Merhabalar arkadaşlar. 33 yaşındayım ve yaklaşık 2 yıldır korunmadığımız halde bebek sahibi olamıyoruz. Tamam biliyorum herşeyin bir vakti saati var ancak bu sitede bulunduğum zaman içerisinde gördüm ki, yaşı genç olan arkadaşlar korunmayı bıraktıktan 2-3 bilemedin 5-6 ay sonra hamiş kalıveriyorlar. Oysa benim gibi yok kariye yok o yok bu derken geç kalanlar doktordan doktora koştukları halde bir sonuç alamıyorlar. Elbette istisnalar vardır. İstedim ki bu durumu benim gibi yaşayan arkadaşlar da varsa birlikte dertleşelim, çözümler üretelim, bildiklerimizi, işe yarayan yöntemleri paylaşalım. Sadece 30'lu yaşlarda olanlar değil, herkes katılabilir sohbetimize. Ben geçen ay 1. aşılamamı yaptırdım. Bu ay dinlenmedeyim. Aklımdayken söyleyeyim listelerden hoşlanmamaya başladım. Listedeki herkes hamiş kalıp da kabak çiçeği gibi ortada ismimin yazmasından üzüntü duyuyorum. Birbirimize dualar edelim, tavsiyelerde bulunalım ama lütfen hep sevgiyle yaklaşalım çünkü sizi bilmem ama benim sinirlerim felaket yıprandı. Olmadık şeylere zırlayıp duruyorum. Neyse uzatmayayım. Şimdiden herkese hoşgeldiniz diyeyim...
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
30'lu Yaşlarda Olup Gebe Kalamayanlar
- Konu Sahibi nesemese
- Başlangıç Tarihi
merhaba benim durumum biraz farklı bende 38 yaşında iki çocuk annesiyim ama benim her iki oglum da ALLAH IN mucizesidir 19 yaşında evlendim 2.5 yıl çocugum olmadı maddi imkanımızyoktu dr gidemiyordum bir arkadaşın eltisi almanyadan ilaç göndermiş çocugu olsun diye kullanmış çocugu olmuş kalan bir buçuk kutu illacı bana verdi kullandım 2 .ay oldu nasipmiş ilaçta yumurtlama ilacı ymış sonra 2 olsun dedik yine olmadı dr gittim kullandıgım ilacın türk versiyonunu verdi olmadı 2 defa aşılama yaptık olmadı böbreklerim rahatsızdı dr bıraktım 2 ay sonra kendiliginden oldu şimdi biri 15 digeri 8 yaşında 2 oglum var dersin daha ne istiyorsun bir kızım olsun istiyorum ama kısmet ben hep dua ettim rabbim en ümit siz anımda bana yardım etti sende dua et inşallah allah sanada verir daha gençsin 40 dan sonra gebe kalan var dualarım bütün olmayanlara ALLAH versin sevgiyle kal
merhaba benim durumum biraz farklı bende 38 yaşında iki çocuk annesiyim ama benim her iki oglum da ALLAH IN mucizesidir 19 yaşında evlendim 2.5 yıl çocugum olmadı maddi imkanımızyoktu dr gidemiyordum bir arkadaşın eltisi almanyadan ilaç göndermiş çocugu olsun diye kullanmış çocugu olmuş kalan bir buçuk kutu illacı bana verdi kullandım 2 .ay oldu nasipmiş ilaçta yumurtlama ilacı ymış sonra 2 olsun dedik yine olmadı dr gittim kullandıgım ilacın türk versiyonunu verdi olmadı 2 defa aşılama yaptık olmadı böbreklerim rahatsızdı dr bıraktım 2 ay sonra kendiliginden oldu şimdi biri 15 digeri 8 yaşında 2 oglum var dersin daha ne istiyorsun bir kızım olsun istiyorum ama kısmet ben hep dua ettim rabbim en ümit siz anımda bana yardım etti sende dua et inşallah allah sanada verir daha gençsin 40 dan sonra gebe kalan var dualarım bütün olmayanlara ALLAH versin sevgiyle kal
Aminnnnnnnnn Canım haklısın dua etmek gerek, galiba doğru dua edemiyorum...Canım illa kızım yada oğlum olsun diyenlerin sonradan pişman olduklarını gördüm hep, sen de aman dualarında hayırlısıyla de. Korkarım ben, bazen dualarımızı eksik ettiğimiz için de problemler olabiliyor. Allah hepimizin hakkında en hayırlısını versin...
