35 yaş üstü bayanların özellikle fikrini istiyorum

endulus34

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
3 Temmuz 2009
4.792
2.818
173
İstanbul
kızlar merhaba,eski üyeyım,son bır yıldır birşey fark ettim,çalışmak istemıyorum sanırım,ama çalışmak zorundayım,bu 35 yaşından sonra daha keskin oldu,aranzıda benım gıbı olanlar varmı?yaş la mı ilgili?yoksa çalıştığım yerlerde gördüğüm olumsuzluklarla mı ilgili,çok daha zor şartlarda çalışanlara bakıyorum gayet mutlu,şikayet etmıyor,bu arada ben kımseye şikayet etmıyorumda,içten içe çok öfkelenıyorum,aileme filan,neden çalışmak zorundayım gıbı gıbı...
 
Belki de sevdiğiniz işi yapmıyorsunuzdur sebep sadece budur belkide ama yaş faktörüde var tabii,belli bir yaştan sonra insan patrondan vs...emir almak istemeyebiliyor yada size düşünmeden edilmiş bir söz incitebilir bilemiyorum ama şunu diyebilirim ki harika bir iş diye nitelendirilebileceğimiz bir iş bile zor ...İnanın her işin ama her işin kendine göre bir zorluğu var.Ama çok mutsuzsanız ve imkanınız varsa sevdiğiniz işi yapın.
 
Son düzenleme:
Benim daha 35e çok var ama cevap vermek istiyorum müsadenizle :)
Her insan yaradılış olarak bazı özelliklere sahip malumunuz.. Kimisi iş ortamına aşıktır, kimisi de ben gibi evseverdir :) emeklilik yaşını vs. Düşünüyorum da şahsen ben o yaşa kadar aynı işi yapacak takati kendimde göremiyorum.. Gençliğimde çalışıp orta yaş ve ya az üstünde (en fazla) iş hayatını bırakma gibi bi hayalim var..
Siz de iş hayatından bıkmış olabilirsiniz.. Belki evinizi evin sessizliğini özlemiş olabilirsiniz.. Ve ya geçici bi sıkıntı olabilir.. Maddi olarak bi kaygınız yoksa, zor duruma düşmeyecekseniz neden çalışmak zorunda olasınız..
 
Benim annem ev hanımıydı ama beni çalıştırmaya çok merakliydi. Bi gün bi arkadaşina yardima gitti kendisi 1 gün bile dayanamadı.
Neyseki ben de evlendim çalışmayı bıraktım. Ama evlendigim halde "çalişmiyorsun güvencen yok"derdi ilk yıllar.
Artık hangi düşünceyle söylüyordu hala bilmiyorum.
 
herkese gunaydın,aynı düşüncelerle geldım yıne işe :)ve halen bulamadım,sanırım benımle alakalı,yoksa ne ınsanlar var,yaşı büyük,çok çekmiş,çok zor şartlarda ama tek şikayet yok :)
 
Otuz altı olucam, bu yaşa kadar doğru düzgün çalıştım diyemem. İstermiydim, hem de çook! Ama çok hevesim oldu da hiç bir zaman o gücü bulamadım kendimde. Ailem de hep istedi çalışmamı, ayaklarımın üzerinde sapasağlam durmamı ama bende iş yok... Şansım da pek yaver gitti diyemem, özgüvenim de sıfır oldu hep. Elimde ne var, koca bir HİİÇ... Oysa ne güzeldir kendi paranı kazanmak, alnının terinin hesabını yapmak, istediğin bir şeyi çekinmeden almak. Sosyalleşmektir de aynı zamanda, daha girişken, daha cesur, daha bi söz sahibi olursun her ortamda. Sağlığınız el verdikçe çalışın gençler, diğer türlü elinize hiç bir şey geçmiyor inanın.
 
çok haklsıın,çalışmanın getirisini yazmışsın,götürüsüde var unutma,ama dedıklerın çok doğru
 
çok haklsıın,çalışmanın getirisini yazmışsın,götürüsüde var unutma,ama dedıklerın çok doğru



