- 1 Haziran 2012
- 3.624
- 3.939
- 333
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
-
- #241
dün bu konuyu okudum idrağım, ama okurken yaşları 2 ile 12 arasında değişen 5 çocukla ilgilenmem gerektiğinden dolayı darlardaydım ve yazamadım
öncelikle doktor değilim ama emin olabilirsin, oğlun hasta falan değil sadece yaramaz bir çocuk.. bu krizler de 2 sene içinde azalarak bitecek buna da emin olabilirsin.. yaşı büyüdükçe, aklı ermeye başladıkça haşarılık yerini merak olayına bırakacak ve zamanla kırıp dökme yerine alet-edevatın içini açma merakı başlayacak"aa bu telefonun sim kart tarafını açarsak içinden ne çıkacak acep" en büyük ilgi alanı olacak mesela.. ha tam anlamıyla ne zaman rahatlarım diyorsan 9-10 yaşından sonra genel olarak rahatlıyorsun, ama bu seferde basket oynarken kırılan parmaklar, tekvando yaparken ıskalanan tekmeler falan oluyor gündeminde.. :)
şaka bir tarafa işin çok zor, ben oğluşun için değil ama senin için hafif doz antidepresan öneriyorum şu zamanı geçirene kadar.. uyutmayan, ama olaylara daha sakin bakmanı sağlayan antidepresanlar var ben kullandım gerçekten o agresif halim gitti zaman içerisinde.. bir psikiyatriste gitmeni öneririm yavruşum :)
aklıma gelmişken şunu da ekleyeyim, eğer eşinle evde sık tartışıyorsan o da çocuğa bir şekilde ya kronik mutsuzluk ya da aşırı yaramazlık olarak yansıyor kesinlikle.. bunu da aşmanın tek yolu yine uzman gibi görünüyor idrağım..
Idrakyollariiltihabi canım merak ettim bugün nasıl geçti oglunla zaman?
söylediklerimi uyguladın mi?
korktum fena, hamile hamile okumayaydım iyiydişaka bir yana davulun sesi uzaktan güzel geliyor , çok sempatik geldi oğlunuz ama her gün bunu yaşayan siz olduğunuz için size artık sempatik gelmediğine eminim inş geçici bir süreçtir en kısa zamanda rahatlarsınız
Çok sevdiğim samimi bir arkadaşıma benzettim sizi. Çocuğu olduktan sonra oğlu yanındayken artık arkadaşıma kimse tahammül edemez oldu. Arkadaşıma akşamları msj atıyorum oğlun uyuduysa bir kahve içelim diye, çocuğu yanında yokken eski neşeli espirili haline yani özüne dönüyor. çocuğu ile çok ilgili anlayışlı ve bilinçli bir anne fakat her ne kadar gülmeye çalışsada mutsuz. Çünkü eski halini özlüyor anneliğin ağır geldiğini söylüyor .Biliyor musunuz herkes tam da böyle bir anne olacagimi söylüyordu. Hatta eski müdürüm geçen gün mesaj yazdı. "Beni kahkahalara boğan çılgın öğretmenim. Kesin oğlunla çok egleniyorsun" diye. Beş yıl önceki müdürüm, beş yıl önceki idrak gibi kaldığımı düşündüyse demek...
Şimdiki halime bakacak olursam; asık suratlı , tahammülsüz, her daim olumsuz dusunen, espri yapmadığı gibi yapılan esprileri de "komik mi bu" bakışıyla karşılayan bir ruh emiciyim. Az önce eşimle konuştum. "Beni artık sevmiyorsun, benden ne bekliyorsun ki" dedi. Evliliğim de pamuk ipliğine bağlı. Neden böyle oldum, nasıl böyle bir kadına donustum ben de bilmiyorum.
Bildiğim şu ki ben bu kadını sevmiyorum. Beynimin bedenimden daha az çalıştığı bu kadını sevemedim. Evet büyük bir sorumluluk taşıyorum. Bir canlıyı buyutuyorum. Lakin sanırım bu sorumluluk bana ağır geldi. Beceremedim.