Merhaba canım yazılarına çok denk geldim bende senin gibiyim 30 yaşındayım iki yıldır korunmuyoruz ilk yılın sonunda hamile kala bilmiştim ama düştü.Herkez üzülme olur bir daha deselerde ben bir daha hamile kalmam zor gibi geldiği için çok ağlamıştım hissettiklerimde oldu bir yılı geçti ama olmuyor işte moralim çok bozuk hamile insan görmek istemiyorum çocuklu insanlardan uzaklaştım.Rahim filmi çektirdim yumurta takibi sperm testi hepsi yapıldı ortada sorun yok ama olmuyor işte.Aşılama düşünüyorum onda da çok az ihtimal dediklerinden vazgeçiyorum.Okurkende ilk aşılamada hamile kalan çok az.Bunu deneyip olmadığında iyice çökmekten korkuyorum.Dua bile edemiyorum öncellikle heralde allah biz gibilere çok büyük sabır versin demeliyiz.
al benden de o kadar ....o kadar moralim bozuk ki.kızacak kimse de yok çocuk olmadığı için.ben de kocamla kavga ediyorum onun üzerine gidiyorum kızıp üzüldükçe.dün gece olmadık bişey yüzünden kafaya takıp sabaha kadar uyuyamadım.ben uyuyamadıkça kocam mışıl mışıl uyudukça sinirlendim.başladım ağlamaya.ağlıyorum ama neden ağlıyosun deseler şundan da diyemiycem.resmen kafayı yemek üzereyim.oysa ki bi çocuk olsa evde, kimseyi hiç bişeyi kafaya takmam.hele bugün resmen depresyondayım.uykusuzluktan artık sanki bayılacak gibiyim.hiç bişeyin Allahın gücüne gitmesin anlamı yokmuş gibi sanki.yaşamaya değer bişey bile bulamıyorum.bi de anneler günü ve bi çocuğum olsayd dünyanın en değerli insanı ben olacaktım bugün onun gözünde belki de.ama yok ve sebebi bile bulunamadı.yaşsa oldu otuz.işte böyle kendimi parçalaya parçalaya geçti neredeyse 5 yıl ve bu gidişle daha kaç yıl daha geçeceği de belli değil.kimse yardımcı olamıyor.ne doktor,ne anne baba,ne koca,ne de arkadaş.sadece Allah olabilir sadece Allahsenağlama
Canım ben 1. aşılamamı bu ay yaşadım ve olumsuz sonuçlandı. Eğer hazır değilsen hiç balama derim. Önce ruhen hazır ol canım. Olusuz sonuca katlanabileceksen. Doktorum bile öyle üzüldü ki, adetim başladı diye gittiğimde. Herşey bizde bitiyor. Sabır ama ne acı o sabır, bazen kendimde o gücü bulamıyorum. Doktorumun dediği gibi "herşey yolunda gitse de herşeyin bir vakti saati var"..Birbirimize bol dua edelim başka işe yarayan hiçbirşey yok çünkü..
Canım bazen düşünüyorum. Acaba çocuğu kendimi adayacak bir "Birtanem" olsun diye mi istiyorum diye. 5 yıl kısa bir zamn değil. Kimbilir neler yaşadın? Allah hepimize hayırlı sağlıklı, vatana millete faydalı evlatlar nasip etsin...
Kızlar aslında benzer şeyler hissettiğimizi ve yaşadığımızı düşünerek açtım bu konuyu. Şimdi ben birine desem ki "bugün hamile biriyle konuştum 3 aylıkmış maşallah, öyle çok özendim ki" bunu dediğim kişi kesin içinden bu da ne kadar kıskançmış diye geçirir. Öyle değil işte. Kardeşimin yaşıtları bile ikinci çocuklarını büyütüyorken benim hala uğraşıyor olmam ve her ay yaşadığım hayal kırıklıklarını kime anlatabilirim? Olduk olmadık herşeye zırlamalarımı kim anlar? Ailelerimize bile anlatamıyoruz durumumuzu. Bugün anneler günü ve kimseyi aramak istemiyor canım çünkü ilk soracakları "sen ne zaman anne olucan? yapın artık" sanki hazırdı bekliyordu da ben yapmıyordum. Eşime "benim anneler günümü kutlamayack mısın?"dedim "önce doğur ondan sonra" dedi. İstemiyorum, o zaman gelirse o zaman da onun kutlamasına izin vermeyeceğim. O böyle derse gerisi hikaye. ..
