3 çocukla boşanmak

Mesela bir örnek vereyim. Son zamanlarda genelde arkadaşlarıyla takılıyor. Çocuklardan haberi yok. Haftada 1 gün o çocuklara bakıyor ben çıkıyorum. Pazarları beraber bişeyler yapıyoruz. Ama çok az. Hem engelli çocuk hem bebek dışarda çok zor oluyor.

Oğlanın sınavı kotu gelmiş çocuğa kızdı. Ben de ona dedim ki arkadaşlarınla sokakta gezeceğine gelip çocuğu çalıştırsaydın.

Ya da geçenlerde ortancayı okula götürdü tırnaklarını kesmemişim bana bağırıyor çocuğun tırnaklarını niye kesmedin hocasını cırmaladı diye. Yaa yetişememişim işte kendin kes herşeyi benden bekleme diye bağırdım ben de. Böyle saçma sapan şeylerden kavga ediyoruz. Birbirimize tahammülümüz kalmadı.

Haa evde iş bölümü yaptık yıllar önce. O işleri aksatmaz. Benim yetişemediğim işleri de yapar. Yemek yapamazsam dışardan getirir ama son zamanlarda çocuk gibi her şeyde azarlıyor zoruma gidiyor benim de.
Dediklerinizi anlıyorum, boşanmayın diye degil ama boşandığınızda bunların hepsi size yüklenmiş olacak... üstüne de ev geçindirme ve bakıcı ile uğraşma... yeterli maddi imkan veya destekleyen aileniz olsa buradaki herkes farklı şeyler söylerdi. Şimdi gerçekçi bakmak lazım duruma...
Zorundalıktan dolayı kalmakta sizi daha çok yıpratır, bu sefer çaresizlik ve istediğinizi yapamamak canınızı acıtacak. O yüzden öyle de bakmayın, bu çocuklar sadece sizin degil, bu adam size destek olmak ve bakımlarına yardım etmek zorunda.. siz de bu süreçte gerekirse mesafeli, resmî davranın. Çok yüz-göz olmayın..
Çocukların bakımı sizi zorluyorsa haftada 1-2 yarım gün gelecek birini bulun. Belki sizi rahatlatır...
 
Allah aşkına bu millete ne oluyor en ufak şeyde boşanma dusunuyor. Hakikaten milletin genetiğiyle oynandı. Bir önceki mesajınıza bianen diyorum, evet haklisiniz çok kırılmşsiniz belli ama adam kalkıp kendi sahur hazırlamış, sizi düşünmüş çağırmış. Hala ne diye somurtup adamı tersliyorsunuz
Terslemek veya inatlaşmak için yapmadım. Sabaha kadar ağladım boğazım duğum duğum gozlerim şişmiş. O an tost yiyecek durumda değildim.
O adam ise gidecek, kaç saat oruç tutacak.
Tutmasın mümkünse. Ailesinin yanında sudan sebeplerden karısının üzerine yürüyen insan tutmasın hiç gerek yok. Sadece aç kalmak mı oruç tutmak. Hiç bir şey yoktu ortada inan ki.

Biraz sırf Allah için zorla olsa da kalkıp gitseydiniz,bir çay koyayim kuru yeme deseydiniz, eminim o adam da yumisayacakti.

O zaman da bu sefer yapamadım kocacım gel ben seni çok iyi besleyeyim kaldırdığın el inince daha kuvvetli vurursun demek olmayacak mı. :(

Yani biraz alttan alsaniz, adamın ne derdi var anlamaya calissaniz olmaz mi?
3 çocukla derdi sorulması gereken benim diye düşünüyorum. Varsa bir derdi söylesin sürekli huzursuzluk çıkarmaya beni kırmaya ne gerek var.
Bir de herkesi bosatiyorsunuz bana boşan demiyorsunuz diyorsunuz. Boşanmak o kadar basit mi, KK dakiler boşan deyince bosanacaksiniz.

Onu şaka olsun diye söyledim. bdv de her konu boşanmaya çıkıyor ya. Siz boşan deyince boşanmayacağım tabii ki. Ama akıl akıldan üstündür boşanma durumunda nasıl bir yol izlemeliyim bir fikri olan olur belki diye. Diyorum ya bir sonraki kavgada belki de şiddet olacak. Ben gözlerindeki nefreti gördüm dün. Anlatamıyorum belki de şu an duygularımı ama kendimi çok değersiz sevgisiz kimsesiz hissediyorum. Beni sevmeyen bir adamın 3 çocukla bana katlandığını hatta artık katlanamadığını düşünüyorum. O da istemiyor ama çocuklar için boşanamayacağını düşünüyor.
 
