- 5 Eylül 2014
- 14.245
- 50.138
- 598
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
- #21
Nasıl mutlu oluyorum böyle olumlu sonuçlanan canavar çocuk hikayelerini okuyunca anlatamam :) maalesef destek alacağım hiç kimse yok. Abimin esi kanser hastası son evrede. Yatalak su anda maalesef. Ailem dönüşümlü olarak ona bakıyorlar ve uzaktalar. Bir de ben yük olamam onlara. Elimden geldiğince böyle bir çocukla ben destek olmaya çalışıyorum. Bu ayrı bir dert konusu zaten...
Eşimin ailesi yoğun şekilde çalışan insanlar. Zaten evde oldukları zamanda da tahammül edemiyorlar oğluma. En fazla on dakika... Eşimle baş başa yemek yemek mı :) bu bir hayal şimdilik. Zira akşam yemeğini bile birlikte yiyemiyoruz artik. Sofraya saldırıp dağıtıyor oğlum. Aç kalmamak için sırayla yiyoruz.
Kreş maddi olanaklar dolayısıyla su an imkansız. Oğlum doğunca iş hayatına üç yıl ara verip kendim büyütmek istedim. Bir yıl sonra döneceğim ise. Ancak o zaman kreş mümkün olabilir. Bazen gözümü karartip ise döneyim vereyim krese diyorum ancak henüz konuşamadığı için kıyamıyorum.
Cok cok gecmis olsun

Destek olacak birileri olsa cok iyi olurdu, yalniz çocuk buyutmek zaten coook zor, bir de cocuk boyle hareketli olunca.
Ah keske o zamanlar boyle telefonlarimiz olsaymis da videoya cekseymisim, bahsettigim cocugu :) yoktu boyle cocuk ya, annesi bakkala bununla gidemezdi dukkani dagitiyor diye, bize birakirdi, o 10 dk da eve bomba dusmus gibi olurdu :) bizim kopegimiz vardi yusufun sesini duyunca koltugun altina girer, cocuk gidene kadar cikmazdi, ben de sirf dur cocuk biyerini kiracaksin dedim diye az dayagini yemedim :) iste oyle boyle derken buyudu de koca yakisikli delikanli oldu.
Bence yaza kadar konusmayi ogrenir bez sorunu da hallolur sonra yavastan ise dönüş konusunu gundeme alirsiniz, ben de 4 yil ara vermistim, 3-4 yilin is gorusmelerinde geri dönüşü olmsuz oluyor, o boslugu cok uzatmamak lazim.