evlat acısı yaşatmasın. Allah evlatlarımızı bizlere bağışlasın..
 
wee bis geldik oğluşumla....biras geç haber werdik ama ancak işte...doğum hikayemizzz...

05.08.2013 te sabah 7.30ta gittik hastaneye...odamıza yerleştik...aklımda hep sondanın nasıl takılacağı wardı.sezeryandan çok ondan korkuyodum ki gel cnm die beni bi odaya aldılar we ameliyat önlüğü werip sonda artı lavman yaptılar.çokta zor olmadı.sonra odada ameliyat sıramızı bekledik.serum takıldı.testler yapıldı.heyecan dorukta..wee hastabakıcı geldi seni alalım die..ben direk ağlamaya başladım..konuşamadm bile..bide wedalaşın hadi dedi...annem öptü eşim öptü seni sewiyorum falan dio ben hıçkıra hıçkıra ağlıyorumm...bebeğine kawuşcaksın bişi yok ağlama die teselliler..mendil werenler iice kötü oldum derken ameliyathana....buzz gibi...

hemen anestesizt epidural yapalım bebeğini gör dedi..yok kesinlikle olmaz zaten çok kötüyüm dayanamam dedimm..ii tmm dedi genel anestizi oldum iğneyi yaptı 10a kadar say dedi...5te gittim ben amaaa bi an karnıma bastırdıklarını hisseetim resmen bebeği çıkardıklarını hissettimm durunnn hissediyorum bastırmayın diyesim war ağzım açılmıo gözüm açılmıo bi milim ses çıkmıo tüm gücümle bi aa diyim anlarlar diyorum ses yok sonra hissedio daha falan die bi ses wee gitmişimm...odadaydım ayıldığımda geceliğimi çorabımı giydirip yatağa geçirdiler..annem we eşimm bak bebeğinn çook tatlıı sana benzio çok güsel diyerek uyandım...

ameliyatı saymazsak bebeğimi görünce herşei unutuosun diolardı ya bende öyle oldumm..böylee minicikk ,sana sokulan ,,sıcacık senin sewgine, ilgine muhtaç..melek gibi bebeğimmme sarıldımm öptümmm kokladımmm...

Allahım olmayan isteyen herkese bu zewki tattırsınnn...tarif edilmez bişi...oğlum Berkay Efe sağlıklı doğdu.38+2 de 4kilo doğdu.53cm
maşallahh...

bu arada ameliyatta başıma gelen ağzın küçük dedi dr tüpmü borumu bişi sokuolar onda sorun olmş zaten boğazım 2 gün ağrıdı daha geçmedi..tam uyuşmamış sonra beklemişler...drumun değil anestezistin hatası...

sezeryan olcaklar korkmasın..sonda lavman we ameliyat sonrası (ayağa kalkma, yürüme,gaz çıkarana kadar su dahil bişi wermediler baya aç susuz kaldım sadece serum werdiler) sıkıntılar sezeryanda war..o an millet nasıl doğurmuş diosun çok zor bidaha asla diosun ama 2 güne iyileşince bebeğine bakıp değer yaa diosunn..şuan 2.günümüz bebeğim we ben ewe geldik..

biraz sarılık oldu ama emziriyorum bolbol umarım iyileşir...benmde az ağrım war iyimm..wakit buldukça geçmişi okuyacağımm..doğum yapan herkesin gözüaydın..we hepinize iyibayramlaar...
 
