Meraba arkadaşlar.foruma yeni katılıyorum.ne zamandır takip ediyodum ama üye olmak kısmet olmamıştı.dünden beri yazdığınız aşk hikayelerini,acıları,sevinçleri,hüzünleri okuyorum.ve inanamadım.resmen benim yaşadığım şeyleri siz de yaşamışsınız.mesela dün bi hikaye okudum.hikayede
''tam 3 yıl cepte muhabbet ettik.yüzünü görmeden onu sevmiştim bile.
bana hep derdi ben gidersem bidaha gelmem diye sanırım dedi oldu
niye ayrıldık doğru düzgün bilmiyorum bile'' gördüğüm bu cümleler beni çok etkiledi.çünkü aynılarını ben de yaşadım.neys lafı fazla uzatmadan kendi hikayemi paylaşmak istiyorum.
Ben izmir'de yaşıyorum.17 yaşındayım.o da istanbul'da yaşıyor ve 18 yaşında.ortak arkadaşlarımız sayesinde tanışmıştık.o ortak arkadaşlarımızla tanışmamız da bi tesadüftü aslında.onu tanımam resmen bi mucize gibiydi.kime anlatsak hikayemizi herkes şaşırıyodu.''birbirinizi böyle tesadüfen ve inanılmaz bi şekilde bulmuşsunuz sakın bırakmayın'' diyolardı.
2012 şubat ayının başlarıydı.saat sabah 4 5 gibi feysten beni biri eklemişti.ismini gördüğümde soyadı benzerliği yüzünden bi akrabam sanıp daha sonra onaylıcaktım veya silecektim.rahat bi 3 gün geçti ardından onu da tanıyan yine istanbul'da olan bi arkadaşıma bu kişi kim tanıyor musun diye sorduğumda ha evet kuzenimin sınıf arkadaşı demişti.aslında silicektim isteği iptal edicektim ama sonra nasıl oldu bilmiyorum kabul ettim ve arkadaş olduk.bizim ortak arkadaşlarımızla olan bi grubumuzvardı onu oraya almak istediler.fakat ben fazla kalabalık olduğumuz gerekçesiyle istemedim onu.atın şunu gruptan yaa diyerek kapris yaptım.neys gel zaman git zaman derken benim daha önce beraber olup terkedildiğim bi kişiyi kıskandırma isteğimden ''sahte ilişki'' yapmak istedim feyste. bunu kendisine söyledim.ha bu arada onun takma adı da ''oyunbozan'' olsun. bu isteğimi oyunbozana söylediğimde kabul etmedi. mırın kırın etti ama ben tabiki kendisini ikna etmeyi başardım.yaklaşık 1 hafta süren bu sahte ilişkimizde sürekli konuşuyoduk.ben ondan mesaj bekliyodum meğersem o da benden bekliyomuş.ama ben tam bir gurur budalası olduğum için genelde o atardı ilk mesajı.öğleden sabah 4e kadar konuşurduk feyste.zaman nasıl geçerdi hiç anlamazdım.muhabbeti öyle tatlıydı ki.konuştukça konuşası geliyodu insanın.ondan hoşlanmaya başlamıştım bile. ve bigün onun sınıf arkadaşı olan benim de arkadaşım olan kişi bana feysten ''ilişkiyi kaldırcakmışsın oyunbozanın hoşlandığı kız görmüş'' dedi.tabi ben bunu duyduğumda yıkıldım çünkü ona hoşlandığın birisi var mı diye sorduğumda yok demişti.neys daha sonra ona attığım bi mesaj -şuan iyi ki atmışım da diyemiyorum keşke atmasaydım da diyemiyorum- ilişkimizin başlamasına vesile oldu.bana aşık olduğunu, evet hiç görmedenbana vurulduğunu bunun belki de saçma olduğunu benim bi başkasını sevdiğimi belki birlikte olamıcağımızı ama yine de içinde kalmaması gerektiğini söyledi.ben de ona karşılık verince çıkmaya başladık. 