gazı aldım, devam
şaka bir yana uzun yolum var, gittiği yere kadar gidecek inşallah.
Güzel sözlerin için teşekkür ederim.
Canım, sıkıntı stres yapma.ben eskiden sabah yarım ekmek yiyen, yağa bala bayılan, yarım kalıp peynire yok demeyen, öğlen ekmekle ne varsa yiyen, akşam 3 çeşitten aşağı (ve tabii ki kızartmalı falan) sofra kurmayan , üstüne de internetten profiterol siparişi veren, özellikle pazarları börek, poğaça, bi koca tava menemen, omlet, sucuklu yumurta ve tabii yanında yarım ekmek ve günde ortalama 1-2 litre kola, şekerli içecekler yiyen-içen birisiydim.iradesiz, yemek için dünyaları veren, iştahlı ve yemek yemekten zevk akan biriydim.
şimdi günde 3 minik kase yoğurtla günü kapatıyorum.yani demem o ki, oluyor ve ölmüyorum.neden sen de yapamayasın? Bu diyet olmaz da başka diyet olur.önemli olan "yeter artık" demek.ekmek yemeden insan ölmüyormuş, 19 gündür ağzıma sürmedim, şeker, tuz, yağ kullanmadım, tatlı yemedim.ben de özel güçleri olan uçabilen biri değilim. Benim gibi şişko, boğazını tutamayan ve yemek için her şeyini feda edebilecek birisi bunu yapıyorsa, sen neden yapamayasın? Neden istediğin kıyafetlere giremeyesin? Neden eşinin dostunun yanında teyze gibi görünesin? Neden sağlık problemleri yaşayasın? Bizim neyimiz eksik manken gibi dolananlardan? Biz de nişantaşı çocuğuyuz, biz de üniversite mezunuyuz, biz de bir burhan altıntop'uz.
önce "iste", sonra gözünü karart ve kendin için bir şeyler yap.söylemesi kolay deme, ben de bu yola yeni girdim, açım, elim ayağım titriyor, eşime yemek yapmak kabus oldu, mutsuzum, pişmanım (ayı gibi bu hale geldim diye) ama günden güne bu yüklerden kurtuldukça daha da gaza geliyorum.neden yapamayayım ki diyorum.bu kadar mı iradesiz, bu kadar mı yemek için dünyasını veren, bu kadar mı çaresizim diye kendime soruyorum."hayır" diyorum, "ben de yapabilirim" diyorum ve yola devam ediyorum.