İŞTE BU BİZİM HİKAYEMİZ
BDT: 13AĞUSTOS
DOĞUM TARİHİ: 29 TEMMUZ
DOĞUM ŞEKLİ: HİPNOZLA DOĞUM
DOKTOR: SEBAHAT TURAN
BOY-KİLO: 51 CM – 3050 GR
İSİM: NİL GÜLCE
29 temmuz sabah 4 te lavaboya kalktım. Çamaşırımda pembe bir leke vardı ve birazda su. Nişanımın geldiğini anladım. O gün öğleden sonra doktor randevum olduğu için hastaneye gitmeyi düşünmedim. Zaten hep evde çekeceğim sancımı diyenlerdendim. Ancak planladığım gibi olmadı. Azar azar canlı kırmızı renkte kanamam olmaya başladı. Sabah 8 gibi gitmeye karar verdim. Tabi tahmini doğuma 16 gün olmasından dolayı da bir şaşkınlık vardı üzerimde. Önümdeki zamanı boşa geçirmek istemedim. Çantamın son eksiklerini tamamladım. Duşumu aldım saçlarıma fön çektim. Yanıma birkaç parça makyaj malzemesi de aldım. Yusuf ve Meryem surelerini okudum. Eşimle beraber güle oynaya bir kahvaltı hazırladık. Kahvaltımızı yapıp düştük hastane yoluna. Bu arada bende hiç ağrı sızı olmayışı ve neşemden kaynaklı olarak eşim bana bakıp bakıp yok sen bugün doğurmazsın diyip duruyordu  hastaneye vardık nst ye bağlandım sancım çıktı. Doktorum muayene etti 3 cm açıklığım vardı. Ben daha ne olduğunu anlayamadan yatışım yapıldı. Odama geçtim önlük falan giydim. Eşyalarımı yerleştirdim. Eşim ve annem yanımdalar. Ebemiz geldi tanıştık çok güler yüzlü genç bir bayandı. Lavman yaptı (hiç acımadı ) damar yolu açtı. Doktorum geldi doğum eylemini hızlandırmak için sunisancı vereceğini söyledi. Kabul ettim. 10.30 da suni sancı takıldı. Bu arada uzun zamandır devam eden kararsızlığım hala devam ediyordu epidural yaptırmalı mıydım? Ebemizle konuştum. Oda doktorumla aynı fikirdeydi epiduralin süreci uzatacağını söyledi. Ben beklemenin daha fazla sterese sokacağını düşünerek epidurali istemedim. İyiki de istememişim.
Yarım saat suni sancı verildi nstye bağlandım her şey yolunda doktorumgeldi açıklığa baktı 5cm. sunisancı çıkarıldı çünkü kendi sancımla açılmam gayet hızlıydı. Bundan sonrası tamamen müdehalesiz doğal bir doğum olarak gelişti. Saat 12 yi gösterdiğinde ben de artık sancılar ciddi şekilde hissedilir olmaya başladı. Tabi birazda sesim çıkmaya annem bir yandan eşim bir yandan destek oldular. Derken saat 3 e geliyordu. Artık eşimin odadan çıkmasını istedim sebebini bilmiyorum sadece o an öyle geldi içimden. Ebemiz sık sık gelmeye başladı artık açıklık takibi için ( bu arada 4 cm den itibaren açıklık muayenesini hiç hissetmiyorsunuz ) vee saat 3 te açıklığım 7 cm olmuştu. Suyumu patlattı ebe kesinlikle acımadı sıcak sıcak bir suyun aktığını hissettim sadece. Sonra ebemiz kaldırdı beni yanında getirdiği plates topuyla yapmam gereken hareketi gösterdi. Ben topa sarıldım dizlerimi yere koyup ileri geri sallanmaya başladım çook iyi geldi. Anneme de belime nasıl masaj yapacağını gösterdi. Böylece artık daha rahattım. Saat 3. 