- 7 Nisan 2015
- 3.750
- 2.777
- 333
27'ye girmiş hiç büyümeyen bir kadindim ben de... Bebek,evlat öyle korkuturdu ki beni... Arkadaşların arasında en son çocuk sahibi olmak isteyecek de bendim. Eğitim sisteminin içinde öyle çocuklar gordum ki korkuyorum bu dünyaya çocuk getirmeye diyordum. Hem de çok... Urkuyordum. Esim hep çocuk istedi. Annem torun aşkı ile yandı tutuştu. 30 u bir gecsem diyordum ki bu sorumluluğu taşımak istedim. Bir an da! O yüzden ilk başlarda çok korktum. Yalnızım burda. Çoğu zamanda eşimin işi nedeniyle tek basimayim. Ne yaparım diye. Bazen yine oluyor erken mıydı diye düşünüyorum. Sonra onu kaybetme korkusu sarıyor ağlıyorum. Hala benim de gücüm yok ama o kokuyu duyunca uykusuz geceler değer diyorum. O yüzden arkadaşım hayatımız değişecek evet ama dünyaya bir mucize gelecek ve bix buna ortak olacağız... Bu arada ben iğne bile vurulamayan bir küçük çocuğum düşün nasıl dogururum :)
çünkü Dr 28 de gel geç kalırsın demişti 
isten gellip gunluk ev isleri nasil yetisecek onlar yetisse cok calissak da para nasil yetisecek bilmiyorum 
saat 4 den beri evde gezen bir fareye dönüştüm gözlerim yanıyor uykusuzluktan ama uyuyamıyorum ne yapsam bilemedim sol tarafıma yatmaya çalıştıkta uykum kaçıyor sanki sırt üstü gerile gerile uyumak istiyorum 
hepinize günaydın gününüz yorulmadan bebeğinizi güzel besleyerek geçsin
