- 26 Nisan 2023
- 1.096
- 2.071
- 33
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #21
sosyalleşin, mutlaka uzman desteği alın, ergenlikte kritik yaşlar.. geç olmadan destek alın
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
50 yaşindayim ve hayatta birşey başaramamişsim
- Konu Sahibi Kisirdongu
- Başlangıç Tarihi
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #22
Çocuklarına ne travmalar yaşatan anneler gördüm ama çocuklar büyüyüp yüzlerine vurdukları halde hatasını kabul eden görmedim. Siz hatanızı kabul etmekle bir defa en büyük ve zor adımı atmışsınız. Gerisi artık sizin ve ailenizin elinizde. Belki zor ve uzun bir süreç olacak ama destekle isterseniz üstesinden gelebilirsiniz.
- 1 Haziran 2023
- 276
- 271
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #23
Erikson'un bir kuramı vardır. Yazınızı okuyunca kuramdaki bir evreyle bağdaştırdım. Üretkenliğe karşı duraklama. Yeni nesli oluşturmak, onlara rehberlik edip, doğru yola yönlendirmek ve örnek olmak üretkenliğin gerekliliklerinden biridir. Bu yapılamadıysa kişi ruhsal olarak etkilenir, işe yaramaz hissedebilir, depresyona da girebilir diyor kendisi.
Bu hisleri yaşayan tek siz değilsiniz, yaşıtlarınızda bu sorgulamayı yapıyor. Zamanında yanlış tercihler yapmışsınız. Yaşama sevinciyle dolması gereken çocuğunuzda o ışık kalmamış. Ki bu çok üzücü. Süreci sizin desteksiz bir şekilde yöneteceginize inanmıyorum yazdıklarınıza göre. O yüzden hem kendiniz hem çocuğunuz psikolojik destek almalı geç olmadan. Kendinizi suçlayarak zaman kaybetmek yerine harekete geçin. Umarım güzel atlatabilirsiniz.
Bu hisleri yaşayan tek siz değilsiniz, yaşıtlarınızda bu sorgulamayı yapıyor. Zamanında yanlış tercihler yapmışsınız. Yaşama sevinciyle dolması gereken çocuğunuzda o ışık kalmamış. Ki bu çok üzücü. Süreci sizin desteksiz bir şekilde yöneteceginize inanmıyorum yazdıklarınıza göre. O yüzden hem kendiniz hem çocuğunuz psikolojik destek almalı geç olmadan. Kendinizi suçlayarak zaman kaybetmek yerine harekete geçin. Umarım güzel atlatabilirsiniz.
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #24
Yaşanılanlar için çok üzgünüm. Ama en azından yüzleşmeye başlamışsınız. Oğlunuzun da sizin de psikolojik desteğe ihtiyacınız var. Aynı zamanda aile terapisine de. Şu an imkansız gelen şeyler aslında o kadar da imkansız değil. Sadece sabır, emek ve zaman istiyor. Siz kendinizle yüzleştiniz, hatalarınızı gördünüz. Ama oğlunuz şu an çok kırılgan, muhtemelen öfkeli de. Hatanızı kabul etmenizle, "hadi her şeyi yoluna koyalım, geçmiş zamanı telafi edelim" diyemez. Öfkesini yaşayacak, kendi yüzleşmesini yaşayacak. Lütfen vazgeçmeyin. Yol uzun ve meşakkatli evet, ucu aydınlığa açılacak.
- 24 Eylül 2012
- 5.000
- 5.460
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #25
Ne komşu ne es dost ne akraba önce vaktim cocuklarima sonra kendim ve eşime arada sırada da eşe dosta vakit elbette var ancak zaman bu devirde hele de çalışan kadınsan sadece ailene yetiyor. Bir de yuvanı şefkatle emekle beslemek lazım sohbet lazım eşya ev para zenginlik icin çok ugrasmaya gerek yok.50 yasinda fark etmek de güzel daha zaman cok doyasiya sarılın ana oğul oturun konuşun açıkça anlar sizi telafi edersiniz ölüm degil ya dönüşü mümkün 
- 25 Aralık 2020
- 4.295
- 15.431
- 40
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #26
yalnız bu çocuk 13 yşaında değil 23 yaşında ailiyle pikniğe gidecek yaşı çok çok geçmiş.