45 gibi doktorum geldi. Annem çıktı odadan. Beni yatağa aldı. Alnımı ovdu gözlerimi kapatmamı istedi. Şimdi başlıyoruz ben bitti dediğim de bitecek söylediklerime harfiyen uyacaksın dedi. Gözlerimi kapatmamı istedi. Ve çok güzel bir hikaye başladı öyle şeyler anlatıyordu ki ben o oda da değildimartık. Tek hatırlatan şey sacılardı gelip giden. O sıralarda da sırtıma belime masaj yapıyordu doktorum. Byle yaklaşık yarım saat geçirdik çok güzeldi. Sonuna doğru tekrar alnımı ovdu . ve hep şu cümle dilindeydi derin nefes rahatla bebeğini düşün. Okadar kadfeydiki sesi sancı olmadığı anlarda uykuya dalıyordum sanki. Ve ben o sancı anlarında hiç bağırmadığımı fark ettim. Şimdi gözlerini aç dedi artık nasıl baş edeceğini biliyorsun . evet okadar korkulacak bir şey değil. Elbette canım acıyordu ama korku filmlerinden fırlamış gibi anlatılan hikayelerdeki korkunçluk yoktu.doktorum yanımdan ayrıldı ebemiz geldi kontrol etti kızımız saçlı geliyor dedi gücümün sonlarına yaklaştığımı hissediyordum açıklık 9 cm olmuştu ancak bebeğim kafasını aşağı indirmemişti. Tekrar odada dolaştım gösterdikleri çeşitli hareketleri yaptım. Bu arada yarım saatte bir sürekli sıcak duş tutturuyorlardı kasıklarıma.son zamanlarımda zorlandığım için yapamadım. Ve saat 5. 15 gibi artık gidiyoruz dediler. Son kalan gücümle sevindim. Doğumhaneye girdik. Hiç hayal ettiğim gibi bir yer değildi yerlerde örtüler plates topu falan vardı. Doktorum geldi.saçlarımı okşadı. Güzel kokulu yağlardan oluşan bir karşımı sıcak suya döktü artık okadar güzel kokuyordu ki yeniden nefes aldım sanki. Sonra güzel bir müzik başladı hani ritmine uymaktan alıkoyamazsınız ya kendinizi işte öyle sakin ve huzur verici. Korkarak doğum yapacağım koltuğa baktım. Doktorum gözlerimden anladı sanırım hayır dedi sen ne zaman istersen ozaman çıkacaksın. Şimdi biraz top oynayalım plates topuna sarıldık ileri geri sırtıma belime masaj yaptı doktorum. Koltuğa kalktım demirlerinden tutundum eğildim kalktım. Bua arada gelen sancılar artık sancı değil engellenemeyen ıkınma hissiydi. Doktorum bir daha baktı bebeğin hazır gelmeye ya sen? Dedi. Evet ben de hazırdım gücümün son zerresindeydim. Doğum yapıp üçgün deliksiz uyumayı hayal ediyordum. Doğum koltuğuna çıktım. Her sancıyla beraber uzun bir ıkınma ama tüm gücümle 3.cüsünde içimden bir şey kaydı. Hemez üzerime bir örtü atıldı ve bebeğim kollarımda. Titrek minik ortamı izleyen güzel kızım. Ağlamadı küçük bir totosuna yediği tokatla kısacık ağlama sesi. Aldılar hemen yanımdan. 2 dk. Sonra minişim geldi göğsümü verdim aç doğmuş sanki yavrum hemen tuttu göğsümü. Onunla çok güzel fotoğraflar çektirdik. Sonra onu bakımları için götürdüler.plesenta çıkarıldı. Kesim olduğu için dikiş atmaya başşladı doktorum. Ben kesildiğini hissetmemiştim. Dikişlerde acımadı atılırken.doktorum tekrar alnımı ovdu gözlerimikapattırdı üçe kadar sayıyorum ve bitti dedi.gerçekten bitti… saat 5.35.Hani üç gün uymayı düşünüyordum ya. Aksine içim üç günlük enerjiyle doldu taştı.bebeğimdi tek düşündüğüm. Toparlandım kalktım gayet iyi hissediyordum. Tekerlekli sandalyeye hiç ihtiyaç duymadan hemşireyle kol kola odama gittik. Minik meleğimde arkamdan geldi. Biliyorum çoook uzun bir hikaye oldu. Tüm detayları yazmak istedim çünkü ben çok merak ediyordum hamileyken doğumu. Ve pozitif hikayeler okumak iyi geliyordu. Doğumumun bukadar güzel geçmesini sağlayan şüphesiz en önemli kişi Etlik Lokman Hekim Hastanesi doktoru Sebahat Turan hanım. Onunla tanışmak ve böyle bir doğum yapmak büyük bir şans benim için. Hayal edemediğim bir doğum oldu. Binlerce kere teşekkürler…
 

