40 ve üstü kadınlar, hayat bitiyor mu?

38 yaşındayım doğuştan gelen ömür sürecek kronik bir hastalığım var , ilerde kalça protezi olacağım bekarım yani yanımda derdimi sıkıntımı paylaşacak yükümü hafifletecek bir yoldaşım yok, annem ve babam (als düşünülüyor bilmiyorum biliyor musunuz? yavaş yavaş eritip yatağa ve solunum cihazına bağlanılan bir hastalık ) hasta tek çocuğum benden başka tutunacak bir dalları yok ve çalışıyorum ama sizin yazdıklarınızı okuyunca benimkiler de dert mi dedim Allah yardımcınız olsun!

Size şımarıklık gibi geliyor haklısınız. Bir başkası yazsa bana da öyle gelirdi belki. Aileniz ve size acil şifalar dilerim, Allah sağlıktan ayırmasın. Ben de tek çocuğum bu arada.
 
Destek almalısın bence.

Ya iyi olurdu belki ama daha önceki ciddi depresyonhmda zor doktor buldum. İyi bir doktor bulmak da zor günümüzde. Benim biraz da yapım bu yükselenim Akrep hep uçlarda yaşarım.
 
Merhaba, herkese sevgiler. Aslında altı sene önce de benzer konu açmışım ve altı senede pek bir şey değişmemiş. Şimdi keşke 35 yaşımda olsam diyorum gerçi çok genç geliyor gözüme.

Yaşlanmaktan korkuyorum arkadaşlar. Aslında yaşlanmaktan derken kırışmak vs. değil onun çaresi var zaten yaşımı da göstermiyorum. Ben geç kalmaktan korkuyorum. Eşim 35 ben 41 yaşımdayım bakınca bu da bir avantaj ama bana ne avantaj dayanıyor ne bir şey! Mıymıylık konusunda bir numarayım adeta! Oysa reel hayatta tuttuğumu kopartan, tezcanlı biriyimdir kolay hasta olmam mesela güçlüyümdür ama iç dünyam adeta patates.

Çok niyetlendik ama döviz de her defasında bizim hevesimizle aynı oranda yükseldi yurtdışına çıkamadık. Bundan sonra da kim bilir şu durumda yani....Belki beş sene sonra çıkıcam ya da iki bilmiyorum ama geç bana göre işte. Nolur bana 40+’lardan umut aşılayın,buna çok ihtiyacım var.

Mesela en büyük hayalim Ege’ye gitmek ama hayat bitti bence, geçti kervan. Yaşlanınca ne anlayacağım kafasındayım. İnanın neden böyleyim bilmiyorum? Aslında bir fikrim var; annem babam kariyer sebebiyle 35’lerinde evlenmişler, 80 li bir çocuk için oldukça büyük ebeveynler. Biz ailecek hiç tatile çıkmadık, sinemaya , denize gitmedik, babamın mottosu hep “işinize gelirse bu kadar “ idi. (Paramız vardı sorun o değil, babam yaşamayı sevmiyordu) acaba diyorum yaşlanırsam ben de babam gibi hayattan vazgeçerim diye mi korkuyorum? Ama korkarken de vazgeçiyorum zaten büyük tezat. Babam konusu da ayrı bir konu ama hiç me

Üstümdeki ölü toprağını atsam, biraz kilo versem hantallıktan kurtulsam. Gerçekten iyi gelir belki.

Bana biraz moral verin ne olur...🥺
Bende diyorum şöyle 40 olup daha can alıcı kararlar verebilsem. Her yaşın kendine göre öyle güzellikleri var ki içinizdeki hayat enerjinizi bulul dışarıya çıkarın. Herkesin ailesinin eksi yanlari vardir ve genelde çocuklar onlarin bu eksilerine takılır oyle olmamaya çalışırız en küçük kendimizden beklemediğimiz bir harekette hah Iste kesin babama benzemeye basliyorum deriz. Beynimize bu korku çocukluktan yerleşmiştir. Her babamiza kizdigimizda icimizden o kadar cok sana benzemeyecegim deriz ki... Kendi hayatiniza odaklanin. 50 yasiniza geldiginizde keske 40 imda olsamda şunları yapsam dememek için miymintiligi miskinligi atın üzerinizden. Ege ye gitmek cokta zor degil. Eminim az da olsa bir birikiminiz vardir onu da kendiniz icin harcayın. Yurtdisinda yasayan biri olarak hicbir aile cocugu icin birikim yapmıyor. Her cocuk 14 15 ine geldiginde calismaya basliyor. Biraz kendiniz ve esiniz icin yasayin bu hayati. Olmadi kredi cekin ya. Bu kadar icinize ukte olmasin. Zaten bi kere yaptiginiz zaman bu aliskanlik haline geliyor. Deneyin
 
Bu aralar 40 yaş üzeri kadınlarda orta yaş sendromu mu yaşanıyor acaba? Neredeyse haftada 1-2 defa yaşlanmak, 40 yaş üstü öldük bittik konuları açılıyor:)))

Yalnızca bizim insanımıza mı özgü diye düşünmeye başladım bu 40 yaşına geldiğinde hayat bitti, finito the end, teneşir paklar, abov 40 olmuşum ölem ben toprak atın üzerime mezar taşım nerede sendromu.

