evet çok zor ama alışıyo insan en azından ben alıştım.genelde bende hamile birini görünce seninle aynı duyguları paylaşıyorum hatta gizli gizli karnına baktığım bile oluyo
Sagol canim senin yasadigin sikintilarida okumustum. Cok zor yasadikkarimiz. Bir kisi ben hamileyim dese ben cok uzuluyorum hamileliginin gelismelerini anlatsa cok kuskaniyorum. Ama benim gibi bebegini kaybetmis biri hamile olsa cok mutlu oluyorum ve bende umut buluyorum, insallah Allah bizede o guzel duygulari anneligi yasatir.
evet çok zor ama alışıyo insan en azından ben alıştım.genelde bende hamile birini görünce seninle aynı duyguları paylaşıyorum hatta gizli gizli karnına baktığım bile oluyoinsan ister istemez kıskanıyo.nasıl kısakanmayalım dimi evleneli 10 sene olucak benden sonra evlenen herkezin çocuğu oldu.neyse ya düşünmek istemiyorum bunları allah isteyen herkeze versin içindede bize. gözüm yok ::)
Amin canim. Ara sira yaramizin kabugu acilip kaniyor ama sonra yeniden kapaniyor, bugun daha iyiyim,
insanız sonuçta her şeye alışıldığı gibi bunada alışıyoruz.kafana takmamaya çalış her şey yoluna girecektir inşallah.ben inanıyorum buna umudumu hiç bir zaman katbetmedim allaha şükür sende kaybetme lütfen.Allah büyük canım.
Bu da bir sinav bizim icin Allah kimisini esiyle kimisini cocuguyla baska baska siniyor. Hani forumda bir arkadas bir yazi paylasmis anne karninda dogmadan olen bebekler dusen bebekler ahirette annesini almadan cennete girmezmis, biz bebeklerimizi goremeden onlara kavusamadan cok aci cektigimiz icin hep bizi bekler bize dua ederlermis, bunu dusununce boyle bir aciyi yasamanin ne kadar degerli oldugunu biliyorum, oyle indpsanlar var ki ne anneligi ne babaligi becerebiliyor ama biz o kadar cok ozlemini duyarak istiyoruzki Allah yavrularimizi nasip edip kavustugumuzda onlarin degerini daha iyi bikecegiz bizim cocuklarimizda bizim gibi sevgi dolu ve onun dogmasini ozlemle bekleyen bir annesi oldugu icin cok sansli olacak,
haklısın canım bizimde sınavımız buymuş.allah kimine evlat verip sınıyor kıymetini bilecekmi diye bizide böyle sabır edeceklermi diye hiç bi zaman isyan etmedim ben, neden diye çünkü biliyorum bu güne kadar nasip etmediyse demekki var bildiği yaradanın.içim hep rahat çünkü bana 5 sefer hamile kalmayı nasip eden yaradan bir gün kucama almayıda nasip edecek ama demekki daha zamanı değilmiş.umarım kaybettiklerimiz dediğin gibi bizi öbür dünyada bekler şefaatçi olurlar.
Canim Allahin verdigine sabretmek yapacagimiz en iyi sey. Bir topikte bir arkadas bebek sahibi olmak istiyormus hamile kalmis ikiz bekliyormus ama durumum yok aldirmayi dusunuyorum diyor, canim sen 5 tane bebegini kaybetmis bir anne adayi olarak Allah sana boyle bur hediye gonderse ve durumun olmasa sen nasik davrairdin, benim cevabim coktan belli degil ikiz Allahim bana dorduz verse durumum olmasa asla bir tanesinin tirnagina kiyamam
elimizden başka bişey gelmiyoki zaten sabretmekten başka.haklısın canım kesinlikle benimde cevabım seninkiyle aynı olurdu ki her günde Allaha yalvarıyorum bize öyle bi hediye verki(çoğul gebelik yani ) 10 senelik acımızı tek seferde unutalım diye. ama o kişiyide bilemiyoruz ne durumda diye oda bizim durumumuzda olsa kesin istemezdi aldırmayı.ama ne olursa olsun çok güzel bi şey hamile kalmak ve onu dünyaya getirmek. heleki ikiz yani bunu sonlandırmayı istemek çok canilik olur.
Allah hakkimizda en hayirlisini bilir canim. Belkide ikiz gebelik olur ne guzel olurdu:13:
dile kolay 5 yıl bekledim... ve ağustosun 4ünde hiç beklemediğim biranda gördüm pozitifi... ertesi güne alınan acil bir randevuda da herşey yolundaydı, bebeğim karnımda, kalp atışı var, kesede hiçbir sorun yok, 6+1 olmuşuz... olayın şaşkınlığını atamadan bir başka yerde daha muayene olmak istedim, kendimi buna inandırabilmek için belki de... 1 hafta sonra 2. hastanedeki doktor kalp atışı göremedi, allah allah diğer tarafta ne görmüşler acaba dedi bir de dalga geçermiş gibi... nefret ettim umursamazlığından, karşısındakinin bir insan olduğunu düşünmemesinden... neyse dedim, diğer tarafa tekrar giderim tekrardan kontrole girerim, ve gittim de... aradan geçen 1 haftaya rağmen gelişme yoktu, bir hafta daha bekleyelim dediler... bekledim ama nasıl bekledim bir de bana sorun... bu arada başlarda yaşadığım yorgunluk ve uyku halim de geçmişti, biliyordum sonunun nasıl olacağını ama dile getiremiyordum, kolay değilki koca 5 yıllık özleme 2 haftada veda etmek... sonraki 2 muyenede de hiçbir ilerleme yoktu, kalp atışı yok, kese bozulmuş... ertesi gün kürtaja alacağız seni dediler ve 4 ekimde içim bomboş kaldı... o gün bugündür öyle kötüyüm ki... bir de inadına olurmuş gibi çevrem hamile dolu, hepsi benimle hemen hemen aynı zamanda kalmış, onların sağlıklı gelişmelerine mi sevineyim, kendi halime mi yanayım bilemiyorum sadece bildiğim iyi olmadığım... 38 yaşındayım, bir daha hamile kalabilir miyim bilmiyorum, buna cesaretim var mı onu bile bilemiyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?