Tebrik ederim cnm öncelikle... Nasıl güzel anlatmışsın, sanki doğum değil bambaşka bişey.. Gözlerim fal taşı gbi açıldı, her anı yaşamış gbi oldum, az daha ıkınıyodum yani :) çok tedirginim bu günlerde iyi geldi hikayen..
 
tek kelimeyle harika bir doğum hikayesiydi doktorun mükemmel bi iş cıkarmış sanki masal dinler gibi dinledim böle doktorlar varmıymış deyiverdim sanırsam özel hastahanede yaptınız,inşallah bize de böyle güzel doğurmak nasip olurr
 
DOĞUM TARİHİ: 05 AĞUSTOS
DOĞUM ŞEKLİ: SPİNAL SEZERYAN
DOKTOR: MEHMET ÖMER DEMİRELLİ
BOY-KİLO: 49 CM – 3070 GR
DOĞDUĞU HAFTA: 37+4
İSİM: MASAL

37+4 benim seçimimdi. aylar önce bu tarihte doğurduğumu görmek bir yana annem ve kayınvalidem vesile oldu. annem yeni çalışmaya başlamıştı izin alamadı bayramla birleşip bize daha çok bakabilmesi için.. son haftalarda da bebeğimin gelişimi durdu. doktorda kabul etmek zorunda kaldı. herkes buna bencillik dedi. doğumdan 2 gün önce bile halam arayıp iptal et 2 hafta daha dursun bebeğin içinde diye söylense de gözüme Allah tarafından at gözlüğü takılmıştı. vicdan yapmıştım erken ve sezeryan olacağı için ama kulaklarımı tıkadım bildiğimi yaptım.. normal doğum istemiştim hep. ama yanında hayırlısı olsun diye dua ettim ve Allah beni o tarihe ve sezeryana yönlendirdi. iyi ki de öyle olmuş.

pazarı pazartesiye bağlayan gece eşimle hiç uyuyamadık. 2 miz de de hem korku hem heyecan vardı. tabi benim korkularım heyecanımı bastırıyordu. bütün gece dua ettim sağlıklı olması için ve en önemlisi onu hayatım boyunca her kötülükten koruyacak gücü kendimde bulabilmek için.. sabah geldi çattı. çıktık yola 7:30 da yatışım yapıldı. güleryüzlü hemşire gelip damaryolu açtı kan aldı. biri nst ye bağladı odamda. 90 na vuran sancılarım vardı ama ben hiç birşey hissetmiyordum. zaten son zamanlarda bebeğiminde haraketleri minimuma inmişti.sonda için geldiler korktuğumu uyuştuktan sonra takmalarını rica ettim. ağlamak geliyordu içimden ama söz vermiştim eşimle annemi üzmeyecektim. güçlü duracaktım ki onlarda güçlü olsun. halbu ki tam tersi olmalıydı :) doktrumu gördüm bi an kapıdan -hazır mısın? dedi. hazır değildim söyledim ama nafile hazırlayın diye emir verdi hemşirelere. o an o güleryüzlü hemşireler benim gözümde cellat gibi gözüküyordu. herkes o kadar hızlı hareket ediyordu ki sadece baka kalıyordum. yeşil önlüğüm giydirildi sedye geldi. ben gidiyorum. ruhum dondu. işte şimdi istesemde ağlayamıyorum. eşime ne sarılabildim ne öpebildim ne vedalaşabildim. işte bu beni çok üzdü. ameliyathaneye girerken sadece ucundan el sallayabilmiştim. işte herkesin soğuk diye bahsettiği oda da ben terlemeye başladım. beni omurgama yapılcak iğneden o kadar çok korkuttular ki şimdi ki derdim o idi. otur ve kamgurunu çıkart dediler. önümden bi bayan destekledi düşmeyeyim diye. iğnem yapılmıştı. hissettim. ama bu kadarcık mı dedim. evet dediler. ne yanma ne acı. damar yolum bile acımıştı ama onu hissetmedim. yattım. bayanın biri geldi beni uyuştu zannedip var gücüyle sondayı taktı çığlık kaçınılmaz oldu. odada taktırsam belki daha az acırdı. perdeler çekildi. 5 dk sonra boğazımda bir yanma. kız farkedip iğne yaptı aynı hızla kayboldu. doktorum sana dokunduğu hissediyormusun dedi ve o an öyle bir baskı hissettim ki dur kesme bile diyemedim kalbim miğdem karnım heryerimde ayrı baskı var. tamam çıktı dedi. önce sesi geldi. Allah ım bu dünyanın en güzel sesi olmalıydı. bi an gördüm. bembeyaz vernix kaplı bir kız bebek.. ve gitti. dünyalar benim olmuştu. doktorum tam gününde almışız dedi. niye diye sordum şaşırmıştım çünkü erkendi.. bebeğin ne olduysa strese girmiş ve kakasını yapmış dedi. o an o sezeryan ve erken olmamın verdiği vicdan azabı yok oldu. peki dedim şimdi ne olacak? miğdesi yıkanıcak dedi. dikilmeye başlandım doktorum kafamı dağıtmam için hemşireye yenidoğan ünitesini ara bakalım nasılmış dedi. telefonlara cevap verilmiyor. iyice stres oldum. doktum el salladı bitti mi diye sordum evet dedi. o 1 saat bana inanın 15 dk gibi geldi.. çıkarttılar herkes kapı önünde beni bekliyor. odama çıktım bebeğim hala yok. eşim sormaya gitti müdahale var sonra getircez demişler. boğazıma birşey düğümlendi. yine ağlayamadım. derken bebeğim ağlaya ağlaya geldi. müdahale edilen benim bebeğim değilmiş. meme koydular hemen. ama ememedi. hemşire meme ucumu sıkmaktan yara yaptı. bana sorsanız ki en özel an hangisi diye. ilk göz göze geldiğimiz an derim. o an anlamadım anne olduğumu. kalbimden birşeyler aktı. anladım o 50 yaşına da geldi yine benim bebeğim olarak kalacağını. Allah ım isteyen herkese nasip etsin. bugün 7 günlük olduk ve ben dün kocamla gezmeye çıktım :) bunu bol bol ev içinde yürümeye borçluyum. acıyor diyip yataktan kalkmadıkça daha çok acıdı. sürekli kalktım yürüdüm ve artık herşeyi yapabilirim.. sezeryan olacaklara tavsiyemdir. yatmayın yürüyün kaslarınız çalışsın.. hepinizi öpüyorum..
 