Merhaba hatunlar.
Oğlumla ilgili açtığım ikinci konu sanırım. Elbette benim hayatımda da kaynana, elti, görümce üçlüsü mevcut. Eşimi de bogazlamak istiyorum ancak şu anki en büyük sorunum oğlumun davranışları. Önceki konumda önerilen her şeyi denedim lakin daha da kötüleşti gidişat.
Sizlere oğlumla geçen bir günü anlatayım, bir de böyle deneyeyim belki farklı öneriler gelir.
Sabah uyanıyoruz. Gözünü açtığı anda fırlayıp yataktan inmeye çalışıyor. Kesinlikle gerinme, uyku açma gibi zaman kaybettirecek eylemlerde bulunmuyor. Bu sırada onu öpüyor seviyorum. Onu severek evi dagitmasini engelledigim için kızıp ya tirmaliyor ya da vuruyor. Sabahın ilk saatlerinde olduğumuz için henüz sabirliyim...
Kahvaltı hazırlamaya gidiyoruz. Ben tabak alana dek tüm dolaplar boşalıyor, ortada bir eşya varsa fırlatıyor. Fırıni çalıştırıyor, kapatınca aynı eylemi defalarca tekrarlıyor. Kendi haline bırakıyorum, çaktırmadan kapatıyorum. Çöpler etrafa saçılıyor vs. Kavga gürültü o kahvaltı hazırlanıyor lakin benim damarlarim çekiliyor sinirden.
Kahvaltı yaparken olur da iyi gunundeyse ki bu çok nadir oluyor. Kahvaltıyı yaptırıyorum. Tabi ki onunde oyalanacagi bir şeyler mutlaka olmalı. Bir şey yapmadan sabit durdugu tek bir saniye bile yok. Beş dakika sonra hareket etme ihtiyacı başlıyor ve etrafa tukuruyor agzindakileri. Yapma etme demek faydasız. İnadına tukuruyor.
TV genellikle izlenmiyor evimde. Buna vakit yok zaten. Lakin olur da birkaç saniye bakacak olsam anında fişini çekiyor. Evi supurmem imkânsız. Ya fişi çekiyor ya kapatma tuşuna basiyor. Bulaşık yikayamiyorum, yemek yapamıyorum. Müsaade etmiyor.
Isırma, vurma, tirmalama günlük rutinimiz. Tuvalete gidersem benimle birlikte gelip dolaptaki deterjanları boşaltıyor. Engel olursam tuvalet kağıdını parçalara ayırıp banyonun her tarafına atiyor. Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli.
Alt değiştirme ve kıyafet değiştirme sırasında savaş yaşanıyor. Asla müsaade etmiyor. Yerinde durmuyor vs.
Yazacak o kadar çok şey var ki, çocuğunu kötüleyen anne olmaktan rahatsız olduğum için bu kadarı yeterli.
Sevgili kizkardeslerim ben tükendim. Bir uzmana goturdum. Yaşının çok küçük olduğunu bir şey yapılamayacağını söyledi. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Yemek yiyebilmek bile lukse dönüştü. Isı gücü bırakıp parka götürüyorum caddenin ortasına oturup kalkmıyor. Arabalar geçiyor kucağıma alıp kaldırıyorum bu sefer de gelsin sol kroşe. Tırmık, isirma. Dışarıya çıkarmak adeta işkence.
Yahu bir çocuk hiç mi yorulmaz. Hiç mi durmaz. Sorun çıkarmadığı bir eylem dahi olmaz mı? O kadar tükendim ki artık bağırmaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Lütfen, tecrübeli anneler varsa bir yol yöntem söylesin. Ben artık çaresizim bu hususta.
Hiperaktif olabilir pedagog yardımı ALIN ve kreş diyebilirim size ve sizde sakin olun bağırarak üstesinden gelinmez yani Çözümde olmazMerhaba hatunlar.
Oğlumla ilgili açtığım ikinci konu sanırım. Elbette benim hayatımda da kaynana, elti, görümce üçlüsü mevcut. Eşimi de bogazlamak istiyorum ancak şu anki en büyük sorunum oğlumun davranışları. Önceki konumda önerilen her şeyi denedim lakin daha da kötüleşti gidişat.