Ben burdan hepimizin anneler gününü candan kutluyorum ve diyorum ki bir kadın doğduğu anda annedir..
sağol canım ya bu erkek milleti ne kadar serinkanlı ve duyarsız ya..ben de eşime tam da bu ve benzeri sakin konuşmaları yüzünden kızıp sbahtan beri zırlıyorum işte..olaylar karşısında nasıl böyle mantık abidesi gibi soğukkanlı konuşmalar yapıp ta adamı çileden çıkarıyolar.hakkaten kadınlar venüsten erkekler marstan haaaa
Canım zaman gelecek biz de onların duygularına hiç önem vermeden canlarına okuyacağız. Az kaldı inşallah:))
Cidden 35 yaş da mı var? Sözde şöyle bir baktım. Benzerini göremeyince açtım konuyu. Maksat birlikte dertleşmek, sevincimizi, huzursuzluklarımızı beklentilerimizi paylaşmak. Dualar etmek birbirimize ve birimiz hamiş kaldığnda kendimize" bak 30lu yaşlarda olanlar da hamiş kalıyor ha gayret az kaldı" demek belki de..
nesemese merhaba, seni zayıflama yarışmasından tanıyorum. Bu başlıktaki ilk mesajını okuyunca yazmak istedim. Benim durumum pek sana benzemiyor belki ama ne bileyim.
Ben 33 yaşıma yeni girdiğimde doğurdum. Ben doğrusu çocuk düşünmüyordum o yüzden evlenir evlenmez o zamanlar için yeni sayılan bir yöntemle korundum. Hormon salgılayan spirallerden kullanıyordum ve çok ama çok da memnundum. sonra 2002 yılında kasıklarıma doğru sancımsı birşeyler hissettim. genelde doktordan bucak bucak kaçan ben ne olduysa gittim. Kullandığım yöntem bir sürü kiste sebep olmuş. neyse spirali çıkardık. Sonrasında da eşim korunmaya devam etti. Ama benim regller filan inanılmaz düzensiz.Bir ay oluyorsam 2 ay olmuyorum vs. Doğrusu çocuk da düşünmediğimden bunu sorun etmedim. Herhangi bir tedavi uygulamadım. sonra işte korunmaya rağmen hamile kalmışım. Kalmışım diyorum çünkü fark etmedim. Reglim zaten düzensizdi gecikmesi uyarıcı olmadı. Hiçbir hamilelik belirtisi, sorunu da yaşamadığımdan test yapmak aklımın ucundan bile geçmedi. Neyse sonuç olarak yaklaşık 8 haftalık hamileyken öğrendim durumumu.
Bunu niye bunca anlattım. Öncelikle yaşın geç değil. ben hep derim gençken çocuk sahibi olsaydım enerjim eminim daha fazla olurdu ama aklım bu kadar olmazdı (bu tabi benim için geçerli). Sonrasında benim giib hamile kalması gerçekten mucizelere bağlı biri, hiç beklemez planlamazken hamile kalabildi. Bilemiyorum nese, galiba bu bebekler gelmek istediklei zaman yollarını bir şekilde bulabiliyor.
Senin geçtiğin süreçlerden geçmeyen biri olarak seni tam olarak anlamam tabi kii mümkün değil. bu yazdıklarımı da sadece umudun kaybolmasın, sabrın tükenmesin diye yazdım. Ama istemeden/bilmeden yazdıklarımla seni üzdüysem çok özür dilerim. ıstersen hemen mesajımı silerim. Tüm bebek yolundaki geleceğin annelerine hayırlısı ile dileklerine kavuşmalarını diliyorum.
Ben 33 yaşıma yeni girdiğimde doğurdum. Ben doğrusu çocuk düşünmüyordum o yüzden evlenir evlenmez o zamanlar için yeni sayılan bir yöntemle korundum. Hormon salgılayan spirallerden kullanıyordum ve çok ama çok da memnundum. sonra 2002 yılında kasıklarıma doğru sancımsı birşeyler hissettim. genelde doktordan bucak bucak kaçan ben ne olduysa gittim. Kullandığım yöntem bir sürü kiste sebep olmuş. neyse spirali çıkardık. Sonrasında da eşim korunmaya devam etti. Ama benim regller filan inanılmaz düzensiz.Bir ay oluyorsam 2 ay olmuyorum vs. Doğrusu çocuk da düşünmediğimden bunu sorun etmedim. Herhangi bir tedavi uygulamadım. sonra işte korunmaya rağmen hamile kalmışım. Kalmışım diyorum çünkü fark etmedim. Reglim zaten düzensizdi gecikmesi uyarıcı olmadı. Hiçbir hamilelik belirtisi, sorunu da yaşamadığımdan test yapmak aklımın ucundan bile geçmedi. Neyse sonuç olarak yaklaşık 8 haftalık hamileyken öğrendim durumumu.
