canım gözünüz aydın.Rabbim sağlıkla hayırla analı babalı büyütmeyi nasip etsin.bizlerede hayırlı doğumlar nasip olsun inşallah.amin
Allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin dileklerimle kendi doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istiyorum.Görev nedeniyle Muş ta yaşıyoruz.31. haftada isteğim üzerine doktorum doğum iznini başlattı.Herhangi bir problem yoktu hamileliğimde.32. haftamda Ankaraya gitmek üzere yola çıktık.Ankaraya gelince doktor arayışına girdik.Aslında doktorum vardı medicana hastanesinde ama hastaneden ayrılmış.Eşimin kuzeni 29 mayıs hastanesi yeni doğan bölümünde hemşire onun tavsiyesiyle kontrole gittik.Doktor herşeyin normal olduğunu bebeğin daha dönmediğini söyledi.Ama daha vakit var her an dönebilir dedi.O gün dört boyutlu ultrasonda bebeğimizi ilk defa görebildik.Muşta öyle bir şansımız olmamıştı.Kontrolden iki hafta sonrası için randevu aldık.Ama iki haftaya kalmadan bebeğimi kucağıma aldım:)kontrolden bir kaç gün sonra eşim muşa geri döndü.eşimle ilk ayrı kalışımız olacaktı.Çok üzüldük ikimizde.Annemim yanındaydım ama eşimin yeri çok çok ayrı.Gitti ama iki gün sonra geri gelmek zorunda kaldı.Bebeğim babasının yokluğuna dayanamadı:)
Sabaha karşı saat 04.00 da bebeğin dönmeye çalıştığını farkettim.Karnımdan sanki birden su sesi geldi.Arkasından adet ağrısına benzer bir ağrı ile uyandım.lavaboya gittiğimde pembemsi bir leke gördüm.Hemen annemi çağırdım o da panikledi ama belli etmemek için bişey olmaz ondan dedi.Arkasından hemen yumurta kıvamında bir şey düştü.Annemden cesaret aldım ya bişey olmaz diye çok paniklemedim.hemen nete girdim.pembe lekenin nişan olduğunu,nişan geldikten sonra bazılarında doğumun bir ay sonra bile olabileceği yazıyordu.onlarıda okuyunca daha da rahatladım.Bu arada annem de bir yandan çantaları hazırlamaya başladı.bir yandan da bana hastaneyi ara bi bakalım ne diyecekler diyordu.Ben de gayet rahat bir şekilde bişey olmaz daha çok var doğuma dedim ama yine de aradım hastaneyi.Durumu anlatınca hemen hastaneyi gitmemi söyledi hemşire hanım.Evden çıkmadan lavaboya gittiğimde bu kez kırmızı lekeyi görünce iyice panikledim.Apar topar hastaneye gittik.Muayene sonucu bir serum 4 tane geciktirici ilaç verdiler.Nst ye bağladılar.yaklaşık 3-4 saat hastanede kaldım.Doktor geciktirici verdi ve eve gidebileceğimi,doğumun artık her an olabileceğini söyledi.Eve gittik yemek yedik annemle yorgunluk çıkarmak için 1-2 saat uyuduk.uykudan kalktığımda yine içerde tuhaf şeyler oluyordu.O sırada eşim aradı.Sabah olanlardan baya etkilenmişti.Sesimden bişeyler olduğunu anladı.Neyin var kesin bişey var bana söylemiyorsun diye bana kızarken birden suyum geldi.O anda ödüm patladı.Bir çığlık annem geldi hemen.Allahtan babam da evdeydi.Apar topar yine hastaneye koştuk yolda giderken hastaneyi aradım.Suyum geldiğini söyledim.Sonra arabada suyum yeşil renkli olduğunu farkettim.hastaneyi tekrar aradım.bebek kakasını yapmış hemen vakit kaybetmeden gelin dediler.Akşam trafiğinde hastaneye ulaşana kadar 1 saat geçti.hastaneye gittik.Alttan muayene ettiler.Açılma çok az dediler.bebeğin dönmediğini makat gelişli olduğunu söyledim.hemen doktorum ultrasona aldı.Bebeğin suyunun çok azaldığını kakasını yaptığı için de solunumda sıkıntı olabilir dedi.hemen beni ameliyathaneye götürdüler.Anestezi uzmanı ne zaman yemek yiyip su içtiğimi sordu.5-6 saat önce yemek yediğimi bir saat öncede yarım bardak su içtiğimi söyledim.Ameliyathanede bir koşturma başladı.Eşimin kuzenide yanıma geldi.korkulacak bişeyin olmadığını söyledi ama gerizekalı anestezici yemek yediğim için komplikasyon olabileceğini söyledi.bir yandan bebeğimi düşünürken bir taraftan da kendimi düşünmeye başladım.bebek kakasını yutmuş mudur acaba ölecek miyim diye gözlerimi kapadım.Gözlerimi açtığımda ailem yanımdaydı.bebeği hemen küveze almışlar.Bir sıkıntısı olmadığını hatta çok aktif bir bebek olduğunu söyledi doktor.tamamen kendime geldiğimde eşimin kuzeni bebeğimi yanıma getirdi.o an yaşadığım duyguyu kelimelerle anlatamam.çok şükür ki bebeğim de ben de kurtulduk.eşim o gün yanımda olamadı.ertesi gün gelebildi ama sabaha kadar telefonla fotoğraflarını gönderdim.Allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin.
Allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin dileklerimle kendi doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istiyorum.Görev nedeniyle Muş ta yaşıyoruz.31. haftada isteğim üzerine doktorum doğum iznini başlattı.Herhangi bir problem yoktu hamileliğimde.32. haftamda Ankaraya gitmek üzere yola çıktık.Ankaraya gelince doktor arayışına girdik.Aslında doktorum vardı medicana hastanesinde ama hastaneden ayrılmış.Eşimin kuzeni 29 mayıs hastanesi yeni doğan bölümünde hemşire onun tavsiyesiyle kontrole gittik.Doktor herşeyin normal olduğunu bebeğin daha dönmediğini söyledi.Ama daha vakit var her an dönebilir dedi.O gün dört boyutlu ultrasonda bebeğimizi ilk defa görebildik.Muşta öyle bir şansımız olmamıştı.Kontrolden iki hafta sonrası için randevu aldık.Ama iki haftaya kalmadan bebeğimi kucağıma aldım:)kontrolden bir kaç gün sonra eşim muşa geri döndü.eşimle ilk ayrı kalışımız olacaktı.Çok üzüldük ikimizde.Annemim yanındaydım ama eşimin yeri çok çok ayrı.Gitti ama iki gün sonra geri gelmek zorunda kaldı.Bebeğim babasının yokluğuna dayanamadı:)
Sabaha karşı saat 04.00 da bebeğin dönmeye çalıştığını farkettim.Karnımdan sanki birden su sesi geldi.Arkasından adet ağrısına benzer bir ağrı ile uyandım.lavaboya gittiğimde pembemsi bir leke gördüm.Hemen annemi çağırdım o da panikledi ama belli etmemek için bişey olmaz ondan dedi.Arkasından hemen yumurta kıvamında bir şey düştü.Annemden cesaret aldım ya bişey olmaz diye çok paniklemedim.hemen nete girdim.pembe lekenin nişan olduğunu,nişan geldikten sonra bazılarında doğumun bir ay sonra bile olabileceği yazıyordu.onlarıda okuyunca daha da rahatladım.Bu arada annem de bir yandan çantaları hazırlamaya başladı.bir yandan da bana hastaneyi ara bi bakalım ne diyecekler diyordu.Ben de gayet rahat bir şekilde bişey olmaz daha çok var doğuma dedim ama yine de aradım hastaneyi.Durumu anlatınca hemen hastaneyi gitmemi söyledi hemşire hanım.Evden çıkmadan lavaboya gittiğimde bu kez kırmızı lekeyi görünce iyice panikledim.Apar topar hastaneye gittik.Muayene sonucu bir serum 4 tane geciktirici ilaç verdiler.Nst ye bağladılar.yaklaşık 3-4 saat hastanede kaldım.Doktor geciktirici verdi ve eve gidebileceğimi,doğumun artık her an olabileceğini söyledi.Eve gittik yemek yedik annemle yorgunluk çıkarmak için 1-2 saat uyuduk.uykudan kalktığımda yine içerde tuhaf şeyler oluyordu.O sırada eşim aradı.Sabah olanlardan baya etkilenmişti.Sesimden bişeyler olduğunu anladı.Neyin var kesin bişey var bana söylemiyorsun diye bana kızarken birden suyum geldi.O anda ödüm patladı.Bir çığlık annem geldi hemen.Allahtan babam da evdeydi.Apar topar yine hastaneye koştuk yolda giderken hastaneyi aradım.Suyum geldiğini söyledim.Sonra arabada suyum yeşil renkli olduğunu farkettim.hastaneyi tekrar aradım.bebek kakasını yapmış hemen vakit kaybetmeden gelin dediler.Akşam trafiğinde hastaneye ulaşana kadar 1 saat geçti.hastaneye gittik.Alttan muayene ettiler.Açılma çok az dediler.bebeğin dönmediğini makat gelişli olduğunu söyledim.hemen doktorum ultrasona aldı.Bebeğin suyunun çok azaldığını kakasını yaptığı için de solunumda sıkıntı olabilir dedi.hemen beni ameliyathaneye götürdüler.Anestezi uzmanı ne zaman yemek yiyip su içtiğimi sordu.5-6 saat önce yemek yediğimi bir saat öncede yarım bardak su içtiğimi söyledim.Ameliyathanede bir koşturma başladı.Eşimin kuzenide yanıma geldi.korkulacak bişeyin olmadığını söyledi ama gerizekalı anestezici yemek yediğim için komplikasyon olabileceğini söyledi.bir yandan bebeğimi düşünürken bir taraftan da kendimi düşünmeye başladım.bebek kakasını yutmuş mudur acaba ölecek miyim diye gözlerimi kapadım.Gözlerimi açtığımda ailem yanımdaydı.bebeği hemen küveze almışlar.Bir sıkıntısı olmadığını hatta çok aktif bir bebek olduğunu söyledi doktor.tamamen kendime geldiğimde eşimin kuzeni bebeğimi yanıma getirdi.o an yaşadığım duyguyu kelimelerle anlatamam.çok şükür ki bebeğim de ben de kurtulduk.eşim o gün yanımda olamadı.ertesi gün gelebildi ama sabaha kadar telefonla fotoğraflarını gönderdim.Allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin.
