O yaşlarda normal. Benim büyük oğlum da öyleydi. Ya uyku terörü ya atak ya da kreşte bir şeyler yaşıyor ama size anlatamıyor. Duygularını anlatmasına izin verin ve onunla oyuncak hayvanları aracılığıyla konuşun.
Ben çocuklarımın bir sıkıntısı olduğunu hissettiğimde hemen ormandaki hayvanları çıkarırız eşimle. Birilerine küsen ördek, annesinin okula bıraktığı civciv vs gibi olaylar kurgular yaşayabileceği olumlu olumsuz duygular üzerine onları konuştururuz. Oğluma sıra gelince tüm yaşadıklarını, duygularını yavaş yavaş o hayvanlar adına konuşur gibi döker ortaya.
Siz de böyle yapabilirsiniz. Annelik babalık fedakarlık demek. Çocuk zor bir şey. Ama yöntemini de bilmek gerek.