Sakince yazmaya çalışacağım. Önce şunu bilin, sigara konusunda çok hassasım.
Eşimle 1.5 senedir evliyiz. 8 senedir de beraberiz. Tanıştığımızdan beri sigara içiyordu. Ben de tanıştığımız günden beri içmesini istemediğimi belirtiyorum. Defalarca benim ısrarımla bırakmayı denedi, olmadı. Geçen sene bir gün kendi kendine BIRAKIYORUM dedi. Ve bıraktı. Yani ben öyle sanıyordum. 13 ay geçti üstünden.
Son 1 haftadır sanki bana sigara kokusu geliyordu. Ama eşime o kadar güvenirim ki aklıma bile gelmedi.
Dün balkonda su giderinde sigara külü gördüm. İçeri koştum, eşimi çağırıp gösterdim. Bu ne dedim. Ama yemin ederim ondan yine zerre kadar şüphelenmedim. Rüzgar var, üst katın balkonundan uçmuştur diye düşündüm.
Eşim de içmiyorum dedi. Aldım karşıma oturttum. Elini tuttum. Bak canım eğer içiyorsan bana söyle, arada canın istemiştir bir tane içmişsindir diye sordum adam gibi. Yok dedi. İçmiyorum, içmeyeceğim dedi. En son ne zaman içtin dedim gözümün içine baka baka 1 sene önce dedi.
Bugün eşim annesiyle ilgili can sıkıcı bir haber aldı. Ben de eşim öğlen evde diye, dedim ki gideyim, belki üzgündür. Çıktım haber vermeden eve gittim. Kapıyı açtım baktım salonda yok. Balkon kapısı açık. Balkona çıktım, ne göreyim!
Eğilmiş o balkondaki su giderine sigara içiyor. Küllerini de oraya atıyor. Döndü ve göz göze geldik. Yüzü acayip bir ifade aldı.
Elindeki ne? dedim.
Hemen savunmaya geçti. Sigara işte al itiraf ettim. dedi.
Ah be adam, ben seni yakalamışım! Ne itirafı daha!
Tuvalete gittim biraz ağladım, sonra çıktım, sinirimden gülmeye başladım. Bizimki de beni onu affediyorum da gülüyorum sanıyor.
Geldi sırnaştı falan. Elini çeker misin? diyorum. Böyle mi olacağız, neden çekecekmişim diyor.
Beni görmezden mi geleceksin? diyor. Yok kucağıma yatmaya çalışıyor, yok elimi tutmaya çalışıyor...
Benim güvenim çok sarsıldı. Ben bu adamın her sözüne inanıyordum ya. Bir de paket almış. Cebine koydu.
Allah büyük işte, hiç öğlenleri kendi başıma eve gitmem. Ama ne hikmetse tam sigara içerken yakalandı bana..
Ben şimdi ne yapacağım?