15.02.2012 20.43 her şeyin başlangıcı oldu.bu tarihten 11 temmuzu 12 temmuza bağlayan gece 3 sularına kadar bizi bi serüven bekliyodu.evet birbirimizi hiç görmedik hiç dokunamadık ama çok sevdik.564 km öteden ruhuma dokunan ilk ve tek adamdı.zaman zaman güldük zaman zaman ağladık.ama biz mutluyduk,çok mutluyduk.o dinine bağlı birisiydi.5 vakit namazını kılardı beni de kapanmaya teşvik ederdi.ama ben onun ailesi gibi bi ailede büyümemiştim.annem babam inançsız insanlar değildi kesinlikle ama onlar kadar kapalı da değillerdi.ben mini etek de giyerdim şort da.işte oyunbozanı kızdıran şey de bu olurdu.giyme derdi ben yanında yokum içim rahat etmiyo giyme lütfen derdi.ben özgür ruhlu birisiyim kimsenin dediğini dinlemem özellikle kıyafet konusunda ama onu dinlerdim.giyme derdi giymezdimve bundan da gram üzüntü duymazdım.çünkü onu o kadar çok seviyodum ki kapan dese kapanırdım.evet benimki psikopatlık derecesine ulaşmıştı bile.ama o da beni severdi ya da o kadar iyi bi yalancıydı ki beni sevgisine inandırmıştı 5 ay boyunca. bu 5 ay boyunca sürekli mesajlaştık.önce feysten sonra telefondan.birbirimize fotoğraflarımızı gönderirdik her gün.o sabah namazına kalktığında ''aşkım yine özlem krizine girdim fotoğraflarına bakıp yastığa gömülüp ağlıyorum'' derdi.içim nasıl parçalanırdı.arkadaşlarım sevgilileriyle buluşurken ben hep bi fotoğrafa bakarak ağladım.arkadaşlarım da onay vermiyodu ilişkimize.'kızım orda seni kimlerle aldatıyodur kim bilir' diyolardı.ben hep 'hayır ben aldatırım o aldatmaz' derdim.artık nasıl güvenmişsem.ablasıyla tanıştım kuzenleriyle tanıştım.artık ben de oyunbozanın ailesinin bi parçası olmuştum.ben ünievrsiteyi kazanıp istanbul'a gittiğimde beraber ev tutucaktık.''seni görceğim günü sabırsızlıkla bekliyorum'' derdi. ''sana sarılıp koklucağım anı hiçbi şeye değişmem'' derdi.mutluyduk evet. ha şöyle bi şey vardı.o ikizler burcuydu.çok dengesizdi.naptığına belli olmazdı.5 dakika önce seni seviyorum der 5 dakika sonra sen beni sevmiyosun diye triplere girerdi.beni çok mutlu etti ama canımdan da bezdirdi.onun dengesizliklerinden saçlarımı yolduğum bile oldu zaman zaman.ben de kaprisli bi insandım.sürekli ayrılalım derdim. ama dayanamaz ertesi gün mesaj atardık birbirimize.o hep ''ben ayrılırsam bi daha asla barışmayız'' derdi.çok korkardım bigün onun ayrılmasından.çünkü bilirdim inatçıydı.köpek gibi sevse de giderse eğer bi daha asla dönmezdi. hattımı kırarım derdi.feysimi dondurur arkadaşlarımla bağımı koparır bana ulaşamazsın derdi.benden ayrılmasın diye her gün dua ederdim Allah'ıma. o da ederdi. ayrılmayalım, hep birbirimizin olalım diye dua ederdi.ya da bana öyle derdi bilmiyorum.belki ergence gelicek ama çocuklarımızın ismini bile koymuştuk. Ömür ve Melek olucaktı. Ömür'ü ben istiyodum.o hep Ömür'ümüz derdi.Melek de ''annesi gibi melek olsun'' lafından çıkmıştı.bana Meleğim derdi.Kızımız da senin gibi Melek olmalı derdi. zaman zaman bana dediği ''biz kavuşamıcaz aşkım, evlenemicez bi sorun çıkıcak ve olmucaz'' lafı beni paramparça ederdi ama o bunu hiç bilmezdi. nasıl bi sorun çıkıcak ve kavuşamıcaz yaa? derdim.seven adam her sorunun üstesinden gelmeli derdim.ama o ailelerimizin anlaşamıcağı mutsuz olucağımızı söylerdi hep.belki haklıydı kendi çapında ama bence asla haklı değildi.sonuçta benim ailem her gece içmezdi.babam sadece özel günlerde içerdi annem asla.bizim de değerlerimiz vardı.ama o ailemi hep uç bi aile olarak gördü.ha bu arada arkadaşlarının benim hakkımda ''değersiz bi kız, asla değer verilmez'' laflarına da karşı gelmezdi.onun içinben hep 2. plandaydım.