HOŞGELDİN ZEYNEP'İM
dualarımızın kabul olduğu bi ramazan kızımın varlığını öğrendik.dünyalar bizim oldu.o gün hayatımız değişmeye başladı.herşey çok güzeldi.öylede devam etti.kızım çok dirençliydi.memleketten gelırken gecırdıgımız kazada bide daha 2 aylıkken allah kızımızın hatırına bızım hayatımızı bağışladı belkı de.o kadar güzel bi hamilelik geçiriyodum di kızım annesini hiç üzmedi ne bir mide bulantısı ne bi aşerme.her ay kontrollerimizi iple çekip kızımızı çok özledik.çok kar yağdığı bigün işe giderken birden hayat ayaklarımın altından kaydı ve yere düştüm.o gun kızım oyleye kadar hıc hareket etmedı.işyerinden izin alamadıgım ıcın yan taraftakı saglık ocagına ikindi vaktıne kadar gıdemedım.gıttıgımde yavrumun kalp sesını duyunca dünyalar benım oldu.ve o kara gün geldi...24. hafta kontrolerimize yine süslenip püslenip gittik.usgde bebeğimin suyunun azaldığını çok erken bi dönem oldugunu ogrendık.hemen testler basladı.allaha sukur kızım sağlıklıydı.o gunden sonra yatak ıstırahatı ve su içmete basladık. sadece kontrole ve lavoboya gıtmek ıcın yerımden kalkıyorum gunde 5 6 lıtre su ıcıyodum.bu arada bulundugum ıldekı tek perıanatolojı uzmanına gıtmemek ıcın dua edıyorum.mail yoluyla baska drlarla gorusuyorum hepsı yapılacak bısı olmadıgını zamanın cok erken oldugunu soyleyıp kestırıp atıyolar.her 10 gundebır usg kontrolerıne dualar edrek gıdıyorum.
neysekı 31. haftaya hayırlısıyla geldık derken o gunku kontrolde suyumun ıyıce azaldıgını artık doktorumun benı takıp etmeyecegını o cok korktugum perıanatolojı uzmanına gıtmem gerektıgını ogrenıyorum.o gun kendımızı profun yanında buluyoruz ve tum kotu haberlerı almaya o gun baslıyoruz.yenıden testler ve stres baslıyor.2 gunde bır nst ye gıdıyoz.kızım nstde hareket etmedıkce omrumuzden omur gıdıyor.gece gunduz kızımı hareket ettırmek ıcın herseyı yapıp hıc uyumayıp onun harekketlerı sayıyoruz.allaha sukur kızımız hala saglıklı ama gelısımı geri.
34,hafta yıne kabus gıbı profun yanına dua ederek gırıyoruz.ınsanlıktan nasıbını almamıs profumuz bıze kızımızın tehlıkede oldugunu 1 -2 gun ıcınde gemen alınması gerektırıgını kromazomal bı bozukluk olabılecegı soyledıgınde hayat duruyo bızım ıcın.
ve o gun.sabah erkenden kalkıp dualarımızı edıp cıkıyoruz yola.yatısımız yapılıyor ama beklıyoruz.çünkü servıste yatak yok.saat 12 de hasta bakıcı gelıp sezeryana hazırlıcam sızı dedıgınde yasanılan duygu anlatılmaz.anestezı yapılana kadar dua edıyorum allahım nolursun kızım saglıklı sıhhatlı olsun.küveze girmesin.allahım yavrumu yanımdan ayırma...şükürler olsunki kızım saat 12.30da dogdu ve onu gordum hayata bı kere daha geldım.rabbım dualarımı kabul ettı.güçlü kızım hayata bıkere daha dırenıp annesını bırakmadı.
