Ya yazdıklarını okurken aklıma küçükken annem babam babaannem ve benim aramızda geçen bir olay geldi.
Ben küçükken babamla kavga etmişiz. Babaannem beni çok sever ama babam tartışmayı saptırarak anlatmış ve babaannem için oğullarından kıymetli bir şey yoktur.. Sevgili torununun üstünü bile çizer. O babamın anlatımları ile bana tavır almış annem de beni koruyunca annemi eleştirmiş. Babasına neler söylemiş neden savunuyorsun diye. Annem de sen eşşek kadar oğlunu 8 yaşında çocuğa karşı savunuyorsun, ben neden çocuğunu savunmayacağım demiş

Babam bana hiç kıyamaz hatalı olsam bile.. annesinin oğlu işte. ama annem her zaman karşısındaki de birisinin çocuğu adil ol diye onu hep uyarırdı. Asla bana çocuğuyum diye kıyak geçmezdi. Bir şey doğru ise doğru yanlış ise yanlıştı her zaman :)