çünkü o bi korkaktı. gel zaman git zaman 5 ayı devirmiştik.arada şiddetli kavgalarımız oldu.kaç kere ayrıldık hatırlamıyorum. bazen beni arayıp ağlardı ayrılmayalım diye o ağladığında ben de ağlardım dayanamazdım. temmuzun 7 8i gibi tam hatırlamıyorum konuşuyoduk.pazardı ve salondaydım hiç unutmam. bana kilomu sordu.söylemedim çünkü kilolu birisiydim.o da bunu biliyodu. ısrar etti söylemem için ''sevgilinden mi çekiniyosun, beni kırıyosun'' dedi.ama ben söylememek için direndim ve söylemedim.o günden sonra rahat bi 3 4 gün konuşmadık.en uzun konuşmama süremiz de oydu zaten.nerden bilebilirdim ki o kilo meselesinin bizim sonumuz olucağını.neys bigün ortak arkadaşımız olan bi kız izmire geldi ve buluştuk.ben de askılı bi şey giymiştim.kız benim yanımda oyunbozana duygu bi tişört giymiş ve dekoltesi var dedi.aslında yoktu. o gün gezdik dolaştık.ama içimde hep bi sıkıntı vardı.
11 temmuzu 12 temmuza bağlayan gece 3 gibi artık dayanamadım ve ''ertesi gün kuzenlerle çeşmeye gidicez.'' diye mesaj attım.naparsan yap ben sana yaptıklarımı söylemiyorum senin de söylemene gerek yok dedi.benim şartellerin atması üzerine ayrılalım o zaman dedim. ve hemen kabul etti.oysa ben onu sadece sinirim bozuk olduğu için söylemiştim.nerden bilebilirdim onun ayrılığa dünden hazır olduğunu.o gece beni terketti. sabahlara kadar yalvardım.nolur beni bırakma dedim.çok yalvardım.benim gibi gurur budalası bi insan nasıl o kadar yalvardı hala inanamıyorum.aşk insana neler yaptırıyomuş demek ki. terketmekle kalmayıp kalbimi çok kırdı.defalarca kırdı. ''sen bi hiçsin'' ''ben başka birisine aşığım bırak peşimi'' ''senin ailen oruç bile tutmuyo olmayız biz seninle'' ''sen açıksın ben kapalı'' ''siyasi görüşlerimiz bile farklı.feyste beğendiğin sayfalar bile bana göre değil, görüşünü benimsediğin adamları ben sevmiyorum'' oadamlar da levent kırca müjdat gezen vs. ''gönderdiğin hediyeleri sokağa fırlatıcam'' gibi aklıma daha gelmeyen bir sürü kalp kırıcı ve saçmasapan cümleler sarfetti. o hediyeleri de doğum günün de göndermiştim.günlerce uğraşmıştım.hediyeler onun eline geçtiğinde bana ''şimdi açamam eğer açarsam bu kadar insnaın içinde ağlarım çünkü senin dokunduğun bi şeye dokunmak nasıl bi şey bilmiyorum'' demişti. bana zamanında bunları söyleyen adam o gece ve ondan sonraki 3 gece daha sen bi hiçsin diyip durdu. kötü gününde hep onun yanındaydım.insan deli gibi aşık olduğu onun da kendisine aşık olduğunu sandığı adamın bigün böyle çekip gitmesine dayanamıyo.bu ayrılık adeta beni yıkmıştı. günde 4 kere fal baktırır olmuştum. birisinin '' evet o sana geri dönücek'' lafını bekledim. ama fallar bile hep olumsuzdu. uyumak istedim.o an uyuyup 1 sene sonra uyanmak.acılarımın geçtiği zaman uyanmak.