Boşandığım zaman 25 yaşında genç ve çok alımlı bir çocuk annesi kadınsdım.
O zaman tek istediğim boşanmak ve bir daha evlenmemekti taki 35 yaşıma kadar 10 yıl asosyal geçen monoton hayatımın içine şimdiki eşim girene dek.
Eşimle tanışıp evlenmemiz 3 ay sürdü

İşin açıkcası flört dönemini çok uzatmak istemedim netice de 3 ay yada 3 yıl kendini sakladıktan sonra nasılsa evlenmeden gerçek yüzünü göremeyeceğim dedim ve hiç düşünmeden evlendim.
İlk 4 ay müthiş güzel geçti ondan sonra fikir çatışmaları karakter zıtlaşmaları inatlar vs başladı fakat ben bunları hiç sorun etmedim.
Evlilikte karşılıklı sevgi saygı sadakat ve güven olduğu sürece gerisi teferruartır.
Velhasıl eşimle 5 yılımız bitti ve eşimle birbirimizi ilk günkü gibi seviyoruz.
İlk bebeğimiz öldü şimdi 2. Bebeğimizi sabırsızlıkla bekliyoruz.
Eşimle anlayabiliyormuyuz peki tabisi de HAYIR

Sevgi anlaşmak değildir nedensiz de sevilir bazen küçük bir an için ömür bile verilir.
Ben şu an ki mutluluğumun geleceğine asla ihtimal vermeyip tam 10 yılımı çöpe attım hemde en verimli en güzel zamanım yok olup gitti.
Şimdi düşünüyorum da keşke o giden 10 yılımı da şimdiki eşimle geçirseydim ama geçmiş bitmiş zaman için bir telafi yok ne yazık ki.
En iyisi ANIN tadını çıkartmak.Hesapsız ve plansız.
Hayattan beklentileriniz ne kadar az olursa o kadar mutlu olursunuz.