merhaba anne adayları. ben 20.12.2013 tarihinden beri ponciğimin annesiyim. sizler gibi gebeliğim boyunca kadınları kulubunun altını ustune getirdim. notlar aldım,fikirler edindim,psikolojimi rahatlattım ve inanın ilk olmasına rağmen bebeğimi kucağıma aldığımda bunlar sayesinde inanılmaz deneyimliydim. duyduğum okuduğum şeyleri hep uyguladım. bu yüzden öncelikli buraya yazan bizi aydınlatan anneleree çookk teşekkür ederim.
yarayışlı olacağına inandığım için bende bi konu altında edindiğim bilgileri toptan paylaşmak isterim,birine bile yardımcı olsam mutlu olurum. çünkü bu dönemde insanın aklında o kadar çok soru oluyo ki.
doğum öncesi en büyük soru işareti hazırlıklar:
çok bişi almayın deselerde ilk etapta çocugunuza yaptıgınız alışveriş karınız oluyo çünkü gelen hediyeler ya büyük oluyo yada zaten misafirler 40ından sonra gelmeye başlıyolar :) 3-6 ay arası diye aldığım pijamalar ilk etapta büyük bile oldu hatta.
ponciğim çok kusmukluydu pijama ve önlük yetiştiremedik.sayıca çok olmasına rağmen. ayrıca kış bebeği olduğu için pijamasının içinden bide patikli içlikler giydirdik hep.
tulumlar çok şirin evet ama uzun ömürlü olmuyo çünkü bebekler gerçekten çok hızlı buyuyo ilk aylarda.
çıtçıtlı bodyler vazgeçilmezlerim olucak :)
penye battaniyelerde çok kullanışlı olmuştu, kundak yaptık ilk zamanlar onlarla, altına serdik,evin içinde gezerken üstüne attım,1 yaşına geldi oğlum hala arada kullanırım. 3-4 tane edinmek yararınıza olacaktır.
bunlar elimin altında olmazsa olmazlardı, detayı size kalmış.
ilk etapta bebek yanımızda kalacağı için kraft calipso park yatak aldık. iyi ki de aldık. çok memnunum.tatile giderken katlayıp yanımızda götürdük.çok da iyi oldu çunku dönmeye başlamıştı tatil zamanı. ara katı ve sallanma aparatı oldukça kullanışlı. hala onda uyuyoruz. bazen işim olduğunda park yatağı mutfaga yanıma alıyorum. içine de oyuncaklarını atıyorum. içinde oyalanıo.tavsiye ederim.
doğuma giderken valizinde olması gereken en önemli şeyler ise
bebeğiniz için: hastane çıkışları 2 adet,ayrıca tulum,çorap,battaniyeleri,çıtçıtlı bodyleri,mutlaka bi adet emzik. alıştırmanızda fayda var diye düşünüyorum. bebek için avunucak bişi oluyo ben sonradan alıştırdım ve sadece uyucakken veriyorum. anneye yardımcı(benim fikrim)
kendiniz için ise: pijama takımı (daha derli toplu oluyo, yataktan kalkmak ve emzirmek daha rahat oluyo) çoraplar,şal veya hırka(sezeryan sonrası inanılmaz üşümüştüm) makyaj malz. tokalarınız,bi adet terlik
bu yazdıklarım elinizin altında mutlaka olması gereken şeyler. gerisi sizin isteiğinize kalmış.