Arkadaşlar son zamanlarda bu konuyu düşünüyorum hep. Son 4-5 aydır hiç geçinemiyoruz herşeyden kavga eder olduk. Bu gün yine kavga ettik uzerime yürüdü çocukların yanında. Annesinin yanında. Annesi araya girmese belki de vuracaktı. Sonra iftardan sonra hiç bişey yok gibi konuşmaya başladı.

3 çocuğum var biri 8 yaşında biri biraz daha küçük engelli biri 10 aylık.

Biz çok severek evlendik. Çok iyiydi ama sanki 3. Çocuktan çocuktan sonra herşey bozuldu. Seviye kalmadı ilişkimizde. Korkmadan çekinmeden bir birimizi kırar olduk. Hatta son nokta el kaldırdı. İlerde vuracak belki.

Ama korkuyorum. Asla anlaşmalı boşanmaz. Benim kaçıp düzen kurmam lazım ama ne ailem ne akrabam var. Engelli çocuğum düşündürüyor. Zamanında okumadım diplomam yok. Şimdi kendime yetemiyorum. Basıp gitmek istiyorum korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlesem. Biraz akıla biraz cesarete ihtiyacım var çok korkuyorum çocukların düzeni bozulacak. Yeni düzen kurup çocuklarıma bakabilir miyim bilmiyorum.
Öte yandan geçinemedikçe çocukların psikolojisi bozulacak.. Akıl verin nolur.
Bakin belkilerle bir yere varamayiz. Kadinlarin ben tatli dille bir cok yolu halledebilecegine inaniyorum. Kusup, kavga edip yemek yapmama, ise giderken ugurlamama falan bana cok ters geliyor. Kendiniz diyorsunuz is bolumu yaptik, yapamadigimda benimkileri de yapiyor diye. Biz bence erkeklete cok fazla gorev yukluyoruz. İse gitti calisti geldi. Arkadaslariyla cikti, ona laf ettiniz. Yapamaduginuz isleri yapti, neden cocuguna ders calistirmadi dediniz. Cocuklardan islerimi yapamiyorum dediniz esinize ama tirnaklarini kesmediginizi gorunce, "e ben zaten yardim ediyorum. Acaba esim ne yapiyor evde bunu bile yapmadiysa" diye dusundu muhtemelen. Bosanma karari cok kolay. Bosanirsiniz. Ama sonra cok pisman olursunuz. Tarafli bir anlatim tarzinizdan bile esinize hak vermek icin bir cok sebep cikarabildim. Ustunuze yurumesi ayri. Keske kimse kimseye sesini bile yukseltmese. Ama demekki son noktasina gelmis. Vurabilirdi, ama vurmadi. Herkesin sinirlenip esine vurma ihtimali var. Bunu dusunup bosanamazsiniz.
 
bence bir erkek olarak esiniz iyi sayılabilecek bir es. erkek olarak diyorum cunku erkeklerin kapasiteleri bu kadar iste..mesela siz bogazini dusundu demissiniz ama size tost yapmış ve çağırmış o onun yeterli oldugunu dusunuyor. kadin olarak biz olsak daha israr ederdik. ama erkekler daha duz. istemiyor istese yapmisim alirdi vs gibi dusunuyor. bogazini dusunse size hiç yapmazdi bile.

beklentilerinizi düşürdüğünuzde daha mutlu olursunuz bence. haftada bir cocuklara bakıyormus siz disari cikiyormussunuz. cogu davranisi guzel aslinda.

cocuk ufak oldugu icin uykusuzluktan vs ondan gerginlesmisinizdir. 10 aylik olan biraz daha büyüyünce duzelirsiniz.

bosanmayin bence. hayat daha zor olur sizin icin.

ustunuze yurumus tamam hos degil ama ramazan fevriligine verin. ben bazen iste o kadar gergin oluyorum ki esim selam dese saldircak gibi oluyorum. iste sıkıntıları olabilir vs vs.

cok ciddi sorunlar olmadikca yurutmeye calismak lazim yoksa dunyada evli cift olmamasi lazim zaten. yani herkesin sorunlari var. sevgiyle asiliyor genelde. sevginiz azalmis olabilir..basbasa bisiler yapmaya calisin. tekrar birbirinize ilginiz gelsin.

