Ceza yalnis degil. Ceza'yi siddet ile ayni kefeye koymak cok yalnis. Konusmak önemli olduguna katiliyorum. Niye birsey yapiliyor yada yapilmiyor diye iyicene anlatilmali, hatta anlatirken cömelmeli ve cocugun göz hizasina gelinmeli.
Ancak cocuk her zaman dinlemez. Baze cocuklar daha pasifler ve hemen ilk uyarida dinlerler fakat baze cocuklar cok inatcidir. Kurdugun cizgileri test etmek isterler. Ne kadar ileriye gidebildiklerini görmek isterler. Bunun üstüne cocuklarda empati duygusu hemen olusmuyor. Mesela 2.5-3 yaslarinda bu duygu cok kisitli, sonucta o yaslarda ben merkezci düsünüyorlar. 5,6 yaslarina dogru empati duygusu daha gelisiyor.
O yüzden ceza evet etkili olabiliyor. Mesela 1-2 dakika bir duvarin kösesinde durmak. En önemlisi bu cezadan sonra tekrar cocugun yanina gitmek ve niye ceza aldigini tekrar anlatmak ve bir daha yapmamasini söylemek. Zaten o anda cogu cocuklar pisman olmus bile ve anne ile sariliyorlar.
Tabi hersey ceza degil, ödül de ayni derece etkili. Yaptigi iyi seylere abarti tepki vermek bile yeterli ödüldür "Aa ne kadar güzel toplamisin oda'nii" ve sarilip alkisa tutmak cocugun özgüvenini gelistirir.
Konuya gelirsek, ben orada niye sinir krizi yasandi onu anlamadim. Büyükler her zaman birsey derler. Orada he hee deyip gecebilirdin. Bilmiyorum, sanki daha farkli seyler varmis gibi fakat konu sahibi anlatmiyormus gibi geldi bana.