avrupada çoğu çocuk coktan o yaşta evden ayrılmış ve kendi hayatını kurmuş oluyor
ailesiyle yaşayıp kız arkadaşı da olmadıı için bu çocuğa loser gibi bakıyor olabilir kendi çevresi
benim iş arkadaşlarımın çocuklarından msela o yaşta olup ailesiyle yaşayan yok. aynı şehirde de olsa yok
evet izim gurmetçiler o konuda bir istisna genelde çocukları pek yollamıyorlar ama sonra da bir çekilde patlıyor bu durum.
konu sahibi
üniversitede istediği bir bölümde mi okuyor?
mesela biraz ara verse bir işe girse bir süre çalışsa işyerinde filan arkadaş edinse?
spora filan gitse bedenen de özgüven kazanabilir
çocuğa illa üni okuyacaksın filan diyor musunuz? dediniz mi?
bölüme bağlı olarak hem okuyup hem çalışmak da mümkün olabilir biraz uzatır en fazla ki uzatsın ne olacak
23 yaş kendi başına yaşamayı öğrnmesi için geç değil hala yapabilir asıl şimdilerde yapmazsa okulu bitirip ailenin yanından hiç ayrılmadan yaşı 28 olsa mesela avrupada cidden loser olmuş olur...
tabii çocuğu salın gitsin anlamında demiyorum
evledım ben senin yanında olamadım ama bundan sonra yanındayım, dene, korkma desteğini vermeniz önemli.
- 17 Ağustos 2011
- 19.625
- 119.187
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #27
Kime hesap soracaksın kendinden başka? Kısa bir süre de değil, bir ömür ihmal etmissin çocukları. Sırf laf olsun diye, insanlar kısır demesin diye evde yatan Adama iki çocuk vermişsin. Dogurduklarini da insandan saymamisssin.
Ne bekliyordun ki?
25 sene, en ihtiyacı olan çağında sığınak olamadiysan daha bu saatten sonra, çocuk zaten kendi ayaklarinin üzerinde durmaya başlama arifesinde, hatta avrupada yaşadığınıza göre evdn ayrılmak için geç bile kalmış.
Bu saatten sonra ne, nasıl çözülecek ki?
Farkındalık yetmiyor demişsiniz , kesinlikle katılıyorum
- 4 Temmuz 2018
- 996
- 2.064
- 41
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #28
Kadınlar kulübünü takip etmeye başladığımdan beri kanım çekilerek okuduğum ikinci konu bir anne olarak çok üzüldüm mutlak sevgi verin sevdiğinizi hissettirin sizi uyandırdığı için teşekkür etmekle başlayın hayatı tekrar onunla yeni baştan öğrenip yaşamak istediğinizi sizin için önemli olduğunu hissettirin bir bakışla bir dokunuşla söyleyip geçmeyin
Ne demek yatıp ta uyanmasam onun hayatta olmasının size en büyük armağan olduğunu hissettirin kesinlikle bir uzman yardımı çocuk size çığlık atmış adım atmış itmeyin onu tutun ellerinden öz eleştiri yapıyorum bazen bende katı anne oluyorum esnemiyorum ama en ufak bir şey kaybedeceğini anladığım zaman hemen geri vites yenilmiş oluyorum belki ama anneleriyim sonuçta yapacak bir şey yok evladım onlar benim ne olursa olsun annelik çok zor tam bir şizofreni.
Kolaylıklar diliyorum
Ne demek yatıp ta uyanmasam onun hayatta olmasının size en büyük armağan olduğunu hissettirin kesinlikle bir uzman yardımı çocuk size çığlık atmış adım atmış itmeyin onu tutun ellerinden öz eleştiri yapıyorum bazen bende katı anne oluyorum esnemiyorum ama en ufak bir şey kaybedeceğini anladığım zaman hemen geri vites yenilmiş oluyorum belki ama anneleriyim sonuçta yapacak bir şey yok evladım onlar benim ne olursa olsun annelik çok zor tam bir şizofreni.
