Ben yüksek lisansta sosyal psikoloji istiyordum belki gelisim psikolojisi de olabilir, calisma ekonomisi mezunuyum calisma ve endüstri psikolojisi bolumune de girebiliyorum alanima girdigi icin yani klinik psikoloji dusunmedim hic, terapi yapacak kadar bilgim yok zaten isi uzmanina bırakmak lazim.
Evlendim canim
O gun banlandim yazamamistim burada. Cok sukur bin sukur cok mutluyuz. Kizlarim cok iyi arkadas kardes oldular Binlerce sukurler olsun...
Niye, uçağa mı almazlar?Geziyoruz gezmez miyiz, en son Mart başı Efes’e gittik harabeleri gezdik, Urla’ya geçtik. Biz çok gezeriz ölmedim o kadar daAma üzülüyorum yurtdışı göremedim diye mesela, bu yaştan sonra da zor diyorum falan.
Yaş almanın en güzeli yanı da bu sanırım, kendimizi eleştirip kötü yanlarımızı, hatalarımızı kabul etmek eleştirilere daha toleranslı olmak, belki 20'li yaşlarda eleştirilsek sinirden kıpkırmızı olurduk:)Öncelikle bu iki güzel mesajın için çok teşekkürler Muneİyi ki de buraya yazdım , eleştirilmek de , motive edilmek de iyi geliyor insana. Benim durumum bir nebze iyi çünkü kendimin farkındayım. Bu da aslında 40’da gelen bir olgunluk oldu, eleştiriye açığım, kendi hatalarımın farkındayım.
O hikayeyi de biliyorum karikatürü de var hatta. İşte o duvarı gören adam benim babam ve malesef ben inadına aksi huyda olacağıma ona çekmişim. Ama dediğim gibi çabalayacak ve önümdeki örneğe benzemeyeceğim.
Benim de iki kedim var evlat onlar
Son cümlelerde size güzel gelecek şeyi bulmuşsunuz aslında.Şuan korona var gerçi bu dönem inşallah biterse yerinizde olsam haftada üç gün aletli pilatese başlardım bir hocayla birebir. spor insana mutluluk ve gençlik veriyorMerhaba, herkese sevgiler. Aslında altı sene önce de benzer konu açmışım ve altı senede pek bir şey değişmemiş. Şimdi keşke 35 yaşımda olsam diyorum gerçi çok genç geliyor gözüme.
Yaşlanmaktan korkuyorum arkadaşlar. Aslında yaşlanmaktan derken kırışmak vs. değil onun çaresi var zaten yaşımı da göstermiyorum. Ben geç kalmaktan korkuyorum. Eşim 35 ben 41 yaşımdayım bakınca bu da bir avantaj ama bana ne avantaj dayanıyor ne bir şey! Mıymıylık konusunda bir numarayım adeta! Oysa reel hayatta tuttuğumu kopartan, tezcanlı biriyimdir kolay hasta olmam mesela güçlüyümdür ama iç dünyam adeta patates.
Çok niyetlendik ama döviz de her defasında bizim hevesimizle aynı oranda yükseldi yurtdışına çıkamadık. Bundan sonra da kim bilir şu durumda yani....Belki beş sene sonra çıkıcam ya da iki bilmiyorum ama geç bana göre işte. Nolur bana 40+’lardan umut aşılayın,buna çok ihtiyacım var.
Mesela en büyük hayalim Ege’ye gitmek ama hayat bitti bence, geçti kervan. Yaşlanınca ne anlayacağım kafasındayım. İnanın neden böyleyim bilmiyorum? Aslında bir fikrim var; annem babam kariyer sebebiyle 35’lerinde evlenmişler, 80 li bir çocuk için oldukça büyük ebeveynler. Biz ailecek hiç tatile çıkmadık, sinemaya , denize gitmedik, babamın mottosu hep “işinize gelirse bu kadar “ idi. (Paramız vardı sorun o değil, babam yaşamayı sevmiyordu) acaba diyorum yaşlanırsam ben de babam gibi hayattan vazgeçerim diye mi korkuyorum? Ama korkarken de vazgeçiyorum zaten büyük tezat. Babam konusu da ayrı bir konu ama hiç me
Üstümdeki ölü toprağını atsam, biraz kilo versem hantallıktan kurtulsam. Gerçekten iyi gelir belki.