rabbim herkese evlat sevgisini tatırsın.herkese kolay sağlıklı dogum nasip etsin inşallah
HOŞGELDİN ZEYNEP'İM
dualarımızın kabul olduğu bi ramazan kızımın varlığını öğrendik.dünyalar bizim oldu.o gün hayatımız değişmeye başladı.herşey çok güzeldi.öylede devam etti.kızım çok dirençliydi.memleketten gelırken gecırdıgımız kazada bide daha 2 aylıkken allah kızımızın hatırına bızım hayatımızı bağışladı belkı de.o kadar güzel bi hamilelik geçiriyodum di kızım annesini hiç üzmedi ne bir mide bulantısı ne bi aşerme.her ay kontrollerimizi iple çekip kızımızı çok özledik.çok kar yağdığı bigün işe giderken birden hayat ayaklarımın altından kaydı ve yere düştüm.o gun kızım oyleye kadar hıc hareket etmedı.işyerinden izin alamadıgım ıcın yan taraftakı saglık ocagına ikindi vaktıne kadar gıdemedım.gıttıgımde yavrumun kalp sesını duyunca dünyalar benım oldu.ve o kara gün geldi...24. hafta kontrolerimize yine süslenip püslenip gittik.usgde bebeğimin suyunun azaldığını çok erken bi dönem oldugunu ogrendık.hemen testler basladı.allaha sukur kızım sağlıklıydı.o gunden sonra yatak ıstırahatı ve su içmete basladık. sadece kontrole ve lavoboya gıtmek ıcın yerımden kalkıyorum gunde 5 6 lıtre su ıcıyodum.bu arada bulundugum ıldekı tek perıanatolojı uzmanına gıtmemek ıcın dua edıyorum.mail yoluyla baska drlarla gorusuyorum hepsı yapılacak bısı olmadıgını zamanın cok erken oldugunu soyleyıp kestırıp atıyolar.her 10 gundebır usg kontrolerıne dualar edrek gıdıyorum.
neysekı 31. haftaya hayırlısıyla geldık derken o gunku kontrolde suyumun ıyıce azaldıgını artık doktorumun benı takıp etmeyecegını o cok korktugum perıanatolojı uzmanına gıtmem gerektıgını ogrenıyorum.o gun kendımızı profun yanında buluyoruz ve tum kotu haberlerı almaya o gun baslıyoruz.yenıden testler ve stres baslıyor.2 gunde bır nst ye gıdıyoz.kızım nstde hareket etmedıkce omrumuzden omur gıdıyor.gece gunduz kızımı hareket ettırmek ıcın herseyı yapıp hıc uyumayıp onun harekketlerı sayıyoruz.allaha sukur kızımız hala saglıklı ama gelısımı geri.
34,hafta yıne kabus gıbı profun yanına dua ederek gırıyoruz.ınsanlıktan nasıbını almamıs profumuz bıze kızımızın tehlıkede oldugunu 1 -2 gun ıcınde gemen alınması gerektırıgını kromazomal bı bozukluk olabılecegı soyledıgınde hayat duruyo bızım ıcın.
ve o gun.sabah erkenden kalkıp dualarımızı edıp cıkıyoruz yola.yatısımız yapılıyor ama beklıyoruz.çünkü servıste yatak yok.saat 12 de hasta bakıcı gelıp sezeryana hazırlıcam sızı dedıgınde yasanılan duygu anlatılmaz.anestezı yapılana kadar dua edıyorum allahım nolursun kızım saglıklı sıhhatlı olsun.küveze girmesin.allahım yavrumu yanımdan ayırma...şükürler olsunki kızım saat 12.30da dogdu ve onu gordum hayata bı kere daha geldım.rabbım dualarımı kabul ettı.güçlü kızım hayata bıkere daha dırenıp annesını bırakmadı.
rabbim herkese evlat sevgisini tatırsın.herkese kolay sağlıklı dogum nasip etsin inşallah
HOŞGELDİN ZEYNEP'İM
dualarımızın kabul olduğu bi ramazan kızımın varlığını öğrendik.dünyalar bizim oldu.o gün hayatımız değişmeye başladı.herşey çok güzeldi.öylede devam etti.kızım çok dirençliydi.memleketten gelırken gecırdıgımız kazada bide daha 2 aylıkken allah kızımızın hatırına bızım hayatımızı bağışladı belkı de.o kadar güzel bi hamilelik geçiriyodum di kızım annesini hiç üzmedi ne bir mide bulantısı ne bi aşerme.her ay kontrollerimizi iple çekip kızımızı çok özledik.çok kar yağdığı bigün işe giderken birden hayat ayaklarımın altından kaydı ve yere düştüm.o gun kızım oyleye kadar hıc hareket etmedı.işyerinden izin alamadıgım ıcın yan taraftakı saglık ocagına ikindi vaktıne kadar gıdemedım.gıttıgımde yavrumun kalp sesını duyunca dünyalar benım oldu.ve o kara gün geldi...24. hafta kontrolerimize yine süslenip püslenip gittik.usgde bebeğimin suyunun azaldığını çok erken bi dönem oldugunu ogrendık.hemen testler basladı.allaha sukur kızım sağlıklıydı.o gunden sonra yatak ıstırahatı ve su içmete basladık. sadece kontrole ve lavoboya gıtmek ıcın yerımden kalkıyorum gunde 5 6 lıtre su ıcıyodum.bu arada bulundugum ıldekı tek perıanatolojı uzmanına gıtmemek ıcın dua edıyorum.mail yoluyla baska drlarla gorusuyorum hepsı yapılacak bısı olmadıgını zamanın cok erken oldugunu soyleyıp kestırıp atıyolar.her 10 gundebır usg kontrolerıne dualar edrek gıdıyorum.
