Ölüyorum sandım bugün. Doğumdan birkaç hafta sonra büyük tuvaletimi yaparken zorlanmaya başladım. Yapıyordum ama acı çeke çeke ve kanama eşliğinde. Doktora gideyim derken araya yolculuklar girdi. Nerdeyse iki hFtadır yollardayız göçebe gibi yaşıyoruz. Beslenmem de iyice bozulunca 10 gündür belki daha fazla tuvalete çıkamaz oldum. Bugün artık gelen tuvaletimi yapamaz oldum ve evimden çok uzakta, kayınvalidemin evinde, üstelik iki de misafiri varken acı çekmeye başladım ihtiyacım gelince. Zeytinyağı, sıcak su banyosu, sabun derken hiçbiri işe yaramadı. Lavman aldılar en sonunda. Süte geçiyor bir miktar ama çarem kalmadı. Sonrasında emzirmek zorunda da kaldım yavrum açlıktan fenalık geçirmek ğzereydi çünkü. Acılar içinde bağıra bağıra hatta çok özür dilerek söylüyorum, tabiri caizse anırarak üç saat geçirdim banyoda. Sonunda ihtiyacımı gördüm ama eşim de ben de terden ölmüş bitik haldeydik.
Çok korkuyorum yine aynı şey olacak diye tuvalet ihtiyacım gelince. Abartı gelmesin ama cidden travma yaşadım. Allahım bebeğim var aç nolur yardım et diye diye kendimi zorladım. Napıcam bilmiyorum. Umarım doktor ameliyat demez bunca şeyin üstüne

Bilseydim böyle olacağını normal doğum asla istemezdim