Kolaylıklar diliyorum
- 26 Kasım 2019
- 4.695
- 11.322
- 35
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #29
Hala nefes alabiliyorken hiç bir şey için geç değil buna inan ve bir yerden başlayıp umutsuz halinden kurtul.Suan elinde olanlarla mutlu ol boşverr 3 ev alanlarin emin ol bir sürü sorunları vardır.Evlatladinla konuş ona ilham,cesaret ver
- 26 Kasım 2019
- 4.695
- 11.322
- 35
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #30
Hala nefes alabiliyorken hiç bir şey için geç değil buna inan ve bir yerden başlayıp umutsuz halinden kurtul.Suan elinde olanlarla mutlu ol boşverr 3 ev alanlarin emin ol bir sürü sorunları vardır.Evladinla konuş ona ilham,cesaret
- 18 Mayıs 2023
- 66
- 228
- 19
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #31
merhaba, ben 19 yaşındayım ve oğlunuzla nispeten benzer bir hayat yaşadığımı düşündüğüm için yazmak istedim.
ben 3-4 yaşlarındayken babam vefat edince ablamla ben tamamen anneme kaldık, ki öncesinde de babam pek çalışmazmış zaten, yük yine annemdeymiş. çocukluğum boyunca fiziksel ihtiyaçlarım ihmal edilmese de duygusal olarak yeterli ilgi gördüğümü hissetmedim, annem hep meşgul, yorgun, sinirli ve asabiydi. neyse olanlar oldu, ben de şu an tam olarak oğlunuz gibi hissediyorum, yattım mı uyanmak istemiyorum lafı o kadar tanıdık ki bana. bu açıdan bakarak size tavsiye vermek istedim.
öncelikle bence oğlunuzla oturun konuşun, ben zamanında seninle ilgilenemedim vb. karşılıklı iç dökün, her şeyi enine boyuna iyice konuşun ve samimi şekilde özrünüzü dileyin. iletişim kurmaya çalışmanız da çok önemli, şu an sizden neler bekliyor, siz oğlunuz için bu saatten sonra neler yapabilirsiniz vb. ama en önemli nokta agresifleşmemeniz. maalesef ben kendi annemde bunu çok yaşıyorum, bu konuları konuşmaya çalışınca direkt defansa geçiyor ve bir yere varamıyoruz. unutmayın ki oğlunuz sizin düşmanınız değil, belki hızını alamaz öfkelenir bu konuları konuşurken veya içine kapanır, sonuçta çok canı yanmış, ama lütfen siz sakin kalın ve çözüm odaklı olun. onu suçladığınızı veya agresif olduğunuzu hissederse iyice içine kapanır. onu anladığınızı, yargılamadığınızı hissettirin.
anladığım kadarıyla oğlunuzun sizden başka destek göreceği kimsesi yok, onu koşulsuz sevdiğinizi ve ne olursa olsun yanında olacağınızı bilmeli. elbette çocuk gibi pohpohlayın demiyorum, düştüğünde kendisi kalkmayı bilmeli ancak bir şey olduğunda da size söyleyecek, duygularını açacak kadar güvenmeli. yargılanmayacağını, azarlanmayacağını bilmeli.
elbette depresif ruh hali insanın okul, iş vb. başarısını etkiliyor. insanın hayata, geleceğe dair bir ümidi olmayınca okul da boş geliyor haliyle. ancak yeni ve sevdiği bir bölüme geçeceği için sıfırdan başlayacak olması bir artı bence. alacağı psikolojik destekle çok daha sağlıklı ve sosyal bir okul hayatı sürebilir. kendimden örnek vereyim ben lisede hiç ders çalışmazdım çünkü hayatımın bittiğini, asla mutlu olmayacağımı, her şey için çok geç olduğunu sanıyordum. hiçbir şey için geç olmadığını, daha genç olduğunu ve önünde istediği gibi şekillendirebileceği uzun bir hayat olduğunu hatırlatmanız motive edici olabilir.
internetten sipariş verir demişsiniz, bir şey alınacağı zaman internetteki ürünlere beraber baksanız kabul eder mi acaba? size karşı kapalı, çok içe dönükse onun ilgi alanlarına dönük bir şeyler yapmanız belki onu biraz açar.
ben 3-4 yaşlarındayken babam vefat edince ablamla ben tamamen anneme kaldık, ki öncesinde de babam pek çalışmazmış zaten, yük yine annemdeymiş. çocukluğum boyunca fiziksel ihtiyaçlarım ihmal edilmese de duygusal olarak yeterli ilgi gördüğümü hissetmedim, annem hep meşgul, yorgun, sinirli ve asabiydi. neyse olanlar oldu, ben de şu an tam olarak oğlunuz gibi hissediyorum, yattım mı uyanmak istemiyorum lafı o kadar tanıdık ki bana. bu açıdan bakarak size tavsiye vermek istedim.