40 yaşına kadar İstanbul'da yaşayıp 40'ından sonra Ege'ye yerleştim, 13-14 yaşında sadece 1 hafta kullanabildiğim bisikleti daha geçen sene sıfırdan öğrenip kullanmaya başladım yeri geldi düştüm dizlerim sıyrıldı ama koca kadının haline bak dedilerse dahi umursamadım, 4-5 yaşındaki çocuklarla beraber bisiklet kullanma talimi yaptım, yeri geldi kendimle dalga geçtim :KK70:kulaklıkla dinlemekten büyük keyif aldığım müziği 20'li yaşlarda küçük bebeğim var ağlarsa duyamam diye dinleyemezdim, şimdi takıyorum kulaklığı dünya yansa umurumda değil havasında dinleyip oynuyorum, 20'li yaşlarda insanlar ne der diye çekinirdim zira çevremde hep büyük insanlar vardı bende de cahillik, evli kadın şöyle giyinmeli, anne kıyafeti böyle olmalı, kadın 40'ından sonra renkli giymez, her şeyi giymez derlerdi, ne saf cahilmişim diyorum şimdi, kılık kıyafetin yaşı mı olurmuş, canım ne isterse onu giyiyorum, şortsa şort, neon renklerse neon renkler:))) Hızma, halhal, kuru kafalı bandanalar derken içimdeki marjinali doyasıya yaşıyorum.
Pandemi girdi araya, girmese dövme yaptıracaktım figür belli zaten☠️:)))

Ege'ye yerleşmiş bir sürü yabancı var, çoğunluğu 60 yaş üstü hiçbiri de bizim gibi hayat bitti modunda değiller, yüzünüz kırışabilir, nüfus kağıdında 80 yaşında da görünebilirsiniz ama bu yapmak istediklerinize engel değil, sağlıklıysanız, durumunuzda el veriyorsa 70 yaşında da yurtdışına gidilir, rafting de yapılır, yamaç paraşütüyle de atlanır, istediğiniz yere de yerleşilir, ruhunuz genç olsun yeter.

Daha ölmediniz yaşarken geç kaldım diye hayıflanmak yerine her anın tadını çıkarın çünkü filmin tekrarı yok, başa sarıp şu kısımları boşuna dövünerek geçirmişim yeniden çekeyim deme şansınız yok.

Sevgili mune
Cok beğendim yorumunu harika
Bununla cok ilintili bir durumum var
Bana yorum yapar mısın acaba rica etsem
 
Annem 68’de emekli oldu bu arada. Şu an 75 yaşında ve emekli olduğuna pişman. Babam 55’di sanırım emekli oldu ve yirmi senedir evden tek tük çıktı inanması güç şekilde. Sürekli inziva halinde, akrabalar, arkadaşları yazlığa çağırır tatile çağırırı gitmez mesela. Malesef bütün kötü özelliklerimi babamdan almışım, melankoliye düşkünüm.
 
Öncelikle Allah mesud etsin. Biz de Selanik göçmeniyiz, mübadele zamanı gelmişler. İnşallah bana da nasip olur gidip görmek 🙏🏻
çok teşekkür ederim, inşallah hepimiz hep mutlu oluruz. Selanik'i gidip görmek nasip olur niye olmasın ki, hayat o kadar süprizlere gebe ki, tahmin bile edemezsiniz. bırakın selanik hayalleri kurmayı, corona sebebiyle işe gidip gelsem yeter modundaydım. sizin gibi kırk yaşındayım hayat boşa mı geçiyor endişesindeydim. üç beş ay önce en umutsuz anımda birden hayatımda hiçbirşey olmasa bile kesinlikle birşeyler oldu :KK45:hayatta her an bir kapıdan önümüze birşeyler çıkabiliyor.
 
Bu hissi suanlik ben tanimimiyorum ama lütfen atin bunu üzerinizden.
Öyle bir arkadasim var cok da güzel bir hayati var 32 sinde basladi yaslaniyorum diye su an 36 yasinda daha yeni durdu söylenmeye. Hayat sizi dinlemiyor öyle böyle akiyor een iyisini yapin ve size ne iyi geliyorsa onu yapin kacirdiginiz zaman a yazik.
 