Bunu niye bunca anlattım. Öncelikle yaşın geç değil. ben hep derim gençken çocuk sahibi olsaydım enerjim eminim daha fazla olurdu ama aklım bu kadar olmazdı (bu tabi benim için geçerli). Sonrasında benim giib hamile kalması gerçekten mucizelere bağlı biri, hiç beklemez planlamazken hamile kalabildi. Bilemiyorum nese, galiba bu bebekler gelmek istediklei zaman yollarını bir şekilde bulabiliyor.
Senin geçtiğin süreçlerden geçmeyen biri olarak seni tam olarak anlamam tabi kii mümkün değil. bu yazdıklarımı da sadece umudun kaybolmasın, sabrın tükenmesin diye yazdım. Ama istemeden/bilmeden yazdıklarımla seni üzdüysem çok özür dilerim. ıstersen hemen mesajımı silerim. Tüm bebek yolundaki geleceğin annelerine hayırlısı ile dileklerine kavuşmalarını diliyorum.
Kuzum herşeye zırlıyorum dediysem bu kadar da değil kaydirigubbakcemile3. Canım iyi yapmışsın da yazmışsın. Gerçekten böyle güzel haberlere böyle olumu durumları duymaya çok ihtiyacım var kendi adıma yazayım. Lütfen yaz bize. Diyorlar ki kafadan atınca oluor. Doğru olabilir mi? Doğruysa nasıl kafadan atıcaz?
canım.. ben de diyecektim ama elim varmadı yazmaya. yani hani düşünmeyince, vücudunu serbest bırakınca sanki daha etkili oluyor diye ama.. seni kırmaktan korktum. çünkü bunca tedavinin, bunca uğraşın arasında dediğin gibi nasıl atacam sorusunun geleceğini biliyordum ve buna verecek cevabım da yok doğrusu. Dediğim gibi ben zaten çocuk düşünmediğimden ne reglimi takip ederdim, ne birşey yapardım.
birşey daha anlatayım (umarım üzmem yazdıklarımla). ben hamile kalmadan çok kısa süre önce (yaklaşık 1-3 ay arası diyeyim) okulumdan bir sürü arkadaşım hamile kalmıştı. Hepimiz uzun uzun okullar, sonrasında kariyer derken yaklaşık aynı yaşlarda evlendik. Hamilelikler de peşpeşe geldi. ben tabi tüm hamile kalan arkadaşlarıma çok sevindim. Gittim kutladım, göbeklerini sevdim. Yani onların hamileliğini ben de gerçekten içten kutladım. Sonra işte ben de bir şekilde hamile kaldım. Benden sonra da yine epey bir arkadaş hamile oldu (sadece kızların okuduğu bir okul idi, bunca kız nerden çıktı deme :))). Sonuç olarak hamilelik bulaşıcı birşey bence. Yani beyin bir şekilde hamilelik olgusuyla uyarılıyor ve gerekli hormonları salgılamaya başlıyor.
Sorunun tam cevabı olmadığını biliyorum. Dediğim gibi cevabım da yok maalesef. Senin duygularını yaşamadığım için dediklerimin hepsi havada kalacak biliyorum
. çok güçlü bir irade istediğinden de eminim. bir aylık ara verildiğini söylemişsin. Bilmiyorum ki, belki bu dönem düşüncelere söz geçirmek için kullanılabilir. Tedaviin tam ortasındayken bnu başarmak daha zor olacaktır herhalde.
Hani newage'cilerin mottosu var ya "akışa bırak" diye :). bunu başarmak lazım.. Ama nasıl? işte bunu bir türlü söylemiyorlar :)
birşey daha anlatayım (umarım üzmem yazdıklarımla). ben hamile kalmadan çok kısa süre önce (yaklaşık 1-3 ay arası diyeyim) okulumdan bir sürü arkadaşım hamile kalmıştı. Hepimiz uzun uzun okullar, sonrasında kariyer derken yaklaşık aynı yaşlarda evlendik. Hamilelikler de peşpeşe geldi. ben tabi tüm hamile kalan arkadaşlarıma çok sevindim. Gittim kutladım, göbeklerini sevdim. Yani onların hamileliğini ben de gerçekten içten kutladım. Sonra işte ben de bir şekilde hamile kaldım. Benden sonra da yine epey bir arkadaş hamile oldu (sadece kızların okuduğu bir okul idi, bunca kız nerden çıktı deme :))). Sonuç olarak hamilelik bulaşıcı birşey bence. Yani beyin bir şekilde hamilelik olgusuyla uyarılıyor ve gerekli hormonları salgılamaya başlıyor.