Sağol canım tavsiyelerin için deneyeceğim. Ben çok hareketli kıpır kıpır bir insandım. Hani kızımın hastalığı beni biraz firenlese de yine de aktiftim. Şimdi iyice eve kapandım tamamen eşime bağımlı hale geldim.. O olmadan koşedeki bakkala gidemez oldum. O da bu kadar muhtaçken sağolsun kaşıkla verip sapıyla almaya başladı. Nefes alamadığımı düşünüyorum artık. Kafam çok karışık ne istediğimi de bilmiyorum ki.
 
İsiniz zor..
Maddi durum iyiyse bir yardimci tutun..
Biraz dinlenmek ,bazen ortamdan uzaklasmak size iyi gelebilir..islerin ve evin duzenli olmasi esinize de iyi gelebilir..
Siz zaten cocukla bunaldiniz bir de bebek.
O yuzden psikiyatrik destek alin..ufakta olsa bir cevre olusturun..o cocugunuzun babaya daha cok ihtiyaci var ve olacak..bosanmak bir cozum olmayacak bence..
Olaylara bazen disardan bakmak iyi geliyor..Allah kolaylik versin
 
Dediklerinizi anlıyorum, boşanmayın diye degil ama boşandığınızda bunların hepsi size yüklenmiş olacak... üstüne de ev geçindirme ve bakıcı ile uğraşma... yeterli maddi imkan veya destekleyen aileniz olsa buradaki herkes farklı şeyler söylerdi. Şimdi gerçekçi bakmak lazım duruma...
Zorundalıktan dolayı kalmakta sizi daha çok yıpratır, bu sefer çaresizlik ve istediğinizi yapamamak canınızı acıtacak. O yüzden öyle de bakmayın, bu çocuklar sadece sizin degil, bu adam size destek olmak ve bakımlarına yardım etmek zorunda.. siz de bu süreçte gerekirse mesafeli, resmî davranın. Çok yüz-göz olmayın..
Çocukların bakımı sizi zorluyorsa haftada 1-2 yarım gün gelecek birini bulun. Belki sizi rahatlatır...
Çok haklısınız... Evet bir sure cevap vermeyip sadce zorunluluk dışında muhattap olmaktan başka çare yok gibi. :( şu an yatıyor. İşe de gitmedi daha. Yatması bile batıyor bana. :(
 
Terslemek veya inatlaşmak için yapmadım. Sabaha kadar ağladım boğazım duğum duğum gozlerim şişmiş. O an tost yiyecek durumda değildim.

Tutmasın mümkünse. Ailesinin yanında sudan sebeplerden karısının üzerine yürüyen insan tutmasın hiç gerek yok. Sadece aç kalmak mı oruç tutmak. Hiç bir şey yoktu ortada inan ki.



O zaman da bu sefer yapamadım kocacım gel ben seni çok iyi besleyeyim kaldırdığın el inince daha kuvvetli vurursun demek olmayacak mı. :KK43:


3 çocukla derdi sorulması gereken benim diye düşünüyorum. Varsa bir derdi söylesin sürekli huzursuzluk çıkarmaya beni kırmaya ne gerek var.


Onu şaka olsun diye söyledim. bdv de her konu boşanmaya çıkıyor ya. Siz boşan deyince boşanmayacağım tabii ki. Ama akıl akıldan üstündür boşanma durumunda nasıl bir yol izlemeliyim bir fikri olan olur belki diye. Diyorum ya bir sonraki kavgada belki de şiddet olacak. Ben gözlerindeki nefreti gördüm dün. Anlatamıyorum belki de şu an duygularımı ama kendimi çok değersiz sevgisiz kimsesiz hissediyorum. Beni sevmeyen bir adamın 3 çocukla bana katlandığını hatta artık katlanamadığını düşünüyorum. O da istemiyor ama çocuklar için boşanamayacağını düşünüyor.
Herşeye bahaneniz hazır. İsterseniz bosanin madem bu kadar istiyorsanız, ceremesini çok ağır çekerseniz.
 
İşe girip çalışacaksınız ancak engelli çocuğunuza kim bakacak.Kazandığınız yine bakıcıya vs. ye gidecek.Bence bunları düşünüp düzeninizi bozmayın. Ayrıca psikolojik yardım alabilirsiniz olaylara tepkiniz abartılı, sinirleriniz yıpranmış gibi.Allah yardımcınız olsun güç kuvvet versin.
 
