Nası başlasam bilmiyorum. 4 senem çöp oldu. 2 3 gün önce onsuz naparım, artık ayrılmayız hiç, beni sevdiğine eminim diye aklımdan geçirmiştim. Ne kadar da safmışım.
Bi konu yüzünden kavga ettik. Konuyu ben açtım ama güzelce açıklayıp kapata bilirdi, kıskançlık üzerine bi mevzuydu. Birden bana saydırmaya başladı. Ve ilk defa küfür etti. Şok oldum, böyle içimden bişeyler çekildi o yazdıklarını okuyunca. Sakince kendimi, neden sorduğumu yazdım ama hiç bişey ifade etmedi ona. Bu dertlerin arasında bide senle mi uğraşcam dedi. Destek oluyorum hep, bu günlere birlikte geldik, ayda yılda bişey söylüyorum demediğini bırakmıyosun dedim. Ve verdiği cevap içimi parçaladı. Böyle desteğe başlarım, nereye geldik hani dedi. Gerçekten böyle mi düşünüyosun dedim cevap vermedi, bende bi daha yazmadım. Bütün konuşmayı bir kenara bıraktım ama o son iki mesaj içimden çıkmıyo.
Emeklerim boşaymış, yapmadığım şey kalmadı onun için. İşsiz kaldı milyonlarca yere mail attım cvsini. Hep geçecek dedim moral verdim. Şuan ki iyi bi işi var. Daha milyonlarca şey sayabilirim onun için yaptığım. O zamanlar hiç gözüme görünmezdi şuan o lafı söyledikten sonra düşündüm. Hep diyodu iyiki varsın sen olmasan napardım vs. İnanamıyorum bu durumda olduğumuza.
Kafamda soru işaretleri vardı evliliğe dair, huylarından kaynaklı ama üstesinden geliriz diyodum.
Şuan o yok.. İnanılmaz kırgınım, güçsüzüm, boşluktayım. Toparlanmak istiyorum ama çok yorgunum.
Teselliye ihtiyacım var, yol gösterilmeye ihtiyacım var?