sağol hugocukcuğummm ben 10 yıldır yalnız yaşıyorum ama severim ev düzenini yemek olsun düzenli, ev düzenli olsune erkek arkadaşımd a akşamları gelir yemeğe karşıda oturuyor ama dükkanı bana yakın o yüzden genelde yemeği bende yer biraz oturur sonr eve gider bazen kalır bakalım bizim biraz iş güç toparlama süreci şuan ilerde düşünüyoruz tabii hayırlısı diyelimm ama alışığım ev düzenine faturasıydı,alışverişiydi temizliğiydi yemeğiydi alışığım yaniii çokşükür seviyorum daaa
![]()
aferim sana...ben çok zor alıştım evliliğe..bunalıma grdim ağır geldi....bekarken hiç bir iş yapmazdım..akşam geldiğimde yatağım düzlenmiş pijamalarım katlanmış yemeğim hazır...ohhhh ne rahattı..evlendikten sonra eve gelince çıldırıyordum yemek yok sabah nasıl bırakmışsan aynı..akşamdan bir bardak kalmışsa oturma odasında ertesi akşam yine ayrı yerinde duruyor..nefret ediyordum..ilk 8 ay annemde yemek taşıdım bir ara ramazan gelmişti onda da 1 ay kayınvalideme taşındım her akşam yemeğe çünkü yemek yapmak hiç baan göre değildi...bir kere ben soğandan nefret ederim hele domates yemesini bile sevmem...çok zor geldi bana çookkkk.şimdi ama en alasını yapıyorum.öğrendim annem 1 yıl boyunca her cumartesi geldi bana kurs verdi...ve başarılı sonuçları oldu..haaaa seviyormuyum yemek yapmasını hayır...ama eskisi gibide zor gelmiyor artık