gelelim doğuma:
oğlum dönmüştü ama henuz doğum kanalına girmemişti 40. haftasında. normal doğum istesem de mümkün görünmedi. bi de kilosu çok çıkıyordu 4 kg'ya yakın. o yuzden sezeryana karar verdi doktorumuz. pazartesiye sözleşmiştik ama cuma geceden gelmek istedi ponciğim. suyumun birden gelmesiyle kendimizi hastanede bulduk. ( ne sancım vardı ne ağrım ne sıkıntım,daha zamanım var diye düşünüyordum ama öyle olmuyormuş, bebeğin işi belli olmuyo işte o yuzden siz siz olun 37. haftadan sonra valiziniz hazır olsun:))
doğumumu doktorumun da tavsiyesiyle spinal sezeryan (belden uyuşturmalı) yaptım. çok güzeldi :) herşeyin farkındaydım, güleryüzlü bi ekiple müzik eşliğinde sezeryanımı yaptılar. doğum kanalına inmediği için hiç bişi hissetmedim bi anda bak bu senin oğlun dediler ve ponciğimin gözleri açılmadan gördüm onu, kokladım bide elini öptürdüler :) onun temizlenmesini izlerken beni de dikmişler, o anlar rüya gibiydi. poncik benden önce çıktı bakıma gitti. biraz daha sonra ben. daha ameliyathaneden çıkarken inanılmaz bi üşüme geldi bana.çok uzun süre de ısınamadım. çıkıştı koridor boyu akrabalarım arkadaşlarım. orda duygulandım ağlaya ağlaya odaya gittim. bunların hepsini yaşamak güzeldi o yüzden spinal sezeryanı öneririm. bu anları başka kimse anlatamazdı çünkü bana.
ilk gece biraz zor geçti, anestezi azaldıkça ağrılarım oldu, ağrı kesicilerle atlattım. o kadar da olsun ama demi. ertesi gün kalkıp yavaş yavaş yürümüştüm. sonra arkası geldi.iki gün kaldık hastanede. bebeğim de yanımda.
sezeryan sonrası biraz zorluyo evet. dikişler sonuçta oynak yerde ama 10 gün içinde toparlıyosunuz.
süt kısmı benim en sevmediğim kısım. çünkü maalesef gür bi sütüm olmadı. ilk bi kaç zaman bebeğe takviye olsun diye devam sütü bile verdik. süt yapan şeyler ( bulgur çorbası,buğday salatası, tahin helvası, bol su ama illaki de yemek yemek ) yedim bol bol. bebek emdikten sonra sağdım kalanını. şerbetler,tatlılar, kimyonlu yiyecekler denedim hepsini. o kadar uğraşa çok şükür 6 ay emdi yine de. sütten yana şansım olmadı çok üzüldüm çok moralim bozuldu ama yine de şükrettim. annemin hiç sütü olmamış, anne sütü almadık ama ne sağlıksız olduk, ne eksik, ne yarım. yani bebek her türlü büyüyo gelişiyo serpiliyo ama olsa iyi olurdu tabi o ayrı :)
ponçik gazlı da bi bebekti. ilk 3 ay zorlandık. sap simplex diye bi ilaç verdi doktorumuz ondan fayda gördük. ama şu da bi gerçek ki bebiş kendi başına hareket edene kadar ne yapsanız boş. sadece anlık rahatlamalar sağlıyo maalesef.
5. ayda kilo alımı yetersiz olunca ek gıdaya geçtik. elma suyu havuç suyu başladık önce, sonra yogurt mayaladım ona. her gün düzenli olarak aynı saatlerde verdim. sonra sebze çorbasına geçtik.sonra kahvaltı derken kendimizce birazda araştırmayla bi düzen oturttuk kendimize. beslenme de yogurtun önemi çok büyük. her gün yogurt yemesi çok önemli. nolur sizde dikkat edin buna.
ilk 3 ay bebekten bişi anlamasakta sesler çıkarmaya bizi farketmeye başladığı zaman herşey daha başka oldu.o artık evin bi bireyiydi. gözümün önünde bi birey gelişiyo. vakti gelince döndü, çıngırakla oynamaya başladı, bizlere güldü, emeklemeye önce geri geri başladı, sonra attı kendini ileri, emeklerken dönüp oturdu sonra, oynucaklarını tanımaya başladı, tutunup kalktı, tutunmadan kalktı, düştü, sıraladı, tutunmadan kalktı adım bile attı sonra.şimdi yürüyo, sanırım yakında koşucak :)
dönüp arkaya bakıyorum da şu bir yıl çabukk ama her dakikası ponçikle geçmiş. hamilelik,doğum,bakım derken onunla birlikte büyümüşüm, öğrenmişim. doğmadan önce daha çok araştırma yapıyodum,şimdi pek de vakit olmuyo. ama zamanınız varken bebeğin her dönemi ile ilgili notlar edinin. herkese kulak asmayın.duymamazlıktan gelmeyin aklınızın bi köşesinde olsun ama kendi bebeğinizi nasıl istiyosanız öyle büyütün. ve kesinlikle kendinize sınırlar koymayın.
