Ne diyebileceğimi bilmiyorum, burada bir sürü kişiye akıl verdim, bir sürü kişiye de boşan dedim. Daha 3 aylık evliyken benim başıma bunun gelebileceğini asla tahmin etmezdim.
3 gün önce eşimle tartıştım. Tartışma esnasında beni kolumdan tutup itti ve ben yatağa düştüm. Ama yere de dusebilirdim, duvara da carpabilirdim. Ve 3 haftalık evliyken yine bir tartismada benim omzumu tuttu sert bir şekilde. Ben o zaman bir süre konuşmadım, evden gönderdim. Çok pişman olduğunu, birdaha asla tekrarlamayacagini soyledi. Daha yeni evli olduğumuz için belki adaptasyon sorunu var dedim, birdaha asla tekrarlanmaması şartı ile kabul barismayi kabul ettim. Fakat beni ittiği zaman annemi aradım ve gelip beni alabilir misiniz dedim. Kendim de gidebilirdim, fakat evden gitmek istediğim için dolabı açarken bunu yaptığı için annemi aradım. Aradığım için beni kışkırtmaya başladı ve bana hakaret etti. Ben de sen kendini adam mı sanıyorsun? Adamlık gücü yetemeyene zorbalık yapmak mi? Dedim. Daha sonra annemin geleceğini öğrendiği için korkarak evden gitti.
3 gündur annemdeyim, kavga ettiğimiz gün aşırı hastaydım zaten acilden gelmiştim. Eve gelir gelmez kavga etmeye başladı benimle. Hasta halimle gittim. Bir kere bile durum ne olursa olsun bir "iyi misin?" diye bile sormadı. O kadar zoruma gitti ki dün mesaj attım. İnsan sadece iyi misin bile diye sormaz mı dedim. Ben ona adam değilsin demişim, kendimi sahipsiz hissettim demişim, niye soracakmis.( Hastaneye kendi başıma iş çıkışı gittim geldim o yüzden bunu dedim. Bu sebepten başladı konu zaten.) Artık tartismalardan biktigini, sürekli geçmişi actigimi,ona çok hakaret ettiğimi söyledi. Hakaret ettim evet ama beni ittiği icindi çünkü artık benim de gözüm döndü. Tartışma ufak tefek olan tartışmalar. Bana el kaldirmadigini, sadece ittiğini söylüyor. Bırakın gönlümü almaya çalışmayı, hala kendini haklı görüyor. Peki dedim madem, hayatından çıkıyorum birdaha rahatsız etmeyeceğim. Ben de seninle konuşacaktim iyi oldu araman dedi. Tamam dedi ve kapattık. Daha sonrasında mesaj attım, kendiisi bir donem bir nisanliyken issiz kaldı ve taksitleri ödemekte zorlandık. Ben de o dönem Kredi çektim. Ailelerimiz bu krediyi bilmiyor. Dedim ki aileler konuşmadan önce biz yüzyüze gelip konuşalım. Kendi hesabimizi yapalım ve bu meseleyi kapatalım. Daha sonrasını biz konuşmadan aileler halletsin. Şu an yorgunum yarın konuşuruz dedi ve ben bir şey yazmadım.
Dünden beri baktı sanırım ben de artık tamam dedim, gözümu kararttim hiçbir şekilde WhatsApp a girmiyor ölüyü oynuyor. Ben de yazmadım açıkcasi. İki gün annesi aradı nasıl olduğumu sordu hasta oldugum için. Bugünden beri o da aramıyor. Ya da ailesi bu çocukların durumu ne olacak böyle diye ailemi aramıyor. Böyle kaldık.
Daha 3 aylık evliyken bu tarz bir olayın içinde kendimi bulmama mi üzüleyim, en mutlu zamanlarım olması gerekirken yaşadığım hislere mi bilmiyorum.. Sevgililik dönemimizde asla bu tarz hareketleri olmadı bu arada. Sadece çabuk sinirlenebiliyordu fakat hakaret veya şiddet gösterme gibi bir durum asla olmadı. Ne diyeceğinizi az çok tahmin edebiliyorum, içimi döküp rahatlamak istedim ve kendime dayanma gücü istiyorum, bunun için dua ediyorum. Sizin de desteğinizi alabilirsem ne mutlu bana.
Bu arada çalışıyorum ve maaşım Türkiye şartlarına göre iyi durumda. Hatta kendisinden bile daha yüksek maaş alıyorum.