Sizlere oğlumla geçen bir günü anlatayım, bir de böyle deneyeyim belki farklı öneriler gelir.
Sabah uyanıyoruz. Gözünü açtığı anda fırlayıp yataktan inmeye çalışıyor. Kesinlikle gerinme, uyku açma gibi zaman kaybettirecek eylemlerde bulunmuyor. Bu sırada onu öpüyor seviyorum. Onu severek evi dagitmasini engelledigim için kızıp ya tirmaliyor ya da vuruyor. Sabahın ilk saatlerinde olduğumuz için henüz sabirliyim...
Kahvaltı hazırlamaya gidiyoruz. Ben tabak alana dek tüm dolaplar boşalıyor, ortada bir eşya varsa fırlatıyor. Fırıni çalıştırıyor, kapatınca aynı eylemi defalarca tekrarlıyor. Kendi haline bırakıyorum, çaktırmadan kapatıyorum. Çöpler etrafa saçılıyor vs. Kavga gürültü o kahvaltı hazırlanıyor lakin benim damarlarim çekiliyor sinirden.
Kahvaltı yaparken olur da iyi gunundeyse ki bu çok nadir oluyor. Kahvaltıyı yaptırıyorum. Tabi ki onunde oyalanacagi bir şeyler mutlaka olmalı. Bir şey yapmadan sabit durdugu tek bir saniye bile yok. Beş dakika sonra hareket etme ihtiyacı başlıyor ve etrafa tukuruyor agzindakileri. Yapma etme demek faydasız. İnadına tukuruyor.
TV genellikle izlenmiyor evimde. Buna vakit yok zaten. Lakin olur da birkaç saniye bakacak olsam anında fişini çekiyor. Evi supurmem imkânsız. Ya fişi çekiyor ya kapatma tuşuna basiyor. Bulaşık yikayamiyorum, yemek yapamıyorum. Müsaade etmiyor.
Isırma, vurma, tirmalama günlük rutinimiz. Tuvalete gidersem benimle birlikte gelip dolaptaki deterjanları boşaltıyor. Engel olursam tuvalet kağıdını parçalara ayırıp banyonun her tarafına atiyor. Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli.
Alt değiştirme ve kıyafet değiştirme sırasında savaş yaşanıyor. Asla müsaade etmiyor. Yerinde durmuyor vs.
Yazacak o kadar çok şey var ki, çocuğunu kötüleyen anne olmaktan rahatsız olduğum için bu kadarı yeterli.
Sevgili kizkardeslerim ben tükendim. Bir uzmana goturdum. Yaşının çok küçük olduğunu bir şey yapılamayacağını söyledi. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Yemek yiyebilmek bile lukse dönüştü. Isı gücü bırakıp parka götürüyorum caddenin ortasına oturup kalkmıyor. Arabalar geçiyor kucağıma alıp kaldırıyorum bu sefer de gelsin sol kroşe. Tırmık, isirma. Dışarıya çıkarmak adeta işkence.
Yahu bir çocuk hiç mi yorulmaz. Hiç mi durmaz. Sorun çıkarmadığı bir eylem dahi olmaz mı? O kadar tükendim ki artık bağırmaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Lütfen, tecrübeli anneler varsa bir yol yöntem söylesin. Ben artık çaresizim bu hususta.
bu saydıklarınız hepsını kızımda yapıyor ona gore etrafıu dagıtmak car çöp karıştırmak dolapları boşaltmak bir oyun yapmadan analmaz anlasa bile tam tersini yapar ama bağırmak çağırmak çözüm değil kesinlikle, gerçi benimki sizinki kadar hırçın değil daha sakin ve kırılgan bir yapısı var ve dikkatını kolay dagıtabılıyorum bence ıs yaparken onada gorev verın, yemegını kendı yesın sız mudahale etmeyın açsa yer zaten değilse yemez, dışarı çıkacaksanız yanınızda biri olsun muhakkak ve park yerine oyun alanına sahip avmlere yada cocuklar ıcın ozel kafeler var oralara goturun yasıtları ıle sosyollessın hatta bence sartlarınız uygunsa bır krese yazdırın orada dısıplını sorumlulugu ve paylasmayı ogrenıyorlar tuvalet egıtımıne de gecebılırsınız artık uygun yaşa gelmiş...Merhaba hatunlar.
