harika bir ailem yoktu, ex yengem yeğenim yaramazlık yapınca halanın çocuğu olmuyor bak ona vericem seni ben de yenisini yapıcam derdi herkesin içinde, ve sürekli. ben de gülerdim hazır yapılmış çocuk, ver valla süper olur diye, sanırım ben genişim...
ben 2. yi düşünmüyorum, yaş oldu 35 ve tansiyon hastasıyım, maddı durumum da uygun değil, yani muhtemelen asla bir çocuğum daha olmayacak, ama şu sıralar nerdeyse bütün arkadaşlarım 2. yi doğurdu, hamile ya da uğraşıyor, haliyle nerdeyse bütün muhabbet bu, e ne yapsınlar şimdi pelin yapamıyor biz de konuşmayalım mı desinler, asıl böyle bişey duyarsam çok kırılırım, özürlü müyüm ben? bir ayıbım bir noksanlığım mı var ki insanlar benden çekinsin?
konu sahibinin eltisinin niyeti nedir gerçekten bilmiyorum, baştan da dedim zaten belki sadece yakın görüyor ve konuşmak istiyor, belki konu sahibini konuşturmak istiyor, belki de gerçekten sinir bozmak istiyor, ama konu içinde başka üyelerin beddualarını, aşırı alınganlıklarını görünce bunları yazma gereksinimi duydum. kendileri de anne olunca anlayacaklar, bazen bir gülüyor bebeğin nerdesin unutuyorsun, şap diye öpüyorsun sarılıyorsun vs vs. bunun için diş bilenir mi bir insana...