Bana biraz moral verin ne olur...
siz hele bir çıkın yola...elbet kapılar acilir
Yüksek lisansa kabul olmak için lisans mezunu olma şartı yeterli özellikle de tezsiz
bence bu yaşla alakalı değil biraz da içsel. Halbuki çok da delidolu bir insanım normalde, dönemsel olabilir benimki de sizinki de :) 
mısınız, senin yerinde olsam şunu bunu yapardım diye 
Nooption
Yokuspokus
MissCherryBlossom
AÖF’den psikoloji okuyan kişi ya yaşı büyüktür ya da parası yoktur. Parası olan özelde okuyor psikolojiyi. Bir de psikoloji de bildiğim kadarıyla çok rekabet var AÖF mezunlarını da baya dışlayacaklar.
33 üm.. ama 40 da olsam degismem sanirim.Merhaba, herkese sevgiler. Aslında altı sene önce de benzer konu açmışım ve altı senede pek bir şey değişmemiş. Şimdi keşke 35 yaşımda olsam diyorum gerçi çok genç geliyor gözüme.
Yaşlanmaktan korkuyorum arkadaşlar. Aslında yaşlanmaktan derken kırışmak vs. değil onun çaresi var zaten yaşımı da göstermiyorum. Ben geç kalmaktan korkuyorum. Eşim 35 ben 41 yaşımdayım bakınca bu da bir avantaj ama bana ne avantaj dayanıyor ne bir şey! Mıymıylık konusunda bir numarayım adeta! Oysa reel hayatta tuttuğumu kopartan, tezcanlı biriyimdir kolay hasta olmam mesela güçlüyümdür ama iç dünyam adeta patates.
Çok niyetlendik ama döviz de her defasında bizim hevesimizle aynı oranda yükseldi yurtdışına çıkamadık. Bundan sonra da kim bilir şu durumda yani....Belki beş sene sonra çıkıcam ya da iki bilmiyorum ama geç bana göre işte. Nolur bana 40+’lardan umut aşılayın,buna çok ihtiyacım var.
Mesela en büyük hayalim Ege’ye gitmek ama hayat bitti bence, geçti kervan. Yaşlanınca ne anlayacağım kafasındayım. İnanın neden böyleyim bilmiyorum? Aslında bir fikrim var; annem babam kariyer sebebiyle 35’lerinde evlenmişler, 80 li bir çocuk için oldukça büyük ebeveynler. Biz ailecek hiç tatile çıkmadık, sinemaya , denize gitmedik, babamın mottosu hep “işinize gelirse bu kadar “ idi. (Paramız vardı sorun o değil, babam yaşamayı sevmiyordu) acaba diyorum yaşlanırsam ben de babam gibi hayattan vazgeçerim diye mi korkuyorum? Ama korkarken de vazgeçiyorum zaten büyük tezat. Babam konusu da ayrı bir konu ama hiç me
Üstümdeki ölü toprağını atsam, biraz kilo versem hantallıktan kurtulsam. Gerçekten iyi gelir belki.
Bana biraz moral verin ne olur...
Merhaba, herkese sevgiler. Aslında altı sene önce de benzer konu açmışım ve altı senede pek bir şey değişmemiş. Şimdi keşke 35 yaşımda olsam diyorum gerçi çok genç geliyor gözüme.