öncelikle bence oğlunuzla oturun konuşun, ben zamanında seninle ilgilenemedim vb. karşılıklı iç dökün, her şeyi enine boyuna iyice konuşun ve samimi şekilde özrünüzü dileyin. iletişim kurmaya çalışmanız da çok önemli, şu an sizden neler bekliyor, siz oğlunuz için bu saatten sonra neler yapabilirsiniz vb. ama en önemli nokta agresifleşmemeniz. maalesef ben kendi annemde bunu çok yaşıyorum, bu konuları konuşmaya çalışınca direkt defansa geçiyor ve bir yere varamıyoruz. unutmayın ki oğlunuz sizin düşmanınız değil, belki hızını alamaz öfkelenir bu konuları konuşurken veya içine kapanır, sonuçta çok canı yanmış, ama lütfen siz sakin kalın ve çözüm odaklı olun. onu suçladığınızı veya agresif olduğunuzu hissederse iyice içine kapanır. onu anladığınızı, yargılamadığınızı hissettirin.
anladığım kadarıyla oğlunuzun sizden başka destek göreceği kimsesi yok, onu koşulsuz sevdiğinizi ve ne olursa olsun yanında olacağınızı bilmeli. elbette çocuk gibi pohpohlayın demiyorum, düştüğünde kendisi kalkmayı bilmeli ancak bir şey olduğunda da size söyleyecek, duygularını açacak kadar güvenmeli. yargılanmayacağını, azarlanmayacağını bilmeli.
elbette depresif ruh hali insanın okul, iş vb. başarısını etkiliyor. insanın hayata, geleceğe dair bir ümidi olmayınca okul da boş geliyor haliyle. ancak yeni ve sevdiği bir bölüme geçeceği için sıfırdan başlayacak olması bir artı bence. alacağı psikolojik destekle çok daha sağlıklı ve sosyal bir okul hayatı sürebilir. kendimden örnek vereyim ben lisede hiç ders çalışmazdım çünkü hayatımın bittiğini, asla mutlu olmayacağımı, her şey için çok geç olduğunu sanıyordum. hiçbir şey için geç olmadığını, daha genç olduğunu ve önünde istediği gibi şekillendirebileceği uzun bir hayat olduğunu hatırlatmanız motive edici olabilir.
internetten sipariş verir demişsiniz, bir şey alınacağı zaman internetteki ürünlere beraber baksanız kabul eder mi acaba? size karşı kapalı, çok içe dönükse onun ilgi alanlarına dönük bir şeyler yapmanız belki onu biraz açar.
- 1 Mart 2022
- 300
- 352
- 52
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #32
Devamlı eskiyi, geriyi düşünüp takılıp kallmamanızı, bugünde yaşamanızı öneriyorum. Zararın neresinden dönsek KÂR.
Zaten farketmişsiniz tamam ders bitmiştir.
Zaten farketmişsiniz tamam ders bitmiştir.
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #33
İşte bu yüzden gurbetçilerin Türkiye'den birini bulup evlenmelerine kesinlikle karşıyım. Beğenmeyip, herkes bir değil deyip çemkirenler; işte hep aynısı. Denk gelen her konuda yazmışımdır, bu evliliklerde mutlaka bir taraf istismar ediliyor. Sizi mecbur mu bıraktılar 21-22 yaşında Türkiye'den koca getirtmeye? Hadi adam da meslek sahibi olur, çalışma başarma azmi vardır, dil okuluna da gider uğraşır didinir hayat arkadaşım der sahip çıkarsın. İnsan 1 sene 2 sene dayanır idare eder, 10 sene evde yatan adamı beslemek nedir ya?