Merhaba kızlar 2 ağustosta nişanım geldi demiştim..

4 ağustos akşamı yürüyüş için kendi anneme gitmiştik. 5 ağustosta klimacı gelecek die akşamdan bize gel kal dedi eşim annem çekindi başta ama sonra ısrar edince geldi bizimle. Eşim uyudu ben annemle oturdum sahura eşlik etmek için ama çok dayanamadım vücudumda bi yorgunluk vardı. Gece 2 de yattım ilk kez yattıgım gibi dalmışım 3 te sancıyla uyandım.. yataktan kalkıcam kalkamadım sancım kesildi kalktım bi adım attım sancı girdiii kaldım orda ahh sesime eşim kalktı ne oldu dedi yok bişey dedim sancım geçti tuvalete gittim. anneme bakmak için yanına gidicektim gene kaldım.. öyle bi sancılar vardı ki aniden giren ve 2-3 dakıkada olan arada 1 dakikaya düşen sancıydı.. anneme dedim sanırım dogurucam bahsettıgınız sancı bu galıba adım atamıyorum.. annem evde yürümemi söyledi. 1 saat içinde evde tur attım ama 2 dakıkada durarak sancı gerçekten ınsanın adım atmasına izin vermiyor. Annem oldugu ıcın yanımda panik yapmadım rahattım.. Saat 4 te gidelim artık dedim eşim nasıl heyecanlı çantaları almış eline sırıtıyor. hastane evimize 5 dakika mesafede hemencik ordaydık. nst bağlandım ebe muayene edicem dedi noldu dedim açılman az ama dogum sancıların başlamış dedi. bi an eyvah dedim:) odaya aldılar yatış falan eşim sırıtıyor karşımda ona bağrıyorum çokmu komik diye :) sancılarımın süresi artıyordu sancı girince hemencik geçmiyordu ama geçince 2 dakıka kuş gibi oluyordum. arkasından gene bi sancı :)

