Merhaba kızlar...
3 günün sonunda taburcu olduk çok şükür ,evdeyiz...
Ne anlatsam nerden başlasam hiç bilmiyorum...
Yorgun ve bitkin bir durumdayım.
Şuan kelimelere dökmeye çalışacaklarımın hiç biri tam olarak duygularımı tarif edemez ama tek tesellim yavrumun bundan sonra çok daha sağlıklı yaşayacağı...
Ameliyat önlüğünü kendi ellerimle giydirdim kuzumun. Gitmeden son kez kuağıma alıp kokladım mis kokulumu ve teslim ettim hemşirele..
O his o duygu.....

.
Yavrum gelene kadar göğüslerimdeki sızı ile ağlayarak dualarla bekledim.
Tüm sevdiklerimiz dua ediyor iyi haber bekliyordu..
Riskli ve zor bir ameliyattı..
2.5 saat zorlu bir bekleyişin ardından yavrumun ağlamasını duydum. İçimden bir parça koptu sanki.
Ameliyat önlüğü içinde ağlamaktan morarmıştı. Bedeni buzdolabından daha soğuk ve içimi parçalayan o ameliyat izleri.
Narkozdan bir türlü ayılamıyordu yavrum. Her yerinde makinalar bağlı ,elleri damar yolu için delik deşik ve koca koca serumlar.
4-5 kat battaniyenin altından tir tir titriyordu kuzum...
Korku ,acı ,açlık....Sadece beni kokladıkca sakinleşiyordu biraz..
İlk emzirmeye ,yani akşama kadar 6-7 saat ağladı yavrum..
Çaresizlik içindeydim...
İlk emzirme için sadece 10 dakika izin verdiler. Kuzum doyamadı bile
Sonra ki emzirmeler 3 saat ara ile sadece 15-20 dakikalıktı ve sadece anne sütü vermem gerekiyordu...
Maalesef ki zaten az olan sütüm daha da azaldığı için ne kadar emzirsem de yavrum aç idi. Böbrekleri için kesinlikle ilk 2 gün mama yasaktı.
Elimde su şişeleri ,süt arttırıcılarla gezsem de yaşadığım o travmadan dolayı sütüm artmıyordu..
Yetersizlik ,çaresizlik ,hangi birini anlatsam ki sizlere...
Anne sütü az olduğu için serumla besliyorlardı. Serumu yedikçe vucut balon gibi şişti...
İlk günü atlattıktan sonra yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anladık. Pipi de idrar sürekli olarak damlıyordu.
Tekrar ameliyathaneye götürdüler boncuğumu ve ben ikinci bir travma yaşadım....
Yani inanın ne diyeceğimi bilemiyorum.
Daha çok var yaşanan şey ama kısacası hayatımın en zor günleri idi...
Şuan evdeyiz..
Çok ağrısı var yavrumun.
Yaşadığı korkudan dolayı da sürekli irikilip sıçrıyor...
Ameliyat yerlerine dokunmamak için kucağıma bile alamıyorum..
2 ay kadar sonra tekrar narkoz verilip kanal genişlemesi için takılan stent çıkarılıp sünnet edilecek...
Şimdiden o günleri hiç düşünmek istemiyorum.
Rabbim kimseyi evladı ile imtihan etmesin...