Hatalarınızı çok geç de olsa fark etmişsiniz ama delikanlı oğlunuza siz tek başınıza hiç bir yardım yapamazsınız. Düzenli bir şekilde terapi alması gerekecek. Siz babalarını çok seviyorlardı demeye devam edin. Asıl çok seven sizdiniz. Sabır taşı olsa çatlar 10 sene boyunca kıçını kaldırıp işe gitmeyen adama. Yan gelip yatan, hiç bir şey icin mücadele etmeyen, aklı fikri para-mal-mülk olan adamı baba diye başlarında tutmuşsunuz. Yine babaları olurdu ama en azından bir looser la yaşamak zorunda kalmazlardı. Bu adamın çocuklarına psikolojik veya fiziksel şiddet gösterdiğine yemin bile edebilirim. Dışarıdaki güçsüzlüğünü acizliğini evdekilerden çıkardı değil mi? Nasıl olsa boşanmaktan ayrılmaktan korkan bir eşi var. 10 sene boyunca hiç çalışmadığı gibi dil kursuna bile gitmedi değil mi, gelir gelmez ilk düşüncesi sırtlan gibi, kadının sırtından mal mülk edinmek. Bu tiplere iş beğendiremiyorlar, çünkü asilzadeler. Çocuğunuzla ebeveyn-çocuk aktivitelerine siz varken bile katılmamış, çocuk hiç bir zaman bir babası olduğunu hissetmemiş. Kendi yapmadıklarını yapamadıklarını oğullarına da izin vermedi değil mi? Hadi ilk çocuğu yaptınız, ikincinin günahı neydi?
Hala bir şekilde bu adamdan ayrılayım boşanayım düşünceniz yok. Türkiye'de kıt kanaat yaşamak zorunda olan, boşanınca başını sokacak yeri olmayan kadınlar bile bir noktada isyan edip baş kaldırıyor. Siz yurt dışında ev üstüne ev yaptıracak imkanlarda yaşayın ama iş boşanmaya gelince "korkuyorum" Kocanız çocuklarınızdan baskın gelmiş, kazık kadar adamın derdiyle yatıp kalkmışsınız. Bundan sonrası uzman doktorların psikologların bileceği iş, ama bu adamdan ayrılabilirseniz, oğlunuz da düzenli tedavi görmeye başlarsa belki iyileşebilir.
Hatalarınızı çok geç de olsa fark etmişsiniz ama delikanlı oğlunuza siz tek başınıza hiç bir yardım yapamazsınız. Düzenli bir şekilde terapi alması gerekecek. Siz babalarını çok seviyorlardı demeye devam edin. Asıl çok seven sizdiniz. Sabır taşı olsa çatlar 10 sene boyunca kıçını kaldırıp işe gitmeyen adama. Yan gelip yatan, hiç bir şey icin mücadele etmeyen, aklı fikri para-mal-mülk olan adamı baba diye başlarında tutmuşsunuz. Yine babaları olurdu ama en azından bir looser la yaşamak zorunda kalmazlardı. Bu adamın çocuklarına psikolojik veya fiziksel şiddet gösterdiğine yemin bile edebilirim. Dışarıdaki güçsüzlüğünü acizliğini evdekilerden çıkardı değil mi? Nasıl olsa boşanmaktan ayrılmaktan korkan bir eşi var. 10 sene boyunca hiç çalışmadığı gibi dil kursuna bile gitmedi değil mi, gelir gelmez ilk düşüncesi sırtlan gibi, kadının sırtından mal mülk edinmek. Bu tiplere iş beğendiremiyorlar, çünkü asilzadeler. Çocuğunuzla ebeveyn-çocuk aktivitelerine siz varken bile katılmamış, çocuk hiç bir zaman bir babası olduğunu hissetmemiş. Kendi yapmadıklarını yapamadıklarını oğullarına da izin vermedi değil mi? Hadi ilk çocuğu yaptınız, ikincinin günahı neydi?
Hala bir şekilde bu adamdan ayrılayım boşanayım düşünceniz yok. Türkiye'de kıt kanaat yaşamak zorunda olan, boşanınca başını sokacak yeri olmayan kadınlar bile bir noktada isyan edip baş kaldırıyor. Siz yurt dışında ev üstüne ev yaptıracak imkanlarda yaşayın ama iş boşanmaya gelince "korkuyorum" Kocanız çocuklarınızdan baskın gelmiş, kazık kadar adamın derdiyle yatıp kalkmışsınız. Bundan sonrası uzman doktorların psikologların bileceği iş, ama bu adamdan ayrılabilirseniz, oğlunuz da düzenli tedavi görmeye başlarsa belki iyileşebilir.
- 8 Mart 2015
- 24.667
- 78.938
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #34
Kızgınım.
Siz ve siz gibi tüm ebeveynlere, dolayısıyla kendi babama da.
Hiçbir doğru düzgün anınız yoksa niye ailesiniz?
Haftada birkaç saati başbaşa hayatınızı anlatarak geçiremiyor musunuz?
Evladınızın gözünüzün önünde mutsuzluğunu nasıl anlamazsınız?