Ayrıca bi arkadaş bahsetmiş maddi durumunuz iyiyse bir yardımcı tutun hatta engelli maaşı alabiliyorsanız alın bu parayla bakıcı tutun,hem ev işlerinde yardım eder hem çocuğunuzun bakımı konusunda.Böylece daha az yıpranırsınız.Üç çocuklu hayat çok zor.
 
İşe girip çalışacaksınız ancak engelli çocuğunuza kim bakacak.Kazandığınız yine bakıcıya vs. ye gidecek.Bence bunları düşünüp düzeninizi bozmayın. Ayrıca psikolojik yardım alabilirsiniz olaylara tepkiniz abartılı, sinirleriniz yıpranmış gibi.Allah yardımcınız olsun güç kuvvet versin.
Teşekkür ederim. Zaten onu düşünüyorum kızıma bakacak biri olsa aynı imkanları verebilecek olsam hiç çekilecek çile değil. Çocuklar elimi kolumu bağlıyor.
 
Durumunuz zor :(
okuyup bir diploma sahibi olanlar dahi düzgün iş bulamıyor ki sen okumadığından bahsetmişsin, yani okuyup okumamak değil mesele canım benim :(
Engelli evladın var minik bebeğin var, ve 8 yaşında hala küçük bir yavrun da var.
kimsen yok, sen işe girip çalışsan kim bakacak bu yavrulara

4-5 ay uzun bir süre değil düzelebilecek şeyler bunlar
tatlı dille konuş güler yüzle konuş aşmaya çalışın sorunları
rabbim yar ve yardımcın olsun :(
 
Ayrıca bi arkadaş bahsetmiş maddi durumunuz iyiyse bir yardımcı tutun hatta engelli maaşı alabiliyorsanız alın bu parayla bakıcı tutun,hem ev işlerinde yardım eder hem çocuğunuzun bakımı konusunda.Böylece daha az yıpranırsınız.Üç çocuklu hayat çok zor.
Maddi durumumuz iyi çok şükür de kızın eğitimine çok gidiyor. Devletin verdiği haftada 2 seans bir şey. Biz ek olarak 2 seans daha alıyoruz. Maaşı hiç düşünmedim şimdiye kadar dedim ya çocuğun hastalığından kazanç sağlamak gibi geliyor. Ama dün arkadaş yazınca baktım zaten belli kazancın üstünde olanlara verilmiyormuş. Biz alamayız istesek de.
 
Bu gün bir anda o bardak niye orda diye kavga çıktı. Düşünebiliyor musun? Çok da ayrıntılı yazamıyorum belki tanıyan çıkar diye. Ama çok saçma yani.
Bosaninca ne yapacaksın o kadar kolay mı. Üstelik sürekli ilgilenmen gereken bir çocuğun olduğu için şimdiye kadar calismamissin bile. Tüm gün dışarda olacaksın ailen yok çocuklarla kim ilgilenecek Peki. Sığınma evleri falan ne kadar yardım sağlayacak. Bence eşini zor olsada biraz alttan al sonra sakince konuşmayı dene. Olmadı bosanmayi düşünürsün
 
Durumunuz zor :(
okuyup bir diploma sahibi olanlar dahi düzgün iş bulamıyor ki sen okumadığından bahsetmişsin, yani okuyup okumamak değil mesele canım benim :(
Engelli evladın var minik bebeğin var, ve 8 yaşında hala küçük bir yavrun da var.
kimsen yok, sen işe girip çalışsan kim bakacak bu yavrulara

4-5 ay uzun bir süre değil düzelebilecek şeyler bunlar
tatlı dille konuş güler yüzle konuş aşmaya çalışın sorunları
rabbim yar ve yardımcın olsun :(
Evet aslında bütün sorun okuyup okumamadaymış. :( koca kaçıyor gibi hemen evlendik. Okusaydım mesleğim olsaydı bu kadar aşağılayamazdı zaten. Bi saygısı olurdu. :(
 