Bana da 30 dan sonra sanki yaşlanacakmışım gibi geliyor biz küçükken 30 lu yaşlardakiler çok büyük olurdu teyze olurdu :) yıllar geçmesin 30 olmayayım diyorum🤭😂
 
naptın ayol. hayat yeni başlıyor. ben mesela sağolsun darkmore darkmore 18 demiş ama 25 falanım. geçen gün bahçede çocuklarla yakartop oynarken düşüp totomu kıracak gibi olsamda 25 im yani fazlası değil.. 🤣
yaşlanmak yaşlı olmak buruşmak hiç umurum değilde ben ölünce millet yaşamaya devam edecek o koyuyo bana😀
Kilo da 18 olunca
Toto kirilmaz
Ben dussem bildigin zelzele haci ablam😂
 
Son düzenleme:
mesela neden botoks yaptırdın

yani zaten ihtiyacın olmadığı halde neden yaptırdın

çünkü toplumsal normlar daha genç olduğunu hissetmen gerektiğini söyledi

aman gencim ben kırışığım da olmasın hissine kapıldın

ancak önemli olan dış görünüşün değil için

ben her gün diyorum bizim bir komşumuz vardı kadın 38 yaşında emekli olup çocuk doğurmuştu diye

ama o 18 yaşında çalışmaya başlamıştı, evlenmişti şimdi 18 yaşındakilerin nerede ise ellerinden tutup karşıya geçirecekler

hayatın akış hızı farklı

eskiden yani çok eski değil biz çocukken 40 büyük yaştı zira emekli olunurdu hatta torun sahibi olunurdu

o zamanlar ev telefonu bile yoktu ama yani bugünü o geçmişle değerlendirmemek lazım

ben biraz tatminsizlik hissettim sende yani yarınlara benden bir şey kalmayacak kaygısı mı desem hayatımı boşuna yaşadım eyvah bitiyor endişesi mi desem

benzer serzenişleri çok yakınımda birisi de dile getiriyor

hep yaşlanmaktan zamanının yetmemesinden işte emekli olsa şunu bunu yapacağından vs vs söz ediyor

o kırk iken ben 30ların başında idim bana o zaman kırkın çok farklı çok kötü olduğunu vs anlatırdı ben şimdi 40 ım o modda değilim ama o şimdi elli oluyorum eyvah modunda

ben yaşanmışlıkların da bizimle beraber geldiğini düşünürüm yani 40 oldum evet bak 40 yıl geçirdim tecrübe kattım

bir de zaten ömrün ilk 10 yılını sayma çocuksun

10-20 arası ergenlik, deli çağ

20-30 arasında kendini bulup maddi vs hayat kurma

70 yıl dersek ömür, kaldı 40 yıl

yani 30 sonrası asıl hayat başlıyor, daha 10 yılını yaşamışız 30 yılımız daha var

Çok minik bir kaç kaz ayağım var onlar için yaptırdım, bebek botoksu dedi doktor zaten ufak dokundu ama davul gibi oldum gerek yoktu. Dudak dolgusu yaptırdım eridi, ışık dolgusu yaptırdım o da kalmadI 😂 Kaldım mı hem parasız hem dolgusuz 😂 Gerçekten insanın kendisiyle uğraşması çok gereksizmiş bunu anladım ama.
 
Ay su cok sevdigin depresyonundan bi cikar misin lutfen? 😄bise dicem
Cikmak senin elinde cunku. Ne kadar guzel,ne kadar becerikli ve azimli oldugunu anlamak da senin elinde

Senin beni böyle şımartmaların ne olacak? 😍

Sizi tanımıyorum reelde ama konularınıza bakarak biraz depresif, çabuk demoralize olan, sürekli çevre tarafından motive edilmeyi bekleyen biri gibi geliyorsunuz bana.
Kırk yaş genç ama bu huyla siz erken yaşlanırsınız ne yazıl ki.
Değiştirmek de elinizde

Nokta atışı tespit. Çabuk demoralize olup çabuk yükseliyorum, malesef manipüleye de açığım. Ama haklısınız değişmek insanın elinde.
 
Annem 68’de emekli oldu bu arada. Şu an 75 yaşında ve emekli olduğuna pişman. Babam 55’di sanırım emekli oldu ve yirmi senedir evden tek tük çıktı inanması güç şekilde. Sürekli inziva halinde, akrabalar, arkadaşları yazlığa çağırır tatile çağırırı gitmez mesela. Malesef bütün kötü özelliklerimi babamdan almışım, melankoliye düşkünüm.

