Kıyafet ayıklarken bu çok aklımdan geçti :))) kendi kendime saçmalama, bahane arama, kendini maddeye bağlama dedim. Sanırım kızıma bırakabileceğim en güzel miras kendini benim gibi 35’ine kadar maddeye bağlamamasını öğretmek olacak sibel :))) inan bana, lisede yazdığım günlüğümü bile yırtıp attım. Bana ömür boyu yük olacak hiçbir şeyi kendimle götürmeyeceğim bundan sonra. Kafamı tamamen değiştirdim. Allah korusun da farzet ki ev yandı veya bir şekilde evi bırakıp gitmek zorunda kaldın bir anda herşey yok oldu... inan bana hiçbirşey aklına gelmez. Sadece manevi hatıralarına üzülür insan. Kendimi de manevi olarak artık deftere-kitaba-incik boncuğa bağlamıyorum. Önce zihniyetimi değiştirdim. Yaşayacağım nir hayat var yüksüz ve rahat yaşayayım artık diyorum. Sade ve yalın... Ne olacak herşey bir yerlerde tıkışık durunca? Hatıra defterlerime yıllardır kaç defa açıp baktım? Ay baktım da ne oldu :)))) kafayı yedim hahahah :)))