Yaşlanmaktan korkuyorum arkadaşlar. Aslında yaşlanmaktan derken kırışmak vs. değil onun çaresi var zaten yaşımı da göstermiyorum. Ben geç kalmaktan korkuyorum. Eşim 35 ben 41 yaşımdayım bakınca bu da bir avantaj ama bana ne avantaj dayanıyor ne bir şey! Mıymıylık konusunda bir numarayım adeta! Oysa reel hayatta tuttuğumu kopartan, tezcanlı biriyimdir kolay hasta olmam mesela güçlüyümdür ama iç dünyam adeta patates.
Çok niyetlendik ama döviz de her defasında bizim hevesimizle aynı oranda yükseldi yurtdışına çıkamadık. Bundan sonra da kim bilir şu durumda yani....Belki beş sene sonra çıkıcam ya da iki bilmiyorum ama geç bana göre işte. Nolur bana 40+’lardan umut aşılayın,buna çok ihtiyacım var.
Mesela en büyük hayalim Ege’ye gitmek ama hayat bitti bence, geçti kervan. Yaşlanınca ne anlayacağım kafasındayım. İnanın neden böyleyim bilmiyorum? Aslında bir fikrim var; annem babam kariyer sebebiyle 35’lerinde evlenmişler, 80 li bir çocuk için oldukça büyük ebeveynler. Biz ailecek hiç tatile çıkmadık, sinemaya , denize gitmedik, babamın mottosu hep “işinize gelirse bu kadar “ idi. (Paramız vardı sorun o değil, babam yaşamayı sevmiyordu) acaba diyorum yaşlanırsam ben de babam gibi hayattan vazgeçerim diye mi korkuyorum? Ama korkarken de vazgeçiyorum zaten büyük tezat. Babam konusu da ayrı bir konu ama hiç me
Üstümdeki ölü toprağını atsam, biraz kilo versem hantallıktan kurtulsam. Gerçekten iyi gelir belki.
Bana biraz moral verin ne olur...
Merhaba, herkese sevgiler. Aslında altı sene önce de benzer konu açmışım ve altı senede pek bir şey değişmemiş. Şimdi keşke 35 yaşımda olsam diyorum gerçi çok genç geliyor gözüme.
Yaşlanmaktan korkuyorum arkadaşlar. Aslında yaşlanmaktan derken kırışmak vs. değil onun çaresi var zaten yaşımı da göstermiyorum. Ben geç kalmaktan korkuyorum. Eşim 35 ben 41 yaşımdayım bakınca bu da bir avantaj ama bana ne avantaj dayanıyor ne bir şey! Mıymıylık konusunda bir numarayım adeta! Oysa reel hayatta tuttuğumu kopartan, tezcanlı biriyimdir kolay hasta olmam mesela güçlüyümdür ama iç dünyam adeta patates.
Çok niyetlendik ama döviz de her defasında bizim hevesimizle aynı oranda yükseldi yurtdışına çıkamadık. Bundan sonra da kim bilir şu durumda yani....Belki beş sene sonra çıkıcam ya da iki bilmiyorum ama geç bana göre işte. Nolur bana 40+’lardan umut aşılayın,buna çok ihtiyacım var.
Mesela en büyük hayalim Ege’ye gitmek ama hayat bitti bence, geçti kervan. Yaşlanınca ne anlayacağım kafasındayım. İnanın neden böyleyim bilmiyorum? Aslında bir fikrim var; annem babam kariyer sebebiyle 35’lerinde evlenmişler, 80 li bir çocuk için oldukça büyük ebeveynler. Biz ailecek hiç tatile çıkmadık, sinemaya , denize gitmedik, babamın mottosu hep “işinize gelirse bu kadar “ idi. (Paramız vardı sorun o değil, babam yaşamayı sevmiyordu) acaba diyorum yaşlanırsam ben de babam gibi hayattan vazgeçerim diye mi korkuyorum? Ama korkarken de vazgeçiyorum zaten büyük tezat. Babam konusu da ayrı bir konu ama hiç me
Üstümdeki ölü toprağını atsam, biraz kilo versem hantallıktan kurtulsam. Gerçekten iyi gelir belki.
Bana biraz moral verin ne olur...