Akademik başarısı yerinde, okula gidiyor geliyor hatta arkadaşları, sevgilisi(ki sizde yok) var diye her şey tamam mı yani?
Evlatlarımızdan bunları mı bekliyoruz?
Üzgünüm, geçmiş o iş.
Bu saatten sonra aile olamazsınız ama o çocuk anca insafa gelirse size kızgınlığı, olgunlukla yer değiştirerek kırgınlığa dönüşür.
Yapmayın şunu ya, at değil evlat arpasını suyunu koy yallah çayıra…
Siz ve siz gibi tüm ebeveynlere, dolayısıyla kendi babama da.
Hiçbir doğru düzgün anınız yoksa niye ailesiniz?
Haftada birkaç saati başbaşa hayatınızı anlatarak geçiremiyor musunuz?
Evladınızın gözünüzün önünde mutsuzluğunu nasıl anlamazsınız?
Akademik başarısı yerinde, okula gidiyor geliyor hatta arkadaşları, sevgilisi(ki sizde yok) var diye her şey tamam mı yani?
Evlatlarımızdan bunları mı bekliyoruz?
Üzgünüm, geçmiş o iş.
Bu saatten sonra aile olamazsınız ama o çocuk anca insafa gelirse size kızgınlığı, olgunlukla yer değiştirerek kırgınlığa dönüşür.
Yapmayın şunu ya, at değil evlat arpasını suyunu koy yallah çayıra…
- 25 Mart 2022
- 230
- -18
- 42
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #35
Biraz sert oldu ama öncesini bilmiyorsun .
"Doğurduğunu insandan saymamişsin"
Hiç olmamış.Nerden biliyorsun ?
Çocuklarım küçükken onlar olmadan ben gezmeye gitmezdim
Maddi yönden ezilmesinler diye caliştim.
Eşim evliliğimizin 7.senesinde işsiz kaldı, önceden çocuklarım doğmuştu ve gayet güzel ilgileniyorduk.
Musik ve yüzme dersinede götürdüm.
Ergenlik döneminde iyice içine kapandı ,gittiği okul biraz akademikli çocuklarla doluydu .İster istemez seçildi ,onlar Golf Tennis oynamaya giden ,tatillerde Avusturya dağlarinda kayak yapan . Maalesef statü meselesi yüzünden dişlandi, arkadaş edinemedi.
Ebeveyn olarak öyle disiplinli sert yapıda değiliz .Eşim özelikle anti oterite fikrinde.
Son seneler başka aile sonrunlari olunca biraz ilgisiz bıraktık .
Zeki ama tembel.
Sosyalleşmediği içinde sosyal fobi ve panik atak başlamiştir.
Hangi 20yaşindaki erkek cocuğu annesiyle gezmeye çıkar,bisiklete biner?
- 25 Mart 2022
- 230
- -18
- 42
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #36
Çok ezber konuşuyorsunuz.
Eşim evliliğimizin 7.senede işsiz kaldı.
Anlaşmıştik iki sene çocuklara bakacakti ki benden iyi bakar .Oynardı yemeklerini verirdi banyolarini yaptırirdı.Bir anne ne yaparsa hepsini yaptı.
Parada pulda da gözü yok asla , işsiz olduğu halde benden para istemezdi .
Eşim şiddettin "ş" sini bilmez,asla küfürlü konuşmaz.Cok düz biri.
Evim olsun ,yiyecek ekmeğim olsun çocuklarım sağlikli daha ne isterim diyen .Asla mal mülk mücadelesi yok keşke olsaydı .Azıcık hırsı olsaydı çalişirdi..
Keşke sizin dediğiniz gibi biri olsaydı şiddet uygulayan ,elimden paramı alan ,kendimi kandirmazdim iyi biri diye.
İlgisiz tembel hayata hedefleri olmayan rutin monotonluktan bunalmayan bir adam.
- 25 Mart 2022
- 230
- -18
- 42
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #37
Merhaba canım,geç gördüm mesajınızi .su serptiniz yüreğime sağolun ,çok teşekkür ederim bu değerli yazıya.
Evet biraz anneniz gibi ev iş sorumluluk yük altında eziliyordum .
Ne bileyim babaları var başinda diye biraz uzak kalmiş olabilirim .
Gününden anlatmaz ,sevmiyor kendinden konuşmayi .