Evet aslında bütün sorun okuyup okumamadaymış. :KK43: koca kaçıyor gibi hemen evlendik. Okusaydım mesleğim olsaydı bu kadar aşağılayamazdı zaten. Bi saygısı olurdu. :KK43:
tatlım hayır ben bunun aksini söyledim aslında. yani ne bölümler bitirim işsiz güçsüz olanlar olduğu gibi, okumayıp düzgün para kazanan kendini geçindirenlerde var, okumadım diye üzülme demek istedim
senin hatan, dediğin gibi koca kaçmıyordu bekleseydin, bir şekilde ayaklarının üzerinde durabilseydin okuyarak ya da okumayarak..(okumak elbette olsaydı o ayrı)
herşey gönlünce olsun ne diyeyim, üzülme, evlatlarına sahip çık hakkında hayırlısı olsun
 
10 yıllık evliyiz. Artık orta yol bulan kalmadı. Benim kafamda son aylarda hep bir yolunu bulup boşanıcam nasılsa diye bi bitirmişlik vardı. İnceldiği yerden kopsun diyordum ama cevaplardan sonra hiç yolunun olmadığını gördüm. BDV de açılan her konuda herkesi boşatıyorlardı. Benimkini kurtarasınız geldi. :KK43:


İşte bu yüzden kadınlar okumalı ve kendi ayakları üzerinde durmalı dünyanın neresinde olursa olsun. Bizler hayata 1-0 yenik başlayanlardanız çünkü kadın olarak. Burdaki üyelere sitem etmeyin aslında haklılar. Geçim derdi zor. Birilerinin size cesaret vermesi önemli değil ki. Önemli olan sizin kendi kendinize o cesareti yakalayabilecek fırsatlar yaratmanız. Nice kadın örnekleri var çok çok zor koşullardan alnı dik , cesaretle , sabırla, emekle, engellerden çıkmış olan. Gökten zembille anlık bir cesaretle olmuyor ki bunlar ya da birileri söyledi diye de olmuyor.Korku olmamalı bir kere içinizde boşanma düşünüyorsanız. Adım atmalısınız bir şeylere hayatınızda. Ben sırf erkek egemen kültürün içinde harcanmamak için evlilikten uzak durup zor koşullarda okuyup çalışma hayatına attım kendimi. Hayatınızda kötü model bir ebeveyn olunca o cesaret sizi "hadi kalkış bir şeylere" diye yakalıyor zaten. Sizinde önünüzde eşiniz var anladığım kadarıyla. Bakın tam 7 sene atanamadım ben. Ek işlerde çalıştım. Ek yetenek ve beceriler kazandırdım kendime. Onlar cepte. Şuan işimden olsam bile cebimde olan ek beceriler var.üatelik evimden yürütebileceğim işler. Bu ülkede her şey olabileceğinden B plansız bir hayat düşünemiyorum bile ben kadın olarak. Bakın sabrettim bekledim nihayetinde oldu mu oldu. Çalışıyorum ekmeğimi kazanıyorum. 30 umda evlendim. Hiç bir zaman geç oldu diye de düşünmedim. Şimdi kız çocuklarınında okuması için elimden gelen gayreti gösteriyorum. Doğacak kız bebişime de aynı tavsiyelerde bulunacağım.Diyeceğim o ki anlık kararlarla hadi yarın boşanayımla olacak iş değil sizinkisi. Hayatın içinde ki zorluklardan uzak kalmışsınız. Yapmanız gereken geç olsun güç olmasın mantığı ile hareket etmek. Eşinle aran iyi bile olsa dışardan okulu bitirmek yavaş yavaş emin adımlarla hareket etmek. O istediğiniz cesaret bizim teşvikimizle değil, sizin kendinizde bir şeyleri başarmanızla fırsatlar yaratmanızla gelecektir. O yüzden ilk adım buna başlayın. Kendinize ve çocuklarınıza odaklanın o başarı sevincini tadıncaya kadar sabredin. Gerisi çorap söküğü gibi gelecektir emin olun. Hayatta başarılar ve mücadeleden yılmama azmi diliyorum size :super:
 
Bosaninca ne yapacaksın o kadar kolay mı. Üstelik sürekli ilgilenmen gereken bir çocuğun olduğu için şimdiye kadar calismamissin bile. Tüm gün dışarda olacaksın ailen yok çocuklarla kim ilgilenecek Peki. Sığınma evleri falan ne kadar yardım sağlayacak. Bence eşini zor olsada biraz alttan al sonra sakince konuşmayı dene. Olmadı bosanmayi düşünürsün
Çok haklısın canım..çekmekten başka çıkış yolu görünmüyor :(
Zaten başından beri diyorum aklımda var ama cesaretim yok. Çocukları helak edeceğim arada :(
 
