Hayatta ideal diye bir sey olduguna inanmiyorum çünkü hayatta 'tamamlanmak' diye bir durum soz konusu degil. Ornegin dogarsin, buyursun okul hedefleri baslar. Universite okursun is bulma hedefi baslar. Sonra evlenmek. Evlenince cocuk sahibi olmak. Peki cocugun da oldu diyelim. Simdi heh tamam ben idealim mi diyecek insan? Aksine yeni bastan o cocuk buyuyecek, okula gidecek, derken dedigim yere geliyorum, hayatta tamamlanmak diye bir sey yok. Hayat ancak ölümle tamamlanir. O yuzden bana da sorarsan, kac yasinda olursan ol, bugununden memnun musun? Oleceginin farkinda misin? Bunlar onemli.
Sizin sordugunuz sekliyle dusunursek, 33 yasinda olup bekar olan, istedigi gibi bir kariyeri maasi olmayan veya evli ama cocugu olmayan kadinlar oturup ühüü benim hayatim hic ideal degil diye aglasin'a gelir konu =)
Hayat bu, bazen dogar dogmaz cok ozenilen bir hayat sunar, bazen cok genc yasta, bazen de mucadeleler hediye eder, bariyerler aştirir. İnan bana kimsenin hayatina imrenmeye özenmeye degmez.
Baskalarini 'izlemeye' ayrilacak vakti, kendin için kullanmak en dogrusu. Tek rakibin kendin olmali. Yoksa iyinin iyisinin iyisi hep vardi, hep olacak. Herkes kendi dün'ü ile yarisirsa o zaman mutlu olur.