çünkü güçsüz biriydim ve bu ayrılığa nasıl dayanıcaktım bilmiyodum.ha tabi beyefendi terketmekle siktir etmekle kalmayıp ertesi gün ablasına mesaj attırdı. ablası bana ''oyunbozan da çok ağladı çok üzgün niye ayrıldınız bilmiyorum ama emin ol o da seni çok seviyo'' dedi. ertesi gün ablası itiraf etti ki meğero mesajı bana oyunbozan attırmış. ablası ''bekle, o seni çok seviyo.şuan sınav yüzünden kafası karışık.'' dedi. onu 1 sene boyunca bekledim. bıkmadan,usanmadan bekledim. bazen telefonun başında saatlerce tek bi mesajını bekledim. ağladım.sabahlara kadar ağladım.hiç dokunamadığım hatta görmediğim bi adam için aylarca dua ettim.daha 1 2 ay öncesine kadar içimde bi umut vardı ama artık yok. çünkü ortak arkadaşımız olan kıza ''abla onsuz yapamıyorum ondan sonra 6 7 kızla denedim ama hiç birisi onun yerini tutmuyo.'' demiş. ben ondan sonra erkeklerden nefret ettim ağzıma ''yeni birisiyle aşk'' lafını almadımbile. hatta onun feysimden sildiği erkek arkadaşlarımı eklemedim.ona ve ailemize ihanet ediceğimi düşündüm. evetbiliyorum psikopatça bi aşk belki bu. hiç görmediğim bi adamla gelecek hayalleri kurdum.evimizi hayal ettim,çocuklarımızı.bigün beraber yaşlanıp torunlarımıza hikayemizi anlatıcağımı.
şimdi ondan nefret ediyorum.aşkımı,hayallerimi benden çalıp çekip gittiği için.her gün beddua ediyorum hiç mutlu olamasın bizi terkettiği için vicdan azabı çeksin o da benim gibi çok ağlasın diye. geçenlerde duydum o çok önemsediği sınavından 210 almış.üzüldüm mü? ASLA. Allah'ım ona bana yaşattığı acıların bin kat fazlasını yaşatsın. ben böyle kötü bi insan değildim. o beni kötü yaptı.kendisi gibi kötü.
ha bu arada arkadaşından öğrendiğim bi şey vardı 3 4 ay önce.ona gönderdiğim hediyeleri atmamış.belki şimdiye kadar atmıştır bilmiyorum. 4 martta da feysime gelen bi bildirim üzerine feysime girmeye çalıştığını öğrendim.bu çocuk tam bi dengesiz.beni terketti ve hala kafamı karıştırmak için elinden gelen her şeyi yapıyo. ha belki şuan yapmıyodur çünkü yaklaşık 1.5 aydır bi sevgilim var. bana değer veren birisi. mutluyum evet ama içimde oyunbozana ait o boşluk hep olucak.onun ismi her anıldığında kalbim sızlıcak.ve birbirimize verdiğimiz sözü o tutmasa da ben tutucam. çocuğumun adı Ömür olucak.
''tam 3 yıl cepte muhabbet ettik.yüzünü görmeden onu sevmiştim bile.
bana hep derdi ben gidersem bidaha gelmem diye sanırım dedi oldu
niye ayrıldık doğru düzgün bilmiyorum bile'' gördüğüm bu cümleler beni çok etkiledi.çünkü aynılarını ben de yaşadım.neys lafı fazla uzatmadan kendi hikayemi paylaşmak istiyorum.
Ben izmir'de yaşıyorum.17 yaşındayım.o da istanbul'da yaşıyor ve 18 yaşında.ortak arkadaşlarımız sayesinde tanışmıştık.o ortak arkadaşlarımızla tanışmamız da bi tesadüftü aslında.onu tanımam resmen bi mucize gibiydi.kime anlatsak hikayemizi herkes şaşırıyodu.''birbirinizi böyle tesadüfen ve inanılmaz bi şekilde bulmuşsunuz sakın bırakmayın'' diyolardı.
