ben şantiyede çalışıyorum..hatta nişanlımla o şantiyede tanışmıştım..Şantiyede sadece iki bayan vardık

Bende patronun oğlu ile çalışıyorum..Yani ofisi sadece iki kişi kullanıyorduk..Ofis dediğime bakma,

kabası bitmiş binanın giriş katını kendimize ofis yapmıştık


Bir saba işe geldim baktım kapının altından içeriye gül atmışlar

Kapının altından içeri kedi bile girerdi


Cimri patron dandirik plastik bir kapı taktırmıştı ustalara

Sonra biraz daha zaman geçti yine kapının altından içeriye kitap atmışlar, içindede mektup kitabın adı da hala aklımda ''Beyaz kalpler''


mektubu okudum, ne yapacağımı da bilmiyorum, zaten patronun oğlu ile çalışıyorum, benden önce gelecekte sabah o durumlarla karşılaşıcam diye aklım çıkıyordu vallahi

Kendi kendime plan yaptım

Bir liste yaptım adı, soyadı adresi yazan , aldım listeyi elime, ustaların yanına gittim

Dedim herkes el yazısısı ile buraları doldursun , bendeki zekaya gel hele

Yaşı büyük ustalara nedense yakıştıramıyorum

, Gözüme kestirdim 3 tane genç düz işçiyi, bir tanesinin yazısı mektuptakine benziyordu , birlikte ofise indik , çocuğa soruyorum bana söylemek istediğin bir şey var mı


çocuk ısrarla yok diyor. Bir kaç gün daha geçti bu sefer de telefonumdan rahatsız etmeye başladı, t

Hayır rezil olduğuma mı yanayım, bulamadığıma mı