neysekı 31. haftaya hayırlısıyla geldık derken o gunku kontrolde suyumun ıyıce azaldıgını artık doktorumun benı takıp etmeyecegını o cok korktugum perıanatolojı uzmanına gıtmem gerektıgını ogrenıyorum.o gun kendımızı profun yanında buluyoruz ve tum kotu haberlerı almaya o gun baslıyoruz.yenıden testler ve stres baslıyor.2 gunde bır nst ye gıdıyoz.kızım nstde hareket etmedıkce omrumuzden omur gıdıyor.gece gunduz kızımı hareket ettırmek ıcın herseyı yapıp hıc uyumayıp onun harekketlerı sayıyoruz.allaha sukur kızımız hala saglıklı ama gelısımı geri.
34,hafta yıne kabus gıbı profun yanına dua ederek gırıyoruz.ınsanlıktan nasıbını almamıs profumuz bıze kızımızın tehlıkede oldugunu 1 -2 gun ıcınde gemen alınması gerektırıgını kromazomal bı bozukluk olabılecegı soyledıgınde hayat duruyo bızım ıcın.
ve o gun.sabah erkenden kalkıp dualarımızı edıp cıkıyoruz yola.yatısımız yapılıyor ama beklıyoruz.çünkü servıste yatak yok.saat 12 de hasta bakıcı gelıp sezeryana hazırlıcam sızı dedıgınde yasanılan duygu anlatılmaz.anestezı yapılana kadar dua edıyorum allahım nolursun kızım saglıklı sıhhatlı olsun.küveze girmesin.allahım yavrumu yanımdan ayırma...şükürler olsunki kızım saat 12.30da dogdu ve onu gordum hayata bı kere daha geldım.rabbım dualarımı kabul ettı.güçlü kızım hayata bıkere daha dırenıp annesını bırakmadı.
rabbim herkese evlat sevgisini tatırsın.herkese kolay sağlıklı dogum nasip etsin inşallah
HOŞGELDİN ZEYNEP'İM
dualarımızın kabul olduğu bi ramazan kızımın varlığını öğrendik.dünyalar bizim oldu.o gün hayatımız değişmeye başladı.herşey çok güzeldi.öylede devam etti.kızım çok dirençliydi.memleketten gelırken gecırdıgımız kazada bide daha 2 aylıkken allah kızımızın hatırına bızım hayatımızı bağışladı belkı de.o kadar güzel bi hamilelik geçiriyodum di kızım annesini hiç üzmedi ne bir mide bulantısı ne bi aşerme.her ay kontrollerimizi iple çekip kızımızı çok özledik.çok kar yağdığı bigün işe giderken birden hayat ayaklarımın altından kaydı ve yere düştüm.o gun kızım oyleye kadar hıc hareket etmedı.işyerinden izin alamadıgım ıcın yan taraftakı saglık ocagına ikindi vaktıne kadar gıdemedım.gıttıgımde yavrumun kalp sesını duyunca dünyalar benım oldu.ve o kara gün geldi...24. hafta kontrolerimize yine süslenip püslenip gittik.usgde bebeğimin suyunun azaldığını çok erken bi dönem oldugunu ogrendık.hemen testler basladı.allaha sukur kızım sağlıklıydı.o gunden sonra yatak ıstırahatı ve su içmete basladık. sadece kontrole ve lavoboya gıtmek ıcın yerımden kalkıyorum gunde 5 6 lıtre su ıcıyodum.bu arada bulundugum ıldekı tek perıanatolojı uzmanına gıtmemek ıcın dua edıyorum.mail yoluyla baska drlarla gorusuyorum hepsı yapılacak bısı olmadıgını zamanın cok erken oldugunu soyleyıp kestırıp atıyolar.her 10 gundebır usg kontrolerıne dualar edrek gıdıyorum.
neysekı 31. haftaya hayırlısıyla geldık derken o gunku kontrolde suyumun ıyıce azaldıgını artık doktorumun benı takıp etmeyecegını o cok korktugum perıanatolojı uzmanına gıtmem gerektıgını ogrenıyorum.o gun kendımızı profun yanında buluyoruz ve tum kotu haberlerı almaya o gun baslıyoruz.yenıden testler ve stres baslıyor.2 gunde bır nst ye gıdıyoz.kızım nstde hareket etmedıkce omrumuzden omur gıdıyor.gece gunduz kızımı hareket ettırmek ıcın herseyı yapıp hıc uyumayıp onun harekketlerı sayıyoruz.allaha sukur kızımız hala saglıklı ama gelısımı geri.
