30u Devirmeye Rağmen Aileyle Yaşamak

samantha

Nirvana
Pro Üye
3 Şubat 2009
9.825
16.690
44
Gece gece içim şişti. Aileyle yaşamanın avantajları var ama bu ara dezavantajlardan onları göremez oldum. Ev oldukça büyük o yüzden lüzumsuzluk gibi görünüyor. Maddi durumda sıkıntı yok tabi şimdiki kadar rahat olmam. Töbeler olsun her şey ayrı batıyor. Annem tansiyon hastası şimdi bir gözünde görme problemi çıktı iyice huyu suyu değişti. Bana yükleniyor da yükleniyor. Kardeşime gelince dünyanın en fedakar annesi. Hem 10 yaş küçük, hem oğlan, hem de bana göre daha naif mizaçlı diye düşünüyorum. Bu aralar en büyük sorunum bu belli etmiyim diyorum ama sanki herkes benim üstüme geliyor. Bir yandan diyorum kal rahat mı batıyor, bir yanım diyor: çek git. Bilemedim :/
 
Evden ayrilmak icin illa evlilik sart degil benim gozumde..
Calisiyorsaniz madem de baba evinde rahatmissiniz,
o rahatliga guvenip az birikim yapip ayrilin..
Beraber yasamak nereye kadar insanin kendi kapisi olmali.
 
Şu durumda anneni yalnız bırakmamalısın kesinlikle 9 ay karnında taşıyıp gecleri sabahlara kadar uyumayıp size bakan bir anne ,ve yaptıklarını ödenmeyecek tek insan annedir Empati yapmak gerek misal siz hastayken bırakıp gitseydi siz çok üzülürdünüz ben burda hasta iken o gezmeye gitti vs. gibi birde bu şekilde düşünün .anneniz durduk yere tansiyon hastası olmamıştır, illaki geçmişte yaşadığı sıkıntılar üzüntüler sebebi ile o haldedir. Szin yerinizde olsam asla ayrı eve çıkmam , beraber annemle vakit geçirmeye bakarım annemi de alıp yürüyüşe çıkardım hem annenize de iyi gelir emin olun yani.
 
Illa evlenmek gerekmez bence ayrilmak icin bu kadar bunaldiysaniz ayirin evinizi. 30 yasinda genc bir kadina kimse bu konuda bir sey soyleyemez bence
 
Ben belirli bir yaşa gelmiş ve maddi durumu yerinde olan insanların aile ile yaşamaması gerektiğini düşünüyorum. Hatta ailenin maddi durumu yerindeyse öncesinde bile çıkabilir. Karşı dairelerde bile oturulsa herkesin evi ve düzeni ayrı olmalı bana göre.
Ben 18 yaşında üniversite öğrencisiyken ailem aynı şehirde olduğu halde evimi ayırdım ve şehrin iki farklı ucunda yaşıyorduk. 21 yaşında evlendim ve ailemden 2 blok uzakta oturuyorum şu an, evlendikten sonra aileme çok uzak olmak istemedim.
Bence sıkıntı çekmeyecekseniz ayırın evleri, inanın uzaktayken ilişkiler daha güzel oluyor. Ben evimi ayırdıktan sonra ailemle doğru düzgün hiç sorun yaşamadım.
 
Sanırım ben olsam bi işim gelirim varsa mutlaka evimi ayırırdım.Yani aslında ben iyi anlaşsakta ayırırdım. Aynı yaşta olsaydık düşünürdüm ben kaç yaşında insanım eşim dostum çevrem var millet hala anamın babamın evine mi gidip gelsin filan diye.Yada belki ben çok özgür mizaçlıyım ama kesinlikle 25'ten sonra bekar olsam ve yakın tarihte evlenmek gibi bi durumum olmasa asla ailemle yaşamazdım.Gider gelirim filan işte yeter yani.Arkadaşlarım gelicek evlenmiş barklanmış çocuk bile doğurmuş belki,annemin babamın evine beni ziyarete o_O Ben şok o_O Şimdi 22'yim.Üniversite okuyorum ayrı şehirlerdeyiz zaten.Mezun olup döndüğümde evlenmicek olursamda mutlaka evimi ayırıcam.Ailemde bunu biliyor zaten. Yani benim fikrim bu.Öznel yargı.
 
Evden ayrilmak icin illa evlilik sart degil benim gozumde..
Calisiyorsaniz madem de baba evinde rahatmissiniz,
o rahatliga guvenip az birikim yapip ayrilin..
Beraber yasamak nereye kadar insanin kendi kapisi olmali.

Ya zaten oyleydi uc sene evvele kadar sonra cok yuksek meblagda kredi durumlari oldu tasarruf tedbirleri alalim dedik. Şimdi duzluge çıkıyoruz surekli aklimda. Ama yaslaniyorlae icim elvermiyor kesin duramadi gene diye uzulurler.
 
Yeterince yaşamışsın zaten 30 yaşına kadar çık kendi evine bir de onu dene. Belki daha hoşuna gider öylesi.
 