2012 şubat ayının başlarıydı.saat sabah 4 5 gibi feysten beni biri eklemişti.ismini gördüğümde soyadı benzerliği yüzünden bi akrabam sanıp daha sonra onaylıcaktım veya silecektim.rahat bi 3 gün geçti ardından onu da tanıyan yine istanbul'da olan bi arkadaşıma bu kişi kim tanıyor musun diye sorduğumda ha evet kuzenimin sınıf arkadaşı demişti.aslında silicektim isteği iptal edicektim ama sonra nasıl oldu bilmiyorum kabul ettim ve arkadaş olduk.bizim ortak arkadaşlarımızla olan bi grubumuzvardı onu oraya almak istediler.fakat ben fazla kalabalık olduğumuz gerekçesiyle istemedim onu.atın şunu gruptan yaa diyerek kapris yaptım.neys gel zaman git zaman derken benim daha önce beraber olup terkedildiğim bi kişiyi kıskandırma isteğimden ''sahte ilişki'' yapmak istedim feyste. bunu kendisine söyledim.ha bu arada onun takma adı da ''oyunbozan'' olsun. bu isteğimi oyunbozana söylediğimde kabul etmedi. mırın kırın etti ama ben tabiki kendisini ikna etmeyi başardım.yaklaşık 1 hafta süren bu sahte ilişkimizde sürekli konuşuyoduk.ben ondan mesaj bekliyodum meğersem o da benden bekliyomuş.ama ben tam bir gurur budalası olduğum için genelde o atardı ilk mesajı.öğleden sabah 4e kadar konuşurduk feyste.zaman nasıl geçerdi hiç anlamazdım.muhabbeti öyle tatlıydı ki.konuştukça konuşası geliyodu insanın.ondan hoşlanmaya başlamıştım bile. ve bigün onun sınıf arkadaşı olan benim de arkadaşım olan kişi bana feysten ''ilişkiyi kaldırcakmışsın oyunbozanın hoşlandığı kız görmüş'' dedi.tabi ben bunu duyduğumda yıkıldım çünkü ona hoşlandığın birisi var mı diye sorduğumda yok demişti.neys daha sonra ona attığım bi mesaj -şuan iyi ki atmışım da diyemiyorum keşke atmasaydım da diyemiyorum- ilişkimizin başlamasına vesile oldu.bana aşık olduğunu, evet hiç görmedenbana vurulduğunu bunun belki de saçma olduğunu benim bi başkasını sevdiğimi belki birlikte olamıcağımızı ama yine de içinde kalmaması gerektiğini söyledi.ben de ona karşılık verince çıkmaya başladık. 15.02.2012 20.43 her şeyin başlangıcı oldu.bu tarihten 11 temmuzu 12 temmuza bağlayan gece 3 sularına kadar bizi bi serüven bekliyodu.evet birbirimizi hiç görmedik hiç dokunamadık ama çok sevdik.564 km öteden ruhuma dokunan ilk ve tek adamdı.zaman zaman güldük zaman zaman ağladık.ama biz mutluyduk,çok mutluyduk.o dinine bağlı birisiydi.5 vakit namazını kılardı beni de kapanmaya teşvik ederdi.ama ben onun ailesi gibi bi ailede büyümemiştim.annem babam inançsız insanlar değildi kesinlikle ama onlar kadar kapalı da değillerdi.ben mini etek de giyerdim şort da.işte oyunbozanı kızdıran şey de bu olurdu.giyme derdi ben yanında yokum içim rahat etmiyo giyme lütfen derdi.ben özgür ruhlu birisiyim kimsenin dediğini dinlemem özellikle kıyafet konusunda ama onu dinlerdim.giyme derdi giymezdimve bundan da gram üzüntü duymazdım.çünkü onu o kadar çok seviyodum ki kapan dese kapanırdım.evet benimki psikopatlık derecesine ulaşmıştı bile.ama o da beni severdi ya da o kadar iyi bi yalancıydı ki beni sevgisine inandırmıştı 5 ay boyunca. bu 5 ay boyunca sürekli mesajlaştık.