Diploma sahibi olanlar iş bulamıyor örneği verenler var. Onlarda haklılar kendince. Ama bir durumu unutuyorlar.o diploma kendinizde bir şeyleri başardığınızın kanıtları. Kendinize güven duymanın emareleri.Mücadele azmi sunan detaylar bunlar. Ve evet her kadın diploma sahibi olmalı. Kendimiz için, çocuklarımız için, daha cesaretli ve mücadeleci bir hayat için.. kanımızdaki anadolu kadını imajını harekete geçirmek için. :super:
 
İşte bu yüzden kadınlar okumalı ve kendi ayakları üzerinde durmalı dünyanın neresinde olursa olsun. Bizler hayata 1-0 yenik başlayanlardanız çünkü kadın olarak. Burdaki üyelere sitem etmeyin aslında haklılar. Geçim derdi zor. Birilerinin size cesaret vermesi önemli değil ki. Önemli olan sizin kendi kendinize o cesareti yakalayabilecek fırsatlar yaratmanız. Nice kadın örnekleri var çok çok zor koşullardan alnı dik , cesaretle , sabırla, emekle, engellerden çıkmış olan. Gökten zembille anlık bir cesaretle olmuyor ki bunlar ya da birileri söyledi diye de olmuyor.Korku olmamalı bir kere içinizde boşanma düşünüyorsanız. Adım atmalısınız bir şeylere hayatınızda. Ben sırf erkek egemen kültürün içinde harcanmamak için evlilikten uzak durup zor koşullarda okuyup çalışma hayatına attım kendimi. Hayatınızda kötü model bir ebeveyn olunca o cesaret sizi "hadi kalkış bir şeylere" diye yakalıyor zaten. Sizinde önünüzde eşiniz var anladığım kadarıyla. Bakın tam 7 sene atanamadım ben. Ek işlerde çalıştım. Ek yetenek ve beceriler kazandırdım kendime. Onlar cepte. Şuan işimden olsam bile cebimde olan ek beceriler var.üatelik evimden yürütebileceğim işler. Bu ülkede her şey olabileceğinden B plansız bir hayat düşünemiyorum bile ben kadın olarak. Bakın sabrettim bekledim nihayetinde oldu mu oldu. Çalışıyorum ekmeğimi kazanıyorum. 30 umda evlendim. Hiç bir zaman geç oldu diye de düşünmedim. Şimdi kız çocuklarınında okuması için elimden gelen gayreti gösteriyorum. Doğacak kız bebişime de aynı tavsiyelerde bulunacağım.Diyeceğim o ki anlık kararlarla hadi yarın boşanayımla olacak iş değil sizinkisi. Hayatın içinde ki zorluklardan uzak kalmışsınız. Yapmanız gereken geç olsun güç olmasın mantığı ile hareket etmek. Eşinle aran iyi bile olsa dışardan okulu bitirmek yavaş yavaş emin adımlarla hareket etmek. O istediğiniz cesaret bizim teşvikimizle değil, sizin kendinizde bir şeyleri başarmanızla fırsatlar yaratmanızla gelecektir. O yüzden ilk adım buna başlayın. Kendinize ve çocuklarınıza odaklanın o başarı sevincini tadıncaya kadar sabredin. Gerisi çorap söküğü gibi gelecektir emin olun. Hayatta başarılar ve mücadeleden yılmama azmi diliyorum size :super:

Çok çok çok haklısınız. Ben kimseye sitem etmiyorum. Tabii ki hepiniz beni çocuklarımı düşünüp yanlıştan döndürmek için yorum yapıyorsunuz. Onu tamamen şaka amaçlı yazmıştım aslında. Çok zor olacak ama çekmekten başka çare yok maalesef. Dediğiniz gibi önce bir şeyleri düzene sokup garantiye alıp ondan sonra adım atmam lazım. Zaten evliliği de böyle yaptım. Aniden karar verdik evlendik.
 
Peki arkadaşlar ben şu an nasıl davranmam gerekiyor bilemiyorum :( tamam boşanmak yok çekeceğim ama nasıl. Akşam işten gelince nasıl davranmam gerek. :( yani çok sinirliyim içim soğumuyor yine kavga etmek istemiyorum . Ama görmek dahi istemiyorum nasıl yaklaşmam lazım. :(
 
Back
X