Bi hobini geliştirmeye yönelirsen boşluğa düşmüyorsun, imkanın varsa bunun üzerine git derim.
Bu seneki resim kursu hocamın anlattığı bir olayı paylaşayım bak seninle, çok gururlandığı bir öğrencisinin hikayesi:
Klasik ev hanımı, çocuklarını büyütmüş artık yollamış okullarına, kendisi de işte vaktinde taş çatlasın ortaöğretimden mezun bir hanım, yaşı da işte 50lere geliyor... Bir gün eşiyle yolda giderlerken "Durdur arabayı bi durdur" filan demiş, adam da şaşırmış noluyor bizim hanıma diye, "Görüyor musun şu renkleri, şuna bak" diye denizdeki dalgaları işaret etmiş. Adam "E her gün görüyoruz işte önünden gelip geçiyoruz, ne var bu kadar heyecan yapacak" filan demiş; kurs hocamın yorumu şu, her gün bakıyordu o hanım ama ilk kez ömründe o gün gördü-fark etti o dalgaların rengini... Ben bunu çizmek istiyorum diye tutturmuş kadın. O dalgaları, renkleri işleyeceği tablolar yapabilmek için hocamın yanına gitmişler.
Kadında yetenek varmış, hoca bunu anlamış ama o yaşına kadar hiç işlenmemiş, hiç fark edilmemiş...
Hoca da görmüş bu istek ve cevheri "Yaparsınız tabi, yeter ki çalışalım" deyip başlatmış.
Kadın zannedersem 3 mü 4 mü sergi açmış ve çeşit çeşit dalga, deniz, farklı hava durumlarındaki dalga renkleri vs... Bunlar üzerine çalışmış sadece, bu yönde profesyonelleşmiş ve yapmış yani. :)

Hikaye çok ütopik gelmişti bana ama hoca, gel bak diye gösterdi (Ben de kursa başlarken hocam köreldim sanki, olmuyor gibi artık benden filan triplerine girmiştim, ondan anlatmıştı), sergiden 1-2 resim almış hoca "İşte benim öğrencim" diye kursuna örnek asmak için, dokunabilir miyim dedim dokundum filan, o kadar gerçekçi yapmış ki kadın, deniz kıyısında oturun, aynısı yani. :))

Bunu 40-50den sonra gerçekleştirmiş, kendinin farklı bir yönünü keşfetmiş kadın, hayranlık duyulası değil mi?
 
:KK70:
İyi olurdu ama yok işte, herkese belli bir metraj film vermişler :))) şahsen geri dönüp yeniden çekme şansı olsaydı evli mutlu çocuklu modundayken yırtık kotlarıma cık cıklayan mahalle teyzelerine inat bir de Sons of Anarchy ceketi alıp giyerdim, içimde uhtedir :KK70:
Eki Görüntüle 2663400

Motor olsaydı yapacaktım bunu ama bisiklet aldık, eşim deli deli bisiklet sürüşümden bile tırsarken çekelim bir Harley demem :)) ama şahsen şeytan diyor ki al anarşik deri ceketi, tak kafana kuru kafalı demir kaskı bisikleti öyle sür, arkaya da yolların fatihi eşinin biriciği, kocam sağolsun yazdırırım içimdeki kamyoncuyla motorcu arada üfleyip duruyor hahahahahahaha.

Hayat 40'ında başlar, 40 tırt diyorlar kimse bir şey söyleyemiyor, bu yaşların ekmeğini yemeyeceğiz de ne yapacağız:)))
Alırım bi tur :KK70:
 
Annem 68’de emekli oldu bu arada. Şu an 75 yaşında ve emekli olduğuna pişman. Babam 55’di sanırım emekli oldu ve yirmi senedir evden tek tük çıktı inanması güç şekilde. Sürekli inziva halinde, akrabalar, arkadaşları yazlığa çağırır tatile çağırırı gitmez mesela. Malesef bütün kötü özelliklerimi babamdan almışım, melankoliye düşkünüm.

ayy o anne ile sen neden 40 ında karalar bağladın ki

annem olsa şunu yapardı de koyul yola

maaşallah diyeyim şuraya

benim babam ben lisedeyken emekli oldu 1996 da

25 yıl olacak yakında

o da çok çıkmaz zira eskiden öğretmen evi vs giderdi şimdi oralarda da takılacağı kimse yok

bir dönem siyasetle ilgilendi oraya da uymadığını düşünüyor artık

ama facebook ta aktif hayatını anılarınız yazıyor her sabah kalkıp vs vs

anneme özel şoförlük yapıyor zira şimdi de annem siyasetin içinde

bak aslında 40 ta hiçbir şey bitmiyor

mesela annem 40 iken babam emekli oldu ben 16 yaşında idim ben evlenirken annem 50 idi ve çalışıyordu

annem babamdan 13 yıl sonra emekli oldu

ben 40 iken benim oğlum 10 yaşında

bak daha kırktan sonra yapılacak çok şey varmış
 
Back
X