Bu konu üzerinde agresif ve yargılama dik ama yinede hatasında olduğunu bilmeli .Yoksa sorumluluk almaz hep başka bahaneler uydurur.
Özür diledim.
Elimden geldiğince yardımcı olacağim elbet ama işte biraz zorlamak gerekiyor .
- 18 Mayıs 2023
- 66
- 228
- 19
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #38
bu konular yeni yeni mi konuşulmaya başlandı? yani hatanızı yeni mi fark ettiniz? eğer yeni dillendiriliyorsa bu konular öfkeli olması olağan geldi bana, zamanla öfkesi soğuyacaktır ve size yaklaşacaktır diye düşünüyorum, cidden annemiz yokken bu dünyada yalnızız çünkü.
ilgi vb açısından eksik büyüyünce insanda duygusal olgunluk da pek olmuyor açıkçası, en azından bende öyle oldu, o yüzden içine kapanık olması, agresif olması vb. mecbur psikolojik destekle aşılır. bu durumlardan muzdarip olması kendi suçu olmasa da bunları düzeltmek kendi elinde. bir de benim bu konularda en büyük destekçim ablam, sizin de iki oğlunuz var diye hatırlıyorum, kardeşlerin arası nasıl? ikisini kaynaştırmaya çalışmak da belki iyi gelir.
umarım her şeyi aşıp çok mutlu olursunuz <3
Son düzenleme:
- 28 Ekim 2011
- 649
- 1.058
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #39
Benim bi tanıdığımın oğlu tıpatıp sizin tarif ettiğiniz oğlunuz gibi hatta üniversiteyi kazandı panikatak ve anksiyeteden dolayı yurt odasında kalamadı kalbi sıkışmışmış apar topar döndü, asosyal içine kapanık saçları da erkenden döküldü. kız arkadaşı hiç yok. tipi de düzgün aslında çirkin bişi değildi hani. Tüm gün oyun oynar. iki kelimeyi zor toparlıyor artık konuşmaya konuşmaya ifade becerileri gerilemiş. Ama annesi babası da hiç ihmalkar değillerdi, sadece yoksullardı ama öyle bağırmaymış ihmalmiş hiç yoktu yani. Gayet de sevilen bebekler gibi bakılan bi çocuktu.Ama hataları şuydu hiç sorumluluk vermediler, hazıra alıştırdılar onca yoksulluğa rağmen. Ama gene de bunlar sebep olamaz bazen mizaç da etkili, kardeşi var o öyle değil mesela. Şimdi uğraşıyorlar evden çıksın arkadaş edinsin diye ama nafile.
- 15 Ekim 2017
- 1.901
- 4.898
- Konu Sahibi Kisirdongu
- #40
Çocuğunuzun ergenlik döneminde psikolojik desteğe ihtiyacı varmış. Zamanında alınmayan destek 20’li yaşların başlarında anksiyete, panik atak olarak çıkıyor ortaya. Panik ataktan dolayı sınavına gidememesi çok üzücü.
Psikolojik destek almaya başlasın hemen. Daha çok genç her şey düzelecek. Siz en azından farkındasınız. Güzel iletişim kurarak her şeyi çözebilirsiniz.
Ayrıca ben hatayı sizde görmüyorum. Hayat mücadelesine kapılmışsınız. Ne siz ne eşiniz çocukları dövmemişsiniz, hakaret etmemişsiniz… Kendinize bu kadar eziyet etmeyin. Siz de onlar rahat yaşasın, okusun diye çabaladınız sonuçta. İstemez miydiniz ev hanımı olup bütün ilginizi çocuklarınıza vermeyi? Hangi anne istemez? Ama olmamış işte hayat şartları…
Psikolojik destek almaya başlasın hemen. Daha çok genç her şey düzelecek. Siz en azından farkındasınız. Güzel iletişim kurarak her şeyi çözebilirsiniz.
Ayrıca ben hatayı sizde görmüyorum. Hayat mücadelesine kapılmışsınız. Ne siz ne eşiniz çocukları dövmemişsiniz, hakaret etmemişsiniz… Kendinize bu kadar eziyet etmeyin. Siz de onlar rahat yaşasın, okusun diye çabaladınız sonuçta. İstemez miydiniz ev hanımı olup bütün ilginizi çocuklarınıza vermeyi? Hangi anne istemez? Ama olmamış işte hayat şartları…
Benzer Konular