uzun oldu farkındayım ama amacım bi kişiye bile olsa yardımcı olabilmek. şimdiden herkese kolay gelsin.allah sabır versin :)
yarayışlı olacağına inandığım için bende bi konu altında edindiğim bilgileri toptan paylaşmak isterim,birine bile yardımcı olsam mutlu olurum. çünkü bu dönemde insanın aklında o kadar çok soru oluyo ki.
doğum öncesi en büyük soru işareti hazırlıklar:
çok bişi almayın deselerde ilk etapta çocugunuza yaptıgınız alışveriş karınız oluyo çünkü gelen hediyeler ya büyük oluyo yada zaten misafirler 40ından sonra gelmeye başlıyolar :) 3-6 ay arası diye aldığım pijamalar ilk etapta büyük bile oldu hatta.
ponciğim çok kusmukluydu pijama ve önlük yetiştiremedik.sayıca çok olmasına rağmen. ayrıca kış bebeği olduğu için pijamasının içinden bide patikli içlikler giydirdik hep.
tulumlar çok şirin evet ama uzun ömürlü olmuyo çünkü bebekler gerçekten çok hızlı buyuyo ilk aylarda.
çıtçıtlı bodyler vazgeçilmezlerim olucak :)
penye battaniyelerde çok kullanışlı olmuştu, kundak yaptık ilk zamanlar onlarla, altına serdik,evin içinde gezerken üstüne attım,1 yaşına geldi oğlum hala arada kullanırım. 3-4 tane edinmek yararınıza olacaktır.
bunlar elimin altında olmazsa olmazlardı, detayı size kalmış.
ilk etapta bebek yanımızda kalacağı için kraft calipso park yatak aldık. iyi ki de aldık. çok memnunum.tatile giderken katlayıp yanımızda götürdük.çok da iyi oldu çunku dönmeye başlamıştı tatil zamanı. ara katı ve sallanma aparatı oldukça kullanışlı. hala onda uyuyoruz. bazen işim olduğunda park yatağı mutfaga yanıma alıyorum. içine de oyuncaklarını atıyorum. içinde oyalanıo.tavsiye ederim.
doğuma giderken valizinde olması gereken en önemli şeyler ise
bebeğiniz için: hastane çıkışları 2 adet,ayrıca tulum,çorap,battaniyeleri,çıtçıtlı bodyleri,mutlaka bi adet emzik. alıştırmanızda fayda var diye düşünüyorum. bebek için avunucak bişi oluyo ben sonradan alıştırdım ve sadece uyucakken veriyorum. anneye yardımcı(benim fikrim)
kendiniz için ise: pijama takımı (daha derli toplu oluyo, yataktan kalkmak ve emzirmek daha rahat oluyo) çoraplar,şal veya hırka(sezeryan sonrası inanılmaz üşümüştüm) makyaj malz. tokalarınız,bi adet terlik
bu yazdıklarım elinizin altında mutlaka olması gereken şeyler. gerisi sizin isteiğinize kalmış.
gelelim doğuma:
oğlum dönmüştü ama henuz doğum kanalına girmemişti 40. haftasında. normal doğum istesem de mümkün görünmedi. bi de kilosu çok çıkıyordu 4 kg'ya yakın. o yuzden sezeryana karar verdi doktorumuz. pazartesiye sözleşmiştik ama cuma geceden gelmek istedi ponciğim. suyumun birden gelmesiyle kendimizi hastanede bulduk. ( ne sancım vardı ne ağrım ne sıkıntım,daha zamanım var diye düşünüyordum ama öyle olmuyormuş, bebeğin işi belli olmuyo işte o yuzden siz siz olun 37. haftadan sonra valiziniz hazır olsun:))
doğumumu doktorumun da tavsiyesiyle spinal sezeryan (belden uyuşturmalı) yaptım. çok güzeldi :) herşeyin farkındaydım, güleryüzlü bi ekiple müzik eşliğinde sezeryanımı yaptılar. doğum kanalına inmediği için hiç bişi hissetmedim bi anda bak bu senin oğlun dediler ve ponciğimin gözleri açılmadan gördüm onu, kokladım bide elini öptürdüler :) onun temizlenmesini izlerken beni de dikmişler, o anlar rüya gibiydi. poncik benden önce çıktı bakıma gitti. biraz daha sonra ben. daha ameliyathaneden çıkarken inanılmaz bi üşüme geldi bana.çok uzun süre de ısınamadım. çıkıştı koridor boyu akrabalarım arkadaşlarım. orda duygulandım ağlaya ağlaya odaya gittim. bunların hepsini yaşamak güzeldi o yüzden spinal sezeryanı öneririm. bu anları başka kimse anlatamazdı çünkü bana.
