33 yaşında otizmli olduğumu öğrendim

Donya .!.:

Ben bu olayı hiç mantıklı bulmuyorum. Çünkü son zamanlarda otizmliyim diyen yetişkin sayısı arttı saçma bir şekilde. Herkes de otizm mübarek. Otizm öyle bir şey değil ki.
Yani ben normal bir insanım ve benim de farklı yönlerim var. Sadece bir tikiniz var ya da iletişimini yok diye otizmli olmuyorsunuz.
O zaman Türkiyenin yüzde 80i otizm.
Hepimiz farklıyız arkadaşlar, bunu bir kalıba koyup “aaa ben buymuşum” demek geleceğimize yapılacak en kötü yatırımdır.
Bir de çevreme söyleyeyim mi demişsiniz, yok bence gidin hesap açın “33 yaşında otizm olduğumu öğrendim” diye orda anlatın isterseniz?!

Genişletmek için tıkla...

Donya .!.:

Ben bu olayı hiç mantıklı bulmuyorum. Çünkü son zamanlarda otizmliyim diyen yetişkin sayısı arttı saçma bir şekilde. Herkes de otizm mübarek. Otizm öyle bir şey değil ki.
Yani ben normal bir insanım ve benim de farklı yönlerim var. Sadece bir tikiniz var ya da iletişimini yok diye otizmli olmuyorsunuz.
O zaman Türkiyenin yüzde 80i otizm.
Hepimiz farklıyız arkadaşlar, bunu bir kalıba koyup “aaa ben buymuşum” demek geleceğimize yapılacak en kötü yatırımdır.
Bir de çevreme söyleyeyim mi demişsiniz, yok bence gidin hesap açın “33 yaşında otizm olduğumu öğrendim” diye orda anlatın isterseniz?!

Genişletmek için tıkla...

agonya .!.:

Cocukken ince motor kaba motor becerileriniz nasıldı mesela? Kac yasında ayakkabınızı bağlayabildiniz ya da giysilerinizi kendiniz giyip çıkabilirdiniz? En çok sorun yaşadıkları noktalar bunlar çünkü iletişim sıkıntısı dışında G gkulata

Genişletmek için tıkla...

yurduminsaniyim88 .!.:

Dehb ve otizm bence fazla tanı konmuyor bence bunlar gerçekten sık görünen durumlar. Otizmi bilmiyorum ama dehb mesela beyin gelişim geriliği prefrontal korteksin bir bölgesi az gelişiyor yani genetik vb faktörlerle. Bunun bir sürü insanda olması normal diil mi? Ama o bölgede aranan yetenekler de modern dünyada en lazım olan yetenekler, geç kalmamak, plan yapabilmek, yerinde durabilmek, dinlemek, bilgi suzebilmek, hemen sinirlenmemek filan. O yüzden doktora gidiyoruz ilacımızi alıyoruz normal hayata uyum sağlıyoruz ama az ama çok. İlaç aldığımızı öğrenen biri de AAAA SIMDI DE HERKES DEHB HERKES OTIZM. Peki ilaç almadığım zamanki halime 2 saniye katlanabilecek misin yoksa o zaman da yooo dostum sen dehbli değilsin sadece her yere geç kalan herkesin sözünü kesen yol ortasında hayallere dalan ve günde en az 3 trafik kazasından kıl payı kurtulan ve faturalarını ödemeyi sevmeyen öyle özgün bir insansın senin tanıya ilaca ihtiyacın yokkk mu diyeceksin. Abi diyeceksin ki topla kendini düzel böyle olmaz. E işte kendimi toplayamadim doktora gittim o da ilaç verdi? Ama ilaç içme senin biseyin yok. Oldu canım yani.

Genişletmek için tıkla...

gkulata .!.:

ya insan daha ne kadar şaşırabilirim diyor. 15 aylık oğlumda otizmden şüpheleniyordum ama belirtilerden sadece parmak ucu yürümesi var gerisi yok. yine de uzmana götürdüm ve daha küçük sonra ay tekrar getirin filan dedi. kafam hep onunla meşgulken kendimde de benzer şeyler gördüm. üç farklı doktora gidip tanı aldım.
bildiğin 33 yıldır tüm gizem aydınlandı. hep neden farklıyım diye düşünüyordum veya neden insanları anlamıyorum iletişim kuramıyorum diye. çok üzüldüm çünkü otizmde olan stimming dediğimiz tekrarlayıcı hareketler çocukluğumdan beri hep vardı hala var, kimse de farketmemiş. çok kez psikiyatri ve psikologa gittim halbuki. okb-anksiyete-depresyon-sosyal fobi gibi bozukluklar yüzünden.
düşününce çocukken de çok tuhaftım zaten o zaman da kimse dememiş bu kız niye böyle diye. göz teması kurmuyorum, ritmik hareketler yapıyorum. annem diyordu ki 3 yaşlarındayken seni bırakınca 4 saat hiç kalkmadan odaklanıp aynı boyutta kağıtlar kesiyordun makasla. normal mi yani kimse de tuhaf dememiş.

sanırım şu an yapabileceğim bir şey yok, eşime de şok oldu tabi resmen otizmli biriyle evlenip farketmemiş. benim sürekli kafamın karışık olmasını ve sohbet ederken aniden konu değiştirmemi filan zekadan zannediyormuş. ayak sürtme hareketimi de tik sanıyormuş. ben çoğu zaman yaptığımı farketmiyorum bile. ama oğlum da yapıyor bu hareketi. allahım yaa.

burda bir konu vardı kadın yıllar sonra kocasının otizmli olduğunu farketmişti de herkes linçlemişti kadını. o da oğlunu gözlemlerken öğrenmişti. nasıl başıma geldi o olay hayret ediyorum.

netice olarak, kendimi çok kötü hissediyorum. ve sizce insanlardan bunu gizlemeli miyim yoksa aileme arkadaşlarıma söylesem beni yanlış anlamazlar sürekli problem yaşamaktan kurtulur muyum? bir yandan gizlemek istiyorum ama bir yandan da söylersem belki sürekli yanlış anlaşılıyorum kaygısı yaşayıp durmam. olur mu ki öyle?
Bazen iş yerinde de iletişim sıkıntısı yaşadığım oluyor acaba söylesem ters mi tepki olur yoksa anlayış mı gösterirler? gerçi kimsenin anlayış gösterme gibi bir zorunluluğu yok.

Genişletmek için tıkla...