Merhaba,
27 yaşındayım ve kocamla (o da 27) 11 senedir beraber 1 senedir evliyiz. İtiraf etmek gerekirse biraz sorunlu bir evliliğimiz var. Geçen ay korunmamıza rağmen bebiş bize sürpriz yaptı. En başta benim için de alışması zor olsa da eşim tamamen kontrolden çıktı. 2 hafta önce "hayatım mahvoldu, hayatım bitti, bittim ben, ben daha gencim" modlarında, arkadaşlarına söylerken sanki felaket haberi veriyor gibi vs..Bu arada maddi hiç bir sorunumuz yok ikimiz de iyi kazanıoruz çokşükür.yaklaşık bir 10 gün falan hergün ağlattı beni desteği boşverin...Sonra 6. haftada bebişin kalp atışlarını duyduk o andan sonra biraz yumuşadı gibi oldu özürler diledi benden, pişman oldğunu düşündüm, çok kırılsam da eski halimize gelmeye çalıştım. Bu arada bulantılarım başladı, sinirlerim dalgalanmaya, çok uyumaya vs.tipik belirtiler başladı ben de. 3 gün önce durup dururken "eğer sen aldıralım dersen düşünürüm ben daha kendi isteklerimi yapmadım çocuğunkileri nasıl karşılayım. Pirinç kadar şey şimdiden programlarımızı aksatıyor (seyahat güzergahımızı değiştirmek zorunda kaldık uzak diye bu yani) Doğunca bi kaç seçenek var belki eee bu muymuş derim, belki çok severim belki bütün hayatımızı mahveder. Hata ben de ben evliliğe de uygun değilmişim, hayatımı yaşamadım ben vs bu paralel de bir sürü şey. Ben zıvanadan çıktım tabi, ciddi bir kavga ettik. Şu an ülke dışında işi nedeniyle ve sık sık gidiyor. Gelelim soruma Allah aşkına ben şimdi ne yapayım çocuğu aldırabilecek bir insan değilim vicdanım elvermiyor ama böyle bir babaya böyle bir evliliğe çocuk mu doğurulur. Çocuğu tek başıma büyütmeye karar verip boşansam mı? Yapabilir miyim? Kafayı sıyırdım lütfen yardım...kafamçokkarıştı
27 yaşındayım ve kocamla (o da 27) 11 senedir beraber 1 senedir evliyiz. İtiraf etmek gerekirse biraz sorunlu bir evliliğimiz var. Geçen ay korunmamıza rağmen bebiş bize sürpriz yaptı. En başta benim için de alışması zor olsa da eşim tamamen kontrolden çıktı. 2 hafta önce "hayatım mahvoldu, hayatım bitti, bittim ben, ben daha gencim" modlarında, arkadaşlarına söylerken sanki felaket haberi veriyor gibi vs..Bu arada maddi hiç bir sorunumuz yok ikimiz de iyi kazanıoruz çokşükür.yaklaşık bir 10 gün falan hergün ağlattı beni desteği boşverin...Sonra 6. haftada bebişin kalp atışlarını duyduk o andan sonra biraz yumuşadı gibi oldu özürler diledi benden, pişman oldğunu düşündüm, çok kırılsam da eski halimize gelmeye çalıştım. Bu arada bulantılarım başladı, sinirlerim dalgalanmaya, çok uyumaya vs.tipik belirtiler başladı ben de. 3 gün önce durup dururken "eğer sen aldıralım dersen düşünürüm ben daha kendi isteklerimi yapmadım çocuğunkileri nasıl karşılayım. Pirinç kadar şey şimdiden programlarımızı aksatıyor (seyahat güzergahımızı değiştirmek zorunda kaldık uzak diye bu yani) Doğunca bi kaç seçenek var belki eee bu muymuş derim, belki çok severim belki bütün hayatımızı mahveder. Hata ben de ben evliliğe de uygun değilmişim, hayatımı yaşamadım ben vs bu paralel de bir sürü şey. Ben zıvanadan çıktım tabi, ciddi bir kavga ettik. Şu an ülke dışında işi nedeniyle ve sık sık gidiyor. Gelelim soruma Allah aşkına ben şimdi ne yapayım çocuğu aldırabilecek bir insan değilim vicdanım elvermiyor ama böyle bir babaya böyle bir evliliğe çocuk mu doğurulur. Çocuğu tek başıma büyütmeye karar verip boşansam mı? Yapabilir miyim? Kafayı sıyırdım lütfen yardım...kafamçokkarıştı