neyse sabah 8.30 kadar sancı çekitm. doktorum geldi muayene etti. alala çok ilginç diye kendince konusurken benim korkulu gözlerle bakışım.. noluyor dedim 6 cm açığın var ama bebek hala kanalda bu açılma nasıl oldu anlamadım bebeğin kafası baskı yapmadan açılman olmuş dedi ( hurma çok yemiştim belki ondandır)

ebeden çubuk istedi ve suyumu patladı. karnım yumuşacık olmuştu. odaya aldılar suni sancı verdiler. ardından anestezi uzamnı gelip epidureli yaptı.. öyle bir rahatlama yoktu.. nst de sancılarım 1 dk. da bir 100 lerde ama ben gülüyorum okadar rahatlamışım.. ebeler gelip muayene ediyorlardı. ıkınma taktiklerini öğrettiler. Saat 12 oldu ve 10 cm açılma ile doğumhaneye götürüldüm. doktor iki ıkınma ile bebek gelicek dedi.

işte ne olduysa o saatten sonra oldu. masaya cıktım makatta baskı hissettikçe ıkındım. ama bebeğim gelmiyordu. kafası kanaldaydı. doktor geldi ıkın ded, ıkındım gene yok. üzerime çıkıp destek yaptı ben biyandan ıkınıyordum ama kızım gene gelmiyordu o dakika hayatım donduu.. çünkü nst de kalp atışları yoktu. korkulu gözlerle doktora baktım ne oldugunu anlamaya calısıyordum kimsede ses yok.. başladım ağlamaya doktor karnımdaki nstnin cihazını sağ sol hareket ettiriyor tık yok. sonra yavaşça bi tık sesi duydum yavaş yavaş ve gittikçe arttı çok şükür dedim ve katılarak ağlıyorum. doktor ebelere biraz bekleyelim dedi ve cıktı. ebeler ıkındırıyordu var gücümle ıkındım yeterki bebeğim saglıklı gelsin die tek istediğim buydu. bıraz zaman sonra doktor geldi. hayatimsin karnına birkere daha destek yapıcam baskı gelince ıkın dedi. baskı oldu var gücümle ıkındım doktor üstümde kulaklarım gözlerim patlayacak biyandan ıkınıyorum o basınç felaket bişey ama umrumda deil. tek istediğim masalım..

ebeler yok gelmiyor dedi. doktor bana döndü ve hayatimsin üzgünüm ama seni acil sezeryana alıcam elimizzden birşey gelmiyor dedi. tam ağlamam kesilmişti ki gene başladım. korktum bişey oldu die ama bebeğim iyimiş çok şükür. rahimin agzındaki kemikten birtürlü çıkmadıgı için riske atmak istememiş. bir kere girdi zatgen riski ömrüm durdu o an o dakikalarım ıtarif edemem kızlar. beni hazırladılar sedyeyle odadan cıkardılar. ama ben dogum yapana kadar hıckırarak agladım. annem beni ağlayarak gördü sarıldı annem üzülme kavusucaz size dedi. eşim hemen elimi tuttu ve benimle beraber ameliyathaneye kadar indi gözleri dolu birşekilde ben koridorları inleten aglama ile.. bebeğimi kaybetme korkusu o an canıma okumuştu.

Neyse eşim elimi bıraktı bian bi baktım ameliyathaneye giriyorum. anestesi uzmanı geldi nie aglıyorsun bak sımdı kavusucaksın bebeğine dedi o sezeryana giriyorum die ağladım sandı.. Ama kalbi durdu bebeğimin çok korkuyorum dedim.. epidurel ile devam edelim bebeğini gör dedi tamam dedim. karnım uyuşmuştu doktor geldi. şimdi bi test yapıcaz dedi hissediyomusun ama hiç bişey yoktu bende. o sırada içim geçmiş ve uyumuşum gözlerimi açamıyorum sanki bilincim gidiyordu. üstten bebeğimi gösterdi doktor ağlamaya başladım. koklattılar kızımı bilincim yarı kapalı o anları hayalmiş gibi hatırlıyorum. sanırım normal doğumdaki yorgunluğum üzüntüm güçsüzleştirmişti heralde oyüzden yarı uyukluyordum.. dikildiğim anı falan bilmiyorum bi masadan beni sedyeye kaldırdıklarını hatırlıyorum. dışarı cıkardılar ve buğulu gözlerimle eşimi gördüm ve kızımıza kavuştuk gözleri masmavi dedi.. o kavuşmak sesini duyunca dünyalar benim olmuştu. odama geçtiğimde herkes kızımın üzerindeydi. belli zaman sonra yüzünü görmüştüm mis kokulu yavrum.