önce feysten sonra telefondan.birbirimize fotoğraflarımızı gönderirdik her gün.o sabah namazına kalktığında ''aşkım yine özlem krizine girdim fotoğraflarına bakıp yastığa gömülüp ağlıyorum'' derdi.içim nasıl parçalanırdı.arkadaşlarım sevgilileriyle buluşurken ben hep bi fotoğrafa bakarak ağladım.arkadaşlarım da onay vermiyodu ilişkimize.'kızım orda seni kimlerle aldatıyodur kim bilir' diyolardı.ben hep 'hayır ben aldatırım o aldatmaz' derdim.artık nasıl güvenmişsem.ablasıyla tanıştım kuzenleriyle tanıştım.artık ben de oyunbozanın ailesinin bi parçası olmuştum.ben ünievrsiteyi kazanıp istanbul'a gittiğimde beraber ev tutucaktık.''seni görceğim günü sabırsızlıkla bekliyorum'' derdi. ''sana sarılıp koklucağım anı hiçbi şeye değişmem'' derdi.mutluyduk evet. ha şöyle bi şey vardı.o ikizler burcuydu.çok dengesizdi.naptığına belli olmazdı.5 dakika önce seni seviyorum der 5 dakika sonra sen beni sevmiyosun diye triplere girerdi.beni çok mutlu etti ama canımdan da bezdirdi.onun dengesizliklerinden saçlarımı yolduğum bile oldu zaman zaman.ben de kaprisli bi insandım.sürekli ayrılalım derdim. ama dayanamaz ertesi gün mesaj atardık birbirimize.o hep ''ben ayrılırsam bi daha asla barışmayız'' derdi.çok korkardım bigün onun ayrılmasından.çünkü bilirdim inatçıydı.köpek gibi sevse de giderse eğer bi daha asla dönmezdi. hattımı kırarım derdi.feysimi dondurur arkadaşlarımla bağımı koparır bana ulaşamazsın derdi.benden ayrılmasın diye her gün dua ederdim Allah'ıma. o da ederdi. ayrılmayalım, hep birbirimizin olalım diye dua ederdi.ya da bana öyle derdi bilmiyorum.belki ergence gelicek ama çocuklarımızın ismini bile koymuştuk. Ömür ve Melek olucaktı. Ömür'ü ben istiyodum.o hep Ömür'ümüz derdi.Melek de ''annesi gibi melek olsun'' lafından çıkmıştı.bana Meleğim derdi.Kızımız da senin gibi Melek olmalı derdi. zaman zaman bana dediği ''biz kavuşamıcaz aşkım, evlenemicez bi sorun çıkıcak ve olmucaz'' lafı beni paramparça ederdi ama o bunu hiç bilmezdi. nasıl bi sorun çıkıcak ve kavuşamıcaz yaa? derdim.seven adam her sorunun üstesinden gelmeli derdim.ama o ailelerimizin anlaşamıcağı mutsuz olucağımızı söylerdi hep.belki haklıydı kendi çapında ama bence asla haklı değildi.sonuçta benim ailem her gece içmezdi.babam sadece özel günlerde içerdi annem asla.bizim de değerlerimiz vardı.ama o ailemi hep uç bi aile olarak gördü.ha bu arada arkadaşlarının benim hakkımda ''değersiz bi kız, asla değer verilmez'' laflarına da karşı gelmezdi.onun içinben hep 2. plandaydım.çünkü o bi korkaktı. gel zaman git zaman 5 ayı devirmiştik.arada şiddetli kavgalarımız oldu.kaç kere ayrıldık hatırlamıyorum. bazen beni arayıp ağlardı ayrılmayalım diye o ağladığında ben de ağlardım dayanamazdım. temmuzun 7 8i gibi tam hatırlamıyorum konuşuyoduk.pazardı ve salondaydım hiç unutmam. bana kilomu sordu.söylemedim çünkü kilolu birisiydim.o da bunu biliyodu. ısrar etti söylemem için ''sevgilinden mi çekiniyosun, beni kırıyosun'' dedi.ama ben söylememek için direndim ve söylemedim.o günden sonra rahat bi 3 4 gün konuşmadık.en uzun konuşmama süremiz de oydu zaten.nerden bilebilirdim ki o kilo meselesinin bizim sonumuz olucağını.neys bigün ortak arkadaşımız olan bi kız izmire geldi ve buluştuk.ben de askılı bi şey giymiştim.kız benim yanımda oyunbozana duygu bi tişört giymiş ve dekoltesi var dedi.aslında yoktu. o gün gezdik dolaştık.ama içimde hep bi sıkıntı vardı.
