kgulsen bizde siz gibi şeyler yaşadık.önce benim ailem nişanlımı istemedi.sonra onlar bizi istemeyeni biz de istemeyiz dediler.bu durum,ailelerin görüşmemesi 8 ay sürdü.biz direndik,sonra artık anladı herkes bizi dedik aileler yumuşadı,çok az da olsa iletişim başladı aralarında.ara sıra bu sorunlar ortaya çıksa da nişanlımla ben unutmaya çalışıyoruz ama kaynana buna müsade etmedi işte.yani o hep bize hatırlatacak.ben evlensem bile onunla görüşmicem de o bi yolunu bulur bizi huzursuz etmenin.bilmiyorum.umarım sizinki de bizimkine benzemez.
Iyi dileklerin için tesekkür ederim.
Bizimkisi farkli..Ilk basta hersey gayet güzel gidiyordu, herkes herseyi kabul ediyordu. Sadece annem biraz soguktu ama pek aldirmamistim..En küçük kiziyim diyim normal gelmisti bana. Istemeye geldiler..Ve istemeye geldiklerinde babam saçma sapan seyler söylemeye basladi nisanlimin ailesinin önünde..Cok utandim ama buna ragmen kimse birsey demedi, ve verdiler. Verdikleri için bunu da aldirmadim açikçasi..Hemen bi kaç gün sonra nisani yaptik çünkü nisanlimin ailesinde hasta bir akraba vari o yüzden biraz aceleye geldi ve nisanlandik. Ertesi gün nisanlimla beraber oturuyorduk ve annemler beni çagirip benimle konusmak istediklerini söyleyince..O zaman herseyi anladim, ve bu isin bozulucagini anladim. Ve dedigim oldu malesef. Eve geldigimde resmen kendimi mahkemede gördüm..Hersey karsimda ben ortada oturtuldum. Ve bana birsey anlatmadan nisanin bozulmasina karar verildi.
Nisanlimla görüsmeyim diye beni ablamin evine yolladilar, resmen hapisteymisim gibi. Ne telefona hakkim vardi ne çikmaya. O sirada ben bilmiyordum ama annemler nisanlimin ailesiyle tekrar görüsüp tartismislar. Kavga baya büyüdü.
Neyse baya detaylara girdim :)
Nisanlimin ailesi herseye ragmen hala beraber olmamizi istiyorlardi..Ama bir kaç ay sonra nedense onlar da istememeye basladilar..Dedigim gibi pes etmedik ve onun ailesi en sonunda razi oldu, gayet de iyi davraniyorlar bana. Ama ailem..Bir türlü onun adini bile duymak istemiyorlar, hala onunla beraber oldugumu da anlatamiyorum korkuyorum açikçasi. Kaç kere konusmaya çalistim agizlarina geleni söylediler bana her firsatta ve tekrar telefonumu falan almalarindan korkuyorum çünkü o sekilde nisanlimla istedigim gibi görüsmem çok zor olur
Olay böyle iste..Ama ilk basta, evet annemleri dinlemeye hazirdim. Ailem oldugu için onlar benim için en dogru karar aldiklarini düsünüyordum açikçasi. Ama sonra annemle konusup da, anne ben belki mutlu olurdum onunla diye dedigimde, evet belkide ama nolursa olsun, bir ihtimal bile olsa geri dönmem bu konuda senin için bile bunu yapmam deyince..Hersey çok daha net oldu kafamda.
Ve bende hiç bir süphe kalmadi.
Yani diycem o ki, ailesi kabul etmis olsa da artik, bir sekilde hersey toz pembe degil onun ailesiyle, ve ailemi görüyorsun iste..Ama herseye ragmen her konuda nisanlim beni destekleyip her konuda beni hakli bulup, herkesin karsisina geçip evlenmeyi yinede düsünüyoruz.
Evet dedigin gibi bütün bunlarin yüzünden aramizda kavgalar olucak çünkü aileler sorun çikaricak. Ama herseye ragmen mutlu olucagimi olucagimi biliyorum, kavga etsek de geldigi gibi geçicegini biliyorum. O yüzden içim rahat ve baskalarini düsünmeyi birakip sadece kendimi ve nisanlimi düsünmeye karar verdim. Bence sende öyle etmelisin.
Insallah hersey çok güzel olur senin için