Sezeryanım sorunlu geçti. belki normal dogumda yıpranıp ordan sezeryana girdğim içindir. gaz sorunum oldu. laman yapıldı o şekilde rahatladım. 2. günü hastaneden çıktık. 3. günü hastaneye sabahtan yatış yaptım. gaz sancısı beni öldürdü. sırtım boynum kalbime olan baskı sancı o anlar ölmek istedim. adım dahi atamıyordum. tekrar laman yapıldı serumlar verildi. ağrı kesiciler. doktor bebeğimi istedi annenin yanında durur bebek die. neyse ki gece yarısı az biraz gaz sorununu atlattım. Dün gece gene acillik oldum cunku dısarı cıkamıyorum sanırım bagırsaklarım laman yapılmasına alışacak.


Doğum tarihimiz: 5 Ağustos 2013
Saat: 13.05
Kilomuz: 3370 gr
Boyumuz: 50 cm
 

Çok geçmiş olsun canım ve gözün aydın olsun hiç olmazsa sağlıklı şekilde bebeğine kavuştun gerçekten çok zorlu bir süreçten geçmişsin çabuk toparlanırsın inşallah benim doğuma daha çok var ama şimdiden tecrübelerinizi okumak ve bilinçlenmek çok iyi oluyor gerçekten paylaşımlarınız için teşekkürler darısı diğer hamişlerin başına inşallah hepimiz sağ sağlim kolaylıkla alırız bebişlerimizi kucağımıza
 
Doğum tarihimiz:01.09.2013
Doğum Şekli:spinal anestezi
bebeğimin boyu-kilosu:50 cm 3440 gr
doğum haftası:39+3

39+3 olmuştum 3 gündür nstye hergün giriyordum doktorumun isteğiyle,sancı çıkıyordu ama bende tık yoktu doktor artık 2 güne 1 gel diodu saat 15.00 a randevumu aldım annem ve kız kardeşim zaten bizdeydi kv de yolda onuda alıp dönecektik ama doktor baktı daha önce kanala giren yavrum çıkmış ve yan dönmüştü suyumda azalmıştı nstde bi gün önce hareketleri az çıkmıştı yarın alacam sezeryanla dedi ama önce bi nstye gir bakalım dedi girdim ve düzenli sancım çıktı bebişte az hareket edince doktor gönderemem hemen alacam seni yatışını yaptır dedi,eşim hemen annemi aradı ilçedeler arkadaşını aradı onları getirsin die beni odaya götürdüler eşim annesini almaya gitti ama ben heyecandan tir tir titriyorum ebeler sakinleştirio beni, derken saat 17.00 kv geldi hemşireler hazırladı beni karnım tok olduğundan sıkıntı olur die korktu doktorum anesteziciye sordu bi sıkıntı olmaz dedi ,o sırada annem geldi herkesin gözleri dolu dolu ama ben kimseye bakmıyorum çünkü baksam tutamam kendimi yatırdılar ve hoşçakalın diyebildim sadece ameliyathaneye girdim buz gibi spinal iğnemi olurken ebeye nasıl sıkı sarıldım o da şaşırdı yattım ama bildiğim tüm duaları okuyorum derken 10 dk sonra saat 17:45 bi figan bebeğim çıktı o an gözyaşlarımı tutamadım ve bütün duaları unuttum kızımı getirdiler yüzüme yüzünün değdiği anı ömrüm boyunca unutamam kadife gibi bi tenn yavrum titrio ağlıo Allahım herkese nasip etsin bu duyguyu.sonra midem bulanmaya başladı tok olmanın dezavantajı ortaya çıktı kusmaya başladım masada ama kustuktan sonra çok rahatladım.dikildim ve odama götürüldüm gittiğimde kızım ortalığı yıkıyordu annem yanıma verdi ve bebeğim anında sustu kokumdan yavrum.bizim hikayemizde böle kızlar Allahım dileyen herkese nasip etsin ve olanlarında yavrularına sağlıklı uzun ömürler versin inşallah.nazarlardan korusun Rabbim çocuklarımızı
 