11 temmuzu 12 temmuza bağlayan gece 3 gibi artık dayanamadım ve ''ertesi gün kuzenlerle çeşmeye gidicez.'' diye mesaj attım.naparsan yap ben sana yaptıklarımı söylemiyorum senin de söylemene gerek yok dedi.benim şartellerin atması üzerine ayrılalım o zaman dedim. ve hemen kabul etti.oysa ben onu sadece sinirim bozuk olduğu için söylemiştim.nerden bilebilirdim onun ayrılığa dünden hazır olduğunu.o gece beni terketti. sabahlara kadar yalvardım.nolur beni bırakma dedim.çok yalvardım.benim gibi gurur budalası bi insan nasıl o kadar yalvardı hala inanamıyorum.aşk insana neler yaptırıyomuş demek ki. terketmekle kalmayıp kalbimi çok kırdı.defalarca kırdı. ''sen bi hiçsin'' ''ben başka birisine aşığım bırak peşimi'' ''senin ailen oruç bile tutmuyo olmayız biz seninle'' ''sen açıksın ben kapalı'' ''siyasi görüşlerimiz bile farklı.feyste beğendiğin sayfalar bile bana göre değil, görüşünü benimsediğin adamları ben sevmiyorum'' oadamlar da levent kırca müjdat gezen vs. ''gönderdiğin hediyeleri sokağa fırlatıcam'' gibi aklıma daha gelmeyen bir sürü kalp kırıcı ve saçmasapan cümleler sarfetti. o hediyeleri de doğum günün de göndermiştim.günlerce uğraşmıştım.hediyeler onun eline geçtiğinde bana ''şimdi açamam eğer açarsam bu kadar insnaın içinde ağlarım çünkü senin dokunduğun bi şeye dokunmak nasıl bi şey bilmiyorum'' demişti. bana zamanında bunları söyleyen adam o gece ve ondan sonraki 3 gece daha sen bi hiçsin diyip durdu. kötü gününde hep onun yanındaydım.insan deli gibi aşık olduğu onun da kendisine aşık olduğunu sandığı adamın bigün böyle çekip gitmesine dayanamıyo.bu ayrılık adeta beni yıkmıştı. günde 4 kere fal baktırır olmuştum. birisinin '' evet o sana geri dönücek'' lafını bekledim. ama fallar bile hep olumsuzdu. uyumak istedim.o an uyuyup 1 sene sonra uyanmak.acılarımın geçtiği zaman uyanmak.çünkü güçsüz biriydim ve bu ayrılığa nasıl dayanıcaktım bilmiyodum.ha tabi beyefendi terketmekle siktir etmekle kalmayıp ertesi gün ablasına mesaj attırdı. ablası bana ''oyunbozan da çok ağladı çok üzgün niye ayrıldınız bilmiyorum ama emin ol o da seni çok seviyo'' dedi. ertesi gün ablası itiraf etti ki meğero mesajı bana oyunbozan attırmış. ablası ''bekle, o seni çok seviyo.şuan sınav yüzünden kafası karışık.'' dedi. onu 1 sene boyunca bekledim. bıkmadan,usanmadan bekledim. bazen telefonun başında saatlerce tek bi mesajını bekledim. ağladım.sabahlara kadar ağladım.hiç dokunamadığım hatta görmediğim bi adam için aylarca dua ettim.daha 1 2 ay öncesine kadar içimde bi umut vardı ama artık yok. çünkü ortak arkadaşımız olan kıza ''abla onsuz yapamıyorum ondan sonra 6 7 kızla denedim ama hiç birisi onun yerini tutmuyo.'' demiş. ben ondan sonra erkeklerden nefret ettim ağzıma ''yeni birisiyle aşk'' lafını almadımbile. hatta onun feysimden sildiği erkek arkadaşlarımı eklemedim.ona ve ailemize ihanet ediceğimi düşündüm. evetbiliyorum psikopatça bi aşk belki bu. hiç görmediğim bi adamla gelecek hayalleri kurdum.evimizi hayal ettim,çocuklarımızı.bigün beraber yaşlanıp torunlarımıza hikayemizi anlatıcağımı.