Şu durumda anneni yalnız bırakmamalısın kesinlikle 9 ay karnında taşıyıp gecleri sabahlara kadar uyumayıp size bakan bir anne ,ve yaptıklarını ödenmeyecek tek insan annedir Empati yapmak gerek misal siz hastayken bırakıp gitseydi siz çok üzülürdünüz ben burda hasta iken o gezmeye gitti vs. gibi birde bu şekilde düşünün .anneniz durduk yere tansiyon hastası olmamıştır, illaki geçmişte yaşadığı sıkıntılar üzüntüler sebebi ile o haldedir. Szin yerinizde olsam asla ayrı eve çıkmam , beraber annemle vakit geçirmeye bakarım annemi de alıp yürüyüşe çıkardım hem annenize de iyi gelir emin olun yani.

Sorma iste bunlar yuzunden. Ama ben bencil bi insanim benim de ne kadar yasicagim belli degil ki ya :/ kardesimin her isi de bende. O yapamaz o anlamaz ya inanir misiniz bir sut isitmisligi yoktur. Ben varken onun yapmasina ne gerek var zihniyet bu.
 
Ya zaten oyleydi uc sene evvele kadar sonra cok yuksek meblagda kredi durumlari oldu tasarruf tedbirleri alalim dedik. Şimdi duzluge çıkıyoruz surekli aklimda. Ama yaslaniyorlae icim elvermiyor kesin duramadi gene diye uzulurler.
Kiyamamaniz normal ama duramadi demezler bence onceden de ayriymissiniz cunku.
Kendi duzenimi kurmak istiyorum dersiniz gonullerini alirsiniz.
Valla anne-baba da olsa bir yere kadar yasaniyor birlikte.
 
Sinirlendim bugün interneti kullanicam ofisten is getirdim gecenin 12 si olmus kardesim olcak beyefendi oyun pesinde o oyundayken de ben giremiyorum. Kapat diyorum kapatmiyor bagirdim annem yine tepemde beni azarliyor uc yasindayim ya ben. Yeter artik cekip gidicem dedim. Asil ben gidicem diye diger tarafa gitmeyi kastediyor. Sabah 6da kalkicam annemi göze goturcem onun duygu sömürüsü yapıyor bi de erken kalkicam diye mi bunca bagirtin ben kendim giderim diye. Ya sabir ya
 
Illa evlenmek gerekmez bence ayrilmak icin bu kadar bunaldiysaniz ayirin evinizi. 30 yasinda genc bir kadina kimse bu konuda bir sey soyleyemez bence

Canim evlilikle ilgisi yok ben evliliğe karsiyim ztn. Ailem de o zihniyette degil. Tamamen vicdanla alakalı
 
23-28 arasi ayri yasadim zaten. 3 sene once döndüm benim planladığım bi yatırım yaptigimiz icin. Sonra yine ayri eve cikarim dusuncesiyle. Ama annemin pespese hastalıklari turedi. Karakteri degisti. Sartlar degisti. Muallakta kaldim.
 
Görünce başlığı tam ben dedim. Bir yıl önce ben de senin gibi aynı şeyleri düşünüp kendi düzenimi kurmayı çok istiyordum, kısmet 1 yıllığına yurtdışına geldim. Tecrübe oldu bana Türkiye'ye dönünce ayrı eve mi çıksam yoksa onlarlamı devam etsem diye. Hem avantajları hem de dezavantajları var gerçekten ama kendi ayakların üstünde durup kendi düzenini yaşamak gerçekten çok keyifli. Bence belirli bir yaştan sonra da kız erkek farketmez herkes ayrı bir hayat kurmalı. Bu konuda en büyük sıkıntı ailene bunu kabullendirmek oluyor. İstanbul'da oturuyorsan belki ailene çok uzak bir yerde iş değişikliği yaparak eve çıkma bahanesi yaratabilirsin. Ben en son çare bunu düşünmüştüm artık onları da kırmamak için.
 
Ya zaten oyleydi uc sene evvele kadar sonra cok yuksek meblagda kredi durumlari oldu tasarruf tedbirleri alalim dedik. Şimdi duzluge çıkıyoruz surekli aklimda. Ama yaslaniyorlae icim elvermiyor kesin duramadi gene diye uzulurler.
Bence evinizi ayirmayin..anneniz rahatsiz birde..size ihtiyac duydugu zamanlarda..ne biliyim ben bekarken bian olsun ayri ev dusunmedim.evlenene kadar bi yandan calisip bi yandan ev islerine kosup annemin yukunu hafiflettim.ona arkadas oldum.evlendim ayri sehirdeyim simdi..gucum yettigince gidip geliyorum yine
Ne olursa olsun anne baba birakilip ayri eve cikilmamali..onlar bizim kalemiz.en guvenle yatabildigimiz sicak bir atmosfer.
Tabi bu yalnizca benim fikrim.
 
X