16 agustost saat 12de genel anesteziyle kizima kavustum..2900 gram 49 cm dogdu..gelelim hikayemize....persrmbe aksami hc uyumadim..korku endise heyecan mutlulukk hersey vardi.saat 8de hastanedydk ama bos oda olmadgndan bkledk son kez nstye girdmm.saat 10da odadaydm ama artk acliktan susuzluktan bayilmk uzereydm..hemsire geldi damar yolu acildi sonda takilirken oldum dirildm..asiri acidi amelyata girene kdr cok agridi eylulde cok hareketlendi bmm korkumheyecanim onada yansidi snirim..ve bni almaya geldiler basladm aglamaya sanki amelyattan hc cikamicami zannettm kizimi bnm yerime opun koklayin diyip agliyorum.amelyathaneye girdim orda 20dakka bklettiler karnimda kipir kipirdi kizim...hastayi alalm dedi biri icerdn grdm masaya yattim ustumdeki onlugu tamamen cikardilar kollarm baglandi adin ne kac yasndasn kac kilosun gbi sorular sordular doktor gldi karnima batikonu bosalttilar bu sirada baslayalm dediler..damardan ilaci vrdiklerini gordm oksijen tuttular burnuma..gerisi iptal..bn bisuru ruya gordm sanirim.sedyede oldumu asansorle cikardklarini hatirlar gbiyim..anne diye sayikliyomusm..yataga koyatlarkn muthis bi aci hissettim kndme glmeye bslagmda babam elimi tutuyodu cok aciyo diyip durdmbak kim var burda dedi annem kafami cevrdm o mis gbi koku...bebegime bakiyorm ama bos hla narkozun etkisindeyim..snrw koluma yatrdilar kizm hmen meme aranmaya basladi ebe gldi gogsumu tuttrdu ve aramzdaki bag bslamis oldu..kokusu hamileykn burnumn ucuna gelenn koku..hisshissediyodum biliyodm zaten..aksama kdr acilarla yattim bni giydrmediler sonda 8saat durdu kizima sadece uzaktan bakabildm 8 sa snra ilk yuruttuklernde kabusu yasadm yurumeyi birak ayakta durmaya calismk bile iskenceydi.2 gun daha yattm hstanede.koridorlarda kac tur attm bilmiyorm annemn esimin kolunda.dogumun ertesi gunu bebegm simsiyah bsey kustu megerse kakasini yutmus sezeryan sirasnda..smdiki aklm olsa normal dogum denemek isterdm hls agrilarm sancilarm var bebegmle yardmsz ilgilenemiyorm.normal dogumda sanciyi cekiyosn bitiyo sezeryanda hcbsey hissetmiyosn ama snrasi cok zor...bnm dogum hikayem boyle kizlar...9 aylik maceramizn sonu boyle..smdi yeni bi maceraya basladik bu biraz daha zor ama basaricm ins..eylulu her opup kokladigmda allaha sukrediyorum onu bana vrdgi icnn
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
sürekli pozitif çıkan yumurtlama testi
Yorumlar
11
Görüntüleme
285
beyzakaaa
B
26 Ağustos Aşılama Günlüğüm 💉
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
811
caksy
C
Unicorn rahim gebelik doğum
Yorumlar
6
Görüntüleme
176
Can gamze
34+4 erken doğum sürecim
Yorumlar
9
Görüntüleme
1K
cornelia
D
29 haftalık doğum yaptım
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
901
dusundumdebulamadim
D
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…