şimdi ondan nefret ediyorum.aşkımı,hayallerimi benden çalıp çekip gittiği için.her gün beddua ediyorum hiç mutlu olamasın bizi terkettiği için vicdan azabı çeksin o da benim gibi çok ağlasın diye. geçenlerde duydum o çok önemsediği sınavından 210 almış.üzüldüm mü? ASLA. Allah'ım ona bana yaşattığı acıların bin kat fazlasını yaşatsın. ben böyle kötü bi insan değildim. o beni kötü yaptı.kendisi gibi kötü.
ha bu arada arkadaşından öğrendiğim bi şey vardı 3 4 ay önce.ona gönderdiğim hediyeleri atmamış.belki şimdiye kadar atmıştır bilmiyorum. 4 martta da feysime gelen bi bildirim üzerine feysime girmeye çalıştığını öğrendim.bu çocuk tam bi dengesiz.beni terketti ve hala kafamı karıştırmak için elinden gelen her şeyi yapıyo. ha belki şuan yapmıyodur çünkü yaklaşık 1.5 aydır bi sevgilim var. bana değer veren birisi. mutluyum evet ama içimde oyunbozana ait o boşluk hep olucak.onun ismi her anıldığında kalbim sızlıcak.ve birbirimize verdiğimiz sözü o tutmasa da ben tutucam. çocuğumun adı Ömür olucak.
bosver aklının ucuna bıle getırme onu... Benım hıkayemle bazı kısımları benzıyo. Benım 5 senelık sevgılım var onla arkadaslarımla gıttıgım bır sehırde tanıstım 15 mayısdan 29 ekıme kadar konustuk sonra 16 saat mesafe vardı o benım aıle yapıma ters dusersın dedı ve ayrıldı benden okadar agladım goz yası doktum kı anlatamam... Ama o benı unutamamısttı dayısının ogluyla tanısmıstık sevgılım benı arayıp sormuyodu ama o arardı face konusurduk. X cok pısman ama sana kıyamıyo ondan uzak duruyo derdı. Sonrasında bı gece benı aradı askerlıgım ızmıre cıktı dedı sende bılırsın bayraklı turana hemen benı aramıs nasıl bır sevıncle bılıyodum askım bılıyodum kaderımın benı senın yanına getırecegını dıyodu bende x bı sanıye ne askı ya sen benden ayrılmıstın ve 8 aydır arayıp sormadın sımdımıı aklına gledım dedım hadı ama musmutluluk sende benı sevıyosun hala hemde delıler gıbı senı yarın otogarda beklıyorum gel dedı ve ben gıtmedım gurur yaptım gıtmedım... Sonra geldı 1 ay gectı bulustuk... Kalbım yerınden cıkacaktı sevdıgım adam karsımdaydı askerlıgı boyunca gorustuk sonra bı ayrılık yasadık daha sonra hasretıme dayanamayıp 3 eylul 2011 de ızmıre geldı tek bır msj attı ızmırde otogardayım senı beklıyorum... Ben ısyerındeydım hemen cıktım otogarda benı gordu bır sarıldı aşkımmm benı sakın bırakma sakın dıyee ben sok ıcınde bakıyorum dıyecek soz bulamıyorum otogardakı herkes bızı ızlıyodu :) ve o gun bugundur beraberız kavga ederız bırsuru laf sayar ben o kızarken konusmam sonra telı kapatır 4-5 saat sonra arar ozur dılerım askım der barısırız... Boyle ıste bakalım bız evlenebılcez mı? Yarında yanına gıtcem suan aılesınden farklı bır ılde calısıyo :)
ha bu demek oluyo ki mesaj atarsa geri dönücem. ağzına sıçmak için mesaj atmasını bekliyorum 