Oğlumla ilgili açtığım ikinci konu sanırım. Elbette benim hayatımda da kaynana, elti, görümce üçlüsü mevcut. Eşimi de bogazlamak istiyorum ancak şu anki en büyük sorunum oğlumun davranışları. Önceki konumda önerilen her şeyi denedim lakin daha da kötüleşti gidişat.
Sizlere oğlumla geçen bir günü anlatayım, bir de böyle deneyeyim belki farklı öneriler gelir.
Sabah uyanıyoruz. Gözünü açtığı anda fırlayıp yataktan inmeye çalışıyor. Kesinlikle gerinme, uyku açma gibi zaman kaybettirecek eylemlerde bulunmuyor. Bu sırada onu öpüyor seviyorum. Onu severek evi dagitmasini engelledigim için kızıp ya tirmaliyor ya da vuruyor. Sabahın ilk saatlerinde olduğumuz için henüz sabirliyim...
Kahvaltı hazırlamaya gidiyoruz. Ben tabak alana dek tüm dolaplar boşalıyor, ortada bir eşya varsa fırlatıyor. Fırıni çalıştırıyor, kapatınca aynı eylemi defalarca tekrarlıyor. Kendi haline bırakıyorum, çaktırmadan kapatıyorum. Çöpler etrafa saçılıyor vs. Kavga gürültü o kahvaltı hazırlanıyor lakin benim damarlarim çekiliyor sinirden.
Kahvaltı yaparken olur da iyi gunundeyse ki bu çok nadir oluyor. Kahvaltıyı yaptırıyorum. Tabi ki onunde oyalanacagi bir şeyler mutlaka olmalı. Bir şey yapmadan sabit durdugu tek bir saniye bile yok. Beş dakika sonra hareket etme ihtiyacı başlıyor ve etrafa tukuruyor agzindakileri. Yapma etme demek faydasız. İnadına tukuruyor.
TV genellikle izlenmiyor evimde. Buna vakit yok zaten. Lakin olur da birkaç saniye bakacak olsam anında fişini çekiyor. Evi supurmem imkânsız. Ya fişi çekiyor ya kapatma tuşuna basiyor. Bulaşık yikayamiyorum, yemek yapamıyorum. Müsaade etmiyor.
Isırma, vurma, tirmalama günlük rutinimiz. Tuvalete gidersem benimle birlikte gelip dolaptaki deterjanları boşaltıyor. Engel olursam tuvalet kağıdını parçalara ayırıp banyonun her tarafına atiyor. Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli.
Alt değiştirme ve kıyafet değiştirme sırasında savaş yaşanıyor. Asla müsaade etmiyor. Yerinde durmuyor vs.
Yazacak o kadar çok şey var ki, çocuğunu kötüleyen anne olmaktan rahatsız olduğum için bu kadarı yeterli.
Sevgili kizkardeslerim ben tükendim. Bir uzmana goturdum. Yaşının çok küçük olduğunu bir şey yapılamayacağını söyledi. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Yemek yiyebilmek bile lukse dönüştü. Isı gücü bırakıp parka götürüyorum caddenin ortasına oturup kalkmıyor. Arabalar geçiyor kucağıma alıp kaldırıyorum bu sefer de gelsin sol kroşe. Tırmık, isirma. Dışarıya çıkarmak adeta işkence.
Yahu bir çocuk hiç mi yorulmaz. Hiç mi durmaz. Sorun çıkarmadığı bir eylem dahi olmaz mı? O kadar tükendim ki artık bağırmaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Lütfen, tecrübeli anneler varsa bir yol yöntem söylesin. Ben artık çaresizim bu hususta.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?