ilk gece biraz zor geçti, anestezi azaldıkça ağrılarım oldu, ağrı kesicilerle atlattım. o kadar da olsun ama demi. ertesi gün kalkıp yavaş yavaş yürümüştüm. sonra arkası geldi.iki gün kaldık hastanede. bebeğim de yanımda.
sezeryan sonrası biraz zorluyo evet. dikişler sonuçta oynak yerde ama 10 gün içinde toparlıyosunuz.
süt kısmı benim en sevmediğim kısım. çünkü maalesef gür bi sütüm olmadı. ilk bi kaç zaman bebeğe takviye olsun diye devam sütü bile verdik. süt yapan şeyler ( bulgur çorbası,buğday salatası, tahin helvası, bol su ama illaki de yemek yemek ) yedim bol bol. bebek emdikten sonra sağdım kalanını. şerbetler,tatlılar, kimyonlu yiyecekler denedim hepsini. o kadar uğraşa çok şükür 6 ay emdi yine de. sütten yana şansım olmadı çok üzüldüm çok moralim bozuldu ama yine de şükrettim. annemin hiç sütü olmamış, anne sütü almadık ama ne sağlıksız olduk, ne eksik, ne yarım. yani bebek her türlü büyüyo gelişiyo serpiliyo ama olsa iyi olurdu tabi o ayrı :)
ponçik gazlı da bi bebekti. ilk 3 ay zorlandık. sap simplex diye bi ilaç verdi doktorumuz ondan fayda gördük. ama şu da bi gerçek ki bebiş kendi başına hareket edene kadar ne yapsanız boş. sadece anlık rahatlamalar sağlıyo maalesef.
5. ayda kilo alımı yetersiz olunca ek gıdaya geçtik. elma suyu havuç suyu başladık önce, sonra yogurt mayaladım ona. her gün düzenli olarak aynı saatlerde verdim. sonra sebze çorbasına geçtik.sonra kahvaltı derken kendimizce birazda araştırmayla bi düzen oturttuk kendimize. beslenme de yogurtun önemi çok büyük. her gün yogurt yemesi çok önemli. nolur sizde dikkat edin buna.
ilk 3 ay bebekten bişi anlamasakta sesler çıkarmaya bizi farketmeye başladığı zaman herşey daha başka oldu.o artık evin bi bireyiydi. gözümün önünde bi birey gelişiyo. vakti gelince döndü, çıngırakla oynamaya başladı, bizlere güldü, emeklemeye önce geri geri başladı, sonra attı kendini ileri, emeklerken dönüp oturdu sonra, oynucaklarını tanımaya başladı, tutunup kalktı, tutunmadan kalktı, düştü, sıraladı, tutunmadan kalktı adım bile attı sonra.şimdi yürüyo, sanırım yakında koşucak :)
dönüp arkaya bakıyorum da şu bir yıl çabukk ama her dakikası ponçikle geçmiş. hamilelik,doğum,bakım derken onunla birlikte büyümüşüm, öğrenmişim. doğmadan önce daha çok araştırma yapıyodum,şimdi pek de vakit olmuyo. ama zamanınız varken bebeğin her dönemi ile ilgili notlar edinin. herkese kulak asmayın.duymamazlıktan gelmeyin aklınızın bi köşesinde olsun ama kendi bebeğinizi nasıl istiyosanız öyle büyütün. ve kesinlikle kendinize sınırlar koymayın.
uzun oldu farkındayım ama amacım bi kişiye bile olsa yardımcı olabilmek. şimdiden herkese kolay gelsin.allah sabır versin :)
