- 23 Eylül 2010
- 93
- 89
- 88
Merhabalar. Cok uzun zamandir takip edemedim forumu. Izneayrilmamistim, islerim yogundu. Evde dogum icin hazirliklar derken firsat bulamamistim. Kimlerbneler yapti, geldi mi bebisle saglikla bilmiyorum, okuyamadim da ama kisaca kendimle ilgili bilgi vereyim..
32 haftama kadar hersey cok iyiydi. Sonrasinda sol kalca eklemi ve sol bacakta agrim basladi. Gittikce artti ve 35. Haftada artik dayanilmayacak duruma geldi. Yogun calistigim icin de 36.haftada izne ayrilmaya karar verdim. Tam o gun rapor alacagimda sehir disinda yasayan ailemden kotu bir haber aldim, ben 36haftalik hamileyken biricik annecigimi kaybettim. Yikildim, bittim, elim ayagim tutmadi, gogsumden birseyi cekip kopardilar sanki. Ama cok sukur esim ve kendi ailemin destegiyle ve oglumu dusunerek ayakta durabildim. 1hafta memlekete gidip cenaze ve taziyeyle ilgilenip izmire geri donmek zorunda kaldim, dogum yaKin olunca.. bundan yaklasik 10 gun sonra da 38 hafta+4gunlukken 28 ocakta sezaryenle dogum yaptim. Saglikli bir oglumuz oldumasallah. Sutum az geldi, oglum beslenemedi kilo kaybetti, sarardi. Sık beslemem gerekti ama sarılık yuzunden uyanıp ememedi oglum, biberonla mama vermek zorunda kaldım.. Yanimda kayinvalidem ve abla olarak gordugum yengem vardi. Kayinvalidem kendine degil de ablama guvendim diye bana tripler atti, yengemle benle kavga etti vs vs.. kim lohusa karar veremedim.. Ogluma uzulmem ayri, evdeki gerginlik ayri, kendimi yalniz caresiz yetersiz kimsesiz hissetmem ayri, annemi kaybetmiş olmanın uzuntusu bir ayrı, aklımı kacırıyorum sandım.. Oglum toparlayıp sarılıgı gecince moralim biraz duzeldi. Bu sefer biberondan vazgecirme surecimiz basladı. Okuyanınız varsa nette bir blog vardı, Tomris'in Emzirme Gunluğu.. orda yazdıgı sekilde sutumu arttırmak ve biberon bıraktırmak için 'emzirme kampı' yaptım, meme verdim her gak demesinde sonra uyudum, 3gun boyunca boyleydi. Cok sukur biberonu da bıraktı, kilo alımı da iyi. Kafama da takmamayı ogrendım biraz biraz.. Anneciğimi kaybetmenin acısı gecmiyor, boslugu dolmuyor ama oglumla ilgilenerek vakit gecircem artık. Azcık uzun oldu ama aylardır yazmamanın sonucu bu.
Herkese sevgiler. Saglıkla analı babalı buyur insallah bebislerimiz. Hoscakalın,..
32 haftama kadar hersey cok iyiydi. Sonrasinda sol kalca eklemi ve sol bacakta agrim basladi. Gittikce artti ve 35. Haftada artik dayanilmayacak duruma geldi. Yogun calistigim icin de 36.haftada izne ayrilmaya karar verdim. Tam o gun rapor alacagimda sehir disinda yasayan ailemden kotu bir haber aldim, ben 36haftalik hamileyken biricik annecigimi kaybettim. Yikildim, bittim, elim ayagim tutmadi, gogsumden birseyi cekip kopardilar sanki. Ama cok sukur esim ve kendi ailemin destegiyle ve oglumu dusunerek ayakta durabildim. 1hafta memlekete gidip cenaze ve taziyeyle ilgilenip izmire geri donmek zorunda kaldim, dogum yaKin olunca.. bundan yaklasik 10 gun sonra da 38 hafta+4gunlukken 28 ocakta sezaryenle dogum yaptim. Saglikli bir oglumuz oldumasallah. Sutum az geldi, oglum beslenemedi kilo kaybetti, sarardi. Sık beslemem gerekti ama sarılık yuzunden uyanıp ememedi oglum, biberonla mama vermek zorunda kaldım.. Yanimda kayinvalidem ve abla olarak gordugum yengem vardi. Kayinvalidem kendine degil de ablama guvendim diye bana tripler atti, yengemle benle kavga etti vs vs.. kim lohusa karar veremedim.. Ogluma uzulmem ayri, evdeki gerginlik ayri, kendimi yalniz caresiz yetersiz kimsesiz hissetmem ayri, annemi kaybetmiş olmanın uzuntusu bir ayrı, aklımı kacırıyorum sandım.. Oglum toparlayıp sarılıgı gecince moralim biraz duzeldi. Bu sefer biberondan vazgecirme surecimiz basladı. Okuyanınız varsa nette bir blog vardı, Tomris'in Emzirme Gunluğu.. orda yazdıgı sekilde sutumu arttırmak ve biberon bıraktırmak için 'emzirme kampı' yaptım, meme verdim her gak demesinde sonra uyudum, 3gun boyunca boyleydi. Cok sukur biberonu da bıraktı, kilo alımı da iyi. Kafama da takmamayı ogrendım biraz biraz.. Anneciğimi kaybetmenin acısı gecmiyor, boslugu dolmuyor ama oglumla ilgilenerek vakit gecircem artık. Azcık uzun oldu ama aylardır yazmamanın sonucu bu.
Herkese sevgiler. Saglıkla analı babalı buyur insallah bebislerimiz. Hoscakalın,..