Ben boşanmayı seçtim. Her açıdan düşünerek:
1-Boşanmayıp 2. kadına her şeyi bırakmamak uğruna evliliğime devam etseydim kendimi affetmeyecektim.
2- Boşanınca bütün sorumluluk benim üstüme kalacak, o adam da bekar hayatına bakacak. bunu ona yapmayım onu cezalandırıyım diye devam etseydim, adam zaten evliyken de yapacağını yapıyordu, özgür sorumsuz gününü gün ediyordu. Adam çocuklarının sorumluluğunu almak istese zaten bunları yapmazdı. Benim evliliğe devam etmem adamın karakterini değiştirmeyecekti. Sorumluluklarını bilen adam her halukarda yerine getirir.
3- Pişmanım demedi hiç benim eski eşim, gayette mutlu şimdi ama ola ki sizin eşiniz gibi pişmanım deseydi bu belki içimi bir an soğutabilirdi ama yine içim içimi kemirirdi çünkü pişman olması için yakalanması mı gerekiyordu derdim ve demek ki yakalanmadığı sürece bu işi yapabilir derdim. Bu da sinir yıpratıcı bir durum çünkü. Zaten ikinci kez yakalanmamak için bu sefer daha çok tedbirli dacranacağı kesin. bir ömür şüphelerle yaşamaya değer mi? Kangren olmaktansa söküp atmak bazen daha iyidir derdim.
4- Maddi kaygılardan dolayı boşanma diyenler için: adam çocuklarının geleceğini düşünürse zaten maddi yönden destek olur. Evliliğe devam ederken ya da boşandıktan sonra da.... ama adam da vicdan yoksa, evliliğe maddi kaygı yönünden devam edersen, yine öyle adam maddi destek olmaz; gider parasını başka kadınlarla yer, çocuklar umurunda olmaz.
5- Boşanırsam: Boşanırsam tüm haklarımı alırdım önce. Takılarım, beni yıprattığı için manevi tazminatım, gelecek kaygısı yaşattığı için maddi tazminatım, nafaka, edinilmiş malların paylaşımı... Eğer davalar ile yıpranırım dersen anlaşmalı boşanırdım. Evden de ben gitmezdim, onu gönderirdim. Sen o evde ister oturmak iste, istersen isteme...
Boşanırsan evet bir süre hayatındaki alışkanlıkların değişeceği, düzenin değişeceği için bir süre travma yaşayacaksın. Boşanan tüm kadınların yaşadığı bir süreç bu. Ama dibe inmeden de yukarı çıkılmıyor maalesef. Boşanan tüm kadınlar bir süre o yaşamlarındaki değişiklikten, hayal kırıklıklarından, kızgınlık, öfkeden dolayı bir süre dibe iniyorlar. kiminde bu süreç çok kısa, kiminde bir-iki yıl sürüyor. o dönemde psikolojik destek öneriyoruz hepimiz. çünkü evdeki kedin bile ölse evde bir hüzün olur değil mi? değil ki yuvan dağılıyor. Ama sonra güneş açıyor merak etmeyin. hep öyle kalmıyor. En başta boşanırsan huzurun olacak. Zaten şimdi de hayatı tek başına yaşadığın için hayatında çok da bir şey değişmeyecek. En başta diken üstünde yaşamayacaksın, nerde acaba diye. Küfür, hakaret, eleştiri, kavga, psikolojik şiddetten kurtulacaksın. Daha az ütü yapacaksın, daha az çamaşır yıkayacaksın. Canın ne isterse onu pişirip on yiyeceksin, onun damak zevkini düşünmeden. Kayınvalide, görümce, elti, akrabalarının problemlerinden kurtulacaksın. Kendini başkasına giden bir adam için hizmetçi gibi kullanılmış hissetmeyeceksin. En önemlisi de kendine kızgınlığın olmayacak, beni haketmeyen bir adamı neden affettim diye. Gurur ve bazı değerler her şeyden önemli bence. Ben değerleri hiçe sayan bir adam için değerlerimi, gururumu çiğnemek istemedim ve boşandım.
Her yönden düşün, kararını ver. Eğer istersen bir süre ayrı yaşamayı da teklif edebilirsin. Allah yardımcın olsun.
