Ilk olarak annenin yaklaşımı doğru. Çocuğuna aramızda kalacak demiş ve evlâdınin gözünde sırrını paylasan anne olmaması gerekiyor ancak babanın durumdan haberdar olması lazım.
Ikinci ve en önemli olarak 15 sene boyunca bir çocuk vakfında, uzmanlarla onlarca çalışma yaptık, yüzlerce istismar edilmiş çocuk gördük. Hiç tahmin edemeyeceğiniz ailelerden öyle vakalar çıkıyor ki inanamazsınız. Bir de yaşlanmaya bağlı olarak bu olaylar artıyor. Mükemmel bir babadan sapık bir dede çıkabiliyor. Tabi bu bütün dedeler sapık anlamına gelmez. Ama bir çocuğun ebeveyn gözetimi olmadan başka bir yerde kalmaması uluslararası alanda kabul gören bir yaklaşım. kaldı ki çocuklar genelleme yapmaya müsaittir. Yani aileden birinin sıfır kötü niyetle yaptığı bir şakayı ya da sevme biçimini disaridan ve kotu niyetli biri yaptiginda da ayirdina varamaz. Malum bizim yaşlılarımız erkek çocukları pipisiyle , kız çocukları poposuyla sevmeye bayılır. Ve evet kaza bela anne babanın yanında da var ama 30 yaşındaki ebeveynle 60 yasindaki babaannenin dikkati aynı olmaz. Kaldı ki kimse bir çocuğa anne babası kadar dikkat edemez. Ayrıca böyle bir sorumluluğu başkasının sırtına yüklemek de yanlış olur. Benden size tavsiye çocuğunuzu gözünüzün önünden ayırmayın.