Mutlaka götürüsü vardır elbette hele de anneyseniz. Benim annem de çalışan bir hanımdı, küçükken ağlardım arkasından beni bırakıp gitme anne diye, çok özlerdim onu, akşamı iple çekerdim ki biz çoğunlukla yalnızdık kardeşimle. Ama çalışmıyor olsaydı bu kadar rahat büyüyemezdik, pek çok arkadaşıma göre maddi olarak rahattım. Onların anneleri ev hanımıydı ama okuldan sonra eve gitmemek için de bin takla atıyorlardı, kaliteli zaman geçirmiyorlardı demek ki anneleriyle. Annem bizimle çok ilgilenirdi, o yüzden belki de çok özlüyordum annemi. Ha bedenen evet çok daha fazla yıpranıyorsun, hem iş hem ev işi derken özel zamanların kısıtlı oluyor tabi. Ama çalışanlar daha pratik oluyor mesela, çabucak hallediveriyor pek çok şeyi çünki mecbur, sallama gibi bir lüksü yok. Ya bence çalışmanın getirileriyle götürüleri kıyaslanamaz bile. Çalışmamak fiziken rahatlık tabii, ama benim kafam hiç rahat değil inanın, kendimi o kadar boş o kadar fuzuli hissediyorum ki. Bir kursa başlıyayım diyorum mesela, ama bedenim bir türlü harekete geçmek istemiyor, miskinleştim iyice.
 



Sigorta primleriniz ödenmiyor, emekli olamayacaksınız, evlilik güvence mi, yarın bir gün evliliğiniz bitse ALLAH korusun, sudan çıkmış balık durumuna düşeceksiniz, bunu demek istemiş anneniz.
 
canım benım aslında çok haklısın,bn bekarım,ama fuzulı kısmını sen değiştirebılrısın,ben çalışmasam yapacak çok şeyım var,bu halde akşamları spora gidiyorum,kıtap okuyorum,kuaför masaj işleırmı akşam hallediyrum,başka başka sebeplerde var,çalışmak istememkde tabı,ama bır yaştan sonra zorluyor
 
Nasıl emekliliğe kadar çalışacağım aklım ermiyor zaten, özel sektörde imkansız en fazla 45 yaşa kadar diyorum... neden şu emeklilikte yaş yasasını getirdiler ki primi dolanlar maaş almaya hak kazanmalı
 
36 oldum,çok çalışıyorum,hatta yakınen tanıyanlar dinlenmem gerektiğini söylüyor ama hiç şikayetçi değilim. Bana iyi geliyor.Evet olumsuzluk elbette var ama bu benim çalışma isteğimi baskılamaz. Sizdeki bu duygu tamamen sizle alakalı.Psikolojik veya bedensel bir durumdur.Enerjiniz bitmiş.
 
37 yim. Bence isinizi sevmenizle alakali olabilir.ben de calisiyorum.is yerinde coc cok sinir bozucu hadiseler oluyor.ben yine de isimi seviyorum.bu durumdan sevmedigim insanlarla mumkun mertebe karsilasmamaya calisarak kurtariyoorum kendimi...ben ce calisan bayan icin en zor durum bu..yani suratini gormeye bile dayanamadiginiz insanlarla birarada olmak...calismak insani daha zinde tutuyor.mesela hafta sonlari 11 12gibi kahvalti yaparken hafta ici 12 de ohlen yemeyi yiyoruz...hayatin ister istemez duzenli oluyor...calismak guzel...
 
henüz 35 yokum ama kendimi bildim bileli çalışırım.Taa ortaokulun yazlarında başlamıştım :) Hiç boş durduğumu hatırlamam.Bir dönem atama beklerken 6 ay kadar evde bunalıma girip başka başka işlere yönelmiştim, mesleğim dışında. O dönemsel yorgunluk bende de oluyor, ama bir süre sonra geçiyor.Çalışmadan da yapamam sanıyorum.
 
Merhaba,

Uzuuun yıllardır çalışan biri olarak diyebilirim ki ara ara hepimiz sanırım bu duygulara kapılıyoruz. Sonra bi silkelenip kendimize geliyoruz, ittire kaktıra devam ediyoruz.. Ben mesleğimi seviyorum, bilerek ve isteyerek seçtim ama bir dönem aynı hislere kapıldım, sanki kızımın zamanından çaldığımı, yorulduğumu düşündüm düşündüm de düşündüm derken kızımın kurs saati geldi ve kalktık gittik.. dedim ki kendine he çalışmada gör bakalım, bu okul taksitleri nasıl ödenecek, kursa nasıl göndereceksin....

Sevmediğiniz bir işi yapıyorsanız bir şey diyemem ama netice de hayat bizi bir şekilde çalışma hayatına ittiyse çıkışı da sanırım milli piyango :) :)
 
:)çok tatlısın,sağol,milli piyango hiç almıyorum,alsammı acep :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…