Ben yerken kendimi kaybediyorum

farkında bile olmadım yerken sanki içim çekilmiş gibi. sorunum ne ben de bilmiyorum ama hep mutsuz insanlarla çalışıyorum sürekli gergin bir ortam günde nerdeyse 14 saat sürekli sinirli insanlarla beraberim bazen bırakıp gitmek istiyorum herseyi sadece uyumak. Şuan esimin beni mutlu etmek için cirpinisini görüyorum sohbet etmek gülmek istiyor ama benim ruhum sanki ölmüş gibi sadece ağlamak istiyorum bağıra bağıra ağlamak. Şuan kendimdeyim sadece kriz sonrası hüzün var içimde. Yıkılmış bir ben yediklerimden midem bulanıyor. Bugün benden daha feminen bir erkek musteri geldi kendimden utandım içimde kadın olmaya hiç istek bile kalmamış. Şuan midemi görseniz korkarsiniz ben korkuyorum çatlayacak diye. Derinlerde çok açım var yaralarim var henüz iyilesmemis ama haksızlık ediyorum eşime aileme sevdiklerime kendimi saymiyorum bile en büyük kötülüğü kendime yapiyorum. Bunun bir çözümü olmalı bu duygu beni öldürüyor.
Bugün çok doluyum çok yorgunum 1 hafta herseyden uzaklasabilsem bir gidebilsem çok sıkıldım herşeyden. Bolca duygusal parça ile günü kapatacak gibiyim tüm kaslarim ağrıyor. En çok mide kaslarim sanırım daha fazla genisleyemeyecek