Sorunun tam cevabı olmadığını biliyorum. Dediğim gibi cevabım da yok maalesef. Senin duygularını yaşamadığım için dediklerimin hepsi havada kalacak biliyorum
. çok güçlü bir irade istediğinden de eminim. bir aylık ara verildiğini söylemişsin. Bilmiyorum ki, belki bu dönem düşüncelere söz geçirmek için kullanılabilir. Tedaviin tam ortasındayken bnu başarmak daha zor olacaktır herhalde.Hani newage'cilerin mottosu var ya "akışa bırak" diye :). bunu başarmak lazım.. Ama nasıl? işte bunu bir türlü söylemiyorlar :)
bence de çok güzel olabilir hatta itemediği halde hamile kalanlar. Dimi ama dünyada sadece biz yokuz ve dediğin gibi artık bu durum çok normalmiş gibi gelmeye başlıyor insana zamanla..
canım.. ben de diyecektim ama elim varmadı yazmaya. yani hani düşünmeyince, vücudunu serbest bırakınca sanki daha etkili oluyor diye ama.. seni kırmaktan korktum. çünkü bunca tedavinin, bunca uğraşın arasında dediğin gibi nasıl atacam sorusunun geleceğini biliyordum ve buna verecek cevabım da yok doğrusu. Dediğim gibi ben zaten çocuk düşünmediğimden ne reglimi takip ederdim, ne birşey yapardım.
birşey daha anlatayım (umarım üzmem yazdıklarımla). ben hamile kalmadan çok kısa süre önce (yaklaşık 1-3 ay arası diyeyim) okulumdan bir sürü arkadaşım hamile kalmıştı. Hepimiz uzun uzun okullar, sonrasında kariyer derken yaklaşık aynı yaşlarda evlendik. Hamilelikler de peşpeşe geldi. ben tabi tüm hamile kalan arkadaşlarıma çok sevindim. Gittim kutladım, göbeklerini sevdim. Yani onların hamileliğini ben de gerçekten içten kutladım. Sonra işte ben de bir şekilde hamile kaldım. Benden sonra da yine epey bir arkadaş hamile oldu (sadece kızların okuduğu bir okul idi, bunca kız nerden çıktı deme :))). Sonuç olarak hamilelik bulaşıcı birşey bence. Yani beyin bir şekilde hamilelik olgusuyla uyarılıyor ve gerekli hormonları salgılamaya başlıyor.
Sorunun tam cevabı olmadığını biliyorum. Dediğim gibi cevabım da yok maalesef. Senin duygularını yaşamadığım için dediklerimin hepsi havada kalacak biliyorum
Hani newage'cilerin mottosu var ya "akışa bırak" diye :). bunu başarmak lazım.. Ama nasıl? işte bunu bir türlü söylemiyorlar :)
tamam yarın hamiş arkadaşlarla görüşülüp, göbişleri sevilecek:)) bir sürü kür ilaç kullandık bir de bunu deneyelim geçekten işe yararsa herkese söyleriz. Aslında düşünüce mantıklı bir yanı da var. Bilimsel olarak aynı ortamda çalışan akdınların adet tarihlerini birbirine yakın zamanlarda olduğu ve birbirlerini bir şekide etkiledikleri kanıtlandı bu da doğru olabilir. Ben deneyeceğim kızlar. Teşekkürler spacegirl:)
- 27 Nisan 2008
- 6.671
- 18
- 158
29 yaşındayım bizimkide nedeni bilinmeyen infertilite...
bir defa aşılama yaptım tutmadı,yaklaşık altı aydır tedaviye ara vermiş durumdayım...
şimdide doktora gitmeyi düşünmüyorum...
bende çok yıprandığım için ara vermiştim...
şimdi kafam daha rahat daha huzurluyum...
inanıyorum birgün bizlerde anne olacagız...rabbim büyük...
yeterki sabretmesini bilelim...
bir defa aşılama yaptım tutmadı,yaklaşık altı aydır tedaviye ara vermiş durumdayım...
şimdide doktora gitmeyi düşünmüyorum...
bende çok yıprandığım için ara vermiştim...
şimdi kafam daha rahat daha huzurluyum...
inanıyorum birgün bizlerde anne olacagız...rabbim büyük...
yeterki sabretmesini bilelim...
Ne güzel bakmışsın olaya:)) sanırım bebişler de huzurlu ortamları seviyor...
Canım klomen kullandım 1 yıldır bazen çatlatma iğnesi verdi bazen vermedi. Gerisi doğaldı. Baze de progestan verdi. Geçen ay yine klomen ve çatlatma iğnesinden sonra aşılamam oldu. Yine progestan ve bebek aspirini verdi. 1 yıldır da şeker hapı kullandırıyor hergün düzenli olarak. Sen neler yaptın?