34,hafta yıne kabus gıbı profun yanına dua ederek gırıyoruz.ınsanlıktan nasıbını almamıs profumuz bıze kızımızın tehlıkede oldugunu 1 -2 gun ıcınde gemen alınması gerektırıgını kromazomal bı bozukluk olabılecegı soyledıgınde hayat duruyo bızım ıcın.
ve o gun.sabah erkenden kalkıp dualarımızı edıp cıkıyoruz yola.yatısımız yapılıyor ama beklıyoruz.çünkü servıste yatak yok.saat 12 de hasta bakıcı gelıp sezeryana hazırlıcam sızı dedıgınde yasanılan duygu anlatılmaz.anestezı yapılana kadar dua edıyorum allahım nolursun kızım saglıklı sıhhatlı olsun.küveze girmesin.allahım yavrumu yanımdan ayırma...şükürler olsunki kızım saat 12.30da dogdu ve onu gordum hayata bı kere daha geldım.rabbım dualarımı kabul ettı.güçlü kızım hayata bıkere daha dırenıp annesını bırakmadı.
rabbim herkese evlat sevgisini tatırsın.herkese kolay sağlıklı dogum nasip etsin inşallah
Arkadaşlar hepinize güzel dilekleriniz için teşekkür ederim..Bugüne kadar bu forumu sessiz takip edenlerdendim..bir sorun olduğunda aklıma bişey takıldığında sizlerin cevaplarıyla rahatladım..o yüzden hepinize ayrıca teşekkür ediyorum..İnşallah bundan sonra sizlerde sağlıkla bebişlerinizi kucağınıza alırsınız..Artık bebişler hakkında sohbet ederiz..benim bebiş daha çok küçük minyatür bebeğim sürekli uyuyor..bir kaç gündür değişik hareketler sesler çıkarmaya başladı..yavaş yavaş uyum sağlamaya başladı...arada gaz problemleri oluyor..geceleri iki saatte bir kalkıp emziriyorum o uyanmasa da..uykunun tadını çıkarın çıkarabildiğiniz kadar..geceleri baya bir zorluyor..biraz tepki verse çok daha eğlenceli olacak ama şimdilik alt değiştir, emzir,gazını çıkar yatır..15 gündür hayatımız bundan ibaret..sağlıklı olsun da herşeye değer..Allah sizlere de bu duyguyu yaşamayı nasip etsin..sayılı günler kaldı artık..telaş yapmadan bir anda olsun bitsin inşallah..başladıktan sonra nasıl olduğunu pek anlamıyorsunuz zaten:)
HOŞGELDİN ZEYNEP'İM
dualarımızın kabul olduğu bi ramazan kızımın varlığını öğrendik.dünyalar bizim oldu.o gün hayatımız değişmeye başladı.herşey çok güzeldi.öylede devam etti.kızım çok dirençliydi.memleketten gelırken gecırdıgımız kazada bide daha 2 aylıkken allah kızımızın hatırına bızım hayatımızı bağışladı belkı de.o kadar güzel bi hamilelik geçiriyodum di kızım annesini hiç üzmedi ne bir mide bulantısı ne bi aşerme.her ay kontrollerimizi iple çekip kızımızı çok özledik.çok kar yağdığı bigün işe giderken birden hayat ayaklarımın altından kaydı ve yere düştüm.o gun kızım oyleye kadar hıc hareket etmedı.işyerinden izin alamadıgım ıcın yan taraftakı saglık ocagına ikindi vaktıne kadar gıdemedım.gıttıgımde yavrumun kalp sesını duyunca dünyalar benım oldu.ve o kara gün geldi...24. hafta kontrolerimize yine süslenip püslenip gittik.usgde bebeğimin suyunun azaldığını çok erken bi dönem oldugunu ogrendık.hemen testler basladı.allaha sukur kızım sağlıklıydı.o gunden sonra yatak ıstırahatı ve su içmete basladık. sadece kontrole ve lavoboya gıtmek ıcın yerımden kalkıyorum gunde 5 6 lıtre su ıcıyodum.bu arada bulundugum ıldekı tek perıanatolojı uzmanına gıtmemek ıcın dua edıyorum.mail yoluyla baska drlarla gorusuyorum hepsı yapılacak bısı olmadıgını zamanın cok erken oldugunu soyleyıp kestırıp atıyolar.her 10 gundebır usg kontrolerıne dualar edrek gıdıyorum.
neysekı 31. haftaya hayırlısıyla geldık derken o gunku kontrolde suyumun ıyıce azaldıgını artık doktorumun benı takıp etmeyecegını o cok korktugum perıanatolojı uzmanına gıtmem gerektıgını ogrenıyorum.o gun kendımızı profun yanında buluyoruz ve tum kotu haberlerı almaya o gun baslıyoruz.yenıden testler ve stres baslıyor.2 gunde bır nst ye gıdıyoz.kızım nstde hareket etmedıkce omrumuzden omur gıdıyor.gece gunduz kızımı hareket ettırmek ıcın herseyı yapıp hıc uyumayıp onun harekketlerı sayıyoruz.allaha sukur kızımız hala saglıklı ama gelısımı geri.
34,hafta yıne kabus gıbı profun yanına dua ederek gırıyoruz.ınsanlıktan nasıbını almamıs profumuz bıze kızımızın tehlıkede oldugunu 1 -2 gun ıcınde gemen alınması gerektırıgını kromazomal bı bozukluk olabılecegı soyledıgınde hayat duruyo bızım ıcın.
ve o gun.sabah erkenden kalkıp dualarımızı edıp cıkıyoruz yola.yatısımız yapılıyor ama beklıyoruz.çünkü servıste yatak yok.saat 12 de hasta bakıcı gelıp sezeryana hazırlıcam sızı dedıgınde yasanılan duygu anlatılmaz.anestezı yapılana kadar dua edıyorum allahım nolursun kızım saglıklı sıhhatlı olsun.küveze girmesin.allahım yavrumu yanımdan ayırma...şükürler olsunki kızım saat 12.30da dogdu ve onu gordum hayata bı kere daha geldım.rabbım dualarımı kabul ettı.güçlü kızım hayata bıkere daha dırenıp annesını bırakmadı.
rabbim herkese evlat sevgisini tatırsın.herkese kolay sağlıklı dogum nasip etsin inşallah
HOŞGELDİN ZEYNEP'İM
dualarımızın kabul olduğu bi ramazan kızımın varlığını öğrendik.dünyalar bizim oldu.o gün hayatımız değişmeye başladı.herşey çok güzeldi.öylede devam etti.kızım çok dirençliydi.memleketten gelırken gecırdıgımız kazada bide daha 2 aylıkken allah kızımızın hatırına bızım hayatımızı bağışladı belkı de.o kadar güzel bi hamilelik geçiriyodum di kızım annesini hiç üzmedi ne bir mide bulantısı ne bi aşerme.her ay kontrollerimizi iple çekip kızımızı çok özledik.çok kar yağdığı bigün işe giderken birden hayat ayaklarımın altından kaydı ve yere düştüm.o gun kızım oyleye kadar hıc hareket etmedı.işyerinden izin alamadıgım ıcın yan taraftakı saglık ocagına ikindi vaktıne kadar gıdemedım.gıttıgımde yavrumun kalp sesını duyunca dünyalar benım oldu.ve o kara gün geldi...24. hafta kontrolerimize yine süslenip püslenip gittik.usgde bebeğimin suyunun azaldığını çok erken bi dönem oldugunu ogrendık.hemen testler basladı.allaha sukur kızım sağlıklıydı.o gunden sonra yatak ıstırahatı ve su içmete basladık. sadece kontrole ve lavoboya gıtmek ıcın yerımden kalkıyorum gunde 5 6 lıtre su ıcıyodum.bu arada bulundugum ıldekı tek perıanatolojı uzmanına gıtmemek ıcın dua edıyorum.mail yoluyla baska drlarla gorusuyorum hepsı yapılacak bısı olmadıgını zamanın cok erken oldugunu soyleyıp kestırıp atıyolar.her 10 gundebır usg kontrolerıne dualar edrek gıdıyorum.
neysekı 31. haftaya hayırlısıyla geldık derken o gunku kontrolde suyumun ıyıce azaldıgını artık doktorumun benı takıp etmeyecegını o cok korktugum perıanatolojı uzmanına gıtmem gerektıgını ogrenıyorum.o gun kendımızı profun yanında buluyoruz ve tum kotu haberlerı almaya o gun baslıyoruz.yenıden testler ve stres baslıyor.2 gunde bır nst ye gıdıyoz.kızım nstde hareket etmedıkce omrumuzden omur gıdıyor.gece gunduz kızımı hareket ettırmek ıcın herseyı yapıp hıc uyumayıp onun harekketlerı sayıyoruz.allaha sukur kızımız hala saglıklı ama gelısımı geri.
34,hafta yıne kabus gıbı profun yanına dua ederek gırıyoruz.ınsanlıktan nasıbını almamıs profumuz bıze kızımızın tehlıkede oldugunu 1 -2 gun ıcınde gemen alınması gerektırıgını kromazomal bı bozukluk olabılecegı soyledıgınde hayat duruyo bızım ıcın.
ve o gun.sabah erkenden kalkıp dualarımızı edıp cıkıyoruz yola.yatısımız yapılıyor ama beklıyoruz.çünkü servıste yatak yok.saat 12 de hasta bakıcı gelıp sezeryana hazırlıcam sızı dedıgınde yasanılan duygu anlatılmaz.anestezı yapılana kadar dua edıyorum allahım nolursun kızım saglıklı sıhhatlı olsun.küveze girmesin.allahım yavrumu yanımdan ayırma...şükürler olsunki kızım saat 12.30da dogdu ve onu gordum hayata bı kere daha geldım.rabbım dualarımı kabul ettı.güçlü kızım hayata bıkere daha dırenıp annesını bırakmadı.
rabbim herkese evlat sevgisini tatırsın.herkese kolay sağlıklı dogum nasip etsin inşallah
Allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin dileklerimle kendi doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istiyorum.Görev nedeniyle Muş ta yaşıyoruz.31. haftada isteğim üzerine doktorum doğum iznini başlattı.Herhangi bir problem yoktu hamileliğimde.32. haftamda Ankaraya gitmek üzere yola çıktık.Ankaraya gelince doktor arayışına girdik.Aslında doktorum vardı medicana hastanesinde ama hastaneden ayrılmış.Eşimin kuzeni 29 mayıs hastanesi yeni doğan bölümünde hemşire onun tavsiyesiyle kontrole gittik.Doktor herşeyin normal olduğunu bebeğin daha dönmediğini söyledi.Ama daha vakit var her an dönebilir dedi.O gün dört boyutlu ultrasonda bebeğimizi ilk defa görebildik.Muşta öyle bir şansımız olmamıştı.Kontrolden iki hafta sonrası için randevu aldık.Ama iki haftaya kalmadan bebeğimi kucağıma aldım:)kontrolden bir kaç gün sonra eşim muşa geri döndü.eşimle ilk ayrı kalışımız olacaktı.Çok üzüldük ikimizde.Annemim yanındaydım ama eşimin yeri çok çok ayrı.Gitti ama iki gün sonra geri gelmek zorunda kaldı.Bebeğim babasının yokluğuna dayanamadı:)
Sabaha karşı saat 04.00 da bebeğin dönmeye çalıştığını farkettim.Karnımdan sanki birden su sesi geldi.Arkasından adet ağrısına benzer bir ağrı ile uyandım.lavaboya gittiğimde pembemsi bir leke gördüm.Hemen annemi çağırdım o da panikledi ama belli etmemek için bişey olmaz ondan dedi.Arkasından hemen yumurta kıvamında bir şey düştü.Annemden cesaret aldım ya bişey olmaz diye çok paniklemedim.hemen nete girdim.pembe lekenin nişan olduğunu,nişan geldikten sonra bazılarında doğumun bir ay sonra bile olabileceği yazıyordu.onlarıda okuyunca daha da rahatladım.Bu arada annem de bir yandan çantaları hazırlamaya başladı.bir yandan da bana hastaneyi ara bi bakalım ne diyecekler diyordu.Ben de gayet rahat bir şekilde bişey olmaz daha çok var doğuma dedim ama yine de aradım hastaneyi.Durumu anlatınca hemen hastaneyi gitmemi söyledi hemşire hanım.Evden çıkmadan lavaboya gittiğimde bu kez kırmızı lekeyi görünce iyice panikledim.Apar topar hastaneye gittik.Muayene sonucu bir serum 4 tane geciktirici ilaç verdiler.Nst ye bağladılar.yaklaşık 3-4 saat hastanede kaldım.Doktor geciktirici verdi ve eve gidebileceğimi,doğumun artık her an olabileceğini söyledi.Eve gittik yemek yedik annemle yorgunluk çıkarmak için 1-2 saat uyuduk.uykudan kalktığımda yine içerde tuhaf şeyler oluyordu.O sırada eşim aradı.Sabah olanlardan baya etkilenmişti.Sesimden bişeyler olduğunu anladı.Neyin var kesin bişey var bana söylemiyorsun diye bana kızarken birden suyum geldi.O anda ödüm patladı.Bir çığlık annem geldi hemen.Allahtan babam da evdeydi.Apar topar yine hastaneye koştuk yolda giderken hastaneyi aradım.Suyum geldiğini söyledim.Sonra arabada suyum yeşil renkli olduğunu farkettim.hastaneyi tekrar aradım.bebek kakasını yapmış hemen vakit kaybetmeden gelin dediler.Akşam trafiğinde hastaneye ulaşana kadar 1 saat geçti.hastaneye gittik.Alttan muayene ettiler.Açılma çok az dediler.bebeğin dönmediğini makat gelişli olduğunu söyledim.hemen doktorum ultrasona aldı.Bebeğin suyunun çok azaldığını kakasını yaptığı için de solunumda sıkıntı olabilir dedi.hemen beni ameliyathaneye götürdüler.Anestezi uzmanı ne zaman yemek yiyip su içtiğimi sordu.5-6 saat önce yemek yediğimi bir saat öncede yarım bardak su içtiğimi söyledim.Ameliyathanede bir koşturma başladı.Eşimin kuzenide yanıma geldi.korkulacak bişeyin olmadığını söyledi ama gerizekalı anestezici yemek yediğim için komplikasyon olabileceğini söyledi.bir yandan bebeğimi düşünürken bir taraftan da kendimi düşünmeye başladım.bebek kakasını yutmuş mudur acaba ölecek miyim diye gözlerimi kapadım.Gözlerimi açtığımda ailem yanımdaydı.bebeği hemen küveze almışlar.Bir sıkıntısı olmadığını hatta çok aktif bir bebek olduğunu söyledi doktor.tamamen kendime geldiğimde eşimin kuzeni bebeğimi yanıma getirdi.o an yaşadığım duyguyu kelimelerle anlatamam.çok şükür ki bebeğim de ben de kurtulduk.eşim o gün yanımda olamadı.ertesi gün gelebildi ama sabaha kadar telefonla fotoğraflarını gönderdim.Allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin.
slm hanipeks benide listeye eklermisin doğum tarihim 12 Nisan